ความคิดเห็นที่ 1 เหตุเกิดที่ป้ายรถเมล์ ด้ายซ้ายของเวที มีป้ายรอรถเมล์ ที่นั่งยาว ตู้โทรศัพท์สาธารณะเยื้องมาริมทางซ้าย  หญิงสาวชุดนศ.กระโปรงสั้นเลยเข่า เสื้อรัดฟิตเปรี๊ยะ หอบหนังสือกองใหญ่ หน้าตาหงุดหงิด นั่งอยู่บนที่นั่งค่อนมาทางขวา ไฟสลัวเฉพาะตรงฝั่งซ้ายของเวทีนั้น หญิงสาวชะเง้อมองอย่างร้อนใจ ท่าทางกระวนกระวาย หงุดหงิด ผุดลุกผุดนั่ง เดินไปมากระสับกระส่าย ชะเง้อแล้วชะแง้อีก  ตะแคงข้อมือเข้าหาแสงไฟเพื่อดูนาฬิกาแล้วทำท่าสีหน้ากระวนกระวาย สักครู่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจากกระเป๋าถือ กดปุ่มเปิดเครื่อง กดเบอร์โทร “ตื้ดๆๆๆๆ” (เสียงโทรศัพท์แบตหมด )   “วุ้ย!” ร้องอย่างเสียอารมณ์ ยัดมือถือใส่ในกระเป๋าถืออย่างรุนแรง หันไปทางเห็นตู้โทรศัพท์ เดินเข้าไปยกหู หยอดเหรียญ กดเบอร์ ทำหน้ายุ่ง กระแทกหูโทรศัพท์กกับที่วางหูซ้ำๆอย่างแรง ล้วงนิ้วเข้าไปในที่คืนเหรียญ หงุดหงิดแล้วเอามือทุบตู้ 2-3 ที ล้วงเข้าไปใหม่  ร้อง“โว้ย!”แล้วเดินกระแทกเท้าออกมา ไปนั่งที่เดิม ถอนหายใจเฮือกใหญ่ หันมาทางคนดู “เวรกรรมจริงๆเลยค่ะ รอมาตั้งครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่มาซักคัน ห้าทุ่มกว่าแล้ว แม่ด่าแน่เลย“ เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แต่แล้วก็เงยหน้าแววตาแข็งกว้าว แต่คลอไปด้วยน้ำตา ”เพราะไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นคนเดียว พวกคุณคิดดู  ฉันเห็นเค้าเดินควงกับผู้หญิงอื่นต่อหน้าต่อตา  พอฉันเค้าไปถามว่าเป็นใคร ก็มาหาว่า จุ้นจ้าน อย่ามาทำนิสัยงี่เง่า  ดู๊ ดูมันสิคะ ฉันผิดเหรอที่ทำแบบเนี่ย ก็นั่นแฟนเราเดินควงกับใครก็ไม่รู้ จะให้อยู่เฉยทำตัวเป็นแม่พระปล่อยไปเหรอ ใช่ ฉันผิดเอง ผิดที่หลงโง่ไปคบกับ คบกับ กับ ไอ้หมาไม่ซื่อตัวนั้น ก็เลยต้องกลับบ้านเองอยู่นี่ไง” หอบหายใจแรงอย่าโกรธเกรี้ยว น้ำตาคลอเบ้า ยกมือขึ้นเช็ดที่หัวตา รอรถต่อไป ผู้ชายสูงวัย แต่งตัวรุ่มร่ามเดินออกมาจากทางขวาช้าๆ ในความมืด หญิงสาวเห็นร่างดำๆนั้นก็ตกใจ ชายร่างดำเดินอย่างช้าๆเข้าไปหาหญิงสาว เธอลุกขึ้นถอยหลัง 2 ก้าวสีหน้าตระหนก หันหลังวิ่งเข้าฉากทางซ้ายไป ไฟบนเวทีดับมืด ไฟสลัวทั่วเวที บนเวทีโล่ง หญิงสาวออกมาทางซ้าย หน้าตาเลิ่กลัก หายใจหอบ เหลียวหลังหวาดระแวง ไม่เห็นใครแล้วเธอจึงหยุดอยู่กลางเวที  ยืนคอยรถต่อไป ระหว่างที่คอย ชายคนเดิมเดินมาข้างหลังอย่างช้าๆ หญิงสาวมิได้มองเห็น ชายผู้นั้นสะกิดที่ไหล่สาวน้อย สาวน้อยหันมา ตกใจสุดขีด หายใจเฮือกใหญ่ ตัวสั่น ทิ้งหนังสือทั้งหมด ยกมือขึ้นไหว้อยู่ที่อก “ลุงคะอย่าทำอะไรหนูเลย อยากได้อะไรก็เอาไปเถอะค่ะ หนูมีเงินอยู่นิหน่อย“ พูดเสียงสั่น ล้วงไปในกระเป๋าถือ ชายแก่โบกมือไปมา” ไม่ต้องต้องตกใจหนูเอ้ย ลุงเห็นเอ็งนั่งรอรถเมล์ตรงนั้นอยู่นานแล้วก็เลยจะมาบอกเอ็ง สงสาร ” หญิงสาวจากสีหน้าหวาดกลัวมาเป็นฉงนสงสัย “ คะ ลุงว่าอะไรนะคะ..” ชายแก่ยิ้มอย่างใจดี “ก็ป้ายรถเมล์นั่น เค้าเพิ่งยกเลิกไป เห็นเอ็งนั่งรออยู่ตั้งนาน ลุงก็เลยว่าจะข้ามไปบอก แต่อยู่ๆ เอ็งก็วิ่งมานี่ซะก่อน ลุงกลัวเอ็งจะไปรอที่เดิมอีก ก็เลยตามมาบอกเนี่ยแหละ” แล้วยกมือขึ้นตบที่ไหล่หญิงสาวเบาๆ “ขอโทษนะที่ทำให้เอ็งตกใจ ลุงไปล่ะ ” หญิงสาวยังคงทำหน้างุนงง               ลุงเดินมาทางซ้าย  ไฟสลัวเฉพาะลุง  หันหน้ามาทางคนดู “เฮ้อ คนสมัยเนี้ยต่างอยู่ในความหวาดระแวง ไม่ไว้ใจซึ่งกันและกัน ด้วยสภาพสังคม เศรษฐกิจย่ำแย่ ศีลธรรมก็เสื่อมถอย อาชญากรรมเกิดขึ้นวันละหลายสิบราย มันก็น่าอยู่หรอกนะ ที่คนเค้าจะเป็นประสาทกัน เฮ้อ ” ลุงเดินส่ายหน้ากำลังจะออกพ้นเวทีทางซ้าย “ อ้อ! กลับบ้านก็ระวังตัวกันด้วยนะครับพวกคุณ ผมไปละ”  เดินออกจากฉากไป             ไฟมืด จากคุณ : น้องส้วม - [ 1 ส.ค. 46 18:21:13 A:202.28.27.2 X:10.5.1.78 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แหะ ๆ  เห็นชื่อกระทู้แล้วอึ้งไปเลยค่ะ  นึกว่ามีเจ้าหนี้ตามมาทวงเงิน... เอ้ย.. ไม่ใช่  คิดว่าจะมาทวงเรื่องที่ยังเขียนไม่จบ ( แอบหลงตัวเองว่ามีคนรออ่าน อิ..อิ.. ) พอเข้ามาอ่านแล้วรู้สึกแปลก ๆ   เอ่อ...คือไม่คิดว่าเรื่องของเราจะเป็นประโยชน์กะคนอื่นได้น่ะค่ะ ยินดีค่ะ   ที่คุณนำพล็อตเรื่องนี้ไปใช้ในการเรียน  ( ด้วยความปลื้มใจเลยแหละ )   และขอบคุณที่เข้ามาบอกให้ทราบนะคะ...... เรื่องวิจารณ์นั้นไม่ใคร่ถนัดค่ะ..  ถนัดแต่เขียนเรื่องเล่นไปวัน ๆ มากกว่า   จึงขออนุญาตไม่วิจารณ์...  แต่ขอเป็นกำลังใจให้คุณในการเรียนและการเขียนต่อไปค่ะ *** *** *** กระทู้อ้างอิงค่ะ........      " ...เหตุเกิดที่ป้ายรถเมล์..." http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2337531/W2337531.html แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 46 23:45:17 จากคุณ : PinUp Girl - [ 1 ส.ค. 46 23:35:42 ]