(ภาคสอง)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394937/W2394937.html
(และแล้ว ภาคจบ ก็มา)
ชีวิตคนเรา ช่างแปลกแตกต่างกัน บางคนมีชีวิตเรียบแต้ ยังกับถูกเตารีดนาบอยู่ตลอดเวลา บางคน สุข-ทุกข์คลุกกันนัว รัวกันมันส์ บางราย มีชีวิตที่โลดโผนโจนทะยาน จนน่าจะแกล้ง จับมามัดให้นั่งนิ่งๆ เผื่อเขาจะได้ สัมผัส ความสุขสงบเย็น กับเขาบ้าง
แต่อย่างว่าแหละนะ ชีวิตใคร ชีวิตมัน หากชีวิตทุกคนเหมือนกันหมด มันจะเลี่ยน โกร๋น โล้น เหม่ง -- อย่างนี้... ฉันก็ไม่มีเรื่องเล่าสิ
คืนนี้ผมขอลานะ พรุ่งนี้ ผมมีสอบ ท่าจะไม่ไหว สอบเสร็จแล้วค่อยกลับมาทำงาน สามีจอมขยัน ลาหัวหน้า เพื่อไปเตรียมอ่านหนังสือสอบ และนอนหลับให้เต็มๆ
หลังจากสอบเสร็จ เฮ้! โล่งแล้วเรา
เขา... แคล้วคลาดแมน มาทำงานตามสัญญา
มาถึง ไม่เจอใครเลย เจอแต่สภาพ !!??อะไรวะเนี่ย..!!! รอบสอง
สภาพร้านโดนัท ที่เป็นตึกสี่เหลี่ยมชั้นเดียว ตั้งโด่ริมถนน (และก็มี Parking Lot โล่งอยู่หน้าร้าน)
บัดนี้.... โดนัทสถาน... เหลือโด่ตระหง่านอยู่ครึ่งเดียวของร้าน ส่วนทางด้านตั้งแต่ ที่นั่งลูกค้า แคชเชียร์ ยันครัว ราบพนาสูญ
สามีเดินก้ม ลอดริบบิ้นสีเหลืองของตำรวจ ที่นำมาล้อมร้านไว้ ในลักษณะล้อมสายสิญจ์ สามีงงกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า
เพียงชั่วข้ามคืน สถานที่ทำงานเมื่อคืน กับวันนี้ เปลี่ยนไปจนจำแทบไม่ได้ ความสูญเสีย เละตุ้มเม้ง เซ็งสุดชีวิต เข้าครอบงำจิตใจสามี
หลังจากเดินสำรวจร้านอยู่หลายรอบ สามีก็จับโทรศัพท์สาธารณะโทรฯหาผู้จัดการร้าน ซึ่งเป็นคนไทยทันที ฮาโหล... พี่ พี่ พี่ เกิดอะไรขึ้นน่ะ
เมื่อคืน ซึ่งควรเป็น กะ ของสามี อยู่ๆ ไม่รู้ ผีผลัก หรือมีอะไรดลใจคนขับรถเมล์
รถมล์คันใหญ่มากมาก (รู้ๆอยู่ ที่อเมริกา อะไรๆ ก็จะใหญ่พิเศษ) รถเมล์คันมหึมาจอมพลัง พุ่งพรวด กวาดโดนัทสถาน จนราบเรียบแต้ มิแยแสแผ่ความปรานี
ผลก็คือ Cook ถูกน้ำมันร้อนๆลวกร่างกาย คนขาย ตีนไวหลบทัน ความบาดเจ็บของคนจึงไม่มากนัก แต่ความเสียหายของสถานที่สิ... โอ...
ฉันย้อนถามสามีว่า ตอนช่วง รถชน (ที่ชนบน Freeway) รู้สึกอย่างไรบ้าง เขาบอกว่า จริงๆแล้ว พอเริ่มชน เขาก็เสียการ Control แล้ว จะเหยียบเบรค อะไรก็ไม่มีผลแล้ว จากการกระแทกด้านขวาครั้งแรก เขาก็เบลอๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็ว จนไม่ทันได้คิดอะไรด้วยซ้ำ
พอกระแทกครั้งแรกเสร็จแล้ว รถก็พุ่งๆไปกระแทกต่อทางซ้าย เชื่อไหม เค้าเห็นกำแพงวิ่งเข้ามาหาเค้าเลย บึ้ม!!!! และแล้ว พวงมาลัยก็หักคามือ เขาเห็นอย่างนั้นยิ่งเอ๋อหนัก (ฉันว่า... แกคงแอบคิดนิดๆว่า ตายแน่)
สามีบอกว่า หากคิดตามหลักการณ์และหลักกวนแล้ว หัวเขาสมควรต้องกระแทกกระจกอย่างแรงบ้าง อะไรๆ มันก็ควรจะกระแทกไปกระดอนมา จนในที่สุด เขาน่าจะมีสภาพ ไม่ต่างจากเพื่อนสาวดวงซวยคนนั้น แต่นี่...
เขาหวนถวิล รอยอดีต แม้เวลาล่วงผ่านตั้งยี่สิบปีแล้ว เขายังตื่นเต้นไม่หาย เขาบอกว่า ช่วงที่กำลังตะลุมบอนอยู่นั้น เขารู้สึกเหมือนมี อะไร บางอย่าง มา หุ้ม ตัวเขาไว้! เค้าจึงเชื่อ เรื่องปาฏิหารย์ สามีประกาศยืนยันมั่นคง
และคราวนี้ คราวที่รถเมล์ขี้เล่น แกล้งขับเข้ามาทับร้าน ก็ควรจะเป็นเขาที่อยู่โยง แต่...
เหตุการณ์บังเอิญแคล้วคลาดของสามีฉัน เป็นเรื่องน่าสนใจ @__*!
ก่อนการจรลีไปเรียนต่อที่อเมริกา เพื่อนรักของแม่สามี มอบพระที่ท่านเลื่อมใสมาก พร้อมสร้อยทองเส้นหนักให้เขา เพื่อเป็นของขวัญ - จากวันนั้น จวบวันนี้ เป็นเวลา ยี่สิบปีเต็ม สามีสวมพระองค์นี้ติดตัวตลอด
ขอกราบนมัสการ หลวงพ่อโสธร มา ณ ที่นี้ เจ้าค่ะ
*
*
มีพระดี อย่าหลงว่าดี ฉันเชื่อในเรื่องความดี - ความชั่วที่เราทำมากกว่า ฉันจึงคิดว่า อันเนื่องจาก สามี มีกองทุนความดีสำรองเลี้ยงชีพที่เพียงพอ บวกกับ สิ่งศักดิ์สิทธิ ญาติมิตร ที่จ้องจะช่วยเหลือ หากปะเหมาะกัน ระหว่างพลังความดีงามในตัวเรา และพลังพิเศษ มารวมกันได้อย่างพอดี -- ปาฏิหาริย์ ก็เกิดขึ้นได้
อ่านจบ อย่าลืมไปทำบุญทำทาน สวดมนต์ ทำใจให้นิ่งสงบ และหาเรื่องดีดีทำกันบ้างล่ะ ไม่ใช่ แจ้นไปเช่าพระ เช่าฮู้ สักยันต์กันจนสะเทือนวงการ!!
ถึงแม้ทุกวันนี้ ฉัน... ก็ไม่ค่อยได้ดี แต่ฉันก็จะมุ่งทำดี ไม่เคยหวั่น เพราะรู้แน่ว่า สักวัน... ต้องได้ดี!
จากคุณ :
น้าสือสาว 
- [
3 ส.ค. 46 20:09:22
]
*** พระ คุ้ม ครอง (ตอน จบ แล้ว จ้า) ***
