ToT^^^อุบัติเหตุรัก....จากเต่างอย^^^ToT ตอนที่ 6 อยู่ๆฉันก็เปลี่ยนไป


    จากวันหนึ่ง  เมื่อมีเธอ...เข้ามา
    เธอก็ทำให้..ความเงียบเหงา..จางไป
    ใจเดิมๆๆ...ที่ไม่เคยสนใจใคร
    มันก็เริ่ม..เปลี่ยนใจมา...สนใจเธอ


    (ยังไม่ยอมบอกชื่อเพลงอีก...อยู่ดี...อิๆๆ)


    @@@ ที่บ้านพักกรมทางฯ อำเภอเต่างอย

                       "เป็นอะไรว่ะ...มาถึงก็เอาแต่นิ่งเงียบ  ไม่พูด  ไม่จา  ผิดปกติเว้ย...กินอะไรผิดสำแดงมาหรือเปล่าว่ะวันนี้  ท่าทางพิลึกว่ะ"

                       คฑาวุธบ่น  ก็วันนี้ศรายุืทธนำข้าวของเครื่องใช้สำหรับเด็กอ่อนมาเยี่ยมลูกชายเขา " น้องล็อตเต้" ที่เพิ่งจะคลอดเมื่อสองวันก่อน  มาเยี่ยมเด็กตั้งแต่หัวค่ำเสร็จสองหนุ่มหนึ่งโสดและไม่โสดก็มานั่งจิบเบียร์เย็นๆๆกันที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้านพักกรมทางฯนั้นยันสว่าง.....ก็ยังไม่เลิก.....  

                       พ่อคนใหม่..ยังเห่อลูกชายไม่หาย...ใครไปใครมามีแต่จะชวน..ดื่ม..ฉลองตลอด...อาจจะคอยโอกาสแบบนี้มานานแล้วก็เป็นได้...โอกาสที่ดื่มโดยที่ผู้บัญชาการที่บ้านไม่ว่า..น่ะ....รอมานานแล้ว..เอาซะหน่อย  

                       คฑาวุธมองดูท่าทางเพื่อนหนุ่มข้างบ้านคนนี้แล้ว  รู้สึกจะดื่มเบียร์ไม่ลื่นคอเอา  ทั้งที่เบียร์ออกจะเป็นวุ้นและเย็นจัดได้ที่  น่าดื่มขนาดนี้  แต่...หน้าตาคนทีี่่นั่งดื่มด้วยนี่ซิ....เห็นแล้วหมดอารมณ์ละเลียดเบียร์กันพอดี...เฮ้อ..เป็นอะไรของมันกันละเนี่ย.....

                       "เอ้า.....ไอ้นี่....ถามไม่ตอบ...นิ่งไปซะเฉยๆๆหมดอารมณ์กินเบียร์พอดี"  

                       "เบื่อโลกมั้ง"

                       ในที่สุดศรายุทธก็เลือกอาการให้กับตัวเองได้อาการหนึ่งล่ะ  แต่มันกลับสร้างความขบขันให้กับเพื่อนหนุ่มที่นั่งสังเกตอาการเพื่อนมาตั้งแต่หัวค่ำ  รวมทั้ง 2-3 วันที่ผ่านมานี้ด้วย  

                       คนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนจนมีพยานรักโผล่มาตั้งหนึ่งคนเช่นเขา  มีหรือจะดูอาการเพื่อนหนุ่มไม่ออก  อะโธ่...  

                       "ไม่จริงมั้ง  ข้าว่า...อย่างแกน่ะ...ต้องเป็นโรค......"

                       "โรค..................."

                       ท่าทางเล่นตัวของคฑาวุธ  ไปกระตุ้นต่อมอยากรู้ว่าตัวเองกำลังเป็นอะไรไป ถูกกระตุ้นขึ้นมาตะหงิดๆๆ  จึงหันหน้ามามองเพื่อนหนุ่มอย่างใคร่จะรู้เต็มที่....

                      "ฮ่ะ  ฮ้า  ฮ่า ฮ่า   ไม่รู้ตัวจริงๆๆเว้ยว่าตัวเองเป็นอะไร"

                      คฑาวุธหัวเราะท่าทางใคร่จะรู้ของศรายุทธเพื่อนหนุ่ม  จนตัวงอ

                      "เออ...เออ..บอกให้ก็ได้...ก็อาการที่แกกำลังเป็นอยู่เนี่ย..เค้าเรียกว่า..อาการไม่แน่ใจตัวเอง.....ว่าจะยังไงดี..ใช่ดี..ไม่ใช่ดี..จริงเปล่าว่ะ"

                      ศรายุทธทำหน้าทำตาเหรอหรา  ทีแรกก็สะดุ้งหรอกนะที่มีคนจับความคิดความรู้สึกของตัวเองได้  แต่ก็ใครจะรู้ต่อไปว่า...ไอ้เพื่อนที่มันอาบน้ำมาก่อนคนนี้นะ..จะรู้แค่ไหนกันเชียว....

                     "อะไร  ไม่แน่ใจอะไร  รู้อะไร  รู้อะไรก็พูดๆๆออกมาเลยนะ  ไม่ต้องอมพะนำเลยนะเว้ย"

                     "รู้  ดูออก  ข้ารู้  ข้าดูออก  ทำไมจะดูไม่ออกว่ะ"

                     "พูดมาเลยนะเว้ย  รู้อะไรนะ  พูดมา"

                     "รู้...รู้ว่าแกกำลังไม่แน่ใจตัวแกเอง  หัวใจแกเองว่า..."    

                      คฑาวุธยังคงแกล้งทิ้งช่วงการพูด   เพื่อเรียกร้องความสนในกับความเร่าร้อนในหัวใจชายหนุ่ม  ที่ขณะนี้มีแต่ความสับสนวุ่นวายในหัวใจไปหมดแล้ว  และได้ผล...คนที่กำลังสับสนหันกลับมามองหน้าคฑาวุธด้วยท่าทีสนใจมากกว่าเดิม  

                      และประโยคต่อมาของเพื่อนหนุ่ม......ก็ทำให้เขาชา......ชาไปทั้งตัวและหัวใจเมื่อได้ยิน  ด้วยไม่คาดคิดว่า  เพื่อนหนุ่มจะอ่านใจเขาได้ทะลุปรุโปร่งเช่นนี้

                      "แกชอบยายพยาบาลคนนั้นใช่มั้ยว่ะ  ชื่ออะไรน่ะ  ชื่อแปลกๆๆ  พูดแล้วก็ลืม  เห็นเพื่อนๆๆเรียกแต่ อาชิ ๆๆ "

                      "อชิรญาณ์"

                      "เอ้อ...นั่นล่ะคนที่ขับรถเกือบชนแกเมื่อหลายวันก่อนคนนั้น  แกชอบเธอ  หรืออาจจะถึงขั้น  รัก  รักแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว  ไม่ได้ตั้งตัวตั้งใจมาก่อน  อะไรทำนองนั้นน่ะ"

                      " แต่......ที่่แกไม่แน่ใจเพราะว่า  เหตุเพิ่งจะเกิดไม่ทันจะครบหนึ่งอาทิตย์ดีด้วยซ้ำ  มันก็รวดเร็วเกินไปล่ะนะ  ที่จะบอกว่าแกรู้สึกอย่างนั้น  ก็มันรวดเร็วเกินที่แกจะตั้งใจตัวเองได้ทัน  มันผ่านเข้ามาปุ้บ  กระแทกโดนใจปั้บ  แต่ก็ทำเอาหัวใจฮ่างๆๆของแกล้มพังไม่เป็นท่า  ภาษาทางการแพทย์   เค้าเรียกว่า   Heart  failure  หรือ ภาวะหัวใจวาย แต่แกน่ะ...หัวใจจะวาย  ที่ข้าพูดจริงเปล่าว่ะ"  

                      "ตัวแกเองก็ออกจะปลื้มๆๆพยาบาลมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่หว่า  และที่แกเป็นทุกข์  ทำท่าเบื่อหน่ายโลกทั้งโลกตอนนี้น่ะ  ก็เพราะแกดันไปยืนด่าเค้าแว้ดๆๆตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน  แกก็เลยไม่แน่ใจ  ไม่รู้ว่าเค้าจะประทับใจแกจ๊น...น....หรือ  เกลียดขี้หน้าแกจ๊น...น  นะสิ"

                      "แล้วยังไงต่อไป"

                      ศรายุทธยังไม่มีท่าทีว่าจะยอมรับในสิ่งที่คฑาวุธได้วิเคราะห์ออกมา  แม้ว่า..ถ้อยคำที่พูดๆๆออกมานั้นจะกระแทกใจเขาบ้างก็ตามทีเถอะ

                      "แล้วไง  ยังไง  อยากรู้ก็ไปถามกันเองเด้  ยายอชิรญาณ์อะไรนั่นของนายนะ  ฉันไปตอบเยส  ตอบโน  แทนได้เมื่อไหร่กัน"

                      คฑาวุธย้อนยิ้มๆๆ

                      "อะโธ่....แล้วทำมาเป็นรู้ดี  มาแนะนำเค้า....ที่แท้...ก็เดา"

                      "เฮ้อ..นึกว่ารู้ไปหมด  เตรียมตัวไปทำแผลดีกว่าเรา"

                      ศรายุทธถอนหายใจยิ้มๆๆ  ด้วยกลั้นและเก็กยิ้มต่อไปไม่ไหวแล้ว

                      "พูดถึงชื่อนางขึ้นมา  ก็อยากจะเห็นหน้านางใช่เปล่าว้า"  

                     ไม่ทันที่จะเอ่ยปากโต้ตอบเพื่อนหนุ่ม  เสียงโทรศัพท์มือที่เหน็บไว้ที่กระเป๋ากางเกงขาสั้นสีครีมที่สวมอยู่ก็สั่นเตือนให้รู้ว่ามีสายเรียกเข้า  ศรายุทธมองดูชื่อที่โชว์หราที่หน้าจอนั้นอย่างงงๆ ระคนแปลกใจ เพราะเบอร์นี้เขาบันทึกเอาไว้แล้วว่าเป็นเบอร์ของปานจรีย์เพื่อสาวคนสนิทของอชิรญาณ์

                     เอ....ปานจรีย์โทร.มาทำไมแต่เช้าเช่นนี้  มีเรื่องอะไรหรือเปล่านะ

                     "สวัสดีครับ...ศรายุทธพูดครับ"

                     "ปานเองนะค่ะคุณศรายุทธ  เออ....ปานอยากจะทราบนะค่ะว่า  เมื่อวานคุณศรายุทธกับยายอาชิมีเรื่องทะเลาะ  หรือไม่พอใจกันหรือเปล่านะคะ  "

                     "เอ...ไม่นี่ครับ  ไม่มีจริงๆๆครับ  เมื่อวานเราแทบจะไม่ได้คุยกัน  ไม่ใช่สิต้องพูดว่า..เราไม่ได้คุย  ไม่ได้ทักทายกันเลยสักคำต่างหากละครับ  เอ...มีอะไรหรือครับ  อะไรทำให้คุณปานคิดว่า..ผมทะเลาะกับเขา"

               

    (มีต่อ..รอแ้ป้บ....กำลังพิมพ์....อิๆๆ)

    แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 46 13:18:44

    แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 46 13:08:21

    แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 46 12:25:30

    แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 46 12:08:32

    แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 46 11:45:42

    แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 46 11:33:28

    จากคุณ : พยาบาลเกเร - [ 31 ก.ค. 46 11:32:26 ]