ความคิดเห็นที่ 1 ชายหนุ่มเดินลุยพงรกสลับป่าโปร่งไปจนถึงที่หมาย ทางเบื้องหน้าของเขาตอนนี้เป็นกำแพงอิฐบล็อกเก่าคร่ำคร่า อีกฟากหนึ่งของกำแพงนั้นเป็นเรือนไม้สองชั้นทอดยาว มองเห็นประตูหน้าต่างทุกบานปิดสนิทอยู่ เนื่องจากเป็นวันหยุดสำคัญ “วันแม่...” ชายหนุ่มรำพึงผ่านมุมปากออกมาเบา ๆ เขาทรุดตัวลงนั่งใต้ต้นชมพูพันทิพย์ที่ไร้ดอกแต่ใบยังดกหนา สายตาเหม่อมองไปยังพุ่มมะลิป่าที่ขึ้นอยู่ติดกับกำแพง ดอกสีขาวนวลของมันชูช่อสลอนราวกับจะท้าทายให้เด็ดดอม ลมเย็นสบายพัดผ่าน กลิ่นมะลิหอมตลบอบอวลขึ้น ชวนให้เขาเข้าสู่ภวังค์ความคิดในอดีต “เอ็งลองคิดดูดี ๆ ระหว่างครอบครัวของเอ็ง กับ ตัวของเอ็งคนเดียวเอ็งจะเลือกอะไร อีกอย่างข้าก็ไม่ได้ให้เอ็งสารภาพฟรี ๆ ข้าจะให้เงินก้อนใหญ่ด้วย ใหญ่แบบที่เอ็งทำงานชั่วชีวิตก็หาไม่ได้” เขายังมีทางเลือกอีกหรือ ถ้าเขาไม่ยอม ครอบครัวของเขาก็อยู่ไม่เป็นสุขแน่ ๆ กำนันมีอิทธิพลขนาดไหนเขารู้ดี “ก็ได้ แต่กำนันต้องให้เงินผมก่อนนะ...” อย่างน้อยก็ขอให้แม่ได้สบายตอนแก่ เขาคิด เขาเอาเงินไปฝากไว้กับพี่ชายคนรอง เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังกำชับไม่ให้บอกใคร และให้บอกแม่ว่าได้เงินมาเพราะถูกหวย เขารู้ดีว่าถ้าบอกความจริงกับแม่เองจะเป็นเช่นไร มีแม่คนไหนบ้างที่จะยอมให้ลูกเข้าตะรางทั้งที่ไม่ได้ทำผิด “มีงไม่ใช่ลูกกุ... มีงไม่ใช่ลูกกุ...” แม่ตะโกนจนเสียงแหบแห้ง พร้อมน้ำตาที่ไหลรินออกมาเป็นสาย นั่นเป็นภาพและเสียงสุดท้ายของแม่ ที่เขาได้สัมผัสก่อนที่จะถูกนำตัวไปสู่ที่คุมขัง แต่เรื่องยังไม่จบแค่นั้น เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดพี่ชายคนโตประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตในขณะที่พยายามเดินคดีให้เขาหลังจากที่พี่คนรองบอกความจริงให้ทราบในเดือนถัดมา การสูญเสียลูกไปพร้อมกันทีเดียวสองคนคงหนักหนาเกินไปสำหรับหญิงชราที่เป็นโรคหัวใจ พี่ชายคนรองจึงปิดบังไม่ให้แม่และชาวบ้านทราบข่าว แต่ในที่สุดก็ถึงคราวพี่ชายคนที่เหลืออยู่จนได้ กำนันไปพบพี่ชายของเขานั่งคุยอยู่กับนักหนังสือพิมพ์ชื่อดังคนหนึ่ง แล้วปฎิบัติการ “ตามรังควาญ” ก็เริ่มขึ้น จนในที่สุดพี่ชายที่เหลือคนเดียวของเขาก็ต้องตัดสินใจหนีไปอยู่กับเพื่อนที่อเมริกา ก่อนไปเขาก็เลยให้พี่ชายคนรองอ้างว่าพี่ชายคนโตเปลี่ยนที่อยู่กระทันหัน ที่อยู่ของพี่ชายคนโตที่ใหม่ที่ให้แม่ไว้ติดต่อนั้นแท้จริงแล้วเป็นของเพื่อนสนิทของเขาเอง ด้วยเหตุนี้จดหมายที่แม่มีมาถึงพี่ชายคนโตจะถูกส่งมาถึงตัวเขาเสมอ แม่มีจดหมายมาเรื่อย ๆ นาน ๆ ที เขาถึงจะวานให้เพื่อนตอบจดหมายให้สักครั้งด้วยความเกรงใจ เขาเอาจดหมายของแม่ที่เพื่อนรักส่งต่อมาให้เก็บไว้ใต้หมอนและเอาออกมาอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้บางครั้งในเนื้อความจะอ้างถึงเขาบ้าง ซึ่งก็มักจะพูดถึงความผิดครั้งใหญ่ครั้งเดียวในชีวิตของเขา แต่เขาไม่รู้สึกเสียใจเลยสักนิดเมื่ออ่านถึงตรงนั้น เขารู้ดีว่าความจริงเป็นเช่นไร แม่ก็เหมือนคนอื่น ที่ถูกจับยัดข้อมูลเสริมแต่งและเขาก็ยินดีให้เป็นเช่นนั้น มันดีกว่าจะให้แม่ถูกรบกวนจากหมู่มาร จนกระทั่งจดหมายฉบับสุดท้ายของยายเพิ่มมาถึงมือเพื่อนของเขาเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ถ้อยคำของเพื่อนรักที่อ่านจดหมายให้ฟังทางโทรศัพท์ทำให้เขาร้อนรนนอนไม่หลับทั้งคืน แม่ไปแล้ว แม่จากไปแล้ว เขาไม่มีโอกาสทดแทนคุณ ไม่มีโอกาสทำในสิ่งที่แม่หวังเป็นที่สุดให้แล้ว ทั้งที่เขาตั้งใจไว้อย่างแน่วแน่ว่าถ้าออกจากที่นี่ไปได้จะบวชให้ “ขอเพียงรอฉันหน่อย อีกไม่กี่ปีเอง ฉันเป็นนักโทษดีเด่นมาสองปีแล้ว ได้ลดโทษด้วยนะแม่ ทำไมไม่รอฉัน ...แม่” เขานอนคร่ำครวญทั้งน้ำตา แต่โอกาสที่ไม่คาดฝันก็ผ่านมาถึง เนื่องในวันแม่ทางกรมราชทัณฑ์ได้กำหนดให้มีการทำประโยชน์ต่อสังคม โดยมีคำสั่งให้สถานคุมขังทั่วประเทศนำนักโทษที่มีพฤติกรรมดีออกมาทำงานเพื่อสังคม แน่นอนเขาเป็นหนึ่งในนั้น และไม่รู้ว่าโชคดีหรือร้าย สถานที่ที่พวกเขาถูกกำหนดให้รับผิดชอบนั้นอยู่ใกล้บ้านเหลือเกิน เขาตัดสินใจได้ในทันทีว่าจะทำอย่างไร มันก็เหมือนกับย้อนไปเมื่อสี่ปีที่แล้วอีกครั้งหนึ่งนั่นเอง ชายหนุ่มหลุดจากห้วงคำนึง ในแววตาปรากฏประกายแห่งความมุ่งมั่นฉายวาบขึ้น เขาล้วงมีดโกนขึ้นสนิมออกมาจากกระเป๋ากางเกงขาสั้น ไม่นานนักเส้นผมสีดำ สั้นและแห้งกร้านก็ล่องลอยไปตามสายลม   ********************************** ดวงตะวันลาลับขอบฟ้าไปแล้ว เสียงดนตรีดังกระหึ่มออกจากลำโพงที่ตั้งอยู่ข้างสนามทั้งสองฝาก โต๊ะกลมสีแดงถูกจัดไว้อย่างเรียบร้อยบนโต๊ะ มีขวดเหล้า โซดา น้ำอัดลม จานชามถ้วยแก้ววางอยู่เป็นระเบียบ โต๊ะแต่ละตัวมีคนนั่งประปราย เพราะส่วนมากขึ้นไปอยู่บนศาลาใหญ่ เนื่องด้วยพิธีทำขวัญนาคจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า ตรงกลางศาลาหน้าแท่นพระพุทธรูปมีบายศรีขนาดใหญ่ตั้งอยู่ ตัวบายศรีทำเป็นชั้น ๆ มีทั้งหมด 5 ชั้นสูงชั้นละ ประมาณ 20 เซนติเมตรได้ ทั้งหมดทำจากใบตองสดกล้วยตานี ตกแต่งด้วยดอกดาวเรือง ดอกรักและบานไม่รู้โรยแซมสลับสีฝีมือละเอียดประณีตเป็นอย่างยิ่ง    มีหมาก พลู บุหรี่ น้ำร้อน น้ำชา มะพร้าวอ่อน กล้วยน้ำว้า ข้าวสาร ข้าวต้ม ขนม ธูปเทียน ผ้าแพรวา  วางอยู่ในพานทองเหลืองและถาดเงิน ข้าง ๆ ตัวบายศรีนั้น เสียงดนตรีทางเบื้องนอกเริ่มเบาลง ๆ จนสงบในที่สุด เสียงหมอทำขวัญเริ่มทำพิธีนำไหว้พระ สวดบทชุมนุมประชุมเทวดา ดังกังวานขึ้นแทน จากนั้นอีกสักพักหนึ่งเสียงทุ้มนุ่มมีจังหวะจะโคน ก็เริ่มเข้าสู่บทแหล่ไหว้ครูบทว่าด้วยพระคุณบิดามารดา    ********************************* กำนันสินยืนดูพิธีการทำขวัญนาค ด้วยความภูมิใจ หน้าที่ของเขานั้นจะอยู่ช่วงสุดท้ายเมื่อเรียกขวัญนาคจบ แล้วที่จะต้องเวียนเทียนรอบบายศรีและป้อนน้ำมะพร้าวอ่อนให้พ่อนาค ระหว่างนี้จึงได้ออกมาพักอิริยาบถเบื้องนอก เสียงแหล่ด้านในดังกังวานออกมาก เนื้อหาอยู่ในช่วงว่าด้วยนาคตอนกำลังกำเนิด เสียงร้อง ครวญ คราง เบ่ง แล้วเบ่งอีกนั้นแสดงให้เห็นถึงความลำบากเจ็บปวดของมารดากว่าจะกำเนิดบุตรขึ้นมาสักคนหนึ่ง เป็นการเตือนสตินาคให้สำนึกถึงพระคุณมารดา “สวัสดีครับหมวดเสริม” กำนันสินเห็นตำรวจสองนายเดินขึ้นบันไดมาจึงเดินเข้าไปต้อนรับ และทักทายขึ้นเมื่อจำหน้านายตำรวจผู้หนึ่งได้ “สารวัตรฝากซองมาให้น่ะครับ ท่านมาไม่ได้ พอดีมีนายลงมาตรวจในตัวจังหวัด” ผุ้หมวดหนุ่มตอบพร้อมกับยื่นซองสีเหลืองนวลให้อีกฝ่ายหนึ่ง “ไม่เป็นไรหรอกหมวด ฉันรู้แล้ว ขอบใจ อย่างไรก็อยู่ร่วมงานกันก่อนนะ” “ครับ กำนัน พอดีมีเรื่องอยากฝากให้ช่วยประกาศด้วยครับ ทางศูนย์แจ้งมาว่าช่วงเช้ามืดมีนักโทษแหกคุกรายหนึ่งหลบหนีมาแถวนี้ กำนันช่วยเตือนชาวบ้านให้ระวังตัวกันหน่อยน่ะครับ” “ไว้พรุ่งนี้เย็นหล่ะกันหมวดฉันจะประกาศให้ วันนี้กับพรุ่งนี้งานบวชลูกชายผม ไม่อยากให้แตกตื่น เดี๋ยวจะหมดอารมณ์สนุกกัน” กำนันตอบกลับมาหลังใช้เวลาคิดแวบหนึ่ง “เอ่อ... อย่างนั้นก็ได้ครับ”หมวดหนุ่มรับคำ อย่างไม่ค่อยเต็มเสียง เพราะสิ่งที่กำนันตอบกลับมามันดูไม่ค่อยตรงกับใจเขาเท่าไหร่ แต่เขาก็ไม่กล้าปฎิเสธความเห็นของบุคคลผู้มีอิทธิพลท่านนี้ “กำนันนี่สมเป็นผู้ริเริ่มเลยนะ จัดงานบวชกลางพรรษาเนี่ย” ชายกลางคนร่างอ้วน เดินเข้ามาทักทาย “ก็ไม่มีอะไรหรอก ฉันเห็นว่าเดี๋ยวนี้มันสมัยใหม่แล้ว ประเพณีมันก็ต้องปรับตามกันบ้าง แต่ถ้าไม่มีคนริเริ่มมันก็ไม่เกิดขึ้นจริงมั้ย เสี่ย ” “นี่พอดีลูกฉันมันบ่นอยากบวชมาตั้งนานแล้ว เลยได้โอกาสพอดี ต่อไปคนอื่นจะได้เอาอย่างบ้าง เคยมีหลายคนมาคุยกับฉันอยู่เหมือนกันนะ บอกลูกมักจะว่างช่วงกลางพรรษาทุกที พอว่างก็บวชไม่ได้ไม่รู้จะทำอย่างไร รอจนออกพรรษาก็มีงานใหม่แล้ว” กำนันกล่าวไปอีกอย่างคล่องแคล่ว ราวกับท่องมา   หมวดเสริมยืนร่วมวงสนทนาอีกครู่จึงขอตัว โดยให้เหตุผลว่ายังมีงานค้างอยู่ที่โรงพัก แต่ความจริงเป็นเพราะเขาไม่ชอบสถานที่ ๆ มีคนวุ่นวาย โดยเฉพาะสถานที่ที่มีคนวุ่นวายมากมายใส่หน้ากากเข้าหากัน เขาเดินผ่านโต๊ะจีนที่ตอนนี้มีคนนั่งอยู่เต็มไปหมดแล้วอาหารถูกจัดวางจนเต็มโต๊ะผู้คนต่างคุยกันเสียงดังจอแจ บริเวณบนเวทีในสนามนั้นก็ถูกจัดเรียบร้อยแล้วด้านบนของเวทีมีโครงเหล็กติดไฟแสงสีเล็กใหญ่เต็มไปหมด เห็นช่างไฟร่างเล็กกำลังทดสอบการทำงานของมันเป็นรอบสุดท้าย ทางด้านหลังเวทีมีโต๊ะจีนอยู่สองโต๊ะทั้งนักดนตรีและหางเครื่องที่แต่งตัววับ ๆ แวม ๆ นั่งล้อมวงกินโต๊ะกันอย่างสนุกสนานรอเวลาที่จะแสดงซึ่งจะเริ่มหลังพีธีทำขวัญเสร็จสิ้น หมวดหนุ่มละสายตาจากหลังเวทีมองไปทางศาลาที่อยู่ทางท้ายวัด สังเกตเห็นมีผู้คนชุมนุมกันอยู่พอสมควร จึงชักชวนจ่าแก่ ๆ ที่มาด้วยเดินเข้าไปหา   ********************************** ณ ศาลาเก่าเล็ก ๆ หลังนั้นศพถูกยกออกมาจากโลงเพื่อนำมาวางกลางแท่นที่ปูด้วยผ้าสีเหลืองทอง บนร่างมีผ้าห่มสีเดียวกันคลุมไปจนถึงหน้าอก มือที่แข็งทื่อถูกจับแยกออกมาจากร่างพอประมาณ ใต้มือมีพานทองเหลืองก้นลึกรอรับน้ำที่จะถูกรดผ่านลงมา บนแท่นข้าง ๆ มีน้ำลอยดอกมะลิขันใหญ่วางอยู่ ในขันนั้นนอกจากดอกมะลิแล้วยังมีขันใบเล็กจิ๋วลอยสงบนิ่งอยู่บนผิวน้ำอีกใบหนึ่ง ชาวบ้านหลายคนแวะมารดน้ำศพก่อนไปร่วมงานบวชของลูกชายกำนัน ความดีของยายอิ่มยังคงติดตรึงอยู่ในจิตใจทุกคน ในระยะสี่ปีหลังมานี้ ใครได้ทุกข์ตกยากถ้ามาหายายอิ่มก็จะได้รับการช่วยเหลือเท่าที่ทำได้ ยายอิ่มไม่เคยมีเงินเก็บ ทุกครั้งที่ลูกชายส่งเงินมาให้จากเมืองนอกก็มักจะใช้ช่วยเหลือผู้คนไม่ก็ทำบุญจนหมด เคยได้ยินแกเปรยว่าไม่มีลูกบวชให้ก็ต้องขวนขวายทำเองจะได้ไม่ต้องเกิดมามีกรรมเหมือนชาตินี้ ตอนหลังแกไม่สบายชาวบ้านก็เลยผลัดกันมาดูแลรักษาเพื่อตอบแทนบุญคุณ โดยเฉพาะยายเพิ่มที่ตอนหลังย้ายมาอยู่ด้วยกันจนถึงนาทีสุดท้ายของชีวิตเลยทีเดียว “อ้าว มาอย่างไรคะหมวด” นางสาญาติห่าง ๆ ของยายเพิ่มรีบออกไปต้อนรับทันทีที่เห็นนายตำรวจเดินเข้ามา หล่อนเพิ่งย้ายมาอยู่ที่ตำบลนี้ได้ไม่กี่ปี สามวันนี้หล่อนถูกยายเพิ่มเกณฑ์มาช่วยงานทั้งวัน โดยมีหน้าที่หลักคือคอยต้อนรับแขกเหรื่อ เพราะพอจะรู้จักดูท่าทาง ยศ หรือตำแหน่งกับเขาอยู่บ้าง “พอดีทางศูนย์ข่าวแจ้งมาว่ามีนักโทษแหกคุกมาเพ่นพ่านอยู่แถวนี้เลยแวะมาเตือนให้ระวังกันหน่อยน่ะครับ” หมวดหนุ่มกล่าวตอบอย่างสุภาพ “ได้ข่าวว่าแถวนี้เป็นบ้านเกิดของมันด้วยนะ” นายจ่าคนที่มาด้วยพูดเสริมขึ้น “ขอบคุณค่ะหมวด แต่ที่นี่ไม่เคยมีคนร้ายนี่เราอยู่กันอย่างสงบสุขตลอดมา” “แล้วข่าวครึกโครมเมื่อสี่ปีที่แล้วหล่ะครับ” “อ๋อ อย่าหาว่าอิฉันอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะคะความจริงก็ไม่อยากพูดต่อหน้าศพเลยสงสารน่ะ แต่อ้ายนั่นมันเลวจริง ๆ เด็กหญิงตัวเล็กนิดเดียวมันทำได้ นี่ถ้า มันไม่สารภาพเอง พ่อนาคเชียรลูกกำนันคงต้องติดคุกยาว ไม่มีโอกาสบวชในวันนี้แน่ ก็วันนั้นมีแค่มันกับพ่อนาคเท่านั้นที่อยู่ในที่เกิดเหตุ...” หล่อนเงียบเสียงลงทั้งที่ยังร่ายยาวไม่จบเพราะสังเกตเห็นสายตาของผู้หมวดหนุ่มมองเขม็งไปที่กลางศาลา หล่อนจึงหันหลังกลับไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ณ ที่นั่น  “อ้ายเลว:-)” ที่หล่อนอ้างถึง มือหนึ่งกำช่อดอกมะลิป่าสีขาวนวลคลานไปกลางศาลา พร้อมกลับเอ่ย เบา ๆ แต่ดังพอได้ยินมาถึงโสตประสาทของหล่อน “แม่จ๊ะ... ฉันเอามะลิมาให้แม่” ชายหนุ่มก้มลงกราบแทบเท้าของหญิงชราที่นอนขวางร่างอยู่บนแท่นกลางศาลา สักพักหนึ่งเขาจึงเคลื่อนกายไปทางซ้ายวางมะลิลงบนมือเย็นเยียบด้วยใจระอุอุ่น น้ำตาสุกสกาวหยดผ่านมือข้างนั้นลงไปสู่พานทองเหลืองเบื้องล่าง ภาพการกระทำทั้งหมดรวมไปถึงคิ้วและหัวที่โล้นเลี่ยนจากการโกนด้วยตัวของเขาเองนั้น ทำให้ชาวบ้านหลายคนต้องหวนกลับไปนึกถึงความเป็นจริงที่ค้างคาใจมาตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว เสียงหมอทำขวัญนาคยังคงดังกังวานไปทั่วบริเวณ วิเชียรผู้สง่างามมีราศรีในชุดนาคโบราณนั่งพับเพียบพนมมืออย่างเรียบร้อยและสำรวมสงบเสงี่ยมราวกับผู้ทรงศีล หากแต่ในใจของเขากลับคิดว่าจะหาทางผ่านพ้นเวลาเจ็ดวันข้างหน้านี้ไปได้อย่างไร ไม่ได้สนใจบทแหล่ที่กำลังกล่าวถึงตอนที่เด็กชายเริ่มเป็นหนุ่มฉกรรจ์แล้ว เลยแม้แต่น้อย    ********************************** จากคุณ : ริสรน (biblio) - [ 10 ส.ค. 46 16:09:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คำนำ เนื่องในช่วงนี้เป็นช่วงเวลาของแม่ ๆ ทั้งหลาย ผมเองก็อยากจะอินเทรนด์กับเขาบ้าง แต่ด้วยเวลาที่มีอยู่น้อยนิดเหลือเกิน สมองก็ไม่ค่อยจะมีเรี่ยวแรงสักเท่าไหร่ จึงขออนุญาตชาวถนขอเนื้อที่สักสองกระทู้ เอาของเก่ามาหากินอีกสักครั้ง ทั้งสองเรื่องที่นำมาลงนี้ เคยวางแล้วครั้งหนึ่งนานมาแล้ว หลาย ๆ คนคงเคยอ่านผ่านตากันมาบ้าง แต่ก็คิดว่าอีกหลายคนยังไม่เคยสัมผัสเช่นกัน หลังจากวางครั้งนั้นก็มีการรีไรท์อีกนิดหน่อย ตามคำแนะนำของเพื่อน ๆ หวังว่าคงจะยังไม่ลืมกันนะครับ สำหรับเรื่องใหม่ ๆ ขอเวลาสักนิดแล้วคงจะได้อ่านกัน ปล. ใครสนใจจะร่วมโครงการก็ได้นะครับเพียงแต่ขึ้นหัวข้อกระทู้เป็น เรื่องสั้นวันแม่ ตามด้วยชื่อเรื่องสั้นของท่านเอง(จะมีไหมเนี่ย) เรื่องที่ผ่าน ๆ มา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2315979/W2315979.html - เพียงแค่ฝันตื่นหนึ่ง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2203386/W2203386.html - ตามกรรม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2173748/W2173748.html - อักษรวสันต์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2158449/W2158449.html - love syndrome http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2096408/W2096408.html - ก้าวต่อไปของชีวิต http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2081194/W2081194.html - วันที่มารดับสลาย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2067680/W2067680.html - เมื่อมารก่อเกิด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2052748/W2052748.html - ก่อนที่ผมจะเป็นมาร http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2038249/W2038249.html - ความเชี่ยวของสายน้ำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2022905/W2022905.html - เมื่อผมล้ม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2008243/W2008243.html - ผู้วิเศษ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1993858/W1993858.html - อยากเป็นคนเลวที่เธอรัก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1978994/W1978994.html - คุณแอ๋ว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1967948/W1967948.html - การทดลอง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1954645/W1954645.html - ปล้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1940834/W1940834.html - คนเขียนบท http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1927559/W1927559.html - แอบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1914746/W1914746.html - ตอนต่อของภาพยนตร์โฆษณา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1901364/W1901364.html - เด็กหุ่นยนต์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1888281/W1888281.html - หมดมุข http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1888276/W1888276.html - เจ้าหมอก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1874623/W1874623.html - ศพซ่อมซ่อในห้องหรู http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1859996/W1859996.html - เมือง 10 % http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1847439/W1847439.html - สิ่งที่เหลืออยู่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1830851/W1830851.html - เขื่อน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1830842/W1830842.html -  เมื่อผมอกหักเป็นครั้งที่ 10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1814482/W1814482.html - นกน้อยตัวหนึ่งนั้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1800691/W1800691.html - บนเส้นทาง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1797662/W1797662.html - อมตะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1786050/W1786050.html - นางฟ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1772989/W1772989.html - เพราะใจเราตรงกัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1752195/W1752195.html - มะลิ งานศพ วันแม่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1741355/W1741355.html - รอยนิ้วมือ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1726217/W1726217.html - ผู้แลกเปลี่ยนเวลา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1711721/W1711721.html  - อิ่มไออุ่น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1696728/W1696728.html  - วันเมา ๆ จากคุณ : ริสรน (biblio) - [ 10 ส.ค. 46 16:11:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาอ่านซ้ำอีกรอบค่ะ :) จากคุณ : scottie - [ 10 ส.ค. 46 23:28:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 งงจัง ไม่รู้เรื่อง จากคุณ : แตงกวา - [ 11 ส.ค. 46 20:54:02 A:202.250.232.254 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 TT น่าสงสาร จากคุณ : jengly - [ 12 ส.ค. 46 17:39:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จบแล้วเหรอคะ โครงเรื่องดีนะ ตัดฉากอาจจะ ตัดไปตัดมาสักหน่อย แต่ก็อ่านแล้วเข้าใจ ได้อรรถรสดี ภาษาก็ลื่นดีจัง เสียดายก็ตอนจบ.. รู้สึกค้างคา ทำให้อยู่ๆก็เหมือนสิ่งที่อ่านมา สลายจางหายไปตรงหน้ายังไงยังงั้น แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 46 21:25:32 จากคุณ : kjb - [ 12 ส.ค. 46 21:22:02 ]