ลบรอยรัก (ตอนเดียวจบ)

    ลบรอยรัก

    บุรุษหนุ่มชุดดำราวกับปกคลุมด้วยม่านปีกแห่งรัตติกาล ซึ่งนั่งอยู่เก้าอี้ตัวใหญ่หลังโต๊ะทำงานรูปทรงวิกลวิการคนนั้น ดูแทบไม่ต่างจาก “คนธรรมดา” เลย ไม่น่าเชื่อว่านั่นคือหนึ่งในจำนวนมากมายของซาตาน ซึ่งมีสาขาอยู่ทั่วทุกมุมโลก บุคลิกภาพน่าครั่นคร้ามทรงอำนาจเร้นลับ ข่มชายหนุ่มหน้าตาดี ซึ่งนั่งกระสับกระส่ายอยู่เก้าอี้ตัวเล็กๆด้านตรงข้ามจนแทบจะไร้ความหมาย

    “คุณแน่ใจ..”

    เสียงแหบห้าวกังวานของผู้แทนจากนรกถามย้ำขึ้นราวคาดคั้น เพื่อให้แน่ใจ กลิ่นกำมะถันกระจายฟุ้งไปทั่วห้องซึ่งมีผนังสีดำ  ชายหนุ่มพยายามแสดงท่าทางให้เป็นปกติ ตอบรับคำถามนั้นอย่างแทบไม่ต้องคิด

    “ผมแน่ใจ ผมต้องการลบความทรงจำที่มีต่อผู้หญิงคนนั้น แม้ว่าจะต้องแลกด้วยวิญญาณของผมก็ตาม”

    “คุณไม่เสียใจภายหลัง?..”

    “ผมยังมีอะไรจะเสียใจ?”  ชายหนุ่มยิ้มแค่นๆ หากนัยน์ตาแฝงแววเจ็บช้ำร้าวลึก

    “ทุกวันนี้ก็รู้สึกว่าแย่กว่าตายอยู่แล้ว เธอทิ้งผมไปอย่างไม่แยแส เหมือนเห็นความรักเป็นกระดาษชำระ ใช้เสร็จแล้วก็โยนทิ้ง แต่ผมเองต่างหากที่เป็นฝ่ายไม่ยอมลืมเธอ มันเป็นเรื่องทรมานใจขนาดไหนเมื่อเห็นคนที่เรารักไปอยู่กับคนอื่น.....ถ้าพวกของคุณไม่พบผมเสียก่อนผมคงกระโดดลงจากตึกตายไปแล้ว...นี่ล่ะผลของความรักครั้งแรกของผม มันช่างเลวร้ายสิ้นดี..”

    “ผมรู้”  เสียงห้าวๆดังขึ้นเหมือนจะปลอบใจแต่ฟังดูเสแสร้งและขาดความจริงใจ

    “นับว่าคุณโชคดีเพราะไม่ใช่ทุกคนที่กำลังจะฆ่าตัวตายแล้วเจอกับพวกเราแบบนี้  พวกเราถึงติดต่อกับคุณทันการณ์ ความรักของพวกมนุษย์มักเป็นแบบนี้แหละ.. ตายเพราะรัก ...ยิ่งกว่าการฆ่า....งมงายหน้ามืดตามัวอะไรทำนองนี้  .. เพียงคุณลงนามในสัญญา เราจะจัดการลบความทรงจำของคุณที่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นทันที”

    “และลบความจำของเธอที่มีต่อผมด้วยนะครับ ผมไม่ต้องการให้มีปัญหาอะไรตามมาอีก”

    “แน่นอนครับ เรื่องนี้เราจัดการได้....”

    ชายหนุ่มดึงปากกาออกมาจากกระเป๋า สัญญาปีศาจซึ่งวางอยู่เบื้องหน้า เขาอ่านจนละเอียดดีก่อนหน้านี้แล้ว เป็นการประกันว่าพวกมารจะไม่ใช้เล่ห์เหลี่ยมจากช่องโหว่ของสัญญาเล่นงานภายหลัง

    บุรุษชุดดำ.. ตัวแทนจากโลกมืดมองดูชายหนุ่มลงนามในสัญญาอย่างพอใจ ธุรกิจของชาวโลกมืดกำลังดำเนินไปด้วยดี และดีขึ้นทุกวันทุกคืน ไม่นานคงมีชัยชนะต่อพวกเบื้องบน

    “ก่อนคุณจะออกจากห้องนี้ เราจะลบความจำของคุณที่เกี่ยวข้องกับพวกเราออกไปด้วย คุณคงเข้าใจ เพื่อป้องกันปัญหาจากศัตรูของเรา และอย่าลืมว่าวิญญาณของคุณขายได้ครั้งเดียวเท่านั้น ถ้าคุณตายไปวิญญาณจะเป็นของเราทันที..ไม่สูญเปล่า”

    “ผมทราบดี..ไม่ต้องห่วง  ไม่มีใครตายได้มากกว่าหนึ่งครั้งหรอก”

    ชายหนุ่มว่าพลางลุกขึ้น หันหลังก้าวออกไปจากห้องซึ่งเขาไม่เคยรู้และไม่เคยพบมาก่อนว่ามีห้องแบบนี้อยู่ในที่ทำงานของเขา เสียงห้าวแหบดังไล่หลังออกมาในขณะที่เขากำลังก้าวออกไป

    “มีความสุขกับชีวิตใหม่...ที่ไร้ความรักร้าวย่ำแย่ของคุณนะครับ ขอให้โชคดี....”

    ++++++

    สวนสาธารณะ

    ชายหนุ่มเดินเอื่อยๆอย่างที่เคยมาเดินบ่อยๆ  เพียงวันนี้สามารถแหงนมองท้องฟ้ายามเย็นด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก โลกนี้ช่างสวยงามเหลือเกิน มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันนะ เพราะไม่นานมานี้ยังรู้สึกว่าชีวิตเต็มไปด้วยความเจ็บปวดทรมานเนิ่นนาน แต่จะด้วยเรื่องอะไรก็จำไม่ได้เสียแล้วนึกเท่าไรก็นึกไม่ออก แต่เมื่ออารมณ์ผ่องใสแบบนี้ก็ไม่ต้องไปนึกถึงเรื่องที่ค้างคาใจอะไรอีก

    “โอ๊ะ..ขอโทษค่ะ”

    เสียงใสๆดังขึ้นทำให้เขาสะดุ้ง เพราะมัวแต่ชมนกชมไม้เพลิน เลยเผลอเดินชนผู้หญิงคนหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ ท่าทางเธอคงจะเดินแบบเพลินในอารมณ์เช่นเดียวกับเขาเหมือนกัน

    ทั้งสองฝ่ายยิ้มเขินๆ เขาตะลึงกับใบหน้าสวยชวนมองนั่นซึ่งส่งยิ้มมาอีกอย่างเป็นมิตรและนัยน์ตาพราวเป็นประกาย  ความรู้สึกคลับคล้ายคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนแต่นึกไม่ออก

    แต่ทันที่ที่เห็นเขาก็บอกกับตนเองว่านี่ล่ะผู้หญิงในอุดมคติ อย่างไม่ต้องสงสัยใบหน้าท่าทางแบบนี้

    เขาตกหลุมรักทันทีที่เห็นเธอ  และเป็นรักครั้งแรกของเขาเสียด้วย ซึ่งมันก็ไม่แปลกอะไรใช่ไหม

    ++++

    จบ

     
     

    จากคุณ : GTW - [ 4 ส.ค. 46 20:27:53 ]