ความคิดเห็นที่ 1 [ คนฟอร์มจัด ] ถ้าไม่นับพิชญาซึ่งเป็นเพื่อนเก่าตั้งแต่สมัยประถม  มีนาก็เป็นเพื่อนคนแรกที่แพรมนพูดคุยด้วยได้อย่างสนิทใจ เธอยังจำวันแรกที่ได้พบกับมีนาได้  หญิงสาวร่างเล็กที่ทำอะไรคล่องแคล่วว่องไว  ดูแล้วมีความมั่นใจจนน่าอิจฉา หลังจากที่ได้คุยกันไม่นาน แพรมนยังค้นพบอีกว่า  มีนาเป็นคนจิตใจดี ความคิดดี พูดจาดี ความประทับใจในตัวเพื่อนคนนี้จึงมากขึ้นเรื่อยๆ “ เคยมีคนบอกมีนไหม ว่ามีนเป็นหญิงสาวที่เพียบพร้อมน่ะ “ แพรมนถามขึ้นในบ่ายวันหนึ่ง ซึ่งห้องตรวจเด็กไม่มีคนไข้ ทำให้มีเวลาพูดคุยกันในเรื่องสัพเพเหระ “ อืม เคยมี แต่คนที่รู้จักเราดีจะไม่พูดแบบนั้นนะ “ มีนาตอบยิ้มๆแล้วก็ปล่อยหัวเราะกิ๊กอย่างกลั้นไม่อยู่ “ อ้าวทำไมล่ะ งี้ก็แปลว่าเรายังไม่รู้จักมีนดีสิเนี่ย “ “ คงงั้นล่ะ “ คนถูกชมยังขำ จนแพรมนแปลกใจว่าขำอะไรกันนักหนา   ใครจะไปนึกล่ะว่า วันหนึ่งหลังจากที่ ‘ รู้จักมีนาดี ‘ แพรมนก็ต้องนั่งขำกับคำชมเพื่อนเธอแบบนี้เช่นกัน หากจะให้เธออธิบาย ‘ ความเป็นมีนา ‘ ให้เห็นภาพนั้น ภาพที่ออกมาคงเป็นแบบนี้ ในร้านกาแฟเล็กๆที่มีบรรยากาศดีๆ บางทีคุณอาจจะเคยเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งจิบกาแฟอย่างสบายใจ แวบแรกที่คุณมองเห็นเธอ..และมองผ่านไป  พนันกันได้ว่าคุณต้องหันกลับไปแอบมองเธอใหม่ อีกครั้ง..และอีกครั้ง..  เธออาจจะยังไม่มีทีท่าว่ารู้สึกตัว  คงเป็นเพราะเธอมัวเพลินกับหนังสือ หรือละเลียดกับสุนทรีย์ในถ้วยกาแฟตรงหน้า ตามประสาคอกาแฟ   ส่วนคุณ..ยังคงแอบมองเธอด้วยความชื่นชมต่อไป จนเธอปิดหนังสือ และทำท่าจะลุกไป คล้ายเจตนา.. แต่ก็คล้ายไม่ได้ตั้งใจ เธอหันมาทางคุณและยิ้มให้  เป็นรอยยิ้มที่ทำให้คุณชักไม่แน่ใจ ว่าเธอรู้ตัวบ้างไหมว่าคุณแอบมองอยู่  แต่ไม่ว่าเธอจะรู้หรือไม่รู้ คุณก็จะยังขอมองตามจนกว่าเธอจะออกจากร้าน ท่วงท่าการเดินที่สง่างาม บอกได้เลยว่าเธอเป็นคนมีความมั่นใจ มือเรียวของเธอกำลังจะเอื้อมไปผลักบานประตูอยู่แล้ว  ตอนที่พนักงานเสิร์ฟวิ่งมาเรียกเธอไว้ เธอยังไม่ได้จ่ายค่ากาแฟ !!!! นั่นแหละ ความเป็นมีนาแหละ ถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะแย้งว่า ไม่เคยมีเรื่องให้ต้องหน้าแตกแบบนี้จริงๆเลยสักครั้ง แต่แพรมนก็คิดว่า มันคงเกิดขึ้นได้ในสักวัน  เพราะสำหรับ’ คนฟอร์มจัด ‘ที่ชอบทำให้ตัวเอง ‘ เสียฟอร์ม ‘ อย่างมีนานั้น อะไรก็เกิดขึ้นได้ จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 12 ส.ค. 46 17:29:23 A:202.57.178.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 [ผู้ใฝ่รู้ ] ในโลกปัจจุบันที่แทบทุกวันจะมีการค้นพบอะไรใหม่ๆ ความรู้ทางการแพทย์ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา หากหมอจบใหม่ยังมีความรู้เฉพาะที่เคยเรียนในตำรา ไม่มีความใฝ่รู้ ไม่เป็นผู้แสวงหา รับรองได้ว่าไม่เกินสองปีก็จะเป็นหมอที่ ‘ ตามโรคไม่ทัน ‘ และกลายเป็น ‘ หมอแผนโบราณ ‘ อย่างที่อาจารย์บางท่านชอบค่อนลูกศิษย์ที่ ‘ ไม่ขยัน ‘ ของท่านอยู่เป็นประจำ แต่พวกเราในรุ่นเดียวกันไม่มีใครต้องกังวลในเรื่องนั้น เพราะมีเพื่อนคนขยัน และเรียกได้ว่าเป็น  “ ผู้ใฝ่รู้ “ อยู่คนหนึ่ง ซึ่งมีความรู้ใหม่ๆมาถ่ายทอดให้ฟังเสมอ เธอคือ นก-พิชญา พิชญาไม่ได้เป็นคนใฝ่รู้ เฉพาะเรื่องในตำราและวิชาการเท่านั้น แต่ยังเรียกได้ว่าเป็นคนที่ก้าวทันโลกทุกด้าน แทบทุกวันที่เจอกัน พิชญาจะมีเรื่องโน้นเรื่องนี้มาเล่าให้ฟังไม่เคยขาด “ เออๆนี่รู้หรือยัง เขากำลังวิจัยยาต้านไวรัสเฮชไอวีตัวใหม่อีกแล้วนะ “ นี่ล่ะ คำทักทายประจำวันของพิชญาเมื่อเปิดประตูห้องพักแพทย์เข้ามา ..เออๆนี่รู้หรือยัง..นี่ๆรู้ไหม.. “ ยาตัวไหนอีกล่ะ เห็นคิดกันมาตั้งนาน เมื่อไหร่จะใช้ได้แบบสบายใจเสียที ที่ใช้ๆอยู่ตอนนี้มีแต่ผลข้างเคียง ใช้ยากชะมัด “ ปัญญาถามอย่างไม่ใส่ใจนัก ทำเอาคนอยากเล่าหน้าม่อย “ งั้นปั้นก็ไปคิดเองสิจ๊ะ ยาตัวใหม่น่ะ เผื่อจะทำออกมาได้ “ มีนาแขวะ ‘ ผู้ชายขี้บ่น ‘ แทนทุกคนที่กำลังนึกหมั่นไส้ พิชญาหันไปยิ้มให้มีนาอย่างขอบใจ แล้วเริ่มต้นเล่า ‘ ความรู้ใหม่ ‘ ของเธออย่างเบิกบาน “ นี่ๆรู้หรือยัง ห้องนั้นน่ะเป็นห้องพี่วรินทร์นะ “ พิชญาหมายถึงห้องล่างสุดของแฟลตที่ทุกคนอยู่  ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าเป็นห้องของใคร มีแต่เสื้อเชิ้ตซักสะอาดที่คนซักผ้าคอยเอามาแขวนไว้หน้าห้อง ที่พอจะช่วยบอกได้ว่า มีใครสักคน (ซึ่งน่าจะเป็นผู้ชาย)เป็นเจ้าของห้องนั้น “ พี่หมอเด็กเนี่ยนะ แล้วทำไมไม่ยักกะเคยเห็นแกสักที “ แพรมนยังติดปากเรียกนายแพทย์วรินทร์ว่าพี่หมอเด็ก  ทั้งๆที่โรงพยาบาลนี้มีหมอเด็กอีกหลายคน “ เขาว่าแกขยันมากเลย  ดูคนไข้จนดึกดื่น ยิ่งถ้าเป็นเวรแกนะ อินเทิร์นสบาย “ พิชญายังคงเล่าต่อไปอย่างคนมีข้อมูลดี “ เออๆใช่ มีวันนึงเราอยู่เวรคู่กับแก ก็งงๆว่าทำไมไม่โดนตาม  ตอนเช้าถามพี่พยาบาล เขาบอกว่าแกไปนั่งอยู่แถวนั้น มีอะไรเลยรายงานแก “ มีนาเสริม “ แต่มีนก็ไม่ได้รู้สึกผิดเลยใช่ไหม นั่งเล่นไพ่สบายใจ “ แพรมนแซวอย่างคนรู้ใจกันดี  ในจังหวัดเล็กๆแบบนี้ ไม่มีศูนย์การค้าใหญ่ๆให้เดินเล่นได้เป็นวันๆ ไม่มีโรงหนังที่ฉายหนังใหม่ๆและมีเสียงในฟิล์ม ซึ่งสำหรับคนชอบดูหนังดราม่าหนักๆอย่างแพรมน การต้องทนฟังเสียงพากษ์ที่นอกจากจะไม่เข้ากับอารมณ์ของเรื่องแล้ว ยังไปกันไม่ได้เลยกับหน้าตาของตัวละครนั้นๆ เป็นเรื่องสุดจะทน จนต้องยอมไม่ดูเลยดีกว่า เมื่อไม่มีอะไรพอให้แก้เหงาได้   เหล่าชาวแฟลตเลยหันมานิยมการเล่นไพ่ ดีอยู่อย่างที่แต่ละคนไม่นิยมเล่นแบบเป็นการพนัน  แต่จะเลือกแบบที่เอาไว้เล่นสนุกกัน เช่น อีแก่กินน้ำ (ซึ่งไม่มีใครอยากจะแพ้..ถ้าเปลี่ยนเป็นใครสวยกินน้ำนี่ก็ไม่แน่ อาจแย่งกันแพ้ได้) สลาฟ , จับหมู (นี่ก็อีกที่ไม่มีใครอยากแพ้), เฟรนด์..สารพัดที่จะหามาเล่น   ซึ่งอย่างมากคนแพ้ก็ถูกเรียกเป็นอีแก่พอให้เจ็บใจ  แต่ถ้าไม่ยอมรับความจริง เอ๊ย  ไม่อยากให้เรียกก็ได้ แต่ต้องเปลี่ยนเป็นเลี้ยงข้าวเพื่อนสักมื้อ  ถือเป็นการหาเรื่องออกไปกินอะไรอร่อยๆกัน  โดยการผลัดกันจ่าย “ เออนี่ๆ มีร้านข้าวต้มกุ๊ยเปิดใหม่แถวโต้รุ่งนะ เขาว่าอร่อยล่ะ “ ยังคงเป็นพิชญาที่ ‘ สามารถ ‘ ในการรับทราบข่าวสารเสมอ “ เออนี่ๆแพรรู้ไหม ทำไมพ่อกะแม่นกถึงตั้งชื่อนกว่านก “ ปัญญาถามแพรมนในวันเช้าวันหนึ่ง ซึ่งเพื่อนๆคนอื่นยังไม่เข้ามาในห้องพักแพทย์ “ไม่รู้อ่ะ ทำไม “ แพรมนย้อนถาม อมยิ้มกับน้ำเสียงที่ปัญญาเลียนแบบพิชญามาอย่างตั้งใจ “ แพรว่านกร้องเสียงยังไงล่ะ “ “ ก็..จิ๊บๆมั้ง “ “ จิ๊บๆหรือจุ๊บจิ๊บ หรือซุบซิบ  ซุบซิบๆๆ” คำหลังปัญญาทำเสียงเล็กเสียงน้อยอย่างน่าขัน “ นั่นล่ะที่มาของชื่อนกล่ะ แต่แพรอย่าเอาไปบอกนกนะ ขืนรู้แม่คงแพ่นกบาลเราตาย “ คนกำชับทำหน้าหวาดเสียว แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อประตูห้องพักแพทย์เปิดผลัวะเข้ามา พร้อมกับน้ำเสียงสดใสของพิชญา “ เออนี่ๆ รู้หรือยังว่า งานศพปั้นน่ะ คืนนี้ “ - -“ จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 12 ส.ค. 46 17:29:51 A:202.57.178.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 [ยังไงก็เพื่อนกัน] ในปีนั้นแพทย์เพิ่มพูนทักษะที่เลือกมาใช้ทุนจังหวัดเดียวกับแพรมนมีทั้งหมดสิบสองคน เกือบจะได้เป็นรุ่นนางสิบสอง  ถ้าไม่ใช่เพราะมีปัญญาโผล่มาเป็นผู้ชายคนเดียวในรุ่น เป็น ‘ เดือนหม่น ‘ ที่สู้แสงดาวไม่ได้  นึกถึงตอนที่ปัญญาโดนสาวๆรุมโขกสับแล้วก็น่าเห็นใจ ความที่เป็นผู้ชายคนเดียว ซึ่งควรจะเป็น ‘ ความหวังใหม่ ‘ แต่เอาเข้าจริง กลับไม่ได้ดังใจสาวๆเท่าใดนัก “ ดูปั้นสิ เดินถือกับข้ามาด้วยกันดีๆ   อยู่ๆก็ยัดของในมือตัวเองมาให้เราถืออีก แล้วบอกจะไปเอาหนังสือที่วอร์ด  “ มีนาบ่นกระปอดกระแปดเมื่อเดินถือถุงข้าวกล่อง ขนม และน้ำปั่น อาหารกลางวันของเพื่อนๆเข้ามา วันไหนเพื่อนคนใดคนหนึ่งในกลุ่มต้องอยู่เวรเที่ยงเฝ้าห้องฉุกเฉิน พวกแพรมนก็ตกลงกันว่าจะอยู่เป็นเพื่อนกัน ไม่ออกไปรับประทานข้างนอก “ มาๆวางๆก่อน เดี๋ยวหก “ พิชญารีบลุกไปรับถุงน้ำปั่นมาถือไว้  มีนาเลยพาลค้อนให้ “ กลัวน้ำปั่นหก ไม่กลัวเราหนักเลยใช่ไหม “ “ อ้าว อารมณ์ไม่ดีจริงๆเหรอเนี่ย “ แพรมนละสายตาจากหนังสือบทกวี ขึ้นมามองหน้าเพื่อนสาว “ ก็ใช่น่ะสิ หอบข้าวของพะรุงพะรังอย่างกะพจมานตอนมาถึงบ้านทรายทองใหม่ๆยังไงยังงั้น ถ้าหากเหมือนคุณหญิงพจมานจะไม่ว่าสักคำ “ คำตอบของมีนาทำให้แพรมนกับพิชญาสบตากันอย่างขำๆ ไม่ต้องพูดก็เข้าใจตรงกันว่าคนโมโหนั้น โมโหเพราะกลัวเสีย ‘ มาด ‘ ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ ตัวต้นเหตุก็กระหืดกระหอบเข้ามา “ มาถึงไวจังเลยมีน เราอุตส่าห์วิ่งตาม “ “ ก็มันหนักนี่ ก็ต้องรีบๆเดินสิ “ พอมีนาสะบัดเสียงตอบอย่างนี้ ปัญญาก็หน้าจ๋อย “ มีนโกรธเราเรื่องอะไร “ ไม่รู้จะหันหน้าเข้าหาใคร ปัญญาก็เข้ามากระซิบถามแพรมน “ ก็ปล่อยให้เขาหอบของมาคนเดียวนี่ “ “ แค่เนี๊ยะ  ก็เราต้องกลับไปเอาหนังสือนี่นา “ แพรมนแอบส่ายหน้ากับคำตอบนั้น “ ทำไมไม่กลับไปเอาทีหลัง เธอเป็นสุภาพบุรุษนะปั้น  แล้วของก็ตั้งเยอะตั้งแยะอย่างนั้น ทีหลังต้องหัดเทคแคร์ผู้หญิงให้มากกว่านี้หน่อยรู้ไหม วันก่อนก็ปล่อยนกลงตรงหน้าโรงพยาบาล จะเข้ามาส่งถึงแฟลตหน่อยก็ไม่ได้ นกบ่นใหญ่หาว่าปั้นกลัวเปลืองน้ำมัน “ แพรมนได้โอกาสก็รีบใส่ไข่ ต้องขู่มากๆหน่อยเผื่อจะเป็นโอกาสเปลี่ยนนิสัย ‘ ไม่คิดอะไร ‘ ของยอดชายนายปั้น “ โหยย เราไม่ได้คิดอย่างนั้น ก็พอดีแม่โทรมาให้กลับบ้าน “ เห็นหน้าตาคนพูแล้วแพรมนก็นึกขำ ทีตอนทำล่ะไม่คิด ทีตอนนี้ล่ะหน้าซีดเชียว “ แล้วมาต่างกันแค่ไหน กับการเข้ามาส่งนกให้ถึงแฟลตก่อนน่ะ..นั่นล่ะ ทีหลังอย่าทำอีกก็แล้วกัน “ แพรมนสำทับอีกครั้ง ก่อนหันไปหลิ่วตากับมีนาและพิชญา “แล้วนี่มีนจะโกรธเราจริงๆไหมเนี่ย “ ปัญญายังถามต่ออย่างกังวล แพรมนรีบหันกลับมา และปรับสีหน้าให้เคร่งขรึมจริงจัง “ ไอ้โกรธน่ะไม่โกรธหรอก ยังไงก็เพื่อนกัน แต่เราก็อยากบอกปั้นไว้ไง เรื่องบางเรื่องถ้าเราเปลี่ยนตัวเองแล้วดีขึ้น มันก็ไม่เห็นจะเสียหาย ปั้นทำแบบนี้กับพวกเราน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ขืนต่อไปมีแฟนแล้วไม่เอาใจใส่ล่ะตายแน่ เรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้แหละที่ผ๔หญิงเขาจะมอง รู้ไหม “ ถึงแม้ว่าจะเป็น ‘ แผน ‘ แต่ที่แพรมนพูดออกมาทั้งหมดก็ด้วยเจตนาดีอย่างจริงใจ เธอเชื่อว่าเพื่อนกัน บอกกันได้ เตือนกันได้ และอภัยให้กันได้ เพราะยังไงก็เพื่อนกัน. 4.ดั่งสายฝนพร่าง จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 12 ส.ค. 46 17:30:51 A:202.57.178.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 คุยกันต่อ :) ขอบคุณมากๆเลยเรื่องที่ขอคำแนะนำเอาไว้ แต่อย่างคุณ scottie บอกว่าถ้าวงเล็บข้างหลังจะสะดุด เราก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ แต่พอจะไม่อธิบายก็..นะ เป็นอย่างที่คุณTSURUGI ว่า คืออาจจะไม่เข้าใจ เลยจะพยายามเขียนคำอธิบายให้มันกลมกลืนกันไป โดยไม่วงเล็บ จะพยายาม :) ขอบคุณมากๆที่ติดตามกันนะคะ จริงๆถึงวันนี้ก็เขียนไว้หลายตอนแล้วล่ะ แต่มีปัญหาเวลามาพิมพ์นี่นะ มันช้ามากๆเลย แล้วพอเขียนไปถึงบทจะกุ๊กกิ๊กหน่อยมันก็ตัน ..เขียนไม่ออกเฉยๆอย่างนั้นเอง ฮ่าๆ แต่ก็ตั้งใจจะเขียนจนจบล่ะค่ะ รับรองไม่หนีหายไปไหน scottie แอบตอบไปตั้งแต่กระทู้ก่อนแล้วว่าทำไมแพรมนถึงได้กลับบ้าน ไม่รู้ได้อ่านอีกทีหรือยังนะคะ :) ณัฐกร หายไปนานเพราะมีเหตุขัดข้องให้เข้าเนทไม่ได้ค่ะ แต่ก็ทำให้มีเวลาเขียนเรื่องไปล่วงหน้ามากกว่าเดิมนะคะ เพราะปกติจะติดเนท และใช้เวลาอยู่หน้าจอเยอะพอสมควรเลย หมูอ้วนกลมกลม :) ชอบก็ติดตามอ่านนะคะ อืม เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่เขียนเรื่องแบบนี้ เอาเรื่องคนใกล้ตัวมาแฉ ยังไม่กล้าให้เค้าอ่านกันด้วยซ้ำ เดี๋ยวโดนบ่นว่าหากินกับเพื่อนอีกแล้ว 55 เปียร์รุส เรื่องลิงค์นี่คงทำไม่ได้ เพราะไม่ใช่สมาชิกนะคะ ไม่อยากท้าวความให้ขายหน้าว่าลืมพาสเวิร์ดตัวเองไปนานแล้ว แต่จะเอา url มาแปะไว้ เดี๋ยวๆก็มีคนใจดีมาทำลิงค์ให้ อิอิ น้ำลายบูด ขอบคุณค่ะสำหรับลิงค์ ส่วนเรื่องเจ็บหัวใจ เดี๋ยวถามคุณหมอให้ ต้องแอบๆถาม เดี๋ยวคุณหมอรู้ความจริงว่าถูกแฉ :P TSURUGI ดีจังเลย อย่างน้อยก็มีคนใจดีคอยทำลิงค์ให้หลายคน :) เรื่องคำอธิบาย จะพยายามใส่ไว้โดยไม่ให้เสียอรรถรส(ถ้ามี)แล้วกันนะคะ ขอบคุณมากที่ติดตามค่ะ Laylah ER เป็นซีรี่ส์ที่ชื่นชอบมากค่ะ คนเขียนบททำการบ้านมาดี จนบางทีดูแล้วก็ได้แต่ร้องอู้วจริงๆ 555 ฟ้าใส ถูกใจคำชมคุณจังเลย ^--------------------------^ อยากจะเขียนตอนนี้ให้ออกมาตื่นเต้นน่ะค่ะ สมจริงก็คงจะเข้าข่ายเดียวกันได้ (เข้าข้างตัวเองไปวันๆ) 55 แมวเหมียวพุงป่อง อ่ะ ดีจัง มีคนมาแนะนำ จะได้พยายามเขียนให้มันรัดกุมกว่านี้ ขอบคุณมากๆค่ะ จำได้ว่าตอนต่อๆไป จะมีคนไข้ที่แพรมนเขาไม่รู้จะรักษายังไงเหมือนกันนะคะ ฮ่าๆ อยากจะให้ติดตามถึงตอนนั้นจัง จะได้ช่วยแนะนำด้วยว่าถ้ามีกรณีอย่างนี้มาจะรักษายังไง ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ :D เออ โพสแล้วถึงรู้สึกว่าตอนนี้มันสั้นจังนะ แถมยังกระโดดๆด้วยอ่ะ 55 อยากจะให้ทำความรู้จักกับคนอื่นๆด้วยน่ะค่ะ อืม แต่ไม่รู้ว่าจะแนะนำยังไงให้เนียนกว่านี้ ใครมีความเห็นดีๆช่วยแนะนำหน่อยนะคะ ถือว่าเอาบุญ นะๆ :D จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 12 ส.ค. 46 17:32:38 A:202.57.178.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 บอกว่าจะไม่ลืมก็ลืมจนได้ ทำไมถึงได้ขี้ลืมแบบนี้ก็ไม่รู้ ตอนที่ 1 กลับบ้าน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394943/W2394943.html ตอนที่1/2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2397448/W2397448.html ตอนที่ 2 หมอใหม่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2408993/W2408993.html รบกวนเพื่อนๆที่เป็นสมาชิกอีกทีนะคะ -"- จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 12 ส.ค. 46 17:36:20 A:202.57.178.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนที่ 1 กลับบ้าน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394943/W2394943.html ตอนที่1/2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2397448/W2397448.html ตอนที่ 2 หมอใหม่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2408993/W2408993.html จากคุณ : Psycho man - [ 12 ส.ค. 46 18:32:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถึงว่า ว่าทำไมอ่านแล้วงงๆ ที่แท้ก็อ่านข้ามไปตอนนึงนี่เอง แฮะๆ จากคุณ : กั๊ดจัง - [ 12 ส.ค. 46 19:33:31 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชอบวิธีแนะนำตัวละครบทนี้มากๆ   แต่ชอบย่อหน้าแรกมากที่สุด......   จากคุณ : Laylah - [ 12 ส.ค. 46 20:30:11 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มายิ้มให้เจ้าหญิงน้อยค่ะ @^_^@ จากคุณ : ธราธร - [ 12 ส.ค. 46 22:17:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาแล้วๆ ขอตอนจุ๊บจิ๊บกับซุบซิบ แล้วก็งานศพมากเลย อิอิ จากคุณ : scottie - [ 12 ส.ค. 46 22:57:31 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เหอๆๆ นายปั้นโดนซะน่วมเลยนี่นา จะเสียเซลฟ์ไปเลยไหมคะเนี่ย อิอิอิ จากคุณ : TSURUGI - [ 13 ส.ค. 46 06:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาอ่านค่ะ น่าสนใจดี จากคุณ : น้ำใส - [ 13 ส.ค. 46 08:25:13 A:202.28.27.2 X:10.20.1.37 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ชอบครับ อ่านแล้วเห็นภาพเลยว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เปิ่นมาก ในร้านกาแฟเล็กๆที่มีบรรยากาศดีๆ บางทีคุณอาจจะเคยเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งจิบกาแฟอย่างสบายใจ แวบแรกที่คุณมองเห็นเธอ..และมองผ่านไป  พนันกันได้ว่าคุณต้องหันกลับไปแอบมองเธอใหม่ อีกครั้ง..และอีกครั้ง..  เธออาจจะยังไม่มีทีท่าว่ารู้สึกตัว  คงเป็นเพราะเธอมัวเพลินกับหนังสือ หรือละเลียดกับสุนทรีย์ในถ้วยกาแฟตรงหน้า ตามประสาคอกาแฟ   ส่วนคุณ..ยังคงแอบมองเธอด้วยความชื่นชมต่อไป จนเธอปิดหนังสือ และทำท่าจะลุกไป คล้ายเจตนา.. แต่ก็คล้ายไม่ได้ตั้งใจ เธอหันมาทางคุณและยิ้มให้  เป็นรอยยิ้มที่ทำให้คุณชักไม่แน่ใจ ว่าเธอรู้ตัวบ้างไหมว่าคุณแอบมองอยู่  แต่ไม่ว่าเธอจะรู้หรือไม่รู้ คุณก็จะยังขอมองตามจนกว่าเธอจะออกจากร้าน ท่วงท่าการเดินที่สง่างาม บอกได้เลยว่าเธอเป็นคนมีความมั่นใจ มือเรียวของเธอกำลังจะเอื้อมไปผลักบานประตูอยู่แล้ว  ตอนที่พนักงานเสิร์ฟวิ่งมาเรียกเธอไว้ เธอยังไม่ได้จ่ายค่ากาแฟ !!!! แต่งได้เนี้ยบเลยครับ จากคุณ : ณัฐกร - [ 13 ส.ค. 46 19:39:22 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แป๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คงรู้นะคะว่าเสียงอะไร 555 เด็กๆ เป็นคนกลัวเสียเปรียบเหมือนกันค่ะ   เลยต้องขออนุญาตผลัดกันเคาะ จากคุณ : Laylah - [ 13 ส.ค. 46 19:58:59 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ยังอ่านบทสองไม่จบเลย แต่เซฟไว้ก่อนแล้วละครับ อ่านความคิดเห็นเพื่อนๆ แล้วอดใจรอไม่ไหว... เอื๊อก... ตอนนี้ต้องสนุกแน่เลย   ^o^ จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 ส.ค. 46 10:19:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่รู้จะทำยังไง? ไม่ยากนี่นา ... ฟาด mo, เสียบ tube, บีบแบก แล้วตามด่วน จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 15 ส.ค. 46 00:51:18 ]