(ต่อ)
"ขอโทษครับ ขอรบกวนยืมบัตรประจำตัวนักเรียนของเธอไปยืมหนังสือของห้องสมุดหน่อยได้มั้ย ผมลืมเอาบัตรมาจากบ้านนะครับวันนี้ แต่มีความจำเป็นต้องใช้วันนี้นะครับ"
ชายหนุ่มหน้าใสกระจ่างออกหน้าตี๋แวนนิดๆๆคนนี้ วิชุรดาจำได้ว่า เขาเป็นหัวหน้าวงค์ดุริยางค์ของโรงเรียนในขณะนี้ เรียนชั้นปีเดียวกันกับเธอแต่คนละห้องกับเธอ
ก็เขาน่ะผูกติดกับห้องคิงของชั้นปีมาตั้งแต่ชั้นม.1 จนกระทั่งชั้นม.6 มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่เคยเห็นหล่นลงมาอยู่ห้องเด็กแถวกลางๆๆ เรียนบ้างเล่นบ้างอย่างอย่างห้องของพวกเธอบ้างเลยสักครั้งหนึ่ง ใครจะไม่รู้จักเขาล่ะออกจะะป๊อบปูล่าทั้งเรียน ทั้งกิจกรรมขนาดนั้น "นายภาสกร" คนดังของโรงเรียน เก่งทั้งเรียน เด่นทั้งกิจกรรม คราวแรกที่ไวน์รู้จักเขา ก็เพราะเขาเข้ามาเอ่ยขอยืมบัตรของเธอเหมือนกับในวันนี้นะล่ะ
วิชุรดามองหน้าเขาอย่างงงๆ โธ่...ก็ใครจะไปคิดกันเล่าว่าเด็กห้องคิง เข้าห้องสมุดเป็นว่าเล่น อ่านหนังสือเรียนเป็นงานอดิเรก แทบจะปักหลักนอนที่ห้องสมุดอย่างพวกเขาจะลืมเอาบัตรประจำตัวนักเรียนที่มีบาร์โคดใช้ในการยืมหนังสือห้องสมุดได้ ดูสิ..ได้เที่ยวไปขอยืมบัตรนักเรียนคนอื่นๆไปใช้อย่างนี้เป็นประจำ...
โดยเฉพาะวิชุรดาที่ชอบมานั่งอ่านและทำงานบริเวณนี้ด้วยแล้ว เธอมักจะถูกหยิบยืมบัตรนักเรียนไปยืมหนังสือแทบทุกครั้งที่มาที่นี่ ... คนอะไร...ช่างขยันยืมบัตรชาวบ้านซะจริงๆๆเชียว
"นายนี่..ขยันยืมเสียจริงๆๆเลยน่ะ ฉันมานั่งทำงานที่นี่ทีไร นายต้องมาขอยืมบัตรฉันทุกทีเลย ไม่รู้จักมักคุ้นกัน ก็ยืมกันจนคุ้นไปแระ"
บ่นว่าภาสกรกลายๆ แต่ก็ยอมควักกระเป๋าสตางค์ออกมาหยิบบัตรนักเรียนให้ตามที่เขาต้องการแต่โดยดี
"เอ้า....เอาบัตรไปก่อน ได้หนังสือแล้วค่อยมาเรียกฉันนะจะได้เข้าไปลงชื่อยืมให้ ตอนนี้ขอทำการบ้านก่อนนะ"
ภาสกรรับบัตรมาถือไว้ด้วยใบหน้าเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มพร้อมๆๆกับกล่าวขอบคุณ
"ขอบคุณมากคร้าบ...บ ไวน์ใจดีอยู่แล้วล่ะ"
"ไม่จำเป็นต้องมาขอบคุณกันบ่อยนักหรอก แค่ยืมบัตรไปยืมหนังสือแค่นี้ ช่วยได้ฉันก็ช่วย ดูสินายเอาบัตรฉันไปยืมหนังสือปล่อยเสียจนอาจารย์บรรณารักษ์จะให้โล่ห์ว่าฉันเป็นหนอนหนังสือไปแล้วนะ รู้มั้ย "
"แต่เค้าไม่รู้หรอกนะว่า ฉันนะขี้เกียจอ่านหนังสือแค่ไหน ทำได้อย่างมากก็เปิดหนังสือเพื่อค้นคว้า แต่อ่านเป็นเรื่องเป็นราวคงไม่ไหว และจริงๆแล้วฉันก็ยืมหนังสือมาใช้งานเองไม่ถึง 10ด้วยซ้ำไป..."
"นี่ก็แสดงว่าเป็นความดีความชอบของผมนะ ที่ช่วยให้เธอเป็นนักเรียนที่ดี รักการอ่าน เป็นหนอนหนังสือตัวยง"
"เออ...ช่วยม้าก..กเลยล่ะ ไปได้แล้ว จะยืมเล่มไหนก็ไปหาๆๆได้แล้ว ฉันทำโจทย์ข้อนี้เสร็จจะเข้าไปลงชื่อให้ นี่ก็จวนจะได้เวลาเข้าแถวแล้ว"
"ผมเกรงว่าจะเลือกหนังสือนานนะสิ เอางี้ไวน์ไปลงชื่ไว้กับอาจารย์บรรณารักษ์ก่อนก็ได้ แล้วผมค่อยเอาหนังสือไปลงทะเบียนยืมทีหลัง อาจารย์รู้อยู่แล้วว่าผมใช้บัตรของไวน์ ส่วนบัตรเดี๋ยวผมเอาไปคืนไวน์ทีหลัง หรือถ้าไวน์มีความจำเป็นต้องใช่ก็มาเอาที่ห้องผม ตกลงนะ ไปนะเดี๋ยวไม่ทันเวลา ใกล้เข้าแถวแล้วด้วย "
ภาสกรไม่รอให้ฟังความคิดเห็นของเธอ พูดจบก็ก้าวฉับๆๆเดินเข้าห้องสมุดของโรงเรียนไปอย่างรวดเร็ว ดีอย่างหนึ่งกับการยืมหนังสือของนายภาสกรคือ ยืมหนังสือไปทีไรก็จะส่งคืนห้องสมุดตรงตามเวลาเสมอ วิชุรดาก็เลยไม่เป็นห่วงมากนัก ด้วยมองเห็นความรับผิดชอบของชายหนุ่มที่ว่าถ้าลองได้ยืมหนังสือไปแล้วย่อมคืนตามเวลาที่กำหนด ก็ลองไม่ยอมคืนตามกำหนดเวลาแล้ว ทำให้เธอต้องเสียเงินค่าปรับดูสิ เธอจะไม่ให้ยืมอีกเลย...คอยดู
พอคล้อยหลังภาสกรไปแล้ววิชุรดาหรือยายไวน์ก็ก้มหน้าก้มตาทำการบ้านของตัวเองต่ออย่างขะมักเขม้น ไหนๆๆก็เรียนม.6 ปีสุดท้ายแล้ว...ต้งใจกันหน่อยนึงนะเรา
@@@คาบว่างในช่วงภาคเช้าของวันอ้งคาร
"ไวน์ไปห้องสมุดกันมั้ย ครีมจะไปยืมหนังสือมาทำรายงานวิชาสังคมของอาจารย์เพ็ญศีรล่ะ ไวน์มีหนังสือหรือยัง"
คริมาหรือยายครีมเอ่ยชวนยายไวน์หรือวิชุรดาซึ่งนั่งเรียนห้องม. 6/5 คู่กัน ก็นั่งคูกันมาตั้งแต่ะเรียนม.4 แล้วนั้นล่ะ
วิชุรดาเห็นด้วยกับการเข้าห้องสมุดเพื่อค้นคว้าในเวลาว่างเช่นนี้ แต่เมื่อคิดดูอีกที บัตรนักเรียนของเธอยังอยู่ที่ภาสกรอยู่เลย ป่านนี้เขายังไม่ยอมเอาบัตรนักเรียนมาคืนเธอเลย แบบนี้เธอจะยืมหนังสือเพื่อมาทำรายงานได้ยังไงกัรล่ะ แย่จริงๆเลย
"อืมม์....จะไปห้องสมุดมันก็ไปได้หรอกนะครีม แต่บัตรประจำตัวเรานี่สิ ยังอยู่ที่เพื่อนไวน์อยู่เลย ยืมไปตั้งแต่วันก่อนยังไม่เอามาคืนเราเลยนะ แต่ถ้าครีมจะไป คงต้องรอไวน์เดี๋ยวแล้วล่ะ เพราะไวน์ต้องไปเอาบัตรที่ห้องเพื่อนไวน์ก่อนอ่ะนะ"
วิชุรดาไม่ได้บอกคริมาออกไปหรอกนะว่า"เพื่อน" คนที่ว่านะเป็นใคร เพราะนอกจากจะถูกเพื่อนสาวซักฟอกที่ไปที่มาที่ทำให้เธอรู้จักและสนิทสนมกับนายภาสกรคนดังแล้ว เพื่อนสาวคงไม่เข้าใจความเป็นไประหว่างเธอกับภาสกรแน่ๆๆ เผลอๆๆอาจจะเข้าใจกันไปคนละเรื่องเลยก็เป็นได้
(มีต่อค่ะแต่ว่า...พักเดี๋ยวนึงนะค่ะ...แล้วจะมาต่อให้..อิๆๆ........ตามฟอร์ม...อู้ไปนอน....)
(ต่อ...ต่อ...ต่อ....หลังอู้ไปนอนมาแล้วอ่ะนะ)
@@@ ที่ห้องม.6/1
วิชุรดาหรือยายไวน์ยืนมองหาภาสกรอยู่ที่ประตูห้องเรียน ซึ่งเธอหวังว่าจะพบเขา แต่เอาเข้าจริงๆๆก็ไม่พบอยู่ดี ถามเพื่อนๆในห้องเรียนจึงได้รู้ว่าห้องนี้ก็เป็นชั่วโมงโฮมรูมเช่นกันกับห้องของเธอ แลพไม่มีใครพบเห็นภาสกรมาตั้งแต่ตอนต้นชั่วโมงแล้ว เอ...ภาสกรไปที่ไหนกันนะ
บางที..ภาสกรอาจจะไปที่ห้องซ้อมดนตรีของโรงเรียน หรือนั่งอ่านหนังสือเรียนอยู่ที่มุมไหนสักแห่งหนึ่งในโรงเรียนก็เป็นได้ หรือบางที..อาจจะไปเล่นกีฬาที่โรงยิมอยู่ก็เป็นไปได้เช่นกัน ข้อสันนิษฐานแต่ละข้อของเธอล้วนแต่เป็นไปได้ เพราะกิจกรรมไหนๆๆเขาก็เที่ยวไปมีส่่วนร่วมซะหมด เรียนก็เก่ง กิจกรรมก็เด่น เฮ้อ..ไม่แบ่งใครบ้างเล้ย..โดยเฉพาะเธอ....
ไอ้จะเดินตามหาเขา ตามข้อสันนิษฐานที่เธอคาดเดาเอาว่าเขาจะอยู่น่ะ โอย....ไม่ไหว เพราะนั่นแสดงว่าเธอต้องเดินตามหาเขาจนทั่วโรงเรียนเลยเชียวนะ พอดีหมดชั่วโมงโฮมรูมกันพอดี เอาที่ๆๆเธอคิดว่าเขาจะไปแน่ๆๆดีกว่า...นายภาสกร..นายอยู่ที่ไหน รีบๆๆโผล่หน้าออกมาเร็วๆๆก็ดี และหวังว่าเธอจะตามหาตัวเขาพบก่อนจะหมดชั่วโมงโฮมรูมนี้นะ
วิชุรดาเดินหน้าม่อยกลับมาหาคริมาที่ห้องอย่างเซ็งๆๆ หลังจากที่ไปหาภาสกรที่ห้องไม่พบ และกำลังลังเลว่าเธอจะตามภาสกรพบที่ไหน จะเริ่มต้นหาเขาที่ไหนก่อนดีจะได้ไม่เสียเวลามากนัก
"เป็นไงเจอมั้ยไวน์"
คริมาเดินปรี่เข้ามาถาม วิชุรดาได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธ
"งั้นไม่เป็นไร ใช้บัตรเรายืมหนังสือก่อนก็ได้เรายืมกันไม่กี่เล่มอยู่แล้ว หรือถ้าไม่พอ ไว้ได้บัตรของไวน์เราค่อยมายืมหนังสือเพิ่มก็ได้นี่นา"
คริมาออกความเห็น ซึ่งวิชุรดาก้เห็นว่าดี แต่เธอก็อยากจะได้บััตรประจำตัวของตัวเองคืนนี่นา อยากจะใช้บัตรบัตรของตัวเองยืมหนังสือบ้าง ไม่ใช่ให้ภาสกรใช้...ซะหน่อย
"เอางี้ดีกว่าครีม ครีมไปหาหนังสือรอไวน์ที่ห้องสมุดนะ เดี๋ยวไวน์ไปตามหาเพื่อน จะไปเอาบัตรับเค้าแป้ปนึง เดี๋ยวตามไปสมทบที่ห้องสมุด อืมม์..ครีมหาหนังสือเผื่อไวน์ด้วยนะ จะได้ไม่เสียเวลายังไงล่ะ เอางี้แล้วกันนะ ไปล่ะ"
ผละจากคริมาได้ วิชุรดาก็ออกเดินตามหาภาสกรตามสถานที่ต่างๆที่เธอคิดว่าเขาจะไป ไปที่ห้องซ้อมดนตรีไม่เห็นมีใคร งั้นก็ไปหาที่โรงยิมล่ะกัน ไม่เล่นดนตรีก็น่าจะเล่นกีฬาน่ะ แต่เธอก็ไม่พบเขาที่โรงยิมดังที่คาดการณ์เอาไว้ในใจ
จวนเจียนจะเลิกเดินตามหาอยู่แล้วเชียนะ ถ้าเผื่อจะไม่หันไปพบว่าเขา คนที่เธอเดินตามหาจนเกือบจะรอบโรงเรียน ขณะนี้เขากำลังวิ่งไล่ลุกยางสีส้มอยู่กลางสนามบาสเกตบอลของโรงเรียนกับเพื่อนห้องเดียวกันกับเขา ไม่ใกล้ไม่ไกลจากสนามบาสมีสาวน้อยหน้าหวาน ที่เคยเป็นดรัมเมเยอร์ของโรงเรียนนี้มานั่งเชียร์อยู่ชิดขอบสนาม และรอยยิ้มหวานๆๆนั้นไม่ได้ละไปจากใบหน้าสวยนั้นเลย นี่ก็คง....ชอบ...นายภาสกร..อีกคนล่ะสิ...
เฮ้อ....เสียงทอดถอนใจออกมาเบาๆ เธอไม่ได้ย่างกรายไปที่สนามบาสเกตบอลที่ว่าหรอกนะ แม้ว่าใจ...อยากจะได้บัตรประจำตัวของเธอคืนยังไงก็ตามที เธอเดินเลี่ยงไปซื้อน้ำโค้กดื่มแก้กระหาย ก็เธอเพิ่งจะรู้สึกว่าตัวเองเหน็ดเหนื่อยจากการเดินตามหาเขานะล่ะ เดินซะเหนื่อยเลยเชียววันนี้ นั่งพักที่ม้าหินอ่อนอยู่สักอึดใจเดียว วิชุรดาก็ตัดสินใจเดินเข้าห้องสมุดเลย ไม่รงไม่รอมันและไม่เอาคืนมันแล้วบัตรอะไรที่ว่าน่ะ
ภาสกรกำลังจะนำลุกยางสีส้มนั้นไปเก็บลงรถเข็น ดวงตากลมรีกลับเหลือบไปพบกับ" เธอ" คนคุ้นเคยที่กำลังเดินมุ่งหน้าตรงไปยังห้องสมุดของโรงเรียน เขาจึงรีบเก็บลูกบาสแล้ววิ่งตามร่างโปร่งบางเพื่อไปขวางทางเธอเอาไว้ ก่อนที่เธอจะหายวับเข้าไปในห้องสมุด ก็เขาน่ะเหงื่อออกจะท่วมตัวซะขนาดนี้ ไม่เหมาะที่จะเข้าห้องสมุดเอาซะเลย ตัวออกจะเหม็นกลิ่นเหงื่อจะแย่....
ดีที่เขาเล่นกีฬาเป็นประจำทุกวัน มีความคล่องตัวเป็นเลิศ ไม่งั้นคงขวางทางเธอเอาไว้ไม่ทันแน่ ก็วิชุรดาน่ะ...เดินเร็วเป็นบ้า เดินเร็วราวกับจะเหาะไปอย่างนั้นล่ะ เฮ้อ..กว่าจะวิ่งตามมาทันเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันนะ
"ไวน์ๆๆ มาทำอะไรที่นี่ มาตามหาผมหรือเปล่า"
เสียงหายใจหอบแฮ่กๆๆ ก่อนจะหลุดคำถามออกมาพร้อมกับรอยยิ้มทักทายกว้างๆจนปากเกือบจะเลยไปถึงใบหู เขายิ้มกว้างๆๆแบบนี้ไม่บ่อยหรอกนะ อาจจะเป็นเพราะว่า กลัวจะแก่กับการต้องยิ้มกว้างๆๆแบบนี้ เพราะรอยย่นๆบนใบหน้าผุดขึ้นมามากนักแล แต่ก็เฉพาะกับคนสนิทๆๆหรอกนะ กับรอยยิ้มแบบนี้นะ ไมาได้ใช้พร่ำเพรื่อนักหรอก
"มาตามหาภาสนะล่ะ เดินตามจนเมื่อยไปหมดแล้ว นี่ก็กำลังจะเข้าไปยืมหนังสือที่ห้องสมุด ไวน์นัดเพื่อนเอาไว้ อืมม์...ขอบัตรประจำตัวไวน์คืนด้วยนะ ไวน์มีความจำเป็นต้องใช้เดี๋ยวนี้"
วิชุรดายื่นมือมารอรับบัตรตรงหน้าเขา แต่ภาสกรไม่ยอมหยิบบัตรใดๆๆให้เธอนอกซะจาก ตบมือของตัวเองลงบนมือข้างที่เธอยื่นออกมานั้นหน้าตาเฉย
"เอ๊......"
วิชุรดาร้องถามอย่างนึกสงสัย
"ไม่ต้องสงสัยหรอก ผมไม่ได้เอาบัตรของไวน์มาจากบ้านน่ะ มันยังติดอยู่ในหนังสือที่ยืมเมื่อวันก่อนอยู่เลย เอางี้ถ้าจำเป็นต้องใช้ยืมหนังสือจริงๆๆ ไวน์เอาบัตรผมไปยืมก่อนก็ได้ ผมยังไม่ได้ยืมอะไรตอนนี้"
"ถ้ายังใช้บัตรอยู่ก็ไม่เป็นไร ไวน์ใช้บัตรเพื่อนก็ได้ ไม่กวนบัตรของภาสล่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอก ไปสิจะไปลงชื่อให้เสร็จแล้วผมจะได้ไปอาบน้ำมั่งเหม็นตัวเองจะแย่ "
ภาสกรบอกก่อนจะเดินนำเธอเข้าห้องสมุดของโรงเรียน วิชุรดาก้เดินตามมาหรอกนะ แต่เดินตามมาห่างๆๆอย่างไม่ยอมเป็นเป้าสายตาให่ใครมองนะล่ะว่า เธอกับภาสกรมาด้วยกัน แล้วคนที่เดินนำหน้าที่แอบลอบมองคนที่เดินตามบ่อยครั้ง ก็พูดขึ้นเบาๆๆ แต่ได้ยินกันเพียงสองคนว่า
"รังเกียจ....รังเกียจที่จะเดินไปพร้อมกับผมหรือไวน์"
ภาสกรถามออกไปราวกับน้อยใจ ทำเอาวิชุรดาที่เดินตามหลังมานั้นชะงักไปอึดใจทีเดียว ด้วยไม่คิดว่าคนที่เดินนำหน้าไปนั้นจะหลุดคำถามนี้ออกมา
มีหรือ มีเหรอ ที่เธอจะรังเกียจภาสกรดังที่เขาเอ่ยถาม เธอไม่เคยรู้สึกอย่างนั้นเลยสักนิดเดียว มีแต่จะแอบชื่นชอบ แอบอิจฉาความเก่งกาจ มากมายความสามารถของเขาซะมากกว่า อะไรๆก็เก่งไปซะหมด ไม่เหมือนลูกกระจ้ออย่างเธอ เรียนก็พอเอาตัวรอดไปวันๆๆ กีฬาก็เกี่ยงงอน เพราะเล่นไม่เอาอ่าวสักกะอย่างเดียว เรื่องดนตรียิ่งไม่ต้องพูดถึง ร้องเพลงน่ะ คล่อมจังหวะเป็นประจำ เธอจึงเลือกที่จะฟังเพลงมากกว่าที่จะไปร้องแล้วทำเพลงชาวบ้านเขาเสียหาย พาลจะขายเทปไม่ออกเอานะสิ....
"ใครจะไปกล้ารังเกียจภาสล่ะ ก็....ก็นายน่ะขาออกจะยาวสูงตั้งร้อยแปดสิบกว่า แล้วขาสั้นๆอย่างฉันมันจะไปตามทันเร้อ....ไป้ๆๆรีบๆๆไปเดี๋ยวหมดชั่วโมงกันพอดี หนังสือหนังหาเลยจะไม่ได้ยืมเอา..."
ภาสกรยิ้มกว้างๆๆ เหมือนเมื่อสักครู่นี้อีกครั้งอย่างพึงพอใจกับคำตอบที่ได้รับ จนวิชุรดารู้สึกเขิน ก็วันนี้น่ะ เขาแจกรอยยิ้มกว้างขวางแบบนี้กับเธอสองรอบแล้วนะ ทำอารมณ์ดีเกินเหตุนะวันนี้นะ วิชุรดาเลยเดินขึ้นนำหน้าเขาเข้าห้องสมุดไปอย่างรวดเร็ว ขืนโอ้เอ้อยู่ตรงนี้นอกจากยายครีมจะบ่นเอา ยังจะไม่ได้หนังสือไปทำงานสักเล่มเอาน่ะสิ
ถ้าวิชุรดาจะหันมามองสักนิดเธอจะรู้ว่า คนที่เดินตามหลังมานั้น มีรอยยิ้มกริ่มอย่างพึงพอใจระใบหน้าไปหมดแล้ว และยิ้มอย่างกับจะไม่เกรงกลัวว่า..วันหนึ่งข้างหน้า..รอยยิ้มแบบนี้จะทำให้หน้าจะยับและย่นสักวัน
( ติดตาม...ตอนที่2 เร็วๆๆนี้นะค่ะ)
แอบคิดถึงสมัยขาสั้นคอซองก่อนที่จะแว้บไปเรียนพยาบาลขึ้นมาน่ะค่ะ เลยเขียนเรื่องราวขาสั้นคอซอง ผูกเน็กไท ใส่คัชชูไปเรียนบ้าง เอาใจคนที่กำลังเรียนหนังสือหนังหาอยู่นะค่ะ.....อิๆๆๆ.....นึกถึงวันเก่าๆๆจังเลยเนอะ....คิดถึงๆๆๆๆ เห็นเค้าไปโรงเรียนแล้วก็อยากไปเรียนบ้าง.....ก็เท่านั้นเอง....เอ้าแก่แระก็คิดถึงวันเก่าๆๆบ้าง...จะได้รู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจ ไม่อยากจะเอาแต่เรื่องหมอกับพยาบาลมาให้อ่่านมากไป เปลี่ยนบรรยากาศบ้างนะคะ.....
แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 46 06:52:24
แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 46 06:35:50
แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 46 06:11:22
แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 46 05:47:27
แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 46 05:34:18
แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 46 23:57:46
แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 46 23:35:12
@^------^ จะเป็นไรไป...ถ้าจะรบกวน..มารักกัน ^------^@ ตอนที่ 1
