~~เรื่องเล่า ริม ถนน ของคน ชอบเขียน~~ ตอนที่ 3 : รับสมัครผู้ร่วมงานร้าน บุ๊คคอฟฟี่


    ขออนุญาตทักทายกันนิดก่อนที่จะเปิดร้านนะคะ  ในฐานะเจ้าของร้านจำเป็น..  แหะ ๆ smile

    เรื่องนี้มีที่มาอย่างที่ หนูแชมพู ได้บอกเล่าไปแล้วในกระทู้ตอนแรกน่ะค่ะ  

    ใครอ่านผ่านตาแล้วคงพอจะจำกันได้  ว่าความคิดที่จะเขียนเรื่องนี้

    มาจากการคุยกันใน MsN คืนหนึ่ง  ซึ่ง น้อง ๆ ต่างก็เหน็ดเหนื่อยกับการสอบกันถ้วนหน้า

    คุยกันไป คุยกันมาแล้ว ก็เลยนึกสนุกที่จะเขียนเรื่องราวแซว ๆ อำ ๆ กันในถนนฯ แห่งนี้

    ก็เลยถือกำเนิดเรื่องนี้ขึ้นมาในถนนฯ อย่างที่ทุก ๆ ท่านกำลังได้อ่านอยู่นี่ล่ะค่ะ

    และไม่ต้องแปลกใจนะคะ  ที่เห็นเรื่องนี้มีคนเขียนหลายคน คนนึงขึ้นต้น คนนึงลงท้าย  

    ไม่ได้ปลอมตัว และไม่ได้แอบอ้างนะคะ  เพราะเราช่วยกันคิดแล้ว  ก็เลยช่วยกันเขียนต่อค่ะ


    และหากชื่อในเรื่องไปพ้องกับท่านใด  ต้องขออภัยค่ะ  ที่เอาท่านมาแซว มาอำ  

    ไม่ใช่ว่าบังเอิญนะคะ  แต่เราตั้งใจจริง ๆ   ฮิ..ฮิ..  ยืนยันค่ะ  ยืนยัน

    และหากท่านใดนึกสนุกอยากจะร่วมเขียนด้วยกันก็ยินดีค่ะ เจ้าของร้านไฟเขียวเต็มที่  haha


    *** *** ***

    ความเดิมตอนก่อน ๆ


    ~~เรื่องเล่า ริม ถนน ของคน ชอบเขียน~~ ตอนที่ 1 : เปิดร้าน ใครจะเป็นลูกค้าคนแรก อิอิ

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2395314/W2395314.html


    ~~เรื่องเล่า ริม ถนน ของคน ชอบเขียน~~ ตอนที่ 2 : แล้วเหยื่อ เอ๊ย..ลูกค้ารายแรกก็ปรากฎตัว….

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2396564/W2396564.html



    *** *** ***

    ตอนที่ 3 : รับสมัครผู้ร่วมงานร้าน บุ๊คคอฟฟี่



    เช้าวันนี้ดูสดใสไม่แพ้วันวาน  กิจการร้านกาแฟของฉันท่าจะไปได้ดีพอควร  

    เมื่อเพื่อน ๆ และพี่น้องชาวถนนฯ แวะเวียนเข้ามาอุดหนุนกันอย่างอบอุ่น  

    พนักงานแต่ละคนที่ร้านต่างก็เหน็ดเหนื่อยไปตาม ๆ กัน

    แชมพู กานต์ และหนูยี ช่วยกันดูแลความเรียบร้อยในร้านทั้งการจัดสถานที่

    และการเตรียมข้าวของ  ส่วนหนุ่มหมิง หรือ น๋อนหนังสือ นั่งประจำหน้าที่อยู่ตรงมุมหนังสือ  

    ทุกคนช่วยกันทำงาน ถึงแม้จะเหนื่อย แต่ก็มีความสุข

    เจ๊หมู   เจ้าของร้านสาวกำลังนั่งคัดดอกกุหลาบที่จะจัดลงแจกัน  แยกไว้  

    เมื่อแชมพูจัดเก้าอี้ตามโต๊ะต่าง ๆ เสร็จเรียบร้อยแล้ว  ก็เดินเข้ามานั่งข้าง ๆ คอยเป็นลูกมือ  

    โดยมีกานต์กับหนูยี ตามเข้ามาช่วยด้วยอีกแรง



    “ เจ๊   นี่เจ๊มีวันออฟกี่วันน่ะ คราวนี้ “  

    ( วันออฟ ก็คือวันหยุด เป็นศัพท์สามัญที่ใช้ในวงการพยาบาล )

    แชมพู ( ผู้แต่งตั้งตนเองเป็น )พีอาร์สาวประจำร้านเอ่ยปากถามขึ้น ขณะช่วยจัดดอกกุหลาบลงแจกันที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์


    “ ก็แลกเวรออฟมาได้ 10 วันน่ะ  นี่ก็ยังเหลืออีก 5 – 6 วัน  หลิงถามเจ๊ทำไมเหรอ “

    ฉันมักจะเรียกชื่อเล่นมากกว่าชื่อแชมพู เพราะมันเรียกง่าย ถึงแม้ว่ายัยหลิงจะชอบชื่อแชมพูมากกว่า


    “ ก็พอเจ๊กลับไปทำงานแล้ว  ใครจะมาดูร้านให้เจ๊ล่ะเนี่ย  ลูกค้าเยอะขนาดนี้  หนูคงดูแลไม่ไหวนา “

    “ เอ่อ่อ่ะนะคะ   น่านสิคะ  เจ๊ขาาาา….  ถ้าเจ๊ไม่อยู่  พวกหนูจะทำไงอ่ะ “

    ยัยกานต์ สาวเหนือพยักหน้าหงึกหงัก

    “ นั่นสิคะ เจ๊   เดี๋ยวยีก็ต้องกลับหอเหมือนกัน คงอยู่ช่วยเจ๊ได้เฉพาะวันหยุด “  

    หนูยีหน้าสลดลง เมื่อคิดว่าจะต้องกลับไปอยู่หอ  กว่าจะได้มาที่ร้านอีกก็ตั้งวันศุกร์เย็น ๆ โน่นแน่ะ



    “ เจ๊ว่าจะรับสมัครผู้จัดการร้านมาช่วยดูแล   หลิงกะกานต์ว่าไงอ่ะ  ยีด้วย “

    “ เจ๊ไม่ถามผมมั่งเหรอครับ  เจ๊ลืมหมิงไปแล้วเหรอครับนี่ แง ๆ  “  

    หนุ่มหมิง น๋อนหนังสือเอ่ยขึ้นอย่างน้อยใจ


    “ นี่ ๆ ไม่ต้องมาทำเป็นออเซาะเลย  เจ๊เค้าไม่เห็นความสำคัญของนายหรอกย่ะ  น๋อนเน่า “  

    กานต์ คู่กัดกับหนุ่มหมิง เอ่ยเยาะเย้ยอย่างที่ทำเป็นประจำ เมื่อสบโอกาสเหมาะ


    “ ใครเค้าพูดกับเธอกัน  ยัยสาวบ้านนอก “  นายหมิงหันมาโต้ อย่างไม่ยอมแพ้

    “ อ๋าย  น๋อนเน่า  นายว่าใครเป็นสาวบ้านนอก  หา….. “  สาวกานต์โมโหจนควันออกหู

    “ ก็เธอนั่นแหละยายสาวดอยปากร้าย  สาวป่า ฮึ่ย  “  นายหมิงพูดไปก็แลบลิ้นปลิ้นตาเข้ายั่ว

    “ เฮ้ย  แล้วนายดีนักเหรอไง ไอ้เด็กคอมใส่แว่นตาหนาเตอะ เป็นพวกไร้มนุษย์สัมพันธ์  วัน ๆ นั่งอยู่แต่หน้าคอม ฯ “

    “ เจ๊ครับ  ดูสิ  สาวดอยมันว่าผมอีกแล้ว “  หนุ่มหมิงหันมาฟ้อง

    “ นายก็มาว่าชั้นเหมือนกันนั่นแหละ  เจ๊ขาาาาา  เห็นมะว่า  นายน๋อนนี่ปากเสียขนาดไหน “  


    ไม่ต้องตกใจไปค่ะ  นี่เป็นแค่สงครามประจำวันที่เกิดขึ้นเสมอจนทุกคนชาชินซะแล้ว  

    เฮ้อ…สองคนนี่  ไม่มีใครยอมใครเลยสักที  

    *** *** ***

    จากคุณ : syringe - [ 4 ส.ค. 46 23:30:23 ]