.........

อืมม์ เนอะ วันนี้วันแม่..


ผมตื่นแต่เช้าในวันอยุด ไม่รู้สิ วันอยุดทั้งทีมักนอนไม่ค่อยหลับ.. ไม่เหมือนวันปกติที่บิดขี้เกียจกว่าสองสมรอบถึงยอมลุกขึ้นจากเตียงได้


อาบนำ้ แต่งตัวเสร็จ ก็ออกรอรถเมล์ ไปเดินเที่ยวเล่นดีกว่า..





คิดไม่ตกเหมืิอนกัน วันแม่ทั้งทีทำไมคิดมาเดินเที่ยวคนเดียวก็ไม่รู้..





...


..



ผมเดินหาซื้อของแถวหน้ารามได้ชั่วครู่ใหญ่ ก่อนตัดสินใจเดินหลบแดดนั่งรถเมล์มาแวะห้างเดอะมอลล์บางกะปิ..



ความจริงกะเดินซื้อการ์ตูนอีกสักเล่มสองเล่มก็กลับแล้ว แต่มาสะดุดโปสเตอร์แผ่นใหญ่ตรงบรรไดเลื่อน อืมม เห็นเรื่องนี้กระแสแรงดีจัง จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้วสิ รู้แต่ลงท้ายด้วย คาริบ้ง คาริเบียน อะไรนี่แหละ


คิดกับตัวเอง ก็นานแล้วนะ ที่ไม่ได้มาดูหนังคนเดียว ตัดสินใจแว่บนั้นแหละ ก้าวขาขึ้นบรรไดเลื่อนไปยังชั้นสี่เพื่อหาตั๋วหนังสักใบ..



คนเยอะพอสมควรครับ ผมต่อคิวอยู่เกือบค่อนชั่วโมงถึงได้ตั๋วมา ซื้อได้รอบบ่ายโมงพอดีเป๊ะ อีกกว่าชั่วโมง เดินหาแวะอะไรทานก่อนดีกว่า



....



..




ผมเข้าโรงก่อนฉายสักห้านาที ปิดมือถือที่คาดหวังให้คนโทรมาหาทั้งวันลงเบา ๆ มองดูหนังตัวอย่างไปเรื่อย ๆ จนมาถึงช่วงที่ต้องยืนตรงถวายความเคารพในหลวง..



ผมยืนขึ้นด้วยใจมั่น ต่างจากทุกครั้งที่รู้สึกเหนื่อยหน่ายบ้างกับการต้องยืนตรงฟังเพลงถวายการสดุดีนี้ อาจเป็นเพราะวันนี้เนื่องในวันโอกาสพิเศษมั้ง ผมจึงตั้งใจจะเป็นพสกนิกรที่ดีอย่างเต็มที่ีสักวัน..



ฉากจอด้านหน้าค่อย ๆ มืดลง ก่อนเสียงเพลงสดุดีมหาราชาจะดังขึ้น





ข้ า ว ร พุ ท ธ เ จ้ า


เ อ า . . . ม โ น แ ล ะ ศิ ร ะ ก ร า น ต์




สองมือผมแนบชิดข้างลำตัว ฮึมเพลงในลำคออย่างเต็มที่เพื่อถวายการสดุดีแด่พ่อหลวงและแม่หลวงแห่งแผ่นดินในวันแม่นี้..





น บ พ ร ะ ภู มิ บ า ล บุ ญ ยะ ดิ เ ร ก . . . .





ผมรู้สึกถึงความเด็ดเดี่ยวและไฟรักพระมหากษัตริย์ถูกจุดลุกโชติช่วงขึ้น..





เ อ ก บ ร ม จั ก ก ริ น พ ร ะ ส ย า ม มิ ท ร์


พ ร ะ ย ศ ยิ่ ง ย ง . . . .





เสียงเพลงยังถูกฮัมอย่างต่อเนื่องในลำคอของผม แต่ต่างกันที่ความรู้สึกซึ้งตรึงใจเริ่มจุกล้นในอก..




เ ย็ น ศิ ร ะ เ พ ร า ะ พ ร ะ บ ริ บ า ล



น บ พ ร ะ คุ ณ ธ . รั ก ษ า



ป ว ง ป ร ะ ช า เ ป็ น สุ ข ส า น ต์




ฉากหลังบนจอด้านหน้าเป็นภาพในหลวงและพระนางเจ้าในอิริยาบถต่าง ๆ น้ำตาผมเริ่มไหลจากความปีติอย่างสุดซึ้งในวินาทีนี้..




ข อ บั ล ด า ล




ธ. ป ร ะ ส ง ค์ ใ ด



จ ง ส ฤ ษ ธุ์ ดั ง  ห้ ว ง ห ฤ ห ฤ ทั ย





ท่อนนี้ผมฮึมดังเป็นพิเศษ จนแทบร้องตะโกนออกมาเป็นเสียง เส้นเอ็นผมปูดโปนทั่วลำคอพร้อมกับน้ำตาที่อาบแก้ม






จนมาถึง...



ท่อนสุดท้าย..





ดุ จ ถ ว า ย ชั ย . . . . ไ ช โ ย






ผมกำหมัดอย่างแรง ชูมือขวาขึ้น พร้อมร้องตะโกนดัง ๆ สนั่นไปทั่วโรง...








" . . . . ไ ช โ ย . . . . ไ ช โย . . . "