ถึง . . [ * * * ]
. . .เขียนในวันที่โรคหวัดตัวดีไล่อัดเสียจนงอมพระราม พระลักษณ์ อาการหวิดน็อค ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย เหมือนอารมณ์คนข้างข้างแถวนี้เลย เราคงหาคำตอบให้กับตัวเองยังคงมิได้ว่า ทำไม ทำไม และทำไม เราถึงทำตัวเป็นคนน่าเบื่อขนาดนี้ เดี้ยว ! ขอเวลาเช็ดน้ำมูกก่อน เฮ้อ ! ค่อยยังชั่วปวดหัวตืบ ตืบ ส่งยามาให้บ้างเน้อ เอายาหยี กะยาใจ
. . . มีความรู้สึกม๊ะ ว่าช่วงนี้เราเขี่ย และเขียนอะไรมาให้นายอ่านวะนี่ เพราะคนเขียนยังงงอยู่เลย แล้วเมื่อไหร่เราจะเจอกัน เรามีเรื่องราวร้อยแปดพันเก้ามาบอกเล่าให้ฟัง ว่าแต่เตรียมหูไว้ล่วงหน้าได้เลย ถามอะไรนิดนึงนะ นายว่าเราเป็นคนอย่างไง นิสัยเป็นงัย แล้วเราอยากรู้ว่าทำไม เราถึงมีความรู้สึกทนตัวเองไม่ค่อยจะได้ ในตอนนี้คงจะหาเวลาอยู่กับตัวเอง เพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง ให้รู้ดำรู้แดงไปเลย บางทีนะ บางที เราอาจจะต้องอยู่คนเดียวไปตลอดก้อได้ใครจะรู้ หวังว่าตอนนี้นายยังจะคบเราเป็นเพื่อนอยู่นะ บางครั้งเรารู้สึกว่า เราไม่เป็นตัวของเราเองเลย แต่เราเป็นใครอีกคนที่ต้องเดินตามทางที่เขาเขียนให้เราเดิน ยิ่งเขียนยิ่งเครียด พอก่อนแล้วกันกลัวใครบางคนเครียดกว่า ---------------- จะแย่กว่า
หวังเหวิดซะเหมอ
aud
จากคุณ :
[ * * * ]
- [
2 ส.ค. 46 16:05:23
A:203.113.77.68 X:
]
[ มิตรภาพ คำลงท้าย แอนด์ ซัมธิงลอง ] # 1
