รักได้ไหม?...ใน 3 วัน [วันที่ 1]

    “เฮ้! ทิน วัล ริน” ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาร้องเรียก และวิ่งเข้ามาหาเพื่อนๆที่นั่งคุยกันที่โต๊ะประจำ

    “เฮ้ย โรจน์ อย่าตะโกนเสียงดังดิ เกรงใจคนอื่นๆบ้าง” อธิคมกระซิบเมื่อรัชโรจน์เข้ามานั่งด้วย

    “นั่นสิ เกรงใจเขาบ้าง” วัลยาสาวเปรี้ยวประจำกลุ่มเตือนอีกคน ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตัวและก้มหัวขอโทษคนอื่นๆที่นั่งแถวนั้น

    “เอาล่ะ มีอะไรก็ว่ามานายขี้โรค ทำไมถึงร้องเรียกมาแต่ไกล” รินรดาเงยหน้าขึ้นจากหนังสือในมือ

    “อะไรกันวะยัยริน มาถึงก็ด่าเลย เฮ้อ เอาเหอะๆ วันนี้ไม่ถือสา คืองี้วันหยุดพรุ่งนี้น่ะ เราไปเที่ยวทะเลกันดีมั้ย” รัชโรจน์ถามเพื่อนๆอีกสามคน

    “ทะเลเหรอ ดีเหมือนกัน เทอมนี้เรียนหนักจนไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย เซ็งจะแย่แล้ว” วัลยาเห็นด้วย

    “ว่าแต่ไปที่ไหนล่ะ พัทยา บางแสน หรือว่าที่ไหนอีก” อธิคมถามต่อ

    “ไป ดิ พัทยาคนเยอะไป บางแสนไม่เอา ต่างจังหวัดดีกว่า แถมหยุดตั้งสามวัน ไปเที่ยวสูดอากาศบริสุทธิ์ หลบมลพิษดีกว่า เอาเป็น ไปหาด...แล้วกัน” รัชโรจน์เสนอชื่อหาดแห่งหนึ่ง

    “จริงด้วย ไปนะริน ไปพักผ่อน หมู่นี้เธอเครียดเรื่องเรียนอยู่ด้วย ไปผ่อนคลายเสียบ้าง” ภาวิณีชวนเพื่อนสาวที่นั่งเงียบฟังเพื่อนๆพูดคุยกัน

    “ได้สิ แล้วจะพักที่ไหนล่ะ นายเตรียมพร้มแล้วเหรอโรจน์ ฉุกละหุกแบบนี้น่ะ” รินลาดาถาม

    “เรื่องที่พักกับอาหารไม่ต้องห่วง ที่พักน่ะเราจัดการ อาหารก็มีเหลือเฟือ แต่ว่าค่าอาหารน่ะหารกันน่ะ”

    “งั้นก็โอเค ดีเหมือนกัน ไปผ่อนคลายสมองบ้างก็ดี” รินลดาตกลงก่อนจะค้นเอางานที่ยังค้างอยู่มาเคลียร์ต่อให้เสร็จ เพื่อนที่จะไปเที่ยวอย่างสบายๆ จึงไม่ทันเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของรัชโรจน์

    #########################################################

    “เย้! ถึงซักที เฮ้อ นั่งรถตั้งนาน เมื่อยไปหมดทั้งตัว” วัลยาบ่นทันทีที่มาถึง รัชโรจน์ขับรถมาจอดหน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งใกล้ชายหาด

    “เอาหน่า อย่าบ่นเลยยัยวัล มาถึงแล้วก็ดีแล้วล่ะ เดี๋ยวชั้นจะเล่นน้ำให้สะใจเลย” อธิคมหมายมาดไว้

    “เออ ก่อนที่จะเล่นน้ำ หรือทำอะไรน่ะ มาช่วยกันขนของก่อนดิ๊ เดี๋ยวข้าไปบอกพี่ปอเจ้าของก่อนว่าเรามาถึงแล้ว พวกนายรออยู่หน้าร้านก่อนนะ” รัชโรจน์บอก ก่อนจะหิ้วสัมภาระส่วนตัวเดินแยกไปในร้านอาหาร

    ‘พี่ปอ? ชื่อคุ้นๆแฮะ หน้าตาก็คุ้นๆ แล้วโรจน์ก็เรียกอย่างกับสนิทสนมด้วย’ รินลดาขมวดคิ้ว ยืนนิ่งคิด

    “ริน เป็นอะไรไปเหรอ คิ้วผูกโบว์แล้ว” ภาวิณีสะกิดเมื่อเห็นเพื่อนรักมีท่าทีแปลกไป

    “อ๋อ ป่าวหรอกภา แค่สงสัยว่าทำไมโรจน์มันพูดเหมือนรู้จักสนิทสนม” รินลดาบอก

    “ก็ดีแล้วนี่ รู้จักกันถ้ามีอะไรลำบากจะได้ขอความช่วยเหลือได้ง่าย อย่าคิดมากหน่ายัยริน มาช่วยกันขนของดีกว่า” สุมิตราร้องเตือน แล้วทุกคนจึงหอบหิ้วข้าวของที่นำมา เดินตามรัชโรจน์ไป โดยรออยู่ที่หน้าร้าน

    ไม่นานนักรัชโรจน์ก็ออกมาพร้อมชายหนุ่มท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส บุคลิกดี และมีเสน่ห์

    “ทุกคน นี่พี่ปรเมศว์ เจ้าของบังกะโลที่เราจะพักกัน เป็นรุ่นพี่ที่คณะเราเอง” รัชโรจน์แนะนำ

    “พี่ปอครับ นี้เพื่อนๆผม คนที่เปรี้ยวๆ สวยๆเหมือนนางแบบนี้ ยัยวัล วัลยา แล้วก็ผู้ชายคนนั้นก็นายทิน อธิคม ส่วนคนที่ท่าทางเรียบร้อยนั้นยัยภา ภาวิณี แล้วก็คนที่ท่าทางห้าวๆเหมือนผู้ชายนั้น ยัยริน รินลดาครับ”

    “สวัสดีครับ/ค่ะ พี่ปรเมศว์” หนุ่มสาวทั้งสามยกมือไหว้

    “สวัสดีครับ น้องๆ เรียกพี่ปอเหมือนนายโรจน์ก็ได้ครับ” ชายหนุ่มบอกทุกๆคนอย่างอารมณ์ดี และมองดูเพื่อนรุ่นน้องทุกๆคน จนมาถึงคนสุดท้ายคือรินลดา ที่จ้องนานเป็นพิเศษ ทำให้รินลดาที่ก้มมองสัมภาระตัวเองอยู่รู้สึกตัว จึงเงยหน้าขึ้นมา แต่ปรเมศว์ก็หันไปทางรัชโรจน์แล้ว จึงได้แต่สงสัย

    “บังกะโลของน้องๆ อยู่ด้านซ้ายนี้นะครับ 2 หลัง ผู้ชายกับผู้หญิงแยกกัน ตามพี่มาเลยครับ ส่วนกระเป๋าเดี๋ยวพี่ให้เด็กยกให้ ไม่ต้องห่วงครับ” แล้วปรเมศว์จึงเรียกให้เด็กในร้าน 2 คนมาจัดการยกกระเป๋า แต่ก็ยังเหลือสัมภาระของรินลดา ที่ไม่สามารถยกได้เพราะข้าวของเต็มมือแล้ว

    “ไม่เป็นไร ของชั้น เดี๋ยวถือเองได้ ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ” รินลดาบอก ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบสัมภาระของตนเอง แต่ไม่ทันเพราะปรเมศว์แย่งมาถือไว้ก่อน

    “น้องรินเดินไปเถอะครับ เดี๋ยวพี่ถือให้เอง เอาเป็นว่าเป็นบริการจากพี่แล้วกัน” แล้วชายหนุ่มจึงหิ้วสัมภาระของรินลดานำหน้าไป หญิงสาวจึงเดินตามเงียบๆ

    “เอาล่ะครับ โรจน์กับทินอยู่หลังนี้นะ ส่วนน้องๆผู้หญิงพักหลังนี้ ถ้ามีอะไรต้องการเพิ่มเติม บอกพี่ได้นะ พี่อยู่ที่ร้านอาหารน่ะครับ” แล้วปรเมศว์จึงให้เด็กในร้านเอาสัมภาระของแต่ละคนวางไว้ในบังกะโล ส่วนตนเองก็หิ้วเอาของๆรินลดาวางไว้ข้างๆ

    “พักกันตามสบายนะครับ แล้วก็ มื้อเย็นนี้ พี่เลี้ยงเอง” ปรเมศว์บอกก่อนจะเดินออกไป

    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

    “เฮ้อออ… ภา ริน ชั้นขออาบน้ำนอนพักก่อนนะ ง่วงจะแย่แล้ว เย็นนี้จะไปทานข้าวแล้วปลุกด้วยล่ะ” วัลยาบอกก่อนที่จะคว้าผ้าเช็ดตัวและของใช้ในกระเป๋าเข้าห้องน้ำไป

    “รินล่ะ จะอาบน้ำต่อมั้ย เดี๋ยวเราอาบสุดท้ายได้” ภาวิณีถามเพื่อนรักที่กำลังจัดข้าวของเครื่องใช้และเสื้อผ้าออกมา

    “ไม่เป็นไร ภาอาบไปก่อนเถอะ เรายังไม่ง่วง ตอนอยู่บนรถก็หลับมาตลอดแล้ว เธอสิ ไม่ได้นอนเลย ไปอาบน้ำแล้วนอนเถอะ เดี๋ยวเราปลุกให้เอง พักผ่อนให้พอนะ พรุ่งนี้จะได้ไปเล่นน้ำกัน” รินลดาบอกเพื่อนด้วยความเป็นห่วง เพราะภาวิณีค่อนข้างจะเป็นคุณหนู แม้ว่าจิตใจจะเข้มแข็งและอดทน แต่สภาพร่างกายยังอ่อนแออยู่

    เมื่อวัลยาอาบน้ำเสร็จแล้ว ภาวิณีจึงไปอาบน้ำต่อ แล้วตามด้วยรินลดา เมื่อรินลดาออกมา จึงเห็นเพื่อนทั้งสองคนหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย จึงเดินไปปรับแอร์ให้อากาศไม่หนาวเกินไป แล้วจึงไปแต่งตัวสบายๆ และออกไปเดินเล่นข้างนอก


    (มีต่อค่ะ)

    จากคุณ : Flora - [ 3 ส.ค. 46 13:32:57 A:203.113.77.100 X: ]