ขอโทษครับที่หายไปนาน ทั้งที่จริงๆอยากเข้ามาใจจะขาด
แต่เพราะมัวแต่วุ่นวายกับเรื่องที่คณะฯ และการเรียนเทอมแรกครับ
ผมต้องใช้เวลาทำความรู้จักกับมหาวิทยาลัยริมน้ำที่ผมอุตส่าห์สอบเข้าไป
กับพยายามประคับประคองสติและสะตังให้จดจ่อกับการเรียน
เพราะขืนผมติด F ไปสักตัวหนึ่ง คิดถึงคุณพ่อ คุณแม่
อึ๋ย...ผมกัว
คิดถึงนายมะเขือ ผิดหวังในตัวพี่ชาย
อึ๋ย...ผมกัวอีก
คิดถึงดาวผิดหวังในตัวผม
อึ๋ย...ผมกัวไปหย่ายเลยล่ะ
แต่วันนี้ผมมีเรื่องมาเล่าอีกแล้วครับ
นับตั้งแต่วันที่ดาวเดินทางไปพร้อมกับครอบครัวของเธอ ไม่มีวันไหนเลยที่ผมจะไม่คิดถึงเธอ
โดยเฉพาะในคืนแรมที่มีดาวมากมายเหลือเกิน จนผมเองก็เริ่มไม่แน่ใจว่าดาวดวงไหนกันแน่
ที่ผมจะส่งผ่านความคิดถึงและความห่วงใยของผมให้หัวใจของเธอได้สัมผัสถึงความห่วงหาได้
สามเดือนที่ดาวจากผมไป ผมได้รับโปสการ์ดจากเธอทุกอาทิตย์ เหมือนกับที่ผมยังเขียนถึงเธอทุกอาทิตย์
น่าแปลกที่ถึงแม้จะมีเมลล์อีเล็กทรอนิค หรือ อีเมลล์ ที่รวดเร็วทันใจในการส่งข่าวสารถึงกันได้ทุกวัน
แต่ผมก็ยังตั้งหน้าตั้งตารอโปสการ์ดของดาว ที่เขียนเล่าเรื่องเธอที่นั่น เหมือนกับอยากให้ผมมีส่วนร่วม
ในชีวิตประจำวันของเธอทุกวินาที พร้อมกับคำลงท้ายแสนหวานที่ทำให้ผมยิ้มได้ทั้งวัน "รักเหมือนเดิม"
ผมเองก็ใช่ย่อยซะที่ไหน ทุกครั้งที่เขียนถึงดาว คำลงท้ายของผมก็ยังคงแทนใจผมเสมอ
"คิดถึงที่สุด" ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าดาวจะซาบซึ้งถึงสิ่งที่ผมเขียนหรือเปล่า ?
มีอยู่คืนหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังนั่งมองดวงดาวนับหมื่นนับพันแข่งกันขยิบตาให้กับท้องฟ้านั้น
เจ้ามะเขือก็เข้ามานั่งข้างๆ พร้อมกับถามผมด้วยคำถามที่ไม่น่าจะต้องถาม และไม่น่าตอบเลย
"ทำอะไรอยู่เหรอพี่เข็ม"
"ดูดาวเหรอ"
"แล้วดวงไหนล่ะพี่ดาวของพี่เข็มน่ะ"
"ดาวไม่ได้มีดวงเดียวนะพี่ เปลี่ยนดวงซะมั่งเหอะ ดูอยู่ดวงเดียวไม่เบื่อหรืองัย"
ผมหันไปมองหน้าเจ้าน้องชายตัวดีที่กำลังหลิ่วตาให้ผม ชนิดที่พระเอกอย่างเฉินหลงยังอาย
"เออแฮะ...ดูอยู่ได้ดวงเดียวไม่เบื่อหรืองัย" ผมคิดอยู่ในใจคนเดียว ก่อนจะตอบเจ้าน้องชายตัวดีออกไป
"เออ...ขอบใจว่ะ"
วันรุ่งขึ้นผมตื่นแต่เช้า ด้วยหัวใจที่ดูเหมือนจะแช่มชื่นกว่าเดิม ผมไม่ลืมที่จะคิดถึงดาว ผมไม่ได้คิดถึงเธอน้อยลง
แต่...
แต่ผมยังเผื่อใจคิดถึงสิ่งต่างๆ รอบตัว เหมือนที่เจ้ามะเขือมันเตือนผม "ดาวไม่ได้มีดวงเดียวนะพี่"
จากคุณ :
ผมกลับมาแล้วครับ (Ixora)
- [
21 ส.ค. 46 12:29:50
]