ห่มรัก

    ใต้ฟ้าแจ่มเดือน
    ฉันยืนอยู่เดียวดาย.

    ไม่ได้ตั้งใจเหงาเลยสักนิด ตอนที่เปิดประตูบ้านออกมายืนรับลมดึกเย็นชื่น
    บรรยากาศเวลาใกล้เที่ยงคืน ของบ้านที่อยู่ห่างจากตัวเมืองสงบเงียบ
    นานๆทีจะมีเสียงกระดิ่งลมดังขึ้นสักครั้ง
    กังวานที่หวานล้ำเหมือนจะอ้อยอิ่งอยู่ในความเงียบนั้นได้ยาวนานกว่าปกติ
    และก็คงจะยังได้ยินชัด แม้อยู่ในระยะไกลกว่านี้
    แต่จะได้ยินไปไกลแค่ไหน ฉันเองก็ไม่อาจบอกได้
    แม้จะหวังให้เสียงนั้นลอยไปไกล .. ให้ .. ถึงเธอ

    กว่าจะรู้ตัวฉันก็คิดถึงเธออีกแล้ว..

    คิดถึง .. คิดถึง .. คิดถึง ..
    ไม่ใช่เพราะฟ้าแจ่มเดือนหรือเสียงกระดิ่งลมในความเงียบหรอกที่ทำให้ฉันคิดถึงเธอ
    ในความเป็นจริงนั้นคือ ฉันคิดถึงเธอเสมอในทุกครั้งที่มีเวลา
    จริงๆอยากจะพูโหมือนกันล่ะว่า ฉันคิดถึงเธอทุกลมหายใจ
    แต่คนที่ซื่อตรงต่อตัวเองอย่างฉัน ก็ไม่อาจพูดปดกับเธอได้
    ถึงอย่างนั้น ฉันก็อยากจะให้เธอได้รู้ .. และภูมิใจ
    ว่าเมื่อว่างจากภาระงานที่วุ่นวายเมื่อไหร่ ฉันเป็นต้องคิดถึงเธอ

    พยายามเตือนตัวเองว่าป่านนี้เธอคงหลับไปแล้ว
    แต่ก็ยังกดโทรศัพท์ถึงเธอจนได้
    เผื่อว่าเธอยังไม่หลับ ฉันก็อยากให้เธอได้ยินเสียงกระดิ่งลมที่กังวานใส
    ในค่ำคืนที่พระจันทร์สวยจับใจอย่างคืนนี้ด้วยกัน
    และที่สำคัญ
    ฉันอยากได้ยินเสียงเธอ

    .
    .
    .

    ปล่อยให้เสียงปลายสายเรียกอยู่เพียงช่วงสั้นๆ
    แล้วฉันก็เปลี่ยนใจรีบปิดโทรศัพท์ไป
    แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเธอคงกำลังหลับสบาย
    แค่รู้อย่างนี้ฉันก็เป็นสุขใจ ไม่ต้องได้ยินเสียงเธอแล้วก็ได้ ..

    ใต้ฟ้าแจ่มเดือน เสียงกระดิ่งลมยังคงดังอยู่อย่างสดใส
    ฉันไม่รู้หรอกว่าเสียงนั้นจะดังไปไกลแค่ไหน
    รู้แต่ว่าตอนนี้ความคิดถึงของฉันกำลังเดินทางข้ามขอบฟ้าไกล
    และเมื่อไปถึง มันจะห่มรักให้เธอไว้
    ทำให้เธอหลับสบาย .. และฝันดี

    จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 13 ส.ค. 46 18:47:16 A:202.57.179.86 X: ]