ผมกับคุณ
ตอนนี้     คุณกำลังคิดอะไรอยู่ ?
   ...
  ..-$3r%^...
  ....*&(0...!!@3..  
คุณเคยมีจินตนาการบ้างไหม ?
  1+1=4
  ;-0  
ขอบเขตของมันกว้างแค่ไหน ?
(                 ?                 )
สามารถบอกผมได้ไหม ?  
ถ้าผมยื่นกระดาษเปล่าให้คุณหนึ่งแผ่นคุณจะทำอย่างไรกับมัน จะมองดูเฉยๆ  ขยำทิ้งต่อหน้าผมทันทีหรือว่า...      
คุณจะขอปากกาจากผม
บอกเล่าจินตนาการในอากาศของคุณผ่านความว่างเปล่าของแผ่นใยสีขาวทรงเหลื่ยมที่ผมยื่นให้  
พูดถึงอากาศคุณคิดว่าวันนี้เป็นอย่างไรบ้างละ  แดดอ่อนๆยามช้า ท้องฟ้าสีสด  กลุ่มเมฆก้อนน้อยลอยละเลียดไปตามแรงลม นกน้อยตัวจ้อยสองสามตัวสยายปีกถลาลมอย่างน่าเอ็นดู   ต้นไม้นานาพันธุ์เริ่มผลัดใบ สีเขียวอ่อนๆละมุ่นตาสร้างความสดชื่นให้แก่ทุกคนที่ผ่านไปมา
ฟื๊ด…...ฟื๊ด
 คุณลองสูดลมหายใจเข้าอย่างผมสิ   เอาเลยสูดเลยเอาลมเข้าให้เต็มปอดเลยนะ  
เอ้า      ฮึบ...
เป็นยังไงบ้าง ได้กลิ่นไหม คุณรู้สึกอย่างผมรู้สึกตอนนี้หรือเปล่า    
ฮึด... ฮึด.... ฮึด...ฟู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  
ผมหมดลมเข้าแล้ว   ขอปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ออกมาก่อนนะ       เป็นไงบ้างละ ชอบไหม   กลิ่นดิน  ต้นไม้ น้ำค้างยอดหญ้ายามเช้า  สดชื่น   ปลอดโปร่ง   สะอาดปอดทั้งสองข้างของคุณดีไหม
เชื่อผมไหมอากาศดีๆอย่างนี้อีกสักพัก    ฝนจะตกหนักมาก    ท้องฟ้าจะเป็นสีดำ  มืดทมิฬไปจนถึงสุดขอบฟ้า เพดานโลกจะมีแต่แสงแวบ  แสงขาวสว่างตา  ของกระแสไฟฟ้าบนชั้นบรรยากาศ
นั้นไงพูดยังไม่ทันจบก็มาเลย คุณดูมองขึ้นไปเหนือหัวคุณสิ ไม่น่าเชื่อใช่ใหม่ เมื่อตะกี้ยังอากาศดีๆอยู่เลย ตอนนี้มืดสนิทไปทั้งท้องฟ้าแล้ว
กระแสลมเริ่มพัดแรงขึ้นเรื่อยๆ   แรงขึ้น    แรงขึ้น    
ไม้ยืนต้นโอนเอียงไปตามกระแสลม      ใบไม้เล็กใหญ่ที่กิ่งก้านปลิวสะบัดไปไหนทิศทางเดียวกับกระแสลม       แต่ด้วยแรงยึดเหนี่ยวระหว่างก้านใบกับกิ่ง     ทำให้มันยังโปกสะบัดอยู่กับลำต้นได้อย่างไม่หวาดกลัวต่อกระแสลม       ลมพายุพัดพาเอาเม็ดฝุ่น  เศษต้นไม้    ใบหญ้า   กระดาษชิ้นเล็กขึ้นน้อยมากับก้อนลมหมุน
มันพุ่งมาทางเราแล้ว นั้นไงที่ด้านซ้ายมือคุณนั้นไงคุณจะเดินหลีกไปหรือว่าคุณจะยืนนิ่งๆอยู่ตรงนี้ละ    คงไม่ทันแล้วละมันมาเร็วกว่าที่ผมคิดมากเลย    ผมขอเอามือปิดตาปิดจมูกก่อนแล้วกัน คุณก็ด้วยละเดี๋ยวเศษฝุ่นจะเข้าปากเข้าจมูก    
คุณ    คุณ   คุณ...
ยังอยู่กับผมหรือเปล่า คุณเปิดตาหรือยังละ    ถ้ายังก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะดูให้เองว่า ก้อนลมมันพัดผ่านไปหรือยัง  
เฮ้อ....      ไปแล้วคุณไม่ต้องปิดตาปิดจมูกแล้ว    ดูสิท้องฟ้าเริ่มมีหยดน้ำโปรยปรายลงมาแล้ว       อีกสักพักฝนคงตกหนักแน่ๆ ก่อนที่คุณกับผมจะเปียกปอนมากไปกว่านี้          ผมว่าคุณตามผมมาดีกว่าเดี๋ยวผมจะพาไปหาอะไรทานกัน
เราจะได้พูดคุยกันเรื่องจินตนาการของคุณมากกว่านี้  อ้อ... คุณอย่าลืมหยิบกระดาษที่ผมให้ติดมือไปด้วยละ
ตอนนี้มันเป็นของคุณแล้ว
รักษามันให้ดี
คุณ..   คุณ...     มัวยืนอายอะไรอยู่ละฝนลงเม็ดแล้ว  มาทางนี้สิ เดินตามผมมา   ร้านที่ผมจะพาคุณไปอยู่ตรงนั้นไง เห็นไหมตรงหัวมุมถนนป้ายร้านภาษาอังกฤษตัวแดงๆ  มากับผมเหอะน่า เดี๋ยวผมจะสั่งของอร่อยๆให้ทาน
เชิญนั่งเลย  
เป็นยังไงบ้างละบรรยากาศในร้านดีไหม    เห็นไหมละผมบอกแล้วว่าคุณจะต้องชอบ    คุณดูที่ผนังด้านซ้ายมือคุณสิ เห็นไหมภาพเขียนต่างๆที่แขวนอยู่  คุณรู้ไหมว่ามันมาจากไหน ผมจะบอกให้ก็ได้        คุณก้มลงมองที่โต๊ะคุณสิ    ผ้าปูโต๊ะสีขาวใช่ไหม     ลองสัมผัสมันดูสิ เป็นยังไงละ     รู้แล้วใช่ไหม  
ใช่ๆ ๆ  มันเป็นกระดาษ นี่ไงดินสอสี ระหว่างที่รออาหารคุณจะลองเขียนอะไรเล่นๆดูไหม    
ไม่เอาเหรอ   อืม ไม่เป็นไร    ถ้าคุณเปลี่ยนใจละก็เชิญขีดเขียนได้ตามสบายเลยนะ         อ่ะ   นี่ดินสอสีของคุณ  รับไปเหอะ     เอาน่าไม่อยากเขียนก็ไม่ต้องเขียน  
ไม่เอาเหรอ...... ไม่เป็นไร
ผมขอสร้างงานศิลปะก่อนแล้วกัน     เผื่อบางทีอาจจะเข้าตาเจ้าของร้าน   รูปผมจะได้ขึ้นไปอยู่บนนั้นอีกสักภาพ  
คุณเห็นภาพสี่เหลี่ยมหลายๆสี กับก้อนวงกลมหลายๆก้อนตรงผนังด้านขาวมือคุณนั้นเปล่า    นั้นแหละ   ใช่ๆๆ   รูปนั้นแหละ สวยไหมละ  ภาพนั้นผมเขียนเอง สวยไหม ผมจะบอกเคล็ดลับให้  ผมใช้จานอาหารนี่แหละทาบไปกับกระดาษ   ขีดดินสอเลาะไปตามขอบจาน จานกลมบ้างเหลี่ยมบ้างตามรูปทรงของจานบนวันนั้น
ผมตั้งชื่อภาพไว้ด้วยนะ  
คุณเห็นไหมแผ่นป้ายเล็กๆด้านล่างของรูปน่ะ  คุณคงมองไม่เห็นหรอกมันเป็นตัวหนังสือเล็กๆ และมันก็ไกลด้วย  จะบอกให้ผมตั้งชื่อรูปนั้นว่า   ความงดงามของขอบจาน
คุณว่าชื่อที่ผมตั้งเหมาะกับมันไหม  
ไม่รู้เหรอ...    ไม่เป็นไร  ท่าทางคุณจะไม่ชอบแสดงความคิดเห็นสักเท่าไหร่นะ  
เราพักเรื่องนี้ก่อนดีกว่า อาหารที่ผมสั่งมาแล้ว
เชิญทานตามสบายเลยนะ   อาหารที่นี่อร่อยๆทั้งนั้น อย่างจานนี้มีชื่อว่า เวเจ็ดเทร่า  คุณเห็นเมล็ดสีดำๆเล็กๆบนผักเหล่านี้ไหม    ใช่ๆ  เมล็ดเหล่านี้แหละเขาเรียกว่า มงกรู คุณรู้จักไหม      ไม่รู้อีกแล้ว   ผมจะบอกให้มันเป็นพืชกระกูลพริกนะ รถชาติก็เผ็ดนิดๆ  แต่มีประโยชน์กับร่างกายมากเลยนะ มันช่วยบำรุงหัวใจ      จุดเด่นของจานนี้คือผักกับเครื่องปรุงรส มันถูกปรุงแต่งผสมผสานกันอย่างลงตัว      ผมเป็นคนไม่ชอบกินผัก    แต่จานนี้ทำให้ผมชอบทานผักขึ้นมาทันทีเลยแหละคุณเชื่อไหมละ
จานนี้มีชื่อว่า กูรูบีฟ   เป็นเนื้อกูรูหมักซอส   คุณรู้จักกูรูไหม  คงไม่รู้จักอีกละสิ มันเป็นสัตว์ดึกดำบรรพ์นะ พึ่งถูกค้นพบได้ไม่นานที่ขั้วโลกเหนือน่ะ  ตัวมันเล็กๆเหมือนปลา แต่ไม่ใช่ปลา    รสชาติมันอร่อยมากเลยนะ คุณลองทานดูสิ  ทานได้เลยไม่ต้องเกรงใจ  ไม่ต้องรีบทานละ เรายังต้องคุยกันอีกเยอะ  
อื่ม..!     ผมลืมบอกคุณไปน้ำสีขาวในแก้วด้านซ้ายมือคุณน่ะ  ไม่ใช่น้ำเปล่านะ มันเป็นน้ำเจ็ดรส  
งง เหรอ    ก็น้ำที่มีเจ็ดรสชาติไงละ ทั่วโลกมีน้ำเจ็ดรสขายไม่กี่แห่งเองนะ   มันแพงมากเลย  ผสมอะไรเข้าไปบ้างผมก็ไม่รู้   รู้แต่ว่ามันแปลกดี คุณลองดื่มดูสิจะได้รู้ว่าผมไม่ได้โกหก
เป็นไงบ้างละ
แปลกดีไหม
ทำไมทำหน้าสงสัยอย่างนั้นละ รสชาติมันเป็นยังไงบ้างละ อร่อยไหม   บอกผมหน่อยสิว่าคุณได้รสชาติอะไรบ้างจากน้ำแก้วนั้น  
ไม่รู้เหรอ  
บอกไม่ถูก
ผมช่วยบอกคุณก็ได้ว่า....   ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน อธิบายรสชาติทั้งเจ็ดของมันไม่ได้     รู้แต่ว่ามันแปลกและอร่อยลิ้น
ทานเยอะๆนะไม่ต้องเกรงใจ ถ้าชอบอาหารจานไหนก็สั่งเพิ่มได้นะ  เวลาท้องอิ่มสมองมันจะแล่นได้ดีเลยแหละ คุณเชื่อไหม

.....อะไรกันอิ่มแล้วเหรอ ทานไปนิดเดียวเอง อาหารไม่อร่อยหรือไง  หรือว่าไม่ค่อยหิว   ไม่เป็นไรเดี๋ยวเราไปออกไปเดินย่อยอาหารกัน  
ไม่ต้องๆ  มื้อนี้ผมเลี้ยงคุณเอง  ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่าคนกันเอง เอาไว้คราวหน้าคุณค่อยเลี้ยงผมก็ได้  นี่คุณ  ดูรูปที่ผมเขียนสิ สวยไหม      อะไรนะ ดูไม่รู้เรื่องเหรอ      ศิลปะก็อย่างนี้แหละต้องทำให้ดูไม่รู้เรื่องเข้าไว้           เดี๋ยวคราวหน้าผมจะมาตั้งชื่อ     ถ้ามันได้ขึ้นไปแบะอยู่บนผนัง
ออกไปเดินเล่นข้างนอกกันดีกว่า
ฝนหยุดตกแล้ว
เป็นยังไงบ้างละ พอจะคิดอะไรออกบ้างหรือยัง   ไม่ต้องคิดมากหรอกคุณ อยากเขียนอะไรก็เขียน  อยากเล่าอะไรก็เล่าไป ไม่มีกฎเกณฑ์ตายตัวหรอก ไม่มีคำว่าผิด ไม่มีคำว่าถูก มันอยู่ที่ตัวคุณถ้าเขียนแล้วสบายใจนั้นแหละ      คุณจะรู้ว่าคุณเดินมาถูกทางแล้ว
อะไรนะ    กลัวถูกคนอื่นวิจารณ์  กลัวยอมรับไม่ได้  
โอ้ย    คุณไม่ต้องไปกลัวเสียงเหล่านั้นหรอก ต่างคนก็ต่างมุมมอง หลายคนก็หลายความคิด คนที่ชอบเราก็มี คนที่เกลียดเราก็มี คุณจะไปแคร์อะไร ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวของคุณ ใจของคุณเองนั้นแหละ  ใจเย็นๆ ค่อยๆเริ่มไป ไม่ต้องกลัว ผมรู้ว่าคุณทำได้  ไม่แน่นะวันข้างหน้า     สิ่งต่างๆที่คุณถ่ายทอดลงแผ่นกระดาษ อาจเป็นที่ยอมรับของคนหมู่มากก็ได้  ถ้าคุณทำได้อย่างนั้นผมจะขอแสดงความยินดีด้วย
เป็นอะไรไปละคุณ มัวแต่จ้องกระดาษว่างเปล่าอยู่ได้ ยังคิดอะไรไม่ออกละสิ  หรือว่าคิดออกแล้วแต่ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร
ผมไม่กวนคุณดีกว่าเผื่อการอยู่คนเดียว อาจจะทำให้คุณคิดอะไรได้มากกว่านี้  
....ผมว่าแล้วว่าคุณต้องขอปากกา  
อ่ะ   นี่    ปากกา  รักษาให้ดีละกระดาษคุณก็มีแล้ว  ปากกาคุณก็มีแล้ว อยู่ที่คุณแล้วแหละว่าจะใช้มันอย่างไร ผมคงช่วยอะไรคุณไม่ได้มากไปกว่านี้แล้ว  

ผมไปก่อนนะ โอกาสหน้าผมจะมาดูสิ่งที่คุณเขียน