ความคิดเห็นที่ 1 “คุณจะให้ผมเป็นอย่างที่คุณต้องการอย่างนั้นหรือ...และนี่ก็คือคําตอบที่คุณมีให้ผมยังงั้นหรือ”  เขารู้สึกโมโหและเดือดดาลขึ้นมา เขาผลักเธอเข้าปะทะกับผนังห้อง “และนี่ใช่ไหมที่คุณต้องการ” และเมื่อสิ้นประโยคนั้นของเขา ริมฝีปากของเขาก็บดขยี้ลงบนริมฝีปากของเธอ มันผสมปนเปไปด้วยความโกรธและหมดหวังพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง  มันเหมือนกับว่าเขาต้องการจะจูบลงโทษเธอให้สาสมกับอะไรก็ตามที่เธอทําไว้กับเขา ความหวาดกลัวในหัวใจเธอบังเกิดขึ้นกับการกระทําของเขา ทําให้เธอต้องการจะต่อสู้กับเขาขึ้นมา ต่อสู้กับความโกรธของเขาที่เธอสัมผัสได้ แต่เธอไม่ได้ทําอย่างที่เธอคิด เธอยินยอมให้เขาสัมผัสเธออย่างที่เขาพอใจ   ก็เธอเป็นของเขานี่มันจะเป็นอะไรไป  มือของเขาสัมผัส เธอไปทั่วด้วยความปรารถนาในหัวใจ  และเขาก็หยุดการกระทําของเขาในฉับพลันจ้องมองเธอด้วยแววตาที่ส่อความสับสนวุ่นวายราวกับพายุที่รุนแรงพร้อมที่จะทําลายล้าง ทุกสิ่งทุกอย่างที่ขว้างหน้า หล่อนหายใจเข้ายาวลึกรอพยายามจะบังคับจิตใจให้เป็นปกติ จนพร้อมที่จะพูดกับเขาอีกครั้ง พยายามจะบังคับเสียงของตัวเองไม่ให้สั่นไหว “ใช่คะ...มันเป็นคําตอบของฉัน และคุณถูกต้องทีเดียวที่ว่าฉันต้องการคุณ” เธอค่อยๆปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกทีละเม็ดต่อหน้าเขา “ฉันต้องการให้คุณสัมผัสฉันและปรารถนาในตัวฉันคะ” ชุดกระโปรงของเธอล่วงหล่นไปบนพื้น เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา ไม่มีอะไรปกปิดร่างกายเธอแม้แต่น้อย “ที่ไหนก็ได้นะคะถ้าคุณต้องการฉัน เมื่อไหร่ก็ได้ถ้าคุณปรารถนาในตัวฉัน และอย่างไรก็ได้ฉันพร้อมเสมอคะ” สายตาเขาจ้องอยู่แต่ใบหน้าเธอ “คุณเคยพูดกับผมแบบนี้มาก่อน... ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว” ความรู้สึกในหัวใจของเธอมันวุ่นวายสับสนประหลาดใจ หล่อนหลับตาลงไปชั่วขณะและลืมตาขึ้นอีกครั้งเพื่อสบตาเขา “ใช่คะ ฉันพูดมันมาครั้งหนึ่งแล้วเมื่อหนึ่งพันปีที่แล้ว ไม่มากไม่น้อยไปกว่านี้” เขายังจํามันได้ในคืนที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขาเมื่อหนึ่งพันปีที่แล้วมา ดอกไม้บานอยู่ใต้ฝ่าเท้าเธอ และเธอได้ปลดเสื้อผ้าออกจากร่างเธอเพื่อที่แสงสว่างจะได้สาดส่องลงมาบนผิวของเธอทําให้เขาปรารถนาเธอ ครั้งนั้นหล่อนมอบร่างกายและจิตใจให้เขาโดยไม่มีเงื่อนไขใดใดท้ังส้ิน และเขาก็หลงลืมทุกๆสิ่งนอกจากเธอในขณะนั้น เขาและเธอรักใคร่ซึ่งกันและกันบนพื้นที่มีดอกไม้บานรอบตัวเขาและเธอนั้นเอง คาลสั่นศีรษะตัวเองอย่างมึนงง และภาพต่างๆที่วิ่งอยู่ในหัวเขาก็ค่อยๆหายไป ความทรงจําหรือจินตนาการที่เขามีมันไม่สําคัญอะไรอีกต่อไปแล้ว เขารับรู้แต่ว่ามีสิ่งหนึ่งที่สําคัญมากอยู่ในขณะนี้ก็คือ “ คุณกับผมกําลังอยู่ในโลกของความเป็นจริงอยู่ในขณะนี้ มีแค่คุณและผมเท่านั้น ไม่มีอะไรที่จะมาขวางคุณและผมได้อีกแล้ว... ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้หรือไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน   มันไม่สําคัญอะไรอีกต่อไปแล้วหละครับในตอนนี้มีแค่คุณกับผมเท่านั้นไม่มีอะไรหรือสิ่งใดจะมากั้นขวางเราได้อีก” และแล้วเขาก็ช้อนเธอขึ้นมาอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนของเขาโดยทันที “และนี่ก็เป็นสิ่งที่ผมต้องการจะทํามานานแล้ว” เขาบอกเธอหล่อนจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เหมือนถูกมนตร์สะกด เธอคิดว่าเขาจะสัมผัสรักใคร่กับเธอในห้องนั้นเองเพื่อปลดปล่อยความปรารถนาที่มีต่อกันและกัน ณ ที่ตรงนั้นและลืมทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว เธอรู้สึกได้ถึงความปรารถนาในหัวใจเขาที่มีต่อเธอมันรุนแรงและเร่าร้อน  รู้สึกได้ถึงความต้องการที่รุนแรงของเขาในตัวเธอ แต่เขากลับอุ้มเธอขึ้นเหมือนกับว่าเธอเป็นสิ่ง ที่มีค่าที่เขารักและต้องการจะทะนุถนอมเอาไว้ตลอดไป และเมื่อเขาวางเธอลงบนเตียง ถอยห่างออกไปเพื่อใช้สายตาโลมเลียร่างกายของเธอหน้าเธอร้อนผ่าวแดงซ่านออกมาเพราะสายตาของเขาที่จ้องมองเธออยู่ในขณะนี้ เธอ พยายามยิ้มหวานให้เขาออกมาอย่างอายๆ “ฉันว่าคุณน่าจะเอ่อ...ถอดเสื้อผ้าของคุณออกก่อนนะคะ” หล่อนบอกเขาพยายามจะหัวเราะออกมาด้วยความประหม่าและลุกขึ้นนั่ง แต่เขากลับเอื้อมมือมาสัมผัสหัวไหล่เธอ “ผมจะถอดมันออกเอง นอนลงไปเถอะ บริอาน่า...ผมต้องการจะมองและจดจําคุณในขณะที่เส้นผมของคุณกระจัดกระจายไปทั่วหมอนคุณรู้ไหมสีผมคุณเหมือนไฟที่ร้อนแรง ผมต้องการจะเห็นแสงตะวันสาดส่องลงมากระทบบนเรือนร่างที่สวยงามของคุณ” เขาจะอยากและต้องการจะถ่ายภาพของเธอในตอนนี้ที่สุด มันคงจะเป็นภาพที่น่าดูมากถ้าเขาจะสามารถถ่ายภาพเธอเอาไว้ท่ามกลางมนตร์มายาแผ่กระจายไปทั่วร่างเธอ เขาอยากจะถ่ายภาพร่างกายที่ได้สัดส่วนสวยงามของเธอผู้ซึ่งมีรูปร่างระหงบอบบางและยัง ดวงตาคู่นั้นของเธอที่ฉายแววแห่งความปรารถนามันเจือปนไปด้วยความประหม่าเขินอายของเธอเขาจ้องมองเธอด้วยความปรารถนารู้สึกเร่าร้อนไปทั้งตัว ดังมีดวงไฟสุมฮืออยู่ในอก พลางถอดเสื้อผ้าออกจากตัวเขา และเขาก็ถามเธอด้วยนํ้าเสียงที่จริงจัง “คุณกลัวผมหรือเปล่า?” “ไม่หรอกคะ ฉันไม่เคยกลัวคุณ” แต่หัวใจของเธอมันเต้นแรงเหมือนกับนกที่กําลังกระพือปีกบินอยู่บนฟากฟ้า “ ไม่รู้สิคะ ฉัน...อาจจะ...กลัวขึ้นมาบ้างเล็กน้อยเหมือนกันคะ...เพราะว่าคุณมีความหมายกับฉันมากและคุณก็คือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตฉัน ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อคุณ  เพื่อที่จะได้รวมเป็นหนึ่งเดียวกับคุณอีกครั้ง” เขาเหวี่ยงเสื้อผ้าของเขาลงบนเก้าอี้ตัวเล็กๆที่อยู่ไม่ไกลนักในขณะที่สายตาของเขาเฝ้ามองเธออยู่ตลอดเวลา “ผมไม่รู้เหมือนกันว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมดีหรือไม่หรือจะยอมรับกับโชคชะตาของผมที่มันเกิดขึ้นกับผมอยู่ในขณะนี้ดีหรือเปล่า แต่มันมีสิ่งหนึ่งที่ผมยอมรับ” เขาเคลื่อนร่างกายเขามาหาเธอ กระซิบคําพูดของเขาให้เธอฟัง “อะไรที่มันกําลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไปมันมีความหมายและคุณค่ากับผม ในขณะนี้...เวลานี้คุณคือส่ิงที่สําคัญที่สุด มีความหมายที่สุดในชีวิตของผม” “รักฉันสิคะ” เธอดึงเขาให้ลงมาสัมผัสกับริมฝีปากเธอ “ฉันคอยและปรารถนาที่จะมีวันนี้กับคุณมานานแสนนาน คุณรู้ไหม” จากคุณ : โรส สลาลินน์ - [ 18 ส.ค. 46 01:10:40 A:12.108.141.234 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ความปรารถนาที่จะได้สัมผัสซึ่งกันและกันที่ค่อยๆดําเนินไป ลิ้มลองซึ่งกันและกัน มันมีความอ่อนหวานเจือปนอยู่ในทุกขณะจิตเพื่อทําให้มีความสุขในกันและกันเพื่อค้นหา ความลับในจิตวิญญาณที่เกี่ยวพันกันและกันมาเนิ่นนาน เขารู้จักและจดจําเธอได้ รอยสัมผัสจากริมฝีปากของเธอมันเข้ากับริมฝีปากของเขาได้ดีเขารู้ดีว่ารอยจุมพิตของเธอมันทําให้เขารู้สึกอย่างไรเมื่อเธอเรียกร้องกับเขามากขึ้นเรื่อยๆร่างกายเธอกับเขาประกบชิดเข้าหากันด้วยความปรารถนาที่มีต่อกันมานานแสนนาน เขาลูบไล้เรือนร่างของเธออย่างแผ่วเบาเต็มไปด้วยไฟอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงไปไกลแสนไกล สัมผัสเรือนร่างที่ได้รูปได้สัดส่วนของเธอแล้วยังทรวงอกที่อ่อนนุ่มของเธออีก เขาลิ้มลองร่างกายเธอและให้ความสุขแก่เธอในสิ่งที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนว่ามันจะเป็นไปได้ เธอกระซิบครวญหาเขาด้วยความสุขที่เธอรู้ว่าจะมีเขาเพียงคนเดียวเท่านั้นท่ีมอบให้แก่เธอได้ เธอเองก็ลูบไล้เรือนร่างเขาด้วยมืออันอ่อนนุ่มของเธอลูบไล้แผ่วเบาไปทั่วกล้ามเนื้อบนร่างกายเขา สัมผัสกับรอยแผลเป็นเล็กๆของเขา เธอไม่ได้สัมผัสร่างกายของนักรบในอดีตอีกแล้วแต่เธอกําลังสัมผัสกับร่างกายและจิตวิญญานของผู้ชายที่มีเลือดเนื้อคนหนึ่ง ผู้ชายคนที่เธอรักมาหนึ่งพันปี และเขาก็เป็นของเธอคนเดียวในตอนนี้  ไม่มีสิ่งใดมีความหมายกับเธอมากไปกว่านี้ที่รู้ว่าเธอได้กลับมาครอบครองเขาอีกครั้ง หัวใจเธอเต้นสมํ่าเสมอขึ้นในขณะที่เขาสัมผัสลูบไล้เธอไปทั่วทุกหนทุกแห่งด้วยไฟปรารถนาที่ลุกกระพือขึ้นและเธอก็รู้ว่าเธอพ่ายแพ้แก่หัวใจตัวเองมอบให้เขาหมดทั้งร่างกายและหัวใจและเธอก็ยินดีจะยอมรับมัน     ความเร่าร้อนที่เขากระตุ้นให้ร่างกายเธอยอมรับเขามันกําลังทําให้เธอมีความสุข  แสงสว่างของดวงตะวันที่สาดเข้ามากระทบเปลือกตาเธอมันช่่างอบอุ่นเหมือนกับความสุขที่เขากําลังมอบให้เธออยู่ในขณะนี้ ความรักที่เธอมีให้เขาในหัวใจเธอกําลังเบ่งบานขึ้นรับแสงตะวันเหมือนกับดอกกุหลาบป่าที่ขึ้นอยู่ตามป่าเขาของมันเองตามธรรมชาติ “เคลิน...” นํ้าเสียงของเธอกระซิบชื่อเขาออกมาอย่างแผ่วเบาเมื่อร่างกายเขาแนบชิดอยู่กับเธอแทบจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  เขาสังเกตเห็นดวงตาสีนํ้าทะเลของเธอลืมขึ้นเพื่อจ้องมองเขา มันฉายแววพอใจในสิ่งที่เขากําลังมอบให้กับเธอ     เขากระตุ้นความปรารถนาในตัวเธอให้กระเจิดกระเจิงไปด้วยไฟรักไฟอารมณ์ที่เธอมีต่อเขา เขาทําให้ไฟปรารถนาในตัวเธอพุ่งขึ้นไปถึงจุดสูงสุดแล้วมันก็ค่อยๆ ดับลงมาเมื่อมันสิ้นสุดลง มือของเธอตกอยู่ข้างตัวไม่เคลื่อนไหว เธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียวความคิดนั้นมันลอยวนอยู่ในหัวของเขาอยู่ในขณะนี้และเขาก็อดทนต่อไปไม่ไหวในที่สุดเขาก็ร่วมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับร่างกายของเธอ หล่อนกระซิบครวญออกมาด้วยความสุขที่เขามอบให้ แววตาที่จ้องมองเขามันมีชีวิตชีวาสีตาของเธอมันเจิดจรัสแวววาวแรงกล้าในขณะทีี่สบตาเขา อ้อมแขนของเธอโอบกอดเขาเอาไว้เหมือนกับจะบอกเขาว่าเธอเป็นเจ้าของเขาแต่ผู้เดียว หล่อนและเขาเชื่อมประสานกันเป็นหนึ่งเดียวมันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความรักที่มีมาแต่ครั้งเก่าก่อนเหมือนกับกาลเวลาที่หมุนเวียนไปไม่รู้จบแต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงอยู่ ก็คือความรัก ร่างกายของเขาและเธอมันเร่าร้อนเหมือนไฟเผา ริมฝีปากของเขาประทับรอยลงไปบนริมฝีปากเธออย่างหนักหน่วงลืมหายใจเมื่อเขาและเธอเกาะเกี่ยวกันไว้ด้วยสายสัมพันธ์ที่ไม่มีวันตัดขาดเสียแล้ว เธอโบยบินไปจนถึงจุดสูงสุดร่วมกับเขาเหมือนกับว่าเธอรอคอยมาตลอดชีวิตเพื่อวันนี้วันที่ได้โบยบินไปเคียงคู่อยู่กับเขาในขณะที่เขาปลดปล่อยตัวเขาในร่างกายเธอ หล่อนยังคงสวมกอดเขาไว้กับเธอหลังจากไฟปรารถนาอันแรงกล้าได้ดับมอดลง เธอลูบผมเขาไปมาอย่างรักใคร่ในขณะที่เขาอิงศีรษะแน่น่ิงอยู่บนหน้าอกของเธอ “มันเหมือนกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้อยู่กับคุณ” หล่อนบอกเขาเสียงเบาหวิว “ฉันไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ทั้งๆที่ฉันรู้จักและรู้มาก่อนว่ามันจะเป็นอย่างไรถ้ามันจะเกิดขึ้นอีกครั้ง แต่มันก็ไม่เหมือนครั้งก่อนๆมา ฉันไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลย” เขาขยับตัวขึ้นเพื่อมองหน้าเธอ ผิวของเธอช่างนุ่มนวลนัก เปลือกตาของเธอหนักอึ้งจะปิดมิปิดแหล่อยู่ในขณะนี้ ริมฝีปากของเธอเป็นสีกุหลาบและเต็มอิ่มขึ้นจากรสจูบของเขา “ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันเกิดขึ้นจริงๆต่างหากว่าผมไม่ได้ฝันไป” เขาจับคางเธอไว้ในมือเขา เลื่อนคางเธอ ไปมาเบาๆ นึกถึงเรื่องถ่ายภาพขึ้นมาเขาอยากจะถ่ายภาพเธอในขณะนี้ที่สุด แสงเงาได้สัดส่วนสมบรูณ์แบบ เขาอยากจะถ่ายภาพเธอให้มันออกมาเป็นสีขาวดําและตั้งชื่อภาพว่า aftermath “ผมอาจจะกําลังฝันไปหรือกําลังเริ่มจะเห็นภาพหลอนขึ้นมาอีกแล้ว” เธอหัวเราะออกมาและย่นจมูกใส่เขา  เสียงหัวเราะของเธอมันไร้กังวลไม่แยแสต่อสิ่งที่เขาเพิ่งจะบอกเธอ “ เอาเป็นว่าเครื่องจักรของคุณยังทํางานมีประสิทธิภาพดีอยู่คะ เคลิน ถ้าคุณพูดขึ้นมาเนี่ยก็เพื่อที่จะถามฉันว่าคุณเก่งแค่ไหนในเรื่องบนเตียงละก้อฉันต้องยอมรับคะว่าคุณใช้ได้ทีเดียว” ริมฝีปากเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มให้เธอหลังจากที่เธอตอบเขา “คุณรู้ไหมเรากําลังจะเข้าไปสู่ศตวรรษที่ 21 ผมมีแฟกซ์ติดตั้งอยู่ในโทรศัพท์ที่อยู่ในรถของผมผมมีคอมพิวเตอร์ที่จัดการทุกสิ่งทุกอย่างยกเว้นเก็บเตียงผมเท่านั้น และคุณจะให้ผมเชื่อว่าตัวเองเพิ่งจะร่วมรักกับแม่มดอย่างน้ันหรือ แม่มดที่สามารถเสกไฟให้อยู่ในอากาศได้ สามารถเรียกลมพายุได้ในขณะที่ไม่มีพายุตั้งเค้ามาก่อนเลย คุณจะให้ผมคิดยังไงกัน?” หล่อนยกนิ้วมือขึ้นลูบไล้าเข้าไปในเส้นผมของเขาอย่างที่หล่อนเคยฝันว่าอยากจะทําเช่นนี้มานานแล้ว “เวทมนตร์คาถาและเทคโนโลยี ไม่สามารถเอามารวมอยู่ด้วยกันได้หรอกคะ แต่อย่าลืมนะคะว่าความเจริญทั้งหลายก็ต้องมาจากจุดเริ่มต้นที่นับหนึ่งเหมือนกันทั้งนั้นมาจากจินตนาการและการกล้าลองในสิ่งใหม่ๆและมันก็คือความไม่ปกติธรรมดานั้นเอง    ความปกติธรรมดาของมนุษย์ที่ไม่ยอมจะทดลองสิ่งใหม่ๆหลงติดอยู่กับมาตรฐานและกฏเกณฑ์ที่มนุษย์เองเป็นผู้สร้างไว้ไม่อยากจะเป็นตัวประหลาดถ้าต้องลองทําในสิ่งใหม่ๆก็คือทัศนคติของมนุษย์โลกจริงไหมคะ”หล่อนจ้องมองแววตาที่กําลังใช้ความคิดและกําลังสับสนของเขา “คุณสามารถมองเห็นหรือรู้ล่วงหน้าในสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้ เคลิน เมื่อตอนที่คุณเป็นเด็กๆคุณมีความสามารถพิเศษอันนี้” “และผมก็กําจัดมันให้ออกไปไอ้จินตนาการและความคิดเด็กๆของผม” “ทําไมคุณถึงคิดว่าการมองเห็นอนาคตมันเป็นความคิดเด็กๆหละคะ” แววตาของเธอฉายแววประหลาดใจและเสียใจหล่อนหลับตาลงด้วยความเหนื่อยใจและส่ายหัวให้เขาอย่างไม่เข้าใจ จากคุณ : โรส สลาลินน์ - [ 18 ส.ค. 46 01:17:11 A:12.108.141.234 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 “ทําไมคุณถึงคิดอย่างนั้นคะ ความคิดเด็กๆและหัวใจของเด็กที่คุณว่ามันเปิดกว้างและยอมรับต่อความสามารถพิเศษที่ตัวเองได้รับได้มากกว่าผู้ใหญ่จริงไหมคะ เมื่อคุณมองเห็นอนาคตและสัมผัสถึงมันได้รวมทั้งรับรู้ในสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถทําได้อย่างคุณ ทําไมไม่ยอมรับละคะว่าคุณได้รับพรพิเศษมาอย่างหนึ่ง” “ผมไม่ใช่พวกพ่อมดหมอผีนีี่คุณ” “ฉันรู้คะ เคลินว่าคุณไม่ใช่พ่อมดหมอผี แต่พรที่คุณได้รับมันก็ยิ่งมีคุณค่ามากขึ้นเพราะคุณเป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้นจริงไหมคะ  เคลิน...” “ไม่” เขาลุกขึ้นนั่ง ส่ายหัวตัวเองอย่างปฏิเสธต่อสิ่งที่เธอพยายามจะอธิบายให้เขาฟังอีก ” มันมากเกินไปสําหรับผมในตอนนี้ที่จะยอมรับอะไรที่คุณว่ามาพักเรื่องนี้ไว้ชั่วคราวก่อนเถอะผมไม่อยากจะคิดถึงมันในตอนนี้ และผมก็ยังไม่รู้ว่าจะคิดหรือรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้”   เขายกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองและเลยไปเสยผมของเขาอย่างเหนื่อยอ่อนในจิตใจ “ที่ผมอยากจะรับรู้อยู่ในขณะนี้ก็คือ ที่...ที่ไหนที่ผมอยากจะอยู่และคุณก็คือคนที่ผมอยากจะอยู่ด้วยในขณะนี้เท่านั้น ลืมเรื่องราวพวกนี้ไปสักพักเถอะ” แต่เธอกับเขามีเวลาเหลืออยู่ไม่มากนักแล้ว...หล่อนอยากจะบอกเขาออกไปแบบนั้นแต่ก็หยุดตัวเองไว้ก่อน ถ้าเวลาที่เหลืออยู่มีไม่มากนักทําไมเธอไม่ทําให้มันมีค่าที่สุดสําหรับเขาและเธอเล่า ถ้าเธอกําลังตัดสินใจทําในสิ่งผิดๆอยู่ เธอก็จะไม่สนใจต่อผลที่จะตามมาอีกต่อไปแล้ว “ก็ได้คะลืมมันไปซะชั่วคราว” หล่อนนอนลงเอื้อมมือทั้งสองข้างออกมาหาเขา “มาหาฉัน...จูบฉันอีกสิคะ มานอนอยู่ใกล้ๆฉันอีกซิคะ” เขาลูบไล้นิ้วมือเขาผ่านหน้าขาของเธอ และเขาก็เห็นแสงเงาที่เหมาะเจาะสําหรับถ่ายภาพขึ้นมาอีก โอ้มันช่างสมบรูณ์แบบนัก “ นอนอยู่ตรงนั้นอย่าขยับไปไหนอย่างเด็ดขาด” เขากระโดดออกจากเตียงคว้ากางเกงยีนส์เขาก่อนจะรีบว่ิงออกจากห้องไปหล่อนกระพริบตามองหน้าเขา ”อะไรกันคะ...แล้วนั้นคุณจะไปไหน” “เดี๋ยวผมจะกลับมา คุณอย่าขยับไปไหนก็แล้วกันนอนอยู่ตรงนั้น” หล่อนพ่นลมออกมาจากปากขึ้นไปที่เพดาน จากนั้นใบหน้าของเธอก็กลับมามีความสุขอีกครั้งนึกถึงเขาและเธอ ยกแขนตัวเองขึ้นสูง หล่อนรู้สึกได้ถึงความรักที่ได้รับจากเขา เหมือนกับแมวที่ได้รับการเอาใจใส่รักใคร่จากเจ้าของของมัน อดหัวเราะออกมาเบาๆไม่ได้เหลือบไปเห็น เฮคาที้นอนอยู่หน้าเตาผิงเฝ้าจ้องมองเธอตาไม่กระพริบ “โอ้ เฮคาที้...แกรู้ใช่ไหมว่ามันรู้สึกอย่างไงที่ได้รับความรักจากฉัน   ตอนนี้ฉันรู้สึกแบบเดียวกันกับแกเลยน่ะเพราะฉันรู้สึกได้ถึงความรักของเขาและฉันก็ชอบมันมากๆเลยรู้ไหม เฮคาที้” เฮคาที้ได้แต่จ้องมองเธอ สิบวินาทีผ่านไป ยี่สิบวินาทีผ่านไป มันไม่ขยับตัวไปไหนในที่สุดหล่อนก็หลับตาลงพูดเสียงเบาหวิวออกมา “ฉันรู้หรอกน่า เฮคาที้ว่าจะต้องทําอย่างไรแต่พวกเราต้องการเวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันสักชั่วโมงสองชั่วโมงหลังจากหลายปีที่ผ่่านมา ฉันขอแค่นี้มันมากไปหรือไร ทําไมฉันจะขอแค่นี้ไม่ได้ทําไมฉันจะทําในสิ่งที่ฉันต้องการบ้างไม่ได้ ทําไมฉันต้องทุกข์ทรมานอยู่เสมอเพื่อแลกมากับความสุขเล็กๆน้อยๆที่ฉันปรารถนาจะได้มันมาชั่วครั้งชั่วคราว โอ้..ออกไปให้พ้นหน้าฉันนะเฮคาที้ ถ้าเวลาที่จะต้องเผชิญหน้ากับมันมาถึงเมื่อไหร่ ฉันจะเผชิญหน้ากับชะตากรรม ของฉันอย่างเต็มใจไม่หนีไปไหนแน่นอน” เฮคาที้สะบัดห่างของมันดังเฟี้ยว มันลุกขึ้นยืนเดินนวยนาดออกไปจากห้องนั้น เสียงเคลินยําเท้าหนักๆดังขึ้นมา เธอยิ้มออกมาเพราะรู้ว่าเขากลับมาหาเธออีกครั้ง แต่ก็ต้องหุบยิ้มที่เตรียมไว้ให้เขาลงดวงตาเบิกกว้างขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ เขากําลังถ่ายภาพของเธอถ่ายไปได้สองภาพก่อนที่เธอจะมีโอกาสได้ลุกขึ้นนั่งและยกมือขึ้นปกปิดส่วนบนของร่างกายเธอไว้ “คุณคิดว่าคุณกําลังทําอะไรอยู่คะ ถ่ายรูปฉันทั้งๆที่ไม่มีผ้าผ่อนติดตัวสักชิ้นแบบนี้ เก็บกล้องคุณไปได้ไหมคะ ฉันไม่ต้องการให้คุณเอารูปฉันไปแขวนโชว์ที่ไหนทั้งสิ้น” “แต่คุณนะ...สวยเหลือเกิน” เขาเดินวนไปรอบๆเตียงมองหามุมที่จะถ่ายรูปเธออีก “รูปของคุณจะต้องออกมาเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงเลยก็ว่าได้นะคุณ เอียงไหล่ซ้ายของคุณเล็กน้อยสิครับ” “แต่ฉันไม่ต้องการเป็นแบบให้คุณนี่คะ มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการจะทํา” เธองงงันเอื้อมมือไปคว้าผ้าปูเตียงขึ้นมาปิดตัวไว้ และภาพที่เขาเห็นเธอพยายามจะปิดร่างกายเธอไว้ด้วยผ้าปูเตียงก็ยิ่งทําให้น่าดึงดูดใจขึ้นไปอีก คาลลดหน้ากล้องของเขาลง “ผมนึกว่าพวกแม่มดชอบที่จะไม่นุ่งผ้าผ่อนเวลาเต้นรําร่ายมนตร์คาถาท่ามกลางแสงจันทร์ในคืนวันพระจันทร์เต็มดวงเสียอีก” “แต่ที่ฉันออกไปร่ายเวทมนตร์คาถาของฉันมันไม่เหมือนกับไปแสดงตัวตามนิทรรศการที่ไหนนี่คะ และมันก็เป็นไปตามเวลาและสถานที่ ที่ไม่มีช่างภาพท่่ีไหนมาคอยถ่ายรูปเพราะมันพิธีกรรมส่วนตัวไม่มีผู้ใดเกี่ยวข้องด้วยสักหน่อย” “แต่..บริอาน่า..” เขาพยายามจะหว่านล้อมเธอด้วยเสน่ห์เฉพาะตัวของเขาเอง เขาก้าวเข้ามาใกล้ๆเธอค่อยๆดึงผ้าปูเตียงที่เธอยกขึ้นมาปิดทรวงอกเธอไว้ลงมา “คุณนะมีร่างกายสมส่วนสวยงาม ผิวของคุณก็สวย และองค์ประกอบต่างๆแสงเงาในห้องนี้ก็สมบรูณ์แบบเหมาะแก่การถ่ายรูปที่สุดจนผมเองยังไม่อยากจะเชื่อเลย” เขาลูบไล้มือเขาผ่านทรวงอกอ่อนนุ่มของเธอ เขารู้สึกว่าเธอสั่นสะท้านอยู่ใต้มือเขา “ผมจะให้คุณได้ดูรูปที่ผมถ่ายคุณ” หล่อนไม่รู้สึกตัวว่าผ้าปูเตียงกําลังไหลเลื่อนลงมาจากหน้าอกเธอ “แต่ฉันรู้นี่คะว่าหน้าตาฉันเป็นอย่างไร” “แต่คุณไม่รู้นี่นาว่าผมเห็นคุณในลักษณะไหน รูปพวกนี้จะบอกคุณได้ว่าผมรู้สึกอย่างไรเมื่อผมเห็นคุณผมอยากให้คุณเห็นมันเหมือนกับที่ผมเห็นคุณ นอนลงสิครับคนดีและทําตัวตามสบายอย่าเกร็ง” หล่อนนอนลงอย่างว่าง่าย เขาพึมพําอะไรอยู่ในลําคอพลางใช้มือของเขาจัดผมเธอให้กระจายไปทั่วหมอนอย่างที่เขาต้องการ “ไม่นะครับอย่าปิดร่างกายของคุณอีก   ผมอยากให้คุณส่งสายตาหวานๆของคุณมาที่ผมในตอนนี้คิดถึงแต่ผมคนเดียวได้ไหมครับ” เขาถ่ายรูปเธอหน้าตรงแล้วถอยห่าง ออกมาหามุมอืื่นอีก ” เอียงคอคุณสักนิดหนึ่งแล้วคิดว่าผมกําลังสัมผัสคุณอยู่ในขณะนี้  ลูบไล้คุณอยู่ไปทั่วร่างตรงนี้บ้างตรงนั้นบ้าง”  เขาย่อเข่าลงตรงปลายเตียงแล้วถ่ายรูปเธออีกครั้งอย่างรวดเร็ว “ถ้าผมมีห้องมืดสําหรับล้างฟิล์มออกมาละก้อ ผมจะล้างมันออกมาให้คุณได้ดูมันคืนนี้เลยทีเดียวคุณรู้ไหม ผมอยากให้คุณได้เห็นว่าผมเห็นอะไรเมื่อผมมองคุณอยู่” “ฉันมีห้องมืดคะ” เสียงเธอตอบเขาเหมือนเสียงกระซิบเบาหวิว “อะไรนะ?” “ฉันจ้างให้เขามาทําห้องมืดให้คุณนะคะ มันอยู่ติดกับห้องครัวฉันเอง” เธอยิ้มออกมาอย่างเขินๆและประหม่าอย่างไงชอบกลกับสายตาของเขาที่จ้องมองเธออยู่ขณะนี้เหมือนกับว่าเขาไม่เชื่อในส่ิงที่เขาได้ยิน “ก็ฉันรู้นี่คะว่าคุณต้องมาหาฉัน และฉันก็อยากให้คุณมีสิ่งที่คุณต้องการและมีความสะดวกสบายมากที่สุดเท่าที่ฉันจะหาให้คุณได้”  เพื่อที่คุณจะได้อยู่กับฉันที่นี่แต่เธอไม่ได้บอกเขาอย่างที่คิด “คุณสร้างห้องมืดให้ผมจริงๆหรือ?...สร้างมันเอาไว้ที่นี่จริงๆหรือครับ?” “ใช่คะฉันสร้างมันให้คุณที่นี่” เขาหัวเราะออกมาพร้อมกับส่ายหัวตัวเองไปมาเหมือนอยากจะไม่เชื่อในสิ่งที่เขาได้ยิน “ ผมประหลาดใจที่สุดคุณรู้ไหม คุณนี้ประหลาดจริงๆ” เขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับวางกล้องเขาลงบนโต๊ะหนังสือตัวเล็กๆที่อยู่ในห้องนั้น “ผมคิดว่าตัวเองจะต้องทําอะไรสักอย่างที่จะทําให้คุณเอ่อ...มีอารมณ์ร่วมมือกับผมก่อนที่ผมจะถ่ายรูปที่เหลืออยู่ในกล้องของผม” เขาปีนขึ้นเตียงมาหาเธอ ” และมันก็เป็นอะไรที่ผมยินดีจะทําเพื่องานถ่ายภาพที่มีศิลปะของผม” เขาพึมพําบอกเธอ ประทับริมฝีปากเขาลงบนริมฝีปากเธอทั้งๆที่เธอกําลังหัวเราะกับคําพูดของเขาอยู่ โปรดติดตามตอนต่อไป... ที่ดิฉันบอกว่าแปลยากก็เพราะมันมีบทหวาบๆหวิวๆ :)อยู่ในบทนี่นะคะ ถ้ายังไงก็ต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยถ้ามันออกมาได้ไม่ดีนัก :) :) จากคุณ : โรส สลาลินน์ - [ 18 ส.ค. 46 01:28:57 A:12.108.141.234 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 เท่าที่อ่านแปลได้ลื่นดีนะคะ วู้ๆ :) มายาวจุใจดีจัง อ่านแล้วอธิบายไม่ถูกที่เคลินยังจะถ่ายรูปอีก อืม .. จากคุณ : scottie - [ 18 ส.ค. 46 01:56:52 ]

ความคิดเห็นที่ 5 for adult only.. heehee จากคุณ : canossa - [ 18 ส.ค. 46 02:40:54 A:133.68.21.115 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 เอาเสียงปรบมือไปเลยค่ะ  แปลฉากโรมานซ์ได้สละสลวยดีค่ะ   จากคุณ : เจ้าขา - [ 18 ส.ค. 46 03:44:19 A:80.203.33.28 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 บทนี้เซ็กซี่จังเลย อิอิอิ จากคุณ : TSURUGI - [ 18 ส.ค. 46 10:14:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แง่มๆ ขอลงชื่อไว้ก่อนค่ะ เพราะตอนนี้อยู่ที่โรงเรียน เด๊วจะกลับมาอ่านน้าาาาาาาาา ฮุฮุ จากคุณ : nim_funny - [ 18 ส.ค. 46 17:16:02 A:202.47.247.130 X:192.168.100.17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยาวจังงงงงงงงงงงงงงงงงง  อิ่มไปอีกนาน  อิ อิ อิ   จากคุณ : nana - [ 18 ส.ค. 46 20:48:33 A:203.151.88.135 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ฉากเลิฟซีนสวยงาม จากคุณ : GTW - [ 18 ส.ค. 46 22:30:57 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มีถ่ายรูปด้วยเหรอ จากคุณ : กั๊ดจัง (กั๊ดจัง) - [ 19 ส.ค. 46 19:40:32 ]