คืนนี้ฟ้าไม่สวยเลย
.แม้แสงดาวจะกลาดเกลื่อน
แม้แสงเดือนจะทรงกลดงดงาม
คืนนี้ฟ้าก็คงยังไม่สวยอยู่นั่นเอง
คืนนี้ที่นี่เงียบเกินไป
.แม้ผู้คนจะยังเดินไปมาเป็นคู่คู่
แม้บางคนจะวิ่งหยอกหลอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
คืนนี้ที่นี่ก็ยังเงียบ
เงียบ
เหลือเกิน
ทุกวันเสียงเรียก
..พี่ครับ
..พี่ครับ
จะทำให้ฉันรีบหันกลับไปยิ้มทักทาย
หนุ่มน้อยของฉันหอบหิ้วขนมนมเนยที่มีในร้านของเขาออกมาให้ฉันรับประทานเสมอ
บางครั้งเราก็นั่งกินด้วยกัน
บางคราวเขาก็จะขอตัวกลับไปนอนเสียก่อนจะได้พูดคุย เกี่ยวกับเรื่องราวที่สรรหามาสร้างความพึงใจให้แก่กัน
พี่ครับ
พี่ครับ
.
ที่ฉันได้ยินครั้งแรก มันฟังดูสดใสระคนเขินอาย
คงไม่ใช่เพราะเครื่องแต่งตัวของฉันที่ทำให้เขารู้สึกอย่างนั้น
คงไม่ใช่เพราะรูปร่างของฉันที่ทำให้เขาประหม่า
คงไม่ใช่เพราะกิริยาอาการของฉัน ที่ทำให้เขากล้าๆ กลัวๆ ที่จะเข้ามาทักทาย
ผมขอนั่งด้วยคนนะครับ หนุ่มน้อยเพิ่งเอ่ยปากขึ้นด้วยเสียงแหบพร่า ทั้งที่นั่งลงเคียงข้างฉันแล้ว
และฉันก็ไม่ได้ขยับให้พื้นที่เขาเพิ่มแต่อย่างไร
..ฉันยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
ที่ที่ฉันนั่งอยู่ทุกวันคืน
..ที่ที่ฉันนั่งชมแสงเดือนแสงดาวโดยลำพังมานานนักหนา
ฉันหันไปสบตากับแววเขินอาย ยิ้มให้กับความกล้าหาญ
เธอไม่ใช่คนแรกหรอก ที่มานั่งที่เก้าอี้ตัวนี้ข้างๆ ฉัน
เธอไม่ใช่คนแรกหรอกที่ฉันจะลุกหนีไปเสียให้ไกลแสนไกล
โรงเรียนยังไม่เลิกไม่ใช่หรือคะ ฉันจะมอบประโยคนี้แก่เขาอย่างสม่ำเสมอ
เมื่อเจอกันตอนกลางวัน
เมื่อเจอกันตรงนี้
ดึกขนาดนี้ยังไม่รีบนอนอีกหรือคะ และคำถามนี้ในเวลากลางคืน
ฉันแน่ใจว่าไม่เคยแอบซ่อนส่งสื่อความหมายในไว้กับคำถามเหล่านั้น
ทุกครั้ง ฉันเพียงแต่แตะที่หลังมือเขาเบาๆ ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะพูดอะไรสักคำออกไป
ส่วนคำตอบกลับมานั้นมีสารพัดตามประสาเด็กชายวัยคะนองทั่วไป
หลายครั้งที่เขาต้องรวบรวมความกล้ามากมายไว้ในคำพูดบางประโยค
ซึ่งทุกครั้งฉันก็ชื่นชมในมานะนั้น แล้วก็ปฏิเสธออกไปด้วยอาการเดิม
ค่อยแตะที่หลังมือเบาๆ ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะพูดอะไรสักคำออกไป
พี่พักอยู่ที่ไหน ทำไมผมเห็นพี่ทุกวัน ทุกครั้งที่มองมา หนุ่มน้อยเคยถามในครั้งแรกๆ ของการสนทนา
น้องพักอยู่ที่ไหน ทำไมถึงเห็นพี่ทุกครั้งที่มองมา ฉันย้อนถามเรียบง่าย
พยายามไม่ทำให้เขารู้สึกว่ากำลังถูกหมิ่นแคลนในความเป็นชาย
แม่เพิ่งมาเปิดร้านเบเกอรี่ที่ตรงหัวมุมถนนนั่น เขาชี้ให้มองไปที่ลิบตา
ห่างจากสวนสาธารณะนี่ขนาดที่ตะโกนเรียกกันไม่ได้ยิน
มีคนเขาว่าร้านเปิดใหม่นั่น อร่อยนัก..ทั้งขนมและเครื่องดื่ม ฉันสานต่อไปตามที่ได้ยินมา
หลายคนเคยใช้เป็นของฝาก
บางคนแค่ให้ชม
บางคนเคยให้ชิม
บางคนให้ฉันเลือกก่อนชิ้นที่เหลือจะกลับถึงบ้าน
ฉันไม่มีโอกาสปฏิเสธความปรารถนาดีของผู้คนเหล่านั้น
จึงต้องรับมันไว้อย่างที่จะทำให้เขารู้สึกว่าเรามิได้คิดจะตัดไมตรี
ครั้งต่อๆ มา หากได้พบกันหลังจันทร์ฉาย เขาจะมีขนมเหล่านั้นติดมือมาด้วยเสมอ
ไม่เคยคิดเลยว่า
.
น้องชายจะนำขนมนมเนยมาล่อหลอกพี่สาวอย่างฉันได้อย่างไร
พี่พักอยู่แถวนี้หรือครับ
ฉันจับแววคาดคั้นนั้นได้
.
ทั้งที่เพียรจะหันเหเรื่องราวไปสู่สิ่งนั้นสิ่งนี้..รอบกาย..ทั้งใกล้และไกลตัว
พี่รู้จักทุกที่ในย่านนี้ดีกว่าเธอ
ฉันยังคงไม่ตอบคำ เช่นเดียวกับเขาที่ยังคงไม่ละความพยายาม
แต่คำหนึ่งซึ่งไม่อาจทำให้ฉันแสร้งเสเหหัวเรื่องไปสู่สิ่งอื่นก็เกิดขึ้น
เป็นคำหนึ่งซึ่งฉันไม่คิดว่าจะหลุดออกมาจากปากของเขา
หากเขาเฝ้าดูฉันอยู่ทุกวัน ทั้งกลางวันกลางคืน
พี่ครับ
ผม
ผมรักพี่ครับ
ฉันถึงกับสำลักกาแฟร้อนๆ ที่เขาบรรจงชงเองกับมือ
พี่ครับ
ผมรักพี่จริงๆ นะครับ
หนุ่มน้อยยืนยันซ้ำแล้ว ด้วยอาจเกรงว่าเสียงตนเองจะสั่นเสียจนฉันจับความได้ไม่ถนัด
คืนนั้นฉันยืนขึ้นอย่างเรียบเฉย ซับสีหน้าให้เป็นปกติด้วยผ้าเช็ดหน้าลายตารางของเขา
น้องชายได้แต่แหงนมองจากท่านั่งหลังพิงพนัก แววตาหวาดหวั่น น้ำตารื้นเอ่อคลอแสดงความไม่มั่นใจด้วยการสั่นไหวไปทั้งร่าง
เป็นครั้งแรกที่ฉันได้สัมผัสเขามากกว่าครั้งไหน
เนื้อหนุ่มบริสุทธิ์ใสไร้เดียงสา แข็งตึง และผ่าวร้อน
สองมือเขาค่อยยกขึ้นมากุมมือที่แตะนิ่งอยู่ที่สองข้างแก้มของเขา
เรายิ้มให้แก่กัน แล้วฉันก็โน้มตัวลงไปประทับรอยริมฝีปากที่หน้าผากเบาๆ
เพียงแค่นั้น
เพียงแค่นั้นจริงๆ
.
เขาถึงกับเกร็งไปทั้งเรือนกาย
สั่นกระตุกสามสี่ครั้ง
.แล้วถอนหายใจโล่งยาว
..
ครู่เดียวที่เหมือนว่าเขาตั้งสติได้ ก็รีบปัดมือที่ยังคงแตะค้างอยู่ทีสองแก้ม ผุดลุกแล้ววิ่งจากไปโดยไม่ร่ำลา
ฉันรู้ดี
.
เหล่านั้นคือปฏิกิริยา
ฉันไม่ได้ปฏิเสธเขา
และ
เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธฉัน เขาเพียงแต่ล่วงหน้าไปก่อนฉัน ไกลเกินกว่าที่จะหักห้าม
ฉันนั่งลงตรงที่เดิม
รอให้คำถามเดิมเวียนกลับมาอีกครั้ง
ขอนั่งด้วยคนนะครับ
ด้วยคำถามนี้ จะจากใครก็ตาม
ฉันก็ยังคงนั่งนิ่งไม่ได้ขยับเขยื้อนหนีไปไหน
ทั้งยังยิ้มรับทักทาย แตะที่หลังมือเขาเบาๆ ก่อนที่จะสานการสนทนาบทต่อไป
เหล่านี้ทำให้บางคืนยาวนาน
บางคืนหดสั้น
บางวันอ่อนระโหย
บางวันสดชื่นชวนรื่นเริง
บางวันน้องชายยังคงมองมาจากที่ไกล
บางคืนน้องชายยังคงมองมาจากที่ไกล
วันคืนผ่านไปกับคำทักทายเดิมๆ หนุ่มน้อยยังมองฉันจากที่เดิม
ทุกครั้งที่ฉันมองไป ทำไมต้องเห็นเขามองมา
ที่ลิบตานั้น ฉันเห็นเขาเดินเข้าบ้านอย่างทรุดโทรม แล้วขึ้นไปเหม่อมองมาทางนี้จากหน้าต่างชั้นบน
ทำไมเขาไม่เข้ามายิ้มแย้มทักทายเหมือนอย่างเดิม
ทำไม
ทั้งที่ฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธหัวใจตัวเองหรือหัวใจเขา
.ทำไม
ทำไม
.
บางวันมีเพื่อนกลุ่มใหญ่กลับจากโรงเรียนมาพร้อมกัน
บางวันมีเพียงสาวน้อยอีกคนหนึ่ง
บางวันเธอคนนั้นก็หายเข้าไปนานจนปิดร้าน
หายเข้าไปนานจนน้องชายลืมมองมาทีฉัน
หายเข้าไปนานจนหลายคนเข้ามาเอ่ยถามกับฉัน
ขอนั่งด้วยคนนะครับ
เป็นวัน
.
เป็นสัปดาห์
..
เป็นเดือน
หลังจากคืนที่เขาวิ่งจากไป
หลังจากที่เขาเอ่ยคำรัก แล้วฉันตอบกลับด้วยรอยจุมพิตที่หน้าผาก
เขากลับมาอีกครั้งพร้อมกับกาแฟร้อนและขนมหวาน
แม้น้ำเสียงจะรื่นเริง แต่ท่าทีอิดโรยอ่อนล้า ก็ทำให้ฉันต้องถามไถ่
โดยกลืนการตัดพ้อน้อยอกน้อยใจไว้ภายใน
ผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสร็จแล้วครับ
.วันนี้วิชาสุดท้าย
ความมั่นอกมั่นใจเพิ่มความใสกังวานในน้ำเสียงให้ชวนฟังและพลอยปลื้ม
ดีนะ..ได้เรียนสูงๆ มีการงานดีๆ ทำ จะได้ไม่ลำบากเหมือนพี่
ฉันแน่ใจว่าสิ่งที่เอ่ยออกไปไม่ได้เจือแววอาลัยอันใดเลย
พี่ครับ
ผม
ผมรักพี่นะครับ
นะครับ
.พี่พักอยู่แถวนี้ไม่ใช่หรือครับ
ทำไมฉันจะจับความตั้งใจจริงนั้นไม่ได้ เขาเฝ้าเวียนเพียรถามอยู่เช่นนั้น
ก่อนช่วงที่จะห่างกันไปพักนั้น
..
ฉันยังคงไม่ตอบคำ ยังคงไม่แตะต้องสิ่งของอันใด
ไม่แม้แต่แตะที่หลังมือเขาเบาๆ อย่างที่เคย
ไม่ยอมแม้แต่จะรินน้ำตาให้เขาเห็น
พี่คงจะอยู่คนเดียว
คงจะเหงา
ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนพี่อย่างนี้ทุกคืนได้ไหมครับ
เขาก้มหน้าพูดกับเงาของตนเอง
ผมขอโทษ
..ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นอย่างนี้
.แต่ผม
ผมกลัวครับ
ฉันได้แต่นิ่งฟังคำสารภาพจากปากของน้องชาย
จากปากของหนุ่มน้อย
จากอัธยาศัยไมตรีของผู้ที่ฉันพร้อมจะตอบรับคำรัก
พี่ครับ
ผมขอโทษนะครับ
เขาคงจะใช้หลังมือนั้นป้ายปาดน้ำตา ที่ฉันทันได้เห็นหยาดหนึ่งหยดลงบนพื้น
เธอไม่ต้องขอโทษพี่
.หนุ่มน้อย
.ที่รักของพี่
พี่ก็รักเธอเหลือเกินเช่นกัน
ฉันโอบปลอบเขาไว้ในอ้อมแขน
ในครั้งนี้
แม้เขาจะยังคงนิ่งเฉยอยู่ในความเปล่าเปลี่ยว
ฉันก็จะเป็นฝ่ายขยับให้ชิดแล้วใช้วงแขนและเรือนร่างกอดกระชับเขาไว้อย่างนั้น
ทั้งยังจะกระซิบรำพันคำรักจนกว่าน้ำตานั้นจะเหือดแห้ง
แต่มันยากเหลือเกิน
.
เมื่อเขาถึงกับปล่อยโฮออกมาอย่างสุดจะกลั้น
ไม่สนใจแม้ฉันจะพร่ำปลอบ
หากถึงกับตีอกชกหัวตัวเอง
หรือคิดสั้นไป
แล้วจะทำอย่างไร
เขาร่ำไห้อย่างนั้นอยู่จนรุ่งสาง
จนฉันต้องเป็นฝ่ายผละออกมาเอง
อารมณ์หนุ่มนั้นปรวนแปรถั่งโถม ดั่งพายุในฤดูมรสุม
มันจะทั้งชุ่มชื่นและเกรี้ยวกราดรุนแรง
วันคืนค่อยเคลื่อนผ่านไป
ทุกคืนฉันยังนั่งคอยหนุ่มน้อยของฉัน
.
หากมีใครนั่งอยู่ก่อนในที่ของฉัน
เขาก็จะยืนรออยู่ไม่ห่าง
แล้วค่อยลงนั่งเคียงกับฉันเมื่อใครคู่นั้นผละไป
กาแฟร้อนๆ และขนมหวานอย่างที่ฉันชอบ ถูกนำมาพร้อมกับรอยยิ้มและคราบน้ำตา
จะร้องไห้ไปไยเล่าหนุ่มน้อย
ที่รักของพี่
พี่บอกแล้วอย่างไรเล่า
ว่าพี่ก็รักเธอเหลือเกิน
บางคืนที่เขานั่งเหม่อซึม ฉันก็ค่อยเอนกายหนุนนอนบนตักอุ่น
ส่งแผ่ความยินดีที่ได้อยู่ร่วมกันผ่านทางกระแสความรู้สึก
พยายามลืมความท้อระทมที่เพิ่งพ้นผ่านไปไม่นาน
บางคืนที่ฉันปลอดโปร่งใจถึงที่สุด
ฉันก็จะหยิบยกเรื่องในวันนั้นขึ้นมายั่วเย้า
วันที่เขาจูงมือเด็กสาวออกมาจากร้าน
ขณะที่ใครคนหนึ่งแอบยืนรอเขาอยู่ตรงมุมถนน
แล้วก็ทำท่าวิ่งข้ามถนนจากมา อย่างผู้พ่ายแพ้
พ่ายแพ้ด้วยประการทั้งปวง
ผู้หญิงคนนั้นคือพี่สาวของเธอคนนี้หรือเปล่านะ
ผู้หญิงคนนั้นใช่ไหมที่ไปคอยดักมองเธอให้ใกล้กว่าจะเห็นได้จากม้านั่งตัวนี้
ช่างน่าสงสารเหลือเกิน
ที่เธอไม่เร็วพอจะหลบพ้นรถคันนั้นไปได้
พี่สาวคนนี้ยังเห็นเธอวิ่งเข้ามาช่วยประคองร่างไร้วิญญาณ ร่ำไห้ อย่างโศกสลดหมดอาย
ทั้งที่ร่างนั้นคือโสเภณีชั้นต่ำที่ต้องหากินทั้งกลางวันกลางคืน ไม่เลือกพ่อเขาหรือลูกใคร
เหตุนี้แหละพี่ถึงกล้าพูดได้เต็มคำ
ว่า
.พี่รักเธอเหลือเกิน
..
รักเหมือนอย่างที่ผู้หญิงสักคนจะมอบให้ผู้ชายสักคน ผู้ชายที่ผู้หญิงคนนั้นเลือกแล้วว่าจะสามารถแบ่งปันความรักอันชื่นบานให้แก่กันได้อย่างไม่รู้จักหมดสิ้น
พี่คงเบื่อกาแฟเต็มที
.วันนี้ผมมีชาเขียวมาฝาก
ดื่มเสียก่อนครับ จะได้ไม่หนาว
เสียงเขายังเอื้ออาทรเสมอเหมือนวันแรก
คืนนี้อากาศเย็นจัด
ผมมีของผมมาด้วย จะได้นั่งอยู่เป็นเพื่อนพี่ได้นานๆ
ฉันยิ้มปลื้ม
ดีใจเหลือเกินที่เขาพอใจจะอยู่เป็นเพื่อนฉันเพียงแค่ตรงนี้
ใช่สิ
.
ตั้งแต่คืนที่เขาร้องห่มร้องไห้ขอโทษขอโพย
เขาก็ไม่ได้ร่ำร้องให้ฉันพาไปที่พักอีกเลย
คำรักของเขากับความรักของฉัน กลับมาตรงกันด้วยความรู้สึกใสพิศุทธิ์ได้แล้วจริงๆ
เรานั่งเคียงกันอยู่อย่างนั้นเรื่อยมา ไม่มีใครมาถามฉันอีกแล้ว
ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ
และผู้คนที่ผ่านไปมานั้น ก็ไม่มีทีท่าจะสนใจหนุ่มน้อยของฉัน ว่าเขาจะพูดคุยกระซิบกระซาบยิ้มหัวอยู่กับใคร
ที่จริงบริเวณนี้สงัดกว่าที่เคยเสียด้วยซ้ำ
จากเคยเป็นที่ที่ใครสักคนจะเดินมาพบใครอีกคน
ก็กลับกลายเป็นที่ที่คนสองคนจูงมือมาด้วยกันเงียบๆ แล้วหลบหายไปตามสุมทุมพุ่มไม้
เพื่อพร่ำพรอดคำรักให้แก่กัน
บางครั้งเราก็หันมาสบตากันอย่างไม่ได้ตั้งใจ
เขาเสมองเลยออกไปยังหนุ่มสาวคู่หนึ่ง ที่หัวเราะคิกคักหายไปในเงามืดของหมู่ไม้
ฉันไม่แน่ใจว่ารอยยิ้มนั้นส่งมาที่ฉัน หรือ เลยไปที่ใคร
แต่ฉันแน่ใจว่า
ตราบใดที่เขายังคงมานั่งเคียงข้างฉันอยู่อย่างนี้
หัวใจทั้งดวงของเขาก็จะอยู่ที่ฉันตลอดไป
ผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้วนะครับ เขาเอ่ยขึ้นในคืนหนึ่ง
คืนที่ฉันนอนหนุนตักอุ่นของเขาอย่างที่เคย
คืนที่มีชาเขียวกรุ่นควันร้อน กับขนมชิ้นน้อยมาวางไว้ข้างกาย
ดีนะ
ได้เรียนสูงๆ มีการงานดีๆ ทำ จะได้ไม่ลำบากเหมือนพี่
ฉันแน่ใจว่าคืออีกครั้งที่สิ่งที่เอ่ยออกไปไม่ได้เจือแววอาลัยอันใดไว้เลย
พี่ครับ
.ผมรักพี่นะครับ
.ผมจะรักพี่สาวของผมตลอดไป
เขาทำท่าจะหลั่งน้ำตาออกมาอีกครั้ง
ฉันได้แต่นิ่งมอง ไม่รู้จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อเขาพร้อมที่จะรักฉันตลอดไป
แต่ผมต้องไปอยู่หอพักนะครับ เสียงเขาเบาเหมือนกระซิบ
แต่ผมเป็นห่วงพี่ กลัวพี่จะหนาว จะหิว
กลัวจะไม่มีใครนั่งเป็นเพื่อนพี่
หนุ่มน้อยของฉันช่างน่ารัก จนฉันรู้สึกตัวเหมือนว่า ฉันเป็นเด็กสาวที่แบบบาง ผู้ได้รับความคุ้มครองป้องกันจากคนที่รักฉันอยู่ตลอดเวลา
เหมือนกับ
เด็กสาวคนนั้น
..
ผมบอกพ่อไว้แล้วนะครับ
พี่จะได้อิ่ม ได้อุ่น แม้จะไม่ได้มีผมเป็นเพื่อนคุย
พี่อย่าโกรธผมนะครับ
แล้วฉันจะทำอย่างไรได้
นอกจากนั่งนิ่ง เฝ้าดูการกระทำของเขาต่อไป
ที่รักของฉันค่อยล้วงมีดพกใบคมแข็งแรงออกมา
เขาหันมายิ้มกับฉัน แล้วหันเข้าหาพนักพิงของม้านั่งตัวนี้
ตัวเดิมตัวเดียวที่เราพบกัน
ที่เรารักกัน
ที่เราถ่ายทอดสายใยแห่งรักให้แก่กัน
เขาสลักรอยเป็นรูปหัวใจทรงสวย
..
แล้วค่อยบรรจงเซาแซะเนื้อที่ตรงกลางใจนั้นเป็นชื่อของเราสอง
ท้ายอักษรของชื่อหนุ่มน้อยได้กลายมาเป็นสระตัวแรกของชื่อฉัน
มันแสดงถึงความรักความผูกพันของเราสองได้เป็นอย่างดี
ในหัวใจนั้น ไม่มีคำว่าพี่สาวหรือน้องชาย
ในรอยใจอันงดงามนั้นสลักคำว่า ชิน และ แพร พร้อมกับประทับความรักที่แท้จากหัวใจของคนทั้งคู่เอาไว้อย่างบริบูรณ์
.คืนนี้แม้ฟ้าจะไม่สวยเลย
.คืนนี้แม้ที่นี่จะเงียบเกินไป
..
คืนนี้ที่นี่
แม้คนที่นำชาร้อนและขนมหวานมาวางไว้
..
จะแสดงอาการหวาดหวั่น ยกมือไหว้ไปทั่วทิศโดยไม่เห็นหัวฉัน
.ฉันก็จะรอ
.รอวัน
วันที่เขาจะกลับมานั่งเคียงข้างฉันตลอดไป
แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 46 22:00:50
แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 46 20:57:08
แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 46 15:20:51
จากคุณ :
SONG982 
- [
21 ส.ค. 46 15:19:08
]
ก ำ แ พ ง แ ส ง จั น ท ร์
