สวัสดีค่ะ ผู้อ่านทุกท่าน ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้าย ที่เราจะได้พูดคุยกันในแบบนี้ อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน
จากคำถามต่างๆ ที่มีเข้ามาทุกวัน ก่อนที่จะมีการตอบคำถามกันนี้ และ หลังจากได้ตอบคำถามไปแล้วในบางส่วน
คำถามสุดท้ายนี้ เป็นคำถามที่ฉันขอเป็นผู้ตั้งขึ้นมาเอง คงไม่ว่าอะไรกันใช่ไหมคะ
เพราะอย่างที่รู้กันดีจากคำถามเก่าๆ ฉันขอสรุป เป็นหัวข้อสำคัญเหมือนกับว่ามันสำคัญมากดังนี้
1.ฉันเริ่มต้นงานเขียนด้วย ความไม่เข้าท่าของตัวเอง การเป็นแม่บ้านอยู่กับบ้านเพียงอย่าง
เดียว ไม่ได้ทำให้ฉันอึดอัดแต่อย่างใด แต่มันก็ทำให้ฉันพอจะมีเวลาที่จะฟุ้งซ่านคิดทำโน่น
ทำนี่ไปเรื่อย จากเริ่มคิดทำอาหาร ปรนนิบัติสามี จนคิดการใหญ่ เมื่อเพื่อนสาวคนสนิทขอ
ให้ เขียนหนังสือให้
2.งานเดิมของฉัน ก่อนจะมาเป็นแม่บ้านที่ดี ตามที่เพื่อนสาวได้โฆษณาชวนเชื่อกับสามี
ของฉันไป เป็นงานที่ต้องพบปะผู้คนมากมาย และใช้เวลาส่วนใหญ่ ในการวิ่งวุ่น วนเวียน
หาคนโน้นทีคนนี้ที แต่มันก็เหมาะกับนิสัย โผงผาง และชอบสาระวนกับการแก้ปัญหา
ของฉัน แต่บางทีฉันก็เหนื่อยขึ้นมาวูบๆ จนฉันเผลอลั่นวาจากับเพื่อนรักไปว่าอยากจะ
หยุดซักที และเพื่อนที่แสนดีเจ้าเก่าคนเดิม ก็จัดการเป็นแม่สื่อเสร็จสับ เมื่อฉันเกิดไปปิ๊ง
ชายหนุ่ม มาดดี มีชาติตระกูล และขอบอก ปัจจุบันนี้ ฉันค้นพบอีกว่าเขาเป็นสามีที่ดีที่สุด
อันดับต้นๆ ของโลก เท่าที่ฉันได้รับฟังมา
3.งานเขียนของฉัน จะมีอีกต่อไปถ้าสามีของฉันยังจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน ความร้ายกาจของฉัน
หรือ ข้อนี้เป็นสิ่งที่ฉันภาวนามากที่สุด และหวังไว้ทุกนาทีที่หายใจว่า ถ้าเขาทราบเรื่องนี้
ขึ้นมา เขาจะไม่โกรธที่ฉันมีเรื่องปิดบังเขามาตั้งแต่แรก และเอาความแสนดีของเขา
มาแปลงเป็นคนใจร้ายได้อย่างน่าเกลียด เขาคงเข้าใจว่าที่ฉันทำมาทั้งหมดไม่ใช่ด้วยความตั้งใจแต่อย่างใดเลย
แต่เป็นเพราะความรักที่มีให้ การกลัวการสูญเสียเขาไป และอะไรอีกมากมายที่ฉัน
ไม่รู้จะพูดยังไงให้หมด และนี่เป็นโอกาสสุดท้าย ที่ฉันจะได้บอกเขา ฉันตัดสินใจบอกเขาแล้วนะคะทุกท่าน
ถึงจะเสี่ยงมากแค่ไหน แต่ฉันคิดมาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา การที่เรามีความลับกับใครซักคน
มันทำให้เราไม่มีความสุขเลย ยิ่งถ้าคนนั้นเป็นคนที่เรารักมากเท่าไร มันยิ่งทรมานมากเท่านั้น
ฉันคิดว่านี่เป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดของฉันในรอบหลายปีที่ผ่านมา หลังจากการตัดสินใจตกลงรับปาก
แต่งงานกับสามี เอาล่ะ เรามาเริ่มคำถามสุดท้ายกันดีกว่า
คำถามที่ 4 ฉันเป็นใครกันแน่ และจะทำอย่างไรกับชีวิตของตัวเองต่อไป
อร ฉันคงไม่ไหวแล้วนะอร ฉันอยากบอกความจริงให้เขารู้ทั้งหมดเลย ฉันพูดกับเพื่อนรักอีกครั้ง
ในวันที่เหตุการณ์ต่างๆ ดูเหมือนจะรัดตัวฉันจนคอดกิ่วไปหมด
ฉันเข้าใจ เอ๊ะ!!! เมื่อกี้เธอพูดว่าทั้งหมด หมายความว่ายังไง คงไม่ได้หมายความว่า.. เพื่อนสาว
ทำท่าชะงัก เหมือนไม่กล้าแม้แต่จะคิด
ใช่ ฉันจะบอกไปทั้งหมดเลย ว่าฉันเป็นใคร มีนิสัยยังไง ร้ายกาจแค่ไหน เพราะถ้าฉันไม่บอกเขา
ฉันคงมีชีวิตที่มีความสุขต่อไปไม่ได้แน่ๆ นะอร ฉันกังวลมาก มากจนถึงกับ จิกเล็บลงบนโต๊ะ
โธ่ เพื่อนรักเธอทุกข์ใจขนาดนั้นเชียวหรือ งั้นฉันพอจะช่วยอะไรได้ไหม บอกมาเลยนะ ฉันยินดีช่วยจริงๆ
เพราะเหตุการณ์ต่างๆ ฉันก็มีส่วนอยู่ไม่น้อยเลย จริงๆ ต้องบอกว่า ฉันเป็นคนสร้าง เรื่องนี้ขึ้นมาถึงจะถูก เฮ่อ
อรทำสีหน้ากลุ้มใจ และสำนึกผิดอย่างมาก ฉันเอื้อมมือไปแตะเพื่อเป็นการหยุดความคิดของเพื่อน
อร..ฉันจะบอกด้วยตัวฉันเอง และจะรับผิดชอบเรื่องนี้ด้วยตัวฉันเอง ฉันพูดหนักแน่น
อือ .. เพื่อนรักพยักหน้าอย่างเข้าใจ การสนทนาถูกคั่นด้วยความเงียบ
เธอจะบอกกับเขาว่าไง จะเดินเขาไปบอกเขาตรงๆ อย่างนั้นเหรอ อรถามขึ้นอีกครั้ง
ฉันจะบอกเขา ด้วยวิธีของฉันนี่แหละอร ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันคิดมาอย่างดีแล้ว ฉันพบความจริงแล้วนะอร
คนเราถ้ากล้าตัดสินใจ และยอมรับทุกอย่างได้ที่จะตามมาได้แล้ว เราจะนิ่ง และสงบ
มีแต่ความสบายใจ ฉันทุกข์ใจกับความร้ายกาจของตัวเองมามากพอแล้ว การเล่นสนุกไปวันๆ
ไม่ได้ช่วยให้ฉันมีความสุขที่แท้จริงเลย อร พยักงานรับ ความเงียบเข้ามาคั่นอีกครั้ง และคงอยู่ยาวนาน
จนเราแยกย้ายกันไป ฉันเริ่มต้นลงมือเขียนต้นฉบับครั้งสุดท้าย ฉบับนี้ เริ่มเขียน ลบแก้ไข เขียนใหม่
วนเวียนอยู่หลายรอบ 1 เดือนที่ผ่านมา ชีวิตของฉันวนเวียนอยู่กับการแก้ไขต้นฉบับนี้ เพราะมันเป็นครั้งสุดท้าย
ที่ฉันจะได้ใช้โอกาสที่ดีบอกกับสามีครั้งสุดท้ายที่ฉันไม่มีทางเรียกร้องมันกลับคืนมาได้อีกไม่ว่า
ผลสรุปจะเป็นอย่างไร นี่คือการตอบคำถามกับตัวเอง และเป็นคำตอบที่ยืนยันว่า ชัดเจน
และเป็นความจริงที่สุดเท่าที่จะเคยมีมาในชีวิตของฉัน
ถึง สามีที่รักของฉัน
ฉันอยากจะกล่าวคำขอโทษซักพันครั้ง เพราะหลายปีที่ผ่านมา ฉันร้ายกาจเหลือเกิน
ฉันทำให้ทุกอย่างมันวุ่นวายมากขึ้น และมากขึ้น ทั้งโดยความตั้งใจ และไม่ตั้งใจ
ความจริงบางอย่างที่คุณควรจะรับรู้ไว้ เพื่อเป็นการช่วยในการตัดสินใจว่า คุณจะทำอย่างไร
กับผู้หญิงร้ายกาจ และเจ้าเล่ห์ เช่นฉัน
1.ฉันชอบคุณตั้งแต่ได้พบคุณในงาน เปิดตัวหนังสือ ของ ชุติมา คุณจำได้ไหม เป็นครั้งแรก
ที่เราได้พบกัน แต่คุณเพียงแต่ยิ้มทักทายฉัน และเราก็จากกันไป ในวันนั้น จากกันพร้อม
อาการเมื่อยคอ 2 อาทิตย์ของฉัน ที่เฝ้าชะเง้อมองคุณ และพยายามเขย่งตัวให้สูงที่สุด
ทำตัวให้พองที่สุดและเสียงดังที่สุด และอื่นๆ รวมถึงเปิ่นที่สุด เพื่อหวังให้คุณหันมามอง
2.นิสัยแท้จริงของฉัน เป็นคนเปิ่นอย่างหาตัวจำได้ยาก ชอบพบปะผู้คน ชอบทำงานวุ่นๆ
ชอบใช้เวลาทั้งหมดที่มีกับการทำงาน เพราะฉันคิดว่าคนเรา มีค่าต่อเมื่อได้หยิบจับอะไร
ซักชิ้น และสิ่งที่ฉันถนัด และได้รับการฝึกฝน มาอย่างดีก็คือ งานที่ฉันได้ทำในอดีต ฉันมี
ความสุขกับงานที่ได้ทำ แม้ว่บางครั้งจะเหนื่อยไปบ้าง
3.การไม่ระวังในคำพูด ฉันบอกอรไปว่า ฉันชอบคุณ ฉันอยากมีโอกาสได้เจอคุณซักครั้ง
และจะดีไม่น้อยถ้าฉันได้ใช้ชีวิตสงบๆ ไม่ต้องวุ่นวาย อีกต่อไป โดยการอยู่เคียงข้างคุณ
4.แล้วผลของการพูดออกไปอย่างนั้น ทำให้อรผู้ซึ่งเป็นเพื่อนรักของฉัน และเป็นเสมือนญาติ
คนสนิทของคุณ ตั้งต้นเป็นแม่สื่อที่แสนดี นำข้อมูลดังกล่าวไปบอกคุณ และ แต่บิดเบือน
ความจริงบางอย่างไป เพื่อให้คุณสนใจฉัน เพราะถ้าตามคุณสมบัติของฉันแล้ว คุณคงไม่
มีทางหันมามอง (ตามความคิดของแม่สื่อตัวดี)
5.หลังจากคุณได้นัดเจอฉัน และรวมกับข้อมูลบิดเบือนดังกล่าว ฉันก็ได้
แต่งงานกับคุณ แต่เรื่องประวัติของฉัน ไม่มีการบิดเบือนแม้แต่น้อย ทุกอย่าง
คือความจริง ตามที่คุณได้รับรู้
6.และเมื่อฉันบ่นกับอรอีกครั้งว่า อยู่บ้านมันมีเวลาว่างมาก อรก็เสนอให้ฉัน เขียนหนังสือ
และ มันก็เลยเถิดมาจนถึงปัจจุบันนี้ และอย่างที่คุณทราบ หนังสือของฉัน เกิดติดลมบน
อย่างไม่น่าเชื่อ
7.เมื่อคุณมาขอให้ฉัน ให้สัมภาษณ์ ทุกอย่างจึงดำเนินมา และกำลังจะจบลงในไม่ช้านี้
8.ทุกอย่างที่จะเป็นไปต่อจากนี้ ฉันขอให้คุณเป็นผู้ตัดสินเอง
9.ฉันไม่มีอะไรจะพูดได้ดีกว่านี้อีกแล้ว
.คทาคะ ฉันขอโทษจริงๆ ค่ะ
ด้วยรัก
ปีนเกลียว (ปิ่นกนก)
จากคุณ :
วรา
- [
3 ส.ค. 46 23:16:55
A:203.118.102.120 X:203.118.102.120
]
นิยายรัก...อย่าให้เขารู้(16 )
