มองลงไปในเวิ้งน้ำ เงาตาผู้ใดสะท้อนขึ้นมา คุ้นตาใกล้ใจเป็นที่ยิ่ง
หยาดน้ำตาหยดลงสู่ห้วงน้ำ....น้ำ.....กระเพื่อมไหว
พลัน เงานตาคู่นั้นหมองเศร้า เจ็บหรือไร---
เนื่องด้วยหยาดน้ำตานั้นหยดต้อง ฤามิใช่
ใยเงาตาเจ้าจึงเศร้านัก
ลองยกมือขึ้นปิดหน้าเพื่อไม่ให้หยาดน้ำตาหยดต้องเงาตาคู่นั้นได้
---แต่ปิดหน้าจะเห็นเงาตานั้นได้อย่างไร
อยากเห็นเงาตานั้นยิ้มให้...ควรทำอย่างไรดี
เอื้อมมือไปแตะที่เงานตานั้น หากทำได้เพียงสร้างคลื่นแห่งน้ำ
ก่อให้น้ำกระเพื่อมไหว เกิดให้เงาตายิ่งพร่าพรายราวทุกข์ยิ่ง
เงาตาแห่งใคร--- ใยเศร้าเพียงนี้หนอ
ไม่อาจไขว่คว้า ได้แค่เฝ้ามอง
ต้องทำเช่นไรเพื่อก่อให้เงานตาคู่นั้นว่างไสว เพี้ยงเงาแห่งความสุข
จุ่มตัวลงสู่นทีแห่งกาล---อยู่ที่ใด---น้ำแตกกระจายพรายฟอง
เงาตาคู้นั้นอยู่หนใด จะค้นหาจนกว่าจะได้เจอ
กระแสแห่งนทีอันเยียบเย็นโอบข้าไว้แน่นขึ้น...แน่นขึ้น
สติ---กำลัง---จะขาดหาย
ยิ่งดิ่งลึกยิ่งทรมาน อากาศปลาสนาการ หากข้าจะมิหยุดค้นหา
จนกว่าจะรู้ว่าเงาตานั้นอยู่ ณ หนใดและ จนกว่า...


เสียงหัวเราะดังมาจากทิศใด  เสียงร้องไห้ดังมาจากทิศใด
เสียงใดที่จะนำไปสู่เงาตาคู่นั้น อยู่ ณ ทิศใดกันเล่า
ข้าดำดิ่งลึกลงสู่ความมืดมิด ละทิ้งทุกสิ่งไว้เบื่องหลัง
ข้าจะไม่กลับ ข้าจะค้นหาต่อไป ขอเวลาข้า---อีกสักนิด
เวลาเพื่อการค้นหาเงาตาคู่นั้น
ข้าไม่ปรารถนาไปสู่ที่ใด ไม่ปรารถนาสิ่งใด
ได้โปรด --- อย่าฉุดดึงข้ากลับไป
ข้าละทิ้งซึ่งทุกสิ่ง---แม้เพียงชีวิต
ข้าก็ได้นำมาวางแทบเท้า เป็นเครื่องเซ่นสังเวย
---------- เป็นเครื่องนำทาง-------------
ข้าไม่ปรารถนาแม้มีชีวิต
เพียงได้ค้นหา...เงาตาแห่งที่รัก...ของข้า
อยู่ ณ ที่ใด เงาตาที่รักแห่งข้า
กรุณาปรากฎเถิด...เงาตาแห่งข้า
- - - - - เงาตาแห่งนิรันดร์
ข้าจะค้นหา - - - ค้นหาต่อไป
จนกว่า - - -
จนกว่า - - -
จนกว่า - - -