ฝนหายเหมือนกลั่นแกล้ง ขาดช่วงแผ่นดินแล้ง
หมู่ไม้เหี่ยวเฉา
ร้างร่มเงาหลีกลี้ ล่วงแผดก็แดดนี้
เร่าร้อนเหงื่อไหล
ร้อนรุมไหนดั่งข้า ยามพิศวิจิตรหน้า
ซ่านซึ้งตรึงสมร
อาวรณ์ก็พลุ่งคว้าง สุดเอ่ยแลสุดอ้าง
เล่ห์ร้อนเสน่หา
โฉมวิภาแม่นั้น วาททั่วไผทคั้น
ยากแท้เทียบถึง
ล่วงคำนึงจากถ้อย ล่วงอักษรปราชญ์ร้อย
ยิ่งน้อยเปรียบโฉม
ฤๅปลั่งโสมจากฟ้า จรปลีกประพาสหล้า
แผ่ล้ำสะคราญศรี
ให้ตูปรี่ไขว่คว้า เกลือกแก่นิวรณ์กล้า
หวั่นว้างเพียงฝัน
ร้อนแดดนั้นล่วงสิ้น ปฏิพัทธ์เมื่อเดือดดิ้น
อกเพี้ยงพังภินท์
ฝนเอยรินหล่นบ้าง ราดรดอกอ้างว้าง
ห่างห้วงปวงเข็ญ
สายชลเย็นกลบแล้ง สายเนตรเหือดอกแห้ง
อย่างนั้นเจียวสมร แม่นา
จากคุณ :
สดายุ...
- [
7 ส.ค. 46 09:41:42
]