thirty-nothing (chapter fourteen)

    chapter  fourteen

    เช้าวันนี้..นาดีน คาดว่าเธอจะได้รับโทรศัพท์จากดิ๊กอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้แน่ ๆ
    เขาต้องโทรมาเล่าเรื่องทีี่ ..ก็เรื่องที่เธอได้รู้ไปเรียบร้อยแล้วนั่นแหละ..
    รู้เลยว่ามันจะต้องเป็นแบบว่า..เขามีความสุขแค่ไหนเมื่อคืนนี้..
    และก็พูดพร่ำว่า ..มันช่างเป็นค่ำคืนที่วิเศษสุด..แค่ไหน กับยัยดีไลล่าสุดเพอร์เฟค..
    แล้วก็ตบท้าย ด้วยการบอกเธอว่า ..เขาจูบกับยัยนั่น ในรถแท๊กซี่
    หลังจากไปเที่ยวกันมาซะจนดึกดื่น..

    และวันนี้..นาดีน ก็มีงานถ่ายโฆษณา ให้ Him แมกกาซีน
    ต้องคัดตัวนางแบบ กับอาร์ตไดเร็คเตอร์ของแมกกาซีน
    กับ ลูกค้า ท่าทางซื้อบื้อ ๆ จากบริษัทรถยนต์ของเกาหลี
    เห็นว่ามาจากแผนกการตลาดอะไรทำนองนี้แหละ ..

    คุณลูกค้าที่แสนดี แจ้งความจำนง ว่าอยากจะได้ นางแบบที่ ดู...แบบ เอ็มมา พีล
    แบบที่ ดูดี ดูเซ็กซี่ ในชุดหนังเทียมรัดรูป และก็แกว่งแส่หนังเล่น
    นั่งอยู่บนฝากระโปรงรถคันเล็ก ๆ น่าเกลียด ๆ นั่น..
    ขั้นตอนง่าย ๆ เลย ก็คือเรียกนางแบบ..เข้ามาเทส และก็ใช้เวลาสองนาที
    ทำท่าดู portfolio* ของพวกหล่อนอย่างสุภาพและสนอกสนใจ..
    ก่อนจะบอกว่า แล้วจะติดต่อไปอีกที..

    แต่ยังไงก็แล้วแต่ คุณลูกค้าที่แสนดี ก็ยืนยันว่าอยากจะให้พวกหล่อนทุกคนได้เทส
    โพลาลอยด์ ..เพื่อที่เขาจะได้เอาไปเสนอเข้าที่ประชุม..ตอนบ่าย..
    แต่นาดีนว่า มันไม่ใช่อย่างงั้นแน่ ๆ อีตานี่ ดูขี้หลี..จนดูออกเลย..

    นาดีนเกลียดการทำงานอย่างงี้จริง ๆ เลย..เชียว
    งานที่ต้องมีพวกนักธุรกิจหัวกลวง ที่ไม่เข้าใจศิลปะสักนิดเดียวเข้ามาเกี่ยวข้อง..
    พวกที่คิดว่า Him แมกกาซีน ก็เป็นแค่แมกกาซีน ที่ว่างอยู่ชั้นล่าง ๆ ของแผงหนังสือ
    เป็นหนังสือประเภทเดียวกับพวก Penhouse และก็ Playboy อย่างงั้นเลย..
    และก็คิดว่าข้างในมันจะเต็มไปด้วย ..หน้าอก กับ ก้น เท่านั้นเอง..
    แต่จริง ๆ แล้ว..มันมีอะไรมากกว่านั้น..มีรูปแฟชั่นสวย ๆ
    มีคอลัมน์ ดี ๆ อย่าง จะทำตัวอย่างไรให้เป็นแฟนที่ดี...
    ทำอย่างไร จะทำอาหารให้อร่อย ..คอลัมน์ท่องเที่ยว สุขภาพ ดนตรี ..หนัง..
    มันเป็นแมกกาซีนที่ดีจะตายไป ..ไม่อย่างงั้นนาดีน ..คงไม่เลือกทำงานอยู่ที่นี่หรอก..

    ดังนั้นเวลาที่เจอลูกค้าอย่างที่คาดว่าจะได้เจอสาว ๆ คราวลูก เป็นโหล ๆ
    เพราะว่าคิดว่าตัวเองมีเงินตุงกระเป๋ากางเกง ..แล้วก็มองนาดีน อย่างกับเธอ
    เป็นแม่เล้าอย่างงี้..มันทำให้นาดีนหัวเสียซะจริง ๆ

    พวกเขาไปกันแล้วหลังจากเขมือบแซนวิช กับ ซูชิ เข้าไปเพียบ
    เห็นได้จากททะเลกล่องและกองขยะที่ถูกทิ้งไว้..
    นาดีน รู้สึกหมดแรง..หงุดหงิด..เหลือจะกล่าว
    เธอทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่อย่างหัวเสีย..

    "ผู้ชาย!" เธอตะโกนใส่ เพีย ผู้ช่วยไฮเปอร์ ตัวเล็ก ๆ ของเธอ..
    "ทู เรศ ที่สุดเลย..จะเอาหน้าอกอย่างงี้..จะเอาก้นอย่างงั้น..
    จะเอาขายาวเท่านี้..จะเอาสะโพกเฟิร์ม ๆ ดูเด็ก ๆ ดูเซ็กซี่ ..โอ๊ย ..ทู เรศจริง ๆ "
    เพีย, สาวน้อยวัยยี่สิบสอง กับหน้าอกอย่างงี้ และก้นอย่างงั้น พยักหน้าเห็นด้วยอย่างไม่มีข้อสงสัย..
    "เหมือนกันหมดเลย...แม้แต่ดิ๊กก็เหมือนกัน.."เธอว่าต่อ
    "ฉันคิดว่าเขาจะแตกต่างจากผู้ชายคนอื่น ๆ ซะอีก แต่ก็เปล่าเลย..
    แค่เอาขายาว ๆ สวย ๆ กับหน้าอกขนาด 34C แล้วก็ผมบรอนด์ยาวสลวย..
    มาอ่อยเข้าหน่อย ก็ ฟีดฟิ้ว.."

    เพีย พยักหน้าอย่างเห็นใจ ยื่นส้มญีปุ่นครึ่งลูกที่เพิ่งปอกแบ่งให้นาดีน..
    "ตื้นสุด ๆ" นาดีนส่ายหัวไปมาช้า ๆ ด้วยความผิดหวัง..
    "คิดอะไรตื้น ๆ ..คิดว่าจะชนะเรื่องที่พนันกัน..เชอะ! ไม่มีทาง..อันนี้น่ะ ไม่นับ!แน่ ๆ
    ตอนที่ฉันบอกเขาว่า หาผู้หญิงอายุเกินยี่สิบหกน่ะ ..ฉันหมายถึง ผู้หญิงดี ๆ
    ไม่ใช่พวกสวยใสไร้สมองกับผมสีบรอนด์อีกกระจุก..
    และแถมยังมีป้ายเซ้งต่อ! จากสามีเก่าติดไว้อีกด้วย อย่างงี้น่ะ..ไม่นับ.."

    เพีย พยักหน้าหงึกหงัก เห็นด้วย หย่อนส้มลงปาก..ที่ดูแสนใจธรรมดาของหล่อน..
    "ยัยนั่น" นาดีนพูดต่อ
    "หล่อนทำให้ชีวิตที่โรงเรียนของฉันมืดมน..มืดมนสุด ๆ ..
    ฉันรู้ว่ามันฟังดูนาน เหมือนสักชาติที่แล้วได้..นานจนฉันน่าจะลืมมันไปหมดแล้ว..
    แต่ว่ามันไม่เคยหายไป..แล้วตอนที่ฉันเห็นหล่อนเมื่อวันเสาร์..
    ความรู้สึกพวกนี้มันก็ทะลักออกมา จนเอ่อคอหอยเลยทีเดียว..
    ฉันเกลียดหล่อน..สุด ๆ ..เลยจริง ๆ ..อ๊ากซ์ซซซซ!"
    เธอฟุบหน้าลงกับที่เท้าแขนอย่างหงุดหงิด..
    "นรกแล้วไง,ดีน" เพียพูด..มองนาดีนด้วยสายตาห่วงใย
    "เธอชอบเขา ใช่มั๊ยเนี่ย หรือไง.."
    "หา..?"
    "ดิ๊กไง..เธอแบบว่า อะไร ๆ กับเขาใช่มั๊ย?"
    "โอ๊ย..ไร้สาระน่า"
    "แล้วทำไม เธอจะต้องจะเป็นจะตายเรื่องที่เขาไปออกเดท กับยัยดีไลล่านี่ด้วยล่ะ?"
    "ฉันไม่ได้เป็นอย่างงั้นซะหน่อย"
    เพีย หรี่ตามองเธอเขม็ง
    สายตาที่อย่างกับจะบอกว่า 'อย่ามาหลอกกันเลยย่ะ' อย่างงั้นแหละ..
    "ฉันไม่ได้เป็นอย่างงั้นซะหน่อย" นาดีนบอกอีกครั้ง เสียงอ่อยลง
    "ฉันแค่..แค่..โธ่เอ๊ย..ไม่รู้ซิ..ฉันแค่ไม่อยากให้ดิ๊กคบกับยัยนั่น
    ก็เพราะฉันรู้ว่าหล่อนน่ะเป็นยังไง..และดิ๊กก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน..
    ฉันแค่ไม่อยากเห็นอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นกับเขา ก็แค่นั้นเอง.."

    "แล้วทำไม เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นเลย?..ฉันหมายถึงกับบรรดา แฟน ๆ ของดิ๊กน่ะ"
    "เพราะว่า.." นาดีนหยุด ลุกขึ้นนั่งตัวตรง
    "เพราะว่า..แม่พวกนั้นน่ะ ไม่ใช่แบบจริง ๆ จัง ๆ"
    "เพราะว่า..แม่พวกนั้นไม่ได้เข้ามารวน ความเป็นเพื่อนระหว่างเธอกับดิ๊ก งั้นน่ะเหรอ?"
    "ใช่เลย! ถูกเผง"
    "ปล่อยไว้อย่างงี้ ไม่ได้แล้ว เธอต้องทำอะไรสักอย่าง"
    "ฉันรู้ ๆ " นาดีนสูดจมูก..
    "โอ พระเจ้า เธอรู้มั๊ยว่าเมื่อคืนฉันทำอะไรลงไป?" เธอครางและบอกเพีย
    เกี่ยวกับเรื่องที่เธอไปถ้ำมองดิ๊กเมื่อคืน

    "นรกเห็น ๆ ..ขืนปล่อยไว้อย่างงี้ เธอต้องแพ้พนันเขาแห๋ง ๆ เลย
    ทิ้งเรื่องยัยดีไลล่านี่ไว้ก่อนนะ ..แล้วเรื่องพนันนี่ ส่วนของเธอว่าไงล่ะ?"
    "ก็แค่ฉันต้องหาคนที่ฉันชอบจริง ๆ ให้ได้ ไม่ใช่คนที่ฉันอยากจะชอบน่ะ"
    "โอเค..แล้วเธอชอบใคร?"
    "ไม่มีน่ะซิ เนี่ยแหละปัญหา..ฉันไม่ได้ชอบใครสักคน"
    "โธ่ ..ไม่เอาน่า มันต้องมีสักคนซิ..อีตาสไตล์ลิสของ Him มั๊ย? เขาน่ารักดีนะ"
    "เดวิดน่ะเหรอ? ไม่มีทาง เจ้าสำอางค์อย่างกับอะไรดี"
    "โอเค งั้นหนุ่มแบงค์ที่เธอถ่ายรูปเขาลง Cosmo ฉบับครบรอบห้าสิบปีน่ะ เขาดูชอบเธอนะ"
    นาดีนส่ายหน้าแรง
    "นั่นยิ่งไม่มีทาง สำเนียงพูดก็แปลก แล้วไหนก้นยังดูแปลก ๆอีก"
    "ก็ได้ ๆ แล้วงั้น แดนนี่ เป็นไง เด็กส่งเอกสารที่ชอบเล่นหูเล่นตากับเธอน่ะ
    เขาดูเซ็กซี่ดีน้า"
    "อื่อฮึ..เด็กส่งเอกสาร ไม่แล้วต่อไป ขอบใจ แล้วอีกอย่างนึงนะ
    เวลาเขาพูดน่ะ หือ น้ำลายงี้ออกมากองอยู่มุมปากเพียบเลย..แหยะ.."
    "พระเจ้า..ดีน..เธอนี่มันเรื่องมากจริง ๆ เลย ว่ามะ?"
    "แหม! ฉันไม่ได้เรื่องมากซะหน่อย ก็นี่แหละปัญหา
    ฉันต้องหาคนที่ฉันชอบจริง ๆ แล้วก็อยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยจริง ๆ
    ไม่ใช่คบกันเพราะว่าเขาชอบฉัน.."

    "แล้วเคยทำได้มั๊ย?"
    "หมายความว่าไง?"
    "ก็..ที่ผ่านมาน่ะ เธอเคยเจอคนที่เธอคิดว่าใช่ แล้วก็ตกหลุมรักกับเขาน่ะ
    เคยรึเปล่า?"

    อื่อ ..เป็นคำถามที่ดี..นาดีนหรี่ตา และคิดถึงที่ผ่านมา
    คิดผ่านผู้ชายที่ไม่เหมาะกับเธอคนแล้วคนเล่า..ตั้งแต่ แมคเวล
    โทนี่..จอห์น..ไซมอน ราฟฟี่ แล้วก็ทอม..
    เธอยังค้นหาไปเรื่อย ๆ มันต้องมีซิ คนที่เธอรัก คนที่หักอกเธอ..
    "ฟิล.." เธอพูดขึ้นในที่สุด
    "ฟิลน่ะ เหมาะกับฉันที่สุด"

    ฟิลลิปป์ ลิช เป็นทุกอย่างที่ดิ๊ก ไม่ได้เป็น..
    แรกเลยก็คือ เขาแก่กว่าสิบปี..ดูเจ๋ง..
    และก็ดูหล่อมาก ด้วยตาสีเขียว กับจมูก แบบพวกโรมัน..
    ขี่มอเตอร์ไซด์เอ็มจี กับเสื้อและกางเกงหนัง
    กับผมสีดำเป็นเงายาว ..ประบ่า
    เขาหย่าแล้ว..และก็มาถึงคอลเลจทุกเช้าพร้อมด้วยกล่องอลูมิเนียม
    ที่เต็มไปด้วยรูปถ่ายเจ๋ง ๆ
    นาดีน..รู้สึกชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเห็นเขาแล้ว.. และเธอก็รู้ด้วย
    ว่าเธอด้องการเขา..

    เธออยู่กับเขาตลอดสามปี..เขาเรียนไม่จบปริญญา
    แล้วเธอกับเขาก็เลิกกันก่อนที่นาดีนจะเรียนจบเพียงสองสัปดาห์
    โดยที่เขาจิ๊กเงินกองกลางที่พวกเขาเก็บใส่กระปุก กันไว้เพื่อเป็นทุนท่องเที่ยว
    ตอนซัมเมอร์ไป 50ฃ แล้วก็หายตัวไปเฉย ๆ ปล่อยให้นาดีนหัวใจสลาย..
    "..มีอะไรผิดพลาดเหรอ?" เพียถาม
    นาดีนยักไหล่
    "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน คิดไม่ออกเลยจริง ๆ อยู่ ๆ เขาก็..ไป.."
    "แล้วทำไมเธอไม่โทรหาเขา?"
    "ว่าไงนะ!"
    "โทรหาเขา..นัดเจอเขา"
    "อย่าบ้าไปหน่อยเลยน่า ฉันไม่เจอเขามาสิบปีแล้วนะ ป่านนี้เขาคงจะแต่งงานไปแล้วแหละ"
    "นั่นมันก็ใช่..หรือบางทีอาจจะไม่ก็ได้..เขาอาจจะยังโสด และก็เหงาก็ได้"
    เพีย นี่ช่างมองโลกในแง่ดี แล้วก็โรแมนติกจริง ๆ
    "ไม่.."นาดีนพูดจริงจัง
    "ฉันโทรหาเขาไม่ได้หรอก เขาจะได้หาว่าฉันประหลาดไปเท่านั้นน่ะซิ"
    "ไม่หรอกน่า..ว่าแต่ว่าเธอยังมีเบอร์โทรเขาอยู่ใช่มั๊ย?"
    "มีเบอร์บ้านพ่อแม่เขาอยู่ที่ไหนสักที่เนี่ยแหละ คิดว่านะ"
    "งั้นก็ดี..ไม่มีข้อแม้แล้ว..หามันให้เจอแล้วก็โทรหาพวกเขา ขอเบอร์ฟิล
    แล้วก็นัดเจอเขา..แล้วเดี๋ยวเธอก็จะรู้สึกดี จนลืมเรื่องดิ๊กกับดีไลล่าไปเองแหละ"
    "คิดว่างั้น?"
    "ฉันไม่ได้คิด" เพียบอก "แต่ฉันรู้เลยแหละ"
















    จากคุณ : laughingbug - [ 20 ส.ค. 46 22:15:13 ]