แปลเรียบเรียงจากเรื่อง Love you forever ของ Robert Munsch
ภาพโดยSheila McGraw
มารดานางหนึ่งอุ้มทารกแรกเกิดไว้และ
โยกเขาไปมาอย่างแช่มช้า
โยกไปก็โยกมา โยกไปก็โยกมา
แล้วระหว่างที่เธออุ้มเขานั้น เธอก็ร้องเห่กล่อมว่า
แม่จักรักเจ้าเสมอ
แม่จักชอบเจ้าตลอดไป
ตราบที่แม่ยังมีชีวิตอยู่
นานเท่าใด เจ้าก็เป็นนะลูกแม่
เด็กทารกนั้นเติบโต เขาโตขึ้น ๆ
และก็โตขึ้น เขาโตจน
อายุได้สองขวบ และะวิ่งพล่านไปรอบบ้าน
เขารื้อหนังสือทุกเล่มลงจากชั้น
เขาค้นอาหารทั้งหมดออกจากตู้เย็น
แล้วเอานาฬิกาของมารดาทิ้งชักโครกลงส้วมไป
บางครั้งมารดาเขาออกปากว่า
"เด็กนี่จะทำ แม่[i]บ้า[i]แล้ว!"
แต่ในยามค่ำคืน เมื่อเด็กสอง
ขวบเงียบเสียงลง เธอเปิดประตู
เข้าห้องเขา คลานตามพื้น
ไปแอบมองข้างเตียงเขา
หากว่าเขาหลับอุตุ เธอจักอุ้ม
เขาขึ้นมาแล้วโยกเขาไปมา
โยกไปก็โยกมา โยกไปก็โยกมา
ขณะที่เธอโยกเขานั้น เธอก็ร้องเห่กล่อมว่า
แม่จักรักเจ้าเสมอ
แม่จักชอบเจ้าตลอดไป
ตราบที่ฉันแม่ยังมีชีวิตอยู่
นานเท่าใด เจ้าก็เป็นนะลูกแม่
เด็กน้อยนั้นนั้นเติบโต เขาโตขึ้น ๆ
และก็โตขึ้น เขาโตจน
อายุได้เก้าขวบ และไม่เคยคิดอยากกลับมา
กินข้าวเย็น ไม่อยากอาบน้ำอาบท่า
และเมื่อคุณย่ามาเยี่ยม เขาก็มัก
กล่าววาจาไม่ดี บางทีมารดาของเขา
ก็คิดอยากขายเขาให้สวนสัตว์ไป!
แต่เมื่อถึงยามค่าคืน เมื่อเขา
หลับไหล มารดาก็ค่อยๆแง้ม
ประตูเข้าห้องเขา คลานไปตาม
พื้น และไปแอบมองที่ข้างเตียงเขา
หากว่าเขาหลับไุ ปจริง ๆ
เธอจักอุ้มเด็กชายอายุเก้าขวบขึ้นมา
แล้วโยกเขาไปมา
โยกไปก็โยกมา โยกไปก็โยกมา
ขณะที่เธอโยกเขานั้น เธอก็ร้องเห่กล่อมว่า
แม่จักรักเจ้าเสมอ
แม่จักชอบเจ้าตลอดไป
ตราบที่ฉันแม่ยังชีวิตอยู่
นานเท่าใด เจ้าก็เป็นนะลูกแม่
เมื่อเด็กชายเติบโตขึ้น เขาโตขึ้น ๆ
และก็โตขึ้น เขาโตจน เป็นเด็กวัยรุ่น
และใส่เสื้อผ้าประหลาด ๆ
ฟังเพลงแปลก ๆ
บางทีมารกาก็รู้สึกเหมือนเธอ
อยู่ในสวนสัตว์
แต่เมื่อถึงยามค่าคืน เมื่อเด็กวัยรุ่นคนนั้น
หลับไหล มารดาก็ค่อยๆแง้ม
ประตูเข้าห้องเขา คลานไปตาม
พื้น และไปแอบมองที่ข้างเตียงเขา
หากว่าเขาหลับไุ ปจริงๆ
เธอจักอุ้มเด็กโข่งขึ้นมาแล้วโยก
เขาไปมา โยกไปก็โยกมา
โยกไปก็โยกมา
ขณะที่เธอโยกเขานั้น เธอก็ร้องเห่กล่อมว่า
แม่จักรักเจ้าเสมอ
แม่จักชอบเจ้าตลอดไป
ตราบที่ฉันแม่หาชีวิตได้
นานเท่าใด เจ้าก็เป็นนะลูกแม่
เด็กวัยรุ่นคนนั้นโตขึ้น เขาโตขึ้นและ
โตขึ้น ๆ โตจน
เขากลายเป็นหนุ่มใหญ่ เขาจากบ้าน
และไปมีบ้านอีกหลังอีกฟากตรงข้ามของเมือง
แต่บางครั้งในยามค่ำคืนมืดมิด
มารดานั้นก็ขับรถเธอไป
ข้ามเมือง
หากว่าไฟในบ้านลูกชายเธอ
ดับหมด เธอจะเปิดหน้าต่างห้องเขา
คลานไปตามพื้น
และไปแอบมองที่ข้างเตียงเขา
หากว่าชายหนุ่มใหญ่หลับไุ ปจริงๆ
เธอจักอุ้มเขางขึ้นมาแล้วโยก
เขาไปมา โยกไปก็โยกมา
โยกไปก็โยกมา
ขณะที่เธอโยกเขานั้น เธอก็ร้องเห่กล่อมว่า
แม่จักรักเจ้าเสมอ
แม่จักชอบเจ้าตลอดไป
ตราบที่ฉันแม่ยังมีชีวิตอยู่
นานเท่าใด เจ้าก็เป็นนะลูกแม่
มารดานั้น ก็แก่ตัวลง
เธอแก่ลง ๆและแก่ลง
วันหนึ่งเธอโทรหาบุตรชายขอลเธอและกล่าวว่า
"ลูกน่ามาเยี่ยมแม่บ้างนะเพราะ
แม่ก็แก่ชราและป่วยไข้"
ดังนั้น ลูกชายเธอจึงมาเยี่ยม
เมื่อเขามาถึงที่ประตู เธแพยายาม
จะร้องเพลง เธอร้องว่า
แม่จักรักเจ้าเสมอ
แม่จักชอบเจ้าตลอดไป. . .
แต่เธอไม่อาจร้องจนจบเพราะเธอ
ก็แก่ชราเกินอีกทั้งป่วยไข้
ลูกชายนั้นเข้าไปหามารดาเขา
เขาอุ้มเธอขึ้นมาและโยกเธอ
ไปมา โยกไปและโยกมา
โยกไปและโยกมา
และเขาก็ร้องเพลงนี้
ผมจักรักท่านเสมอ
ผมจักชอบท่านตลอดไป
ตราบที่ผมยังมีชีวิตอยู่
นานเท่าใดท่านก็เป็นนะแม่ของลูก
เมื่อลูกชายผู้นั้นกลับถึงบ้าน
คืนน้น เขายืนนิ่งอยู่นาน
ที่เหนือบันได
แล้วเขาก็เข้าไปในห้อง
ที่ลูกสาวทารกแรกเกิดของเขา
กำลังหลับอยู่ เขาอุ้มเธอขึ้มมาไว้
ในอ้อมแขนและโยกเธออย่างช้า ๆ
ไปมา โยกไป และโยกมา
โยกไปและโยกมา
และขณะที่เขาโยกเธอเขาร้องเห่กล่อมว่า
พ่อจักรักเจ้าเสมอ
พ่อจักชอบเจ้าตลอดไป
ตราบที่พ่อยังมีชีวิตอยู่
นานเท่าใด เจ้าก็เป็นนะลูกพ่อ
โดย The gl@ss Bee [9 พ.ค. 2546 , 22:14:06 น.]
แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 46 13:00:22
รักเธอเสมอ
