~~เรื่องเล่า ริม ถนน ของคน ชอบเขียน~~ ไม่มีตอน ภาคขอแจม "ตามล่าหา... 1/2"

              รัตติกาลเริ่มมาเยือนถนนแห่งนี้อีกครั้ง นั้นหมายความว่าความเงียบเหงาบนถนนแห่งนี้กำลังจะหมดสิ้นไป
    และความคึกคักก็จะเข้ามาแทน บางคนนำเรื่องราวความรักสดใสมาฝากให้กับอีกหลายๆคนที่ตั้งใจฟัง บางคนนำ
    ความเศร้าน้ำตาไหลพรากๆมาปลดเปลื้องโดยมีไทยมุงคอยปลอบใจ บางคนตั้งไฮปาร์คหรือปาหี่ก็ไม่แน่ใจเล่า
    เรื่องขบขันสนั่นซอย บางคนนำส่วยอ่างทองคำมาจ่าย  “เอ๊ยไม่ใช่ ที่นี้ไม่มีเรื่องการเมือง ก็ที่นี่ถนนนักเขียนโว๊ย”
    ไอ้คนข้างๆตะโกนแก้วหูแทบแตก

              ที่มุมถนนตัดกับซอยเล็กๆซอยหนึ่งมีร้านเหล้าผุดขึ้นมาใหม่เอี่ยมอ่องส่องแสงกระจายแวววับ ยิงเลเซอร์ขึ้น
    ท้องฟ้าตามจังหวะเพลงฮิปฮ๊อปที่ดังอึบอับสนั่นล่อเหล่าแมลงเมาเข้ามาติด เหล่าชายเมาบนถนนเข้ามามุงที่หน้า
    ร้านพร้อมกับทึ่งในความหรูหรายิ่งใหญ่อลังการ แต่ขายยาดองเหล้า (อิมเมจไม่เข้ากับยาดองเลยแฮะ)

              อาจารย์ปีศาจ G ได้ผุดร้านยาดอง ปีศาจ 2003 ได้ไม่นานก็สามารถหลอกล่อหนูยีมาเป็นแม่ครัวได้ และได้
    นายหูโน่เป็นกัปตัน ส่วนไซโคแมนยอมวางเลื่อยยนต์(เลื่อยไฟฟ้าเลิกใช้เพราะใช้ในที่ห่างจากปลั๊กไฟไม่ได้สาย
    ยาวไม่ถึง) ชั่วคราวเปลี่ยนอาชีพเป็นเด็กเสริฟ และเป็นเด็กเสริฟที่ประหลาดที่สุดเพราะใส่หน้ากากเบสบอลมาเสริฟ

              “เร่เข้ามา ๆ เปิดร้านวันแรก บริการถึงใจ ใครอวกมีบริการตบสร้างเมา ใครไม่เมาเราไม่ให้กลับ สาวๆอยาก
    เมาก็เชิญได้ อกเล็กเรารับตบให้สวยเด้งได้ดังใจ” กัปปิตัน นายหูโน่กรอกโทรโข่งเหยงๆ
             
              “เร่เข้ามาๆ เปิดวันแรกลด20เปอร์เซ็นต์  โอ้โหสาวทรงโตตูมเรเดอร์เข้ามากินฟรีเลย”
    เสียงอาจารย์ปีศาจ G แย่งโทรโข่งจากนายหูโน่ตะโกนแข่งกับเสียงฮิปฮ๊อป อึบอับดังสนั่นคนยิ่งเข้ามาแน่นร้าน
    มากยิ่งขึ้น

              สาวๆร้านบุ๊คคอฟฟี่กำลังนั่งจิบกาแฟอ่านหนังสือกันอยู่ถึงกับตกใจรอบสอง(หลังจากตกใจรอบแรกที่มี
    ร้านยาดองผุดขึ้นข้างๆ) นึกว่ามีร้านผุดขึ้นมาอีกแห่ง เกะกะจังถึงกับสำลักเอาเค้กก้อนเบ๊อเร่ออกกมาจากกระเพาะ

              “สงสัยร้านยาดองปีศาจแน่เลย” ชมพูว่า

              “ออกไปดูดีกว่า” เกะกะจังออกความเห็น

              “งั้นออกไปดูกัน” สีน้ำฟ้าสำทับ

              สาวๆร้านบุ๊คคอฟฟี่ก็พากันออกไปหมั่นใส้หน้าร้านของพวกเธอ

              “เอ๊!!! มันน่ามั่นใส้จริงๆเลยนะเธอเปิดวันแรกก็ดึงพวกหนุ่มเน้าแถวนี้ไปหมด อย่างนี้พวกเราก็เหงาแย่ซิ”
    พยาบาลเกเรฉอเลาะ

              การออกมามุงหน้าร้านบุ๊คคอฟฟี่ของสาวๆเป็นที่เตะตาของ อาจารย์ปีศาจ G และ นายหูโน่เป็นอย่างมากจน
    อดชักชวนพวกเธอไว้ไม่ได้

              “วู้ ๆ สาวๆบุ๊คคอฟฟี่ วันนี้เปลี่ยนจากกาแฟดำๆมาเป็นเหล้าขาวๆจั๊วบ้างไหม ฟรีนะวันนี้ป๋า G เลี้ยงเอง”
    อาจารย์ปีศาจ ออกเสียงทักทายสาวๆที่ออกมายืนออหน้าร้าน

              “อ้าวอาจารย์เสียอิมเมจหมด” นายหูโน่บ่น แต่ที่แท้รู้สึกเสียหน้าที่อาจารย์ G เล่นแซวสาวตัดหน้าไปเสีย
    ก่อน

              “ไม่หรอกค่ะ วันนี้ไม่ว่าง กลับกันเถอะพวกเราคงอยู่อ่านหนังสือไม่ได้แล้วคืนนี้เสียงดังจัง” พีจังบ่น

              “สาวๆกลับกันแล้วเหรอครับปิ๊วไปส่งไหม” ปิ๊วหนึ่งในหนุ่มรอเมาออกอาการฟ่อๆเหนือคิ้วเล็กน้อย

              “ไม่เอาหรอกพวกเรากลับกันเองได้ ขอบคุณมากค่ะปิ๊ว” ว่าแล้วพวกสาวๆบุ๊คคอฟฟี่ก็พากันแยกย้ายกัน
    กลับบ้าน

    ***************************************

              ควันบุหรี่ลอยคลุ้งจนแทบมองไม่เห็นหน้ากันและกันแถมไม่ยอมลอยหนีไปไหนด้วย

              “ไหงจานบอกว่าติดเครื่องกรองอากาศไว้ไงทำไมควันบุหรี่มันเยอะอย่างนี้ล่ะนี่” SONG982 บ่นแบบแอ้ๆ

              “ก็จานก็คึดบ่ฮอดว่าพวกเจ้าซิสูบบุหรี่กันนัวขนาด เครื่องกรองอากาศไหนจะรับไหว” จานปีศาจลืมตัวตอบ
    แบบเสียงในฟิล์มแต่ยังพอแก้ทันในตอนหลัง

              “จานก็ประดิษฐ์เครื่องดูดควันแบบหลุมดำไม่ได้เหรอครับ”สัตยาถามบ้าง

              “จะบ้าเหรอ มันจะได้ดูดพวกเราทั้งหมดในห้องนี้ไปด้วยซิ มันต้องสร้างขอบเขตให้กับหลุมดำด้วยมันถึง
    จะไม่สร้างความเสียหาย นี่ถ้าเอ็งอยากไปดูโน่นเลยในห้องน้ำ”

              “มีอะไรเหรอจานในห้องน้ำนะ”ปิ๊วถามบ้าง

              “ก็หลุมดำนะซิว่ะ อยู่ในโถส้วม จานสร้างไว้จะขี้จะเยี่ยวจะอวก ดูดจ๊วบหายหมด ไม่มีเต็ม”

              “โหจริงเหรอจานเดี๋ยวปิ๊วขอลองไปเยี่ยวดูหน่อย”

              “ได้เลยตามบาย เฮ้ยไซโคแมนเอาม้ากระทืบโรงมาเติมให้พี่สัตยาหน่อยซิ อ่าอย่างนั้นค่อยๆเทลูกเดียวมัน
    หกเสียดาย เออแล้วโต๊ะ23 โต๊ะพี่ทัศนาเอาดองตะขาบไปให้หรือยัง OK. ดีมาก ไปเสริฟโต๊ะอื่นได้”

              ไซโคแมนที่ตอนนี้เปลี่ยนชุดจากนักโทษโรคจิตควงเลื่อยไฟฟ้ามาเป็นชุดบ๋อยแต่ยังใส่หน้ากากเบสบอลอยู่
    เดินเอาเหล้าขาวตราหมีขาวไปเสริฟให้สาวกห้ากระสอบ

              “จานจริงเปล่าที่บอกว่าโถส้วมหลุมดำผมลองขี้ได้ม้า” ชินตาโร่ถาม

              “ได้ซิลองเลย”

              “มันไม่ดูดเอาไส้ผมไปด้วยเหรอจาน”

              “ไม่หรอกเพราะอาจารย์กำหนดขอบเขตของมันไว้แล้ว”

              ปิ๊วเดินกลับมาพอดี

              “แจ๋วมาเลยพี่ทัศนา เยี่ยวพุ่งปรู๊ด มันดูดจ๊วบเข้าไปเงียบๆเลยว่ะหายสนิทไม่เปลืองน้ำแม้แต่หยด”

              “จริงเหรอเดี๋ยวพี่ไปลองขี้ดูบ้างปวดมานานแล้ว”

              พี่ทัศนาเดินบิดตูดตดระรัวไปตลอดทาง นายฝนทะลุยกวักมือเรียกไซโคแมนให้เอายาดองเหล้าเสือ111 ตัว
    มาเสริฟอีกขวด ก็พอดีให้เดินกลับออกมาจากส้วมพอดี

              “อ้าวทำไมพี่ทัศนาขี้เร็วนักล่ะ”นายฝนถาม

              “ยอดมากเลยนายฝน มันเหมือนค่อยๆบรรจงตอดเอาขี้ในไส้ออกมาโดยละมุนเลยว่ะ แป๊บเดียวขี้หมดตูด”
    พี่ทัศนาทำหน้าจริงจังมาก

              “แจ๋วจริงอย่างงันเลยเหรอว่ะ ฟังเรื่องขี้มากๆตอนนี้ฝนชักอยากอวกแล้วซิขอไปอวกดูบ้าง”

              เป็นอันว่าโถส้วมหลุมดำของอาจารย์ปีศาจG กลายเป็นของเล่นใหม่ให้ทุกๆคนในร้านยาดองสนใจใคร่ลอง
    วนเวียนเข้าแต่ส้วมไม่ได้ว่างเลย แต่ใครเลยจะหารู้ไม่ว่าทางออกของหลุมดำ(หรือหลุมขาว)ได้ไปโผล่ในดาว
    เคราะห์อันแสนไกลอีกดวงตรงห้องนอนของมนุษย์ต่างดาวพอดี หลุมขาวจะคอยถ่างปากหลุมอยู่บนหัวนอนของ
    มนุษย์ต่างดาว ในขณะที่มันกำลังนอนกกเมียมันอยู่ ของเหลวจากหลุมดำก็พรวดเข้าใส่มันเต็มๆ ทำให้มันตกใจ
    และมึนงงอยู่ไม่น้อย แต่พอมันไปล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนที่นอนเอาเคล็ด เจ้าหลุมดำจอมอาฆาตก็จะตามพยาบาท
    มันไปทุกที่ เจ้ามนุษย์ต่างดาวแค้นใจมากคิดได้ก็คว้าถุงได้ใบใหญ่พอปากหลุมขาวเปิดออกมันก็เอาถุงใบนั้นรอง
    อวกขี้เยี่ยวของพวกขี้เมาไว้ทีจนเต็มถุง และก่อนที่หลุมขาวกำลังจะปิดปากหลุมเพียงชั่ววินาทีเจ้ามนุษย์ต่างดาวตน
    นั้นก็กระแทกเอาถุงโสโครกย้อนกลับเข้าไปในหลุมซึ่งในขณะนั้นปากหลุมขาวฝั่งมนุษย์ต่างดาวได้กลายเป็น
    หลุมดำไปแล้วทำให้มันดูดเอาถุงโสโครกย้อนกลับไปที่โถส้วมร้านยาดองอาจารย์G

              ไซโคแมนเดินเก็บจานผ่านหน้าส้วมพอดีกับที่ถุงโสโครกจากต่างดาวพุ่งย้อนกลับมาจากโถส้วมอัดประตู
    ห้องน้ำกระเด็น กระแทกเข้าใส่ไซโคแมนเต็มๆ ทั่งอวกขี้เยี่ยวไหลเละเต็มไซโคแมน

              “เฮ้ยเสียงอะไรว่ะ”ใครคนหนึ่งตะโกนขึ้น

              “แล้วก็กลิ่นอะไรด้วย”ใครอีกคนหนึ่งตะโกนตาม

              แล้วทุกคนก็วิ่งเข้าไปดูที่หน้าส้วม เห็นไซโคแมนนอนจมกองอาจมมีประตูส้วมปิดอยู่เป็นที่น่าขบขันอย่างยิ่ง ทุกคนหัวเราะร่วน

              “สงสัยส้วมหลุมดำของอาจารย์ผิดพลาดแล้วมั้งครับ ก๊ากๆๆ”

              แต่อาจารย์ G ไม่ตลกด้วยเพราะเมาหลับ นายหูโน่กับหนูยีจึงรีบล้างตัวไซโคแมนกว่าจะล้างเสร็จก็พอดีชาย
    เมาทั้งหลายก็กลับไปหมดแล้ว ไซโคแมนหลังจากหายมึนก็เปลี่ยนชุดกลับไปเป็นชุดโรคจิตเหมือนเดิม พร้อม
    หยิบเลื่อยยนต์สะพายหลังเก็บกระเป๋าเตรียมออกเดินทาง

             “อ้าวไซโคแมนจะไปไหน” หนูยีถาม

              ไซโคแมนขยับหน้ากากเบสบอลให้เข้าที่แต่ไม่มีคำตอบจากไซโคแมน

              “ไปส่งให้ไหม” นายหูโน่ถามบ้าง

              “ไม่เป็นไร”เป็นคำตอบสั้นๆ ก่อนที่ไซโคแมนก็เดินจากไปในความมืดทิ้งความเงียบเหงาและสงสัยให้กับ
    คนทั้งสอง กับคนแก่อีกคนที่จะตื่นขึ้นมาเพื่อพบกับความเงียบเหงาและเศร้าสร้อยที่ยิ่งกว่า

    **************************************************************************************

              ลิ้นสากหยาบและอุ่นของเจ้าเหมียวปิล่าลากเป็นทางยาวบนใบหน้าผสมตีนกาเล็กๆของอาจารย์ G ก่อนที่
    จะเริ่มทำซ้ำใหม่อีกรอบ อาจารย์ G บิดขี้เกียจก่อนลืมตาขึ้นมาเจอลิ้นสากหยาบของปิล่าเลียเข้าที่ตาพอดี

              “เฮ้ยปิล่า” อาจารย์ G จับปิล่ายกขึ้นพร้อมหัวเราะร่าก่อนมองไปรอบๆร้านยาดอง 2003 ของแกที่ตอนนี้
    เปลี่ยนสภาพเป็นกองขยะ มีขวดเหล้าขาววางระเกะระกะ เศษปลา:-)กระจายตามโต๊ะ ก้นบุหรี่ยั๊วเยี้ยอย่างกับ
    หนอนเต็มพื้น

              “เนี่ยแหละตอนที่ไม่ชอบมากที่สุด”

              “เช้าแล้วเหรอเนี่ย” อาจารย์ G ตะโกนออกมาดังๆพร้อมกับเอาเจ้าปิล่าพาดไหล่

              “ใครบอกล่ะอาจารย์นี้มันบ่ายสองแล้วต่างหาก” นายหูโน่ส่งเสียงมาจากในครัว

              “ผมมาทำความสะอาดให้อาจารย์ก่อนเปิดตอนเย็น ส่วนหนูยีบอกว่าให้อาจารย์เตรียมเงินไว้ให้ด้วยจะเบิก
    เงินไปซื้อกับข้าว ตอนนี้หนูยียังไม่มา”

              “แล้วเมื่อคืนได้กำไรเท่าไหร่ล่ะ” ปิล่าสะบัดหางไปมาระหว่างรูจมูกข้างซ้ายและขวาของอาจารย์ G

              “โบ๋เบ๋ๆ ไม่มีเลยครับอาจารย์ก็อาจารย์เมาแล้วบอก ‘วันนี้จานเลี้ยงฟรี’” ในตอนท้ายนายหูโน่ทำเสียงเลียน
    แบบอาจารย์G ดังๆ

              “แล้วอาจารย์ก็หลับคาโต๊ะทุกคนก็เลยไม่มีใครจ่าย ตอนนี้ตังค์ก็หมดแล้วด้วยแฮะ”

              “อ้ออีกอย่าง ผมว่าอาจารย์ต้องหาคนเสริฟมาอีกคนแล้วล่ะ”

              “ทำไมเหรอนายหูโน่ ไซโคแมนคนเดียวไม่พอเหรอหรือว่ามันทำงานไม่ได้เรื่อง” ปิล่าเปลี่ยนเป็นจิกกรง
    เล็บเข้าที่กลางหลังของอาจารย์ G จนอาจารย์ซืดปาก

              “เออ.. คือตอนนี้เขาไม่อยู่แล้วครับ” คำพูดของนายหูโน่ทำเอาอาจารย์ G ตะลึงมือไม้อ่อนปล่อยให้ปิล่า
    กระโจนออกจากหลังเป็นอิสระ แล้วนายหูโน่ก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ให้อาจารย์ฟัง อาจารย์ G ฟังเสร็จนั่งนิ่ง
    น้ำตาซึมยกมือขึ้นปาดตา

              “โถไซโคแมนลูกป๋า หรือป๋าใช้งานเจ้าหนักเกินไปนะ … ไม่ได้แล้วเราต้องออกไปตาม”

              “แล้วอาจารย์จะไปตามที่ไหนครับ”

    อาจารย์ G รีบวิ่งออกจากร้านเหล้าโดยไม่มีคำตอบใดจากอาจารย์

    **********************************************

    จากคุณ : นายหูโน่ (หูโน่) - [ 21 ส.ค. 46 19:30:51 ]