ความคิดเห็นที่ 1 ชายหนุ่มชะงักเล็กน้อย  สีหน้าหม่นลง “พี่ยังไม่เคยมีแฟนเลยปาร   และตอนนี้ เขาก็มีคนอื่นไปแล้วล่ะ”  น้ำเสียงเขาก็ฟังดูเศร้าสร้อยไปด้วย “ทำไมเธอ ”   เธอไม่รู้ว่าควรจะถามเขาดีหรือเปล่า ยนตร์หันมามอง  เมื่อเสียงของสาวน้อยขาดห้วงไป “ทำไมเธอถึงมีคนใหม่หรอ”  เขาต่อคำถามที่ขาดไปให้ “ทำไมเธอไม่เลือกพี่ยนตร์ละคะ  พี่ยนตร์เป็นคนดีมาก ๆ นะคะ”   เธอมองเขาด้วยสายตาชื่นชม  อยากจะบอกเขาเหลือเกิน  ตั้งแต่เกิดมานอกจากพ่อแล้ว   เธอยังไม่เคยพบเจอผู้ชายคนไหนที่ดีเท่ากับเขาเลย  เขายังเป็นฮีโร่ในใจเธอเสมอ ยนตร์มองสายตาของสาวน้อยตรงหน้า   สายตาแบบนี้เองที่คอยมองเขามาตั้งแต่เยาว์วัย  แม้วันเวลาจะเปลี่ยนไป  แต่สายตาเธอที่เคยมองเขาอย่างไรก็ยังคงเป็นอย่างนั้น  ไม่เคยเปลี่ยนเลย   มันทำให้เขารู้สึกดีดี  รู้สึกว่าตัวเองมีค่า  มีความหมาย  มีความสำคัญ  เธอทำให้เขามีความมั่นใจในตัวเองในการทำอะไรในหลาย ๆ อย่าง  และมีกำลังใจที่จะสู้เสมอ “เธอบอกว่าพี่ดีเกินไปน่ะ” เขายิ้มกลบเกลื่อนความเศร้าที่มีอยู่ในจิตใจ “พี่ยนตร์ตามจีบเธอนานไหมคะ” เขาหัวเราะต่ำ ๆ ในลำคอ  “นานสิ  นานมาก  แต่สิ่งที่พี่ทุ่มเทให้กับเธอ  มันไม่มีค่า   ไม่มีความหมายอะไรในสายตาเธอเลย   เธอบอกพี่ว่า   เราเป็นได้แค่เพื่อนกัน” “พี่ทำดีกับเธอ  เพื่อแลกกับความรักของเธอหรือคะ” คำถามของเธอ  ทำให้เขาสะกิดใจ   นี่เขาทำทุกอย่างให้เธอ   เพื่อหวังผลตอบแทนเป็นความรักตอบกลับมางั้นหรือ??  เขาเป็นแค่คนที่ทำอะไรเพื่อหวังผลตอบแทนเท่านั้นเองหรือ??  เมื่อไม่ได้รับสิ่งที่หวัง  เมื่อไม่ได้ดั่งใจต้องการ  ถึงต้องมานั่งเสียใจอย่างนี้  เขาเริ่มไม่แน่ใจตัวเอง  ว่าที่ผ่านมานั้น  เขาทำเพื่อเธอจริง ๆ ด้วยความรัก  หรือ เขาทำเพื่อตัวเอง  เพราะว่ารักตัวเองกันแน่!! แล้วเขาจะทำเพื่อคนที่เขารัก  โดยไม่ต้องหวังผลตอบแทนเป็นความรักตอบกลับมาได้ไหม เขารู้สึกว่า   มันยากเหลือเกิน  กับการที่จะทำอะไรเพื่อคนที่เขารัก  โดยไม่หวังผลตอบแทนจากเธอเลย   ลึก ๆ เมื่อรู้ว่าเธอไม่รัก  คงรู้สึกเจ็บปวด “บางทีนะคะ  พี่กับเขาไม่มีใครผิดหรอกค่ะ  ไม่ใช่เพราะพี่ไม่ดี  หรือเขาไม่ดี  ไม่ใช่เพราะใครดีเกินไปสำหรับใคร   เพียงแต่ คนเราอาจจะชอบไม่เหมือนกันเท่านั้นเองค่ะ  มันไม่ใช่ความผิดของพี่  ของเขา  หรือของใครทั้งนั้นหรอก   และเราไปบังคับใครให้ชอบอะไรไม่ได้ด้วย   เหมือนที่เราเองก็บังคับใจตัวเอง  ให้ชอบคนที่เราไม่ชอบไม่ได้” ยนตร์ยิ้มอย่างทึ่ง  ไม่เจอเธอมานาน  มีคำถาม  มีถ้อยคำเด็ด ๆ  แฮะ   “ขอบใจปารมากนะ  ที่เป็นห่วงพี่  พี่ทำใจได้แล้วล่ะ” “จริงนะ”  ปารถามย้ำเบา ๆ  แววตานั้นแสดงความห่วงใยอย่างเต็มเปี่ยม ชายหนุ่มพยักหน้า  “จริงสิ” เธอจึงยิ้มออกมาได้ “แล้วพี่ลืมเขาได้แล้วหรอคะ” เขาจ้องมองแววตาช่างสงสัยของคนถาม “ไม่ลืมหรอกปาร แต่เธอคนนั้น  จะกลายเป็นอดีต  ที่พี่จะไม่ใส่ใจอีกแล้วล่ะ”  เขายิ้มให้เธอ “คำว่าเพื่อนที่เธอให้พี่   พี่คิดว่ามันมีค่าน้อยไปที่จะรับจากเธอคนนั้นหรือเปล่าคะ” คำถามของปารทำให้เขานิ่งอึ้งไปชั่วขณะ   ใช่สิ!!   ทำไมเขาถึงไม่อยากได้นะ   ทำไมถึงต้องการอยู่ในฐานะคนพิเศษของหัวใจเท่านั้นนะ  เธอทำให้เขาคิดอะไรบางอย่างออก “คำว่า  เพื่อน  มีค่าสำหรับพี่เสมอ”   ปารคลี่ยิ้มบาง ๆ ระบายในสีหน้า “ขอโทษนะคะ”   ปารเอื้อมมือไปถอดแว่นสีชาของเขาออก   “อื้ม!!  ค่อยเหมือนพี่ยนตร์ตอนเด็ก ๆ หน่อย  พี่มองเห็นปารหรือเปล่าคะ” “เห็นไม่ชัดนะ”  ภาพเด็กสาวตรงหน้าพร่ามัวไป อยู่ ๆ เขาก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ  ใบหน้าเธอ  “ขนาดเนี้ย!  เห็นชัด” ปารรีบถอยฉากออกมาอย่างตกใจ   รีบคืนแว่นให้เขาสวมไว้ตามเดิม “ปาร!  ขี้ตา!  ตื่นมาไม่ได้ล้างหน้าหรือไงจ๊ะ” “พี่ยนตร์บ้า!  ล้อปารอีกแล้วนะ”  แล้วรีบยกมือขึ้นจะแคะขี้ตาออก   แต่ถูกชายหนุ่มยึดมือไว้ “ไม่ได้นะ!  มือสกปรก  จับขยะมา  เดี๋ยวเชื้อโรคเข้าตาหรอก” ยนตร์ยิ้ม  “ไม่มีขี้ตาหรอก  พี่ล้อเล่น” ปารกระชากมือออกจากมือของเขา  “พี่ยนตร์น่ะ  แกล้งอีกแล้ว  แบบเนี้ย!  จะไม่ให้โกรธได้ยังไง”  เธอสะบัดหน้าหนีแล้วนั่งลงทำหน้ามุ่ย “โธ่ พี่ล้อเล่นนิดเดียว  ทำไมต้องโกรธด้วยล่ะ  พี่ยนตร์น่ารักออกนะ”  ได้แกล้งเธอแล้ว  เป็นอะไรที่มีความสุขสนุกจังเลย “น่ารักตายเลยอ่ะ”  ปารประชดพลางผุดลุกขึ้นยืน เขาลุกขึ้นตามมองสาวน้อยอย่างเอ็นดู  เธอเป็นเจ้าหญิงน้อย ๆ  ในความรู้สึกของเขาเสมอ  แล้วคว้ามือเธอวิ่งไปหาทะเลด้วยกัน   บางครั้งเขาสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง   เพราะเขาเริ่มรู้สึกเหมือนเธอเป็นเงาของความรู้สึกพิเศษ  เธอเป็นเหมือนสัญลักษณ์ของความสุข  ที่เวลาได้อยู่ใกล้ ๆ แล้วทำให้เขายิ้มได้  เป็นคนที่เขารู้สึกแคร์ความรู้สึกของเธออย่างมากมาย  เป็นคนที่เขาอยากคอยดูแล  อยากคอยห่วงใย  อยากคอยปกป้องเธอ   เขาไม่แน่ใจตัวเองว่าเขารู้สึกกับเธอในฐานะน้องสาว  หรือฐานะไหน   เขาไม่รู้ว่าเรียกว่า  “ความรัก” ได้ไหม   เขาอาจจะรู้สึกเหงา  และเหน็ดเหนื่อยกับความรักมามากแล้วก็ได้  จึงรู้สึกเหมือนเธอเป็นที่พักพิงของหัวใจอันอ่อนล้าเต็มที   อยากถามเธอเหมือนกันว่ารู้สึกอย่างไร   แต่ทว่าเขากลับกลัวคำตอบ   กลัวเธอจะเปลี่ยนไป .   หากความรู้สึกของเขาและเธอไม่ตรงกัน   แต่  ณ  เวลานี้  เขารู้สึกมีความสุข  และพอใจกับสิ่งที่เธอมอบให้เขามาตลอดแล้ว   มือของเขาที่จับมืออุ่น ๆ ของเธอเอาไว้ขณะนี้  เขาสัมผัสได้ว่า เธอจับมือของเขาเอาไว้เช่นกัน ปารวิ่งตามเขาไปแต่โดยดี  มองมือของเขาที่กระชับมือเล็ก ๆ ของเธอไว้แน่น  มันเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความผูกพันมากมาย  เธอยังรู้สึกดีดีกับเขามาตลอดตั้งแต่ยังเด็ก   และยังไม่มีใครสามารถเข้ามาเปลี่ยนความรู้สึกนี้ของเธอได้เลย  เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านมาทำให้เธอยิ่งแน่ใจ   คน ๆ นี้เองที่จะคอยปกป้องและดูแลเธออย่างดีที่สุด    คนที่พร้อมจะให้อภัย  คนที่พร้อมจะเข้าใจ   คนที่พร้อมจะยอมรับสิ่งที่เธอเป็น   คนที่พร้อมจะให้โอกาสเธอเสมอ     เธอมั่นใจว่าเป็นเขา “พี่ยนตร์”   ความรู้สึกกลัว กลัวอะไรบางอย่างเข้ามาคุมคามจิตใจ ตอนนี้ เธอรู้แล้ว เธอกลัวเขาจะเปลี่ยนไป   หากเขารู้ความจริงว่าเธอคิดกับเขาอย่างไร  เขาอาจจะเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม  ซึ่งเธอไม่แน่ใจตัวเองเลยว่าจะพร้อมที่จะรับความเปลี่ยนแปลงอย่างนั้นได้   ถึงแม้เขาเองก็รู้สึกใจตรงกันกับเธอ    ก็ยังรู้สึกกลัวเขาจะเปลี่ยนไป  ที่จะคอยให้การดูแลเอาใจใส่เธอมากกว่าเดิม  มากกว่าที่เป็นอยู่นี้  เธอไม่รู้เหมือนกันว่า  เธอจะต้องการอย่างนั้นจริงหรือ??   และหากมีวันหนึ่งที่เขาเปลี่ยนไปจากนี้   เธอจะยอมรับเขาได้ไหม   เธอจะทนเขาได้ไหม  หากเขาไม่เหมือนเดิม   เธอไม่อยากกลายเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเอง  ที่จะต้องเรียกร้องให้เขามารัก  มาเอาใจ  มาทำอะไรให้  อย่างที่เป็นคนรักกันหรือคนพิเศษของใจ เพราะเท่าที่มีเขาอยู่ข้าง ๆ ขณะนี้  ก็อบอุ่นใจ  เท่านี้เพียงพอสำหรับเธอแล้ว . ไม่อยากให้เขาคอยใกล้ชิด เพียงอยากมีมิตรอยู่ใกล้ ใกล้ . ไม่อยากให้เขาคอยเอาใจ เพียงแค่ใส่ใจบ้างก็พอ เขียนครั้งแรก  ต.ค.-พ.ย. 2538 ปรับปรุงใหม่  25-8-46 ============   สวัสดีค่า...จบซะที   เอารูปมาให้ดูด้วย  รูปนี้วาดประกอบเรื่องนี้ค่ะ   น่ารักเหมือนคนวาดเลย  ฮี่ ๆๆ   รอรับคำวิภาควิจารณ์เสมอนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนกันเสมอค่ะ ^ _ ^ แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 46 21:44:01 ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 25 ส.ค. 46 21:37:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทำไมภาพไม่ปราฏกหว่า...ลองอีกทีซิ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 25 ส.ค. 46 21:47:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอเกาะขอบหน่อยนะ นะ นะ น้าตัวเอง.... ดีใจที่สุดเลย ได้เกาะขอบเป็นคนแรก (ภูมิใจหาใดเสมอเหมือน เพราะคุณริเศรษฐ์แควนๆ เยอะมากกกก...) อ่านตอนนี้แล้วยิ้มอบอุ่นเหมือนทุกตอน อยากบอกว่าชอบเรื่องของคุณริเศรษฐ์มากเลย ทั้งขำ (มุขกระจาย) ทั้งอบอุ่น ทั้งให้แนวคิดสะกิดใจมากมายไปหมด ไม่รู้จะบอกว่าไรและ เอาว่าคุ้มค่ากับการรอคอยมั่กๆ คร้าบ ^o^ ป.ล.  ลืมบอกไปว่านอกจากเขียนเก่งแล้ว ยังวาดรูปเก่งอีกตั่งหาก ตาร้อนมั่กๆ คับ ^o^ แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 46 22:25:30 แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 46 22:24:10 จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 25 ส.ค. 46 22:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อืมม์ ปี 38 มีน่า สำนวนต่างจากปัจจุบันพอสมควร น่ารักดีนะ กุ๊กกิ้กป๊อกแป๊กดี ภาพก็น่ารักอย่างว่าจริงๆ (แต่นาย Psycho man ยื่นหน้ามาบอกว่า น่ากลัวต่างหาก <ดูภาวะทางจิตแกก็แล้วกัน> เห็นบอกว่าเด็กผู้ชายในภาพกำลังพยายามจะแหวกแยกศีรษะเด็กผู้หญิงทั้งเป็น...หรือไม่อีกอย่างหนึ่ง ก็กำลังหาเหาที่อยู่ในหัวของเด็กผู้หญิง..อย่าไปถือสาแกเลย ) จบลงด้วยดีนะหลานริ แม้จะเป็นนิยาย แต่เชื่อว่าส่วนใหญ่ก็อยากให้ "เรื่อง" (อะไรก็ตามเถอะ) จบลงด้วยดีทั้งนั้น  ไม่ว่าในชีวิตจริงหรือนิยาย ชีวิตจริงอาจมีจบแบบสุข-เศร้า แต่ในนิยาย อย่างน้อยการได้อ่านเรื่องที่จบแบบสุข ก็ให้ความรู้สึกดี มีความสุข แทนตัวละคร แน่นอน จริงไหม ^__^.. จากคุณ : GTW - [ 25 ส.ค. 46 22:37:18 A:202.133.172.191 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ^_______________________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 26 ส.ค. 46 00:15:12 A:141.217.220.215 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วก็ยิ้มอย่างเดียวเลย บางตอนก็ต้องหัวเราะ 555 สนุกดี ใส ๆ  แต่ไม่ใช่ F4  เนอะ ฮา ปล. ภาพนี่วาดเองหรือเปล่า  น่ารักจัง :D อ้อ.. เขียนตอนยังเป็นวัยรุ่นเหรอ ถึงว่าน้ำก็คิดอยู่เชียว 555 จากคุณ : ดินสอสีน้ำ (ดินสอสีน้ำ) - [ 26 ส.ค. 46 00:22:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณพีท (PeterPuck) อิอิ  เกาะขอบทำไมคะ  ไม่ให้เกาะค่ะ  เข้ามานั่งก่อนสิคะ   นี่ค่ะ  เก้าอี้  อิอิ   ยืนเขย่งอยู่อย่างนั้นเดี๋ยวเมื่อยนะคะ   ไม่เก็บค่าผ่านประตูหรอก  ฟรีนะคะ   ง่า แฟน ๆ หรอคะ  อิอิ  เท่า ๆ กับคุณพีทแหละค่ะ  แฟนเยอะต้อง ปู่จีค่ะ  น้องยี  งี้อ่ะ  ^ _ ^ ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่ชอบเรื่องนี้   เป็นปลื้มค่ะ   ชอบเรื่องนี้เหมือนกัน  ชอบพระเอกค่ะ  มาก ๆ เลย  เขาเป็นคนดีมาก ๆ เลยนะคะ  ^ _ ^  ชอบพระเอกมากที่สุดก็ตอนที่ 5 ค่ะ   อืม ใช่แล้วค่ะ  พยายามเขียนให้คนอ่านได้แง่คิดบางมุมด้วยนะคะ   ขอบคุณอีกครั้งที่แวะมาทักทายกันค่ะ  ^ _ ^ GTW ปู่ของหลาน   อืม เขียนครั้งแรกปี 2538  แต่เขียนไว้แค่  6 หน้าค่ะ  แต่นี่หลานปรับปรุงใหม่  เพิ่มตั้ง  เยอะแหนะ  เยอะมาก ๆ จนเหลือแต่โครงเรื่องแค่นั้นเองที่เป็นของเดิม   ภาษาเป็นปัจจุบันพอสมควรนะคะ   ถ้าเป็นแต่ก่อนจะแย่กว่านี้ค่ะ  มุมการคิดต่าง ๆ ไม่มีเลย  หลานเขียนเสร็จดู  ไอ้หยา  ปาไป  เกือบ 40 หน้าแล้ว  ตอนแรกเกือบหาที่ลงตามชื่อเรื่องไม่ได้แหนะ  เพราะที่เขียนไว้เดิม   ไปเอาภาษาถ้อยคำของคนอื่นมา  หลานยังไม่ชอบ  นึกไปเรื่อย ๆ แล้วก็นึกออก   แต่จริง ๆ เดิมตั้งชื่อเรื่องว่า   กลัวความรู้สึกระหว่างเราจะเปลี่ยนไปค่ะ  แต่รู้สึกว่ามันยาวเกินไป  เลยพยายามหาคำใหม่อ่ะค่ะ ขอบคุณปู่ของหลานที่แวะมาเยี่ยมเยียนเสมอนะคะ  ^ _ ^ น้ำลายบูด พี่มายิ้มอีกแล้ว  สงสัยยังไม่ได้แปรงฟันใช่ไหมคะ  อิอิ  ยังไงก็ขอบคุณสำหรับรอยยิ้ม  ที่ทำให้รู้ว่า  พี่มาเยี่ยมเยือนนะคะ ดินสอสีน้ำ ดีจ้าน้ำ อิอิ  ดีนะ  ไม่มีร้องไห้ด้วย   เราว่า  เราเขียนเรื่องเศร้าไม่ได้แน่เลย   ว่าแต่อ่านตั้งแต่ตอนแรกป่าวอ่ะ น้ำ  พระเอกเรื่องนี้  เป็นผู้ชายในฝันของเราเลยนะ  แสนดีขนาดนี้  ฮี่ ๆๆ โธ่ โครงเรื่องอ่ะที่เป็นของเดิม  นอกนั้นโป๊ใหม่เหมือนรถเลย  อิอิ  เรียกว่า ทาสี  พ่นสี ใหม่ทั้งคัน  เปลี่ยนเครื่องยนตร์  ยกเครื่องใหม่หมดเลย  อะไหล่ก็เปลี่ยนใหม่  เครื่องเสียงก็ใหม่  ประมาณนั้นนะ   แหม ยังไม่แก่น้า ปล.  เรากำลังจะส่งดอกบัวน้อยเล่มใหม่ไปให้นะ  ^ _ ^  บังเอิญซองหมด  เดี๋ยวไปขอก่อน  ฮี่ ๆๆ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 26 ส.ค. 46 00:52:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่อยากให้เขาคอยใกล้ชิด เพียงอยากมีมิตรอยู่ใกล้ ใกล้ . ไม่อยากให้เขาคอยเอาใจ เพียงแค่ใส่ใจบ้างก็พอ ชอบจังค่ะ  วันนี้ตามอ่านรวดเดียว ม่ายมีโฆษณา เห็นด้วยอย่างยิ่งกับยนตร์ ไม่มีใครลืมใครได้หรอก อยู่ที่ว่าต่อไปเขาจะมีความสำคัญกับเราหรือไม่ แคร์หรือไม่แคร์ ปล.ยกมือเห็นด้วยค่ะ คุณ GTW แม้จะเป็นนิยาย แต่เชื่อว่าส่วนใหญ่ก็อยากให้ "เรื่อง" (อะไรก็ตามเถอะ) จบลงด้วยดีทั้งนั้น  ไม่ว่าในชีวิตจริงหรือนิยาย ชีวิตจริงอาจมีจบแบบสุข-เศร้า แต่ในนิยาย อย่างน้อยการได้อ่านเรื่องที่จบแบบสุข ก็ให้ความรู้สึกดี มีความสุข แทนตัวละคร จากคุณ : อุณากรรณ - [ 26 ส.ค. 46 01:18:06 A:172.181.230.28 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 อุณากรรณ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ  ที่กรุณาอ่านจนครบทุกตอนนะคะ แสดงว่าเป็นนักอ่านตัวยงเหมือนกันนะ ^ _ ^ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ว่าแต่ชื่อแปลว่าไรหรอคะ  ชื่อแปลกจังค่ะ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 26 ส.ค. 46 01:38:00 ]

ความคิดเห็นที่ 10 save ไปอ่านก่อนค่ะ รวดเดียวเลย  ดีจัง จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 26 ส.ค. 46 11:24:10 A:203.156.26.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 จบแล้วดีใจจัง รอเรื่องต่อไปนะคะ จากคุณ : aRaRe - [ 26 ส.ค. 46 11:28:47 A:203.113.86.130 X:192.168.177.109, 172.16.1.7 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จบลงน่ารัก ๆ น่ารักอีกแล้ว รู้สึกโชคดีจังที่ได้มาอ่านตอนจบ รูปก็น่ารักจังเลยค่ะ จากคุณ : เม-ดา - [ 26 ส.ค. 46 12:18:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โอ๊ย...ทำไมหลายประโยคในตอนนี้มันคุ้นจังเลย โอ๊ย...  "เพื่อนมีความหมายน้อยไปรึเปล่า" โอ๊ย... จากคุณ : (S)wing - [ 26 ส.ค. 46 13:49:32 A:203.96.111.237 X:210.54.80.209 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ๑^_________________^๑ จากคุณ : ศรีจิตรา - [ 26 ส.ค. 46 16:42:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ชอบพระเอกจังเลยค่ะพี่ริ.. ทำไมพระเอกเรื่องนี้น่ารักได้มากขนาดนี้นะคะ... ชอบที่สุดเลยคะ.. ถ้าผู้ชายส่วนใหญ่ ให้เกียรติผู้หญิง และก็มีความเป็นสุภาพบุรุษแบบพี่ยนต์ในเรื่อง....     เรื่องร้ายๆ ที่เกิดจากผู้ชายก็คงมีน้อยลงเนอะคะ.. มาอ่านจนจบ..อ่านไปก็ยิ้มไป ..แถมได้ดูรูปประกอบอีก.. จากคุณ : หนูยี จอมฟุ้งซ่าน - [ 26 ส.ค. 46 16:49:48 A:202.28.62.69 X:unknown, unknown ]

ความคิดเห็นที่ 16 เพื่อนมีความหมายน้อยเกินไปหรือเปล่า .. คงขึ้นอยู่กับสถานการณ์ด้วย ในบางครั้งก็เกินกว่าจะคงความเป็นเพื่อนได้จริงๆ อย่างน้อยรุ่นพี่รุ่นน้องคู่นี้ ก็กายเคืองกัน แถมมีโอกาสจะได้ก้าวไกลไปกว่าแค่พี่-น้อง เย้ๆ :) รูปสีสันสดใสดีค่ะ จะไม่แปลกใจเลยถ้าคุณเคยอ่านการ์ตูนญี่ปุ่น ฮี่ๆ จากคุณ : scottie - [ 26 ส.ค. 46 17:45:41 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ร้อยวันแสนนาทีไม่เคยโทรมา วันนี้โทรตามให้มาอ่าน ไอ้เราก็ยังไม่เคยอ่านซักกะตอน สงสัยตามให้มาดูรูปแน่ๆเลย วาดรูปได้ดีนะ ดูมีความมั่นใจในลายเส้น สีสันบาดตาจริงๆบ่งบอกถึงความมั่นใจ สัดส่วนถืกต้องครับ มีเท้าผู้ชายบิดไปนิดเดียว กับสีของคนทำไมขาวจังเลย แต่ชอบนะ สดใสเหมือนเสียงหัวเราะของริจัง แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 46 19:34:41 จากคุณ : นาย (หูโน่) - [ 26 ส.ค. 46 19:31:20 ]

ความคิดเห็นที่ 18 *พุดน้ำบุศย์* ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ  ยินดีต้อนรับนะคะ  ^ _ ^  วิจารณ์ได้เต็มที่เลยนะคะ  ยินดีมาก ๆ ค่ะ aRaRe อิอิ   ถ้ายังไม่จบนี่  เสียใจหรือคะ  แฮ่ เม-ดา ขอบคุณค่ะ  ที่ยังไงก็ยังมาอ่านตอนจบนะคะ   ^ _ ^ (S)wing แหมมม  แซวน้าาา น้องตั้ว   อิอิ  จำไปใช้มั่งนะน้องตั้ว  อี่ ๆ ศรีจิตรา ขอบคุณสำหรับรอยยิ้ม  ที่ทำให้รู้ว่าพี่มาเยี่ยมเยือนนะคะ ^ _ ^ หนูยี จอมฟุ้งซ่าน นั่นสิจ๊ะ  น้องยี  เพราะเขาเป็นพระเอกในดวงใจพี่ริไงคะ   พระเอกของพี่ริต้องเป็นสุภาพบุรุษทุกคนค่ะ   ที่สำคัญ  พี่ริชอบพระเอกตอนที่ 5 มากที่สุดค่ะ  ชอบความคิดของเขานะคะ   น้องยีชอบตอนไหนที่สุดคะ พี่ริเพิ่งให้น้องคนหนึ่งแสกนด์รูปให้ค่ะ  จริง ๆ เรื่อง  แล้วเจ้าชายตัวจริงก็มารับเจ้าหญิง   ก็มีรูปประกอบนะคะ  ไว้พี่ริจะเอามาให้ดูนะ  ^ _ ^ แล้วน้องยีเป็นอะไรไปเอ่ย  ทำไมฟุ้งซ่านละคะ scottie ^ _ ^  ขอบคุณค่า ที่กรุณาชมนะคะ    คำว่าเพื่อน ก็มีหลายแบบเหมือนกันค่ะ   อืม ชอบวาดการ์ตูนตั้งแต่ 5 ขวบค่ะ  จริง ๆ ไม่ค่อยอ่านการ์ตูนเท่าไหร่นะคะ  แทบไม่เคยซื้อหนังสือการ์ตูนอ่านเลย  เป็นพวกยืมเขาอ่านค่ะ  อิอิ นาย (หูโน่) เย้ ๆๆ  พี่ชายเรามาแล้ว   อืม ก็พี่บอกว่า  อยากดูรูปที่ริวาดนี่นา  ก็เลยโทรไปเรียกมาดูอ่ะจิ  อิอิ   เห็นพี่โน่งานยุ่งด้วยอ่ะ   กลัวไม่มีเวลาพักผ่อน  เลยไม่ได้โทรไปกวนอ่ะ  กลัวพี่จะหูอื้อ  หูชาไปซะก่อน   บอกแล้วว่า การ์ตูนนี้  น่ารักเหมือนคนวาด  ฮี่ ๆๆ  แต่ตัวมันแข็งทื่อไปหน่อยเนอะ  เหมือนคนวาดแหละ  แข็ง ๆ ทื่อ ๆ อิอิ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 26 ส.ค. 46 23:23:22 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ฮือ....มาช้าอีกแล้วค่ะ.... อยากมาเป็นคนแรกๆมั่งอ่ะ... ฮือ (อีกที)... อ่านแล้วตาร้อนผ่าวๆเลยค่ะ... @^____^@ จากคุณ : P_JUNG_PIGLET - [ 28 ส.ค. 46 11:55:38 ]

ความคิดเห็นที่ 20 P_JUNG_PIGLET ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนค่า...  ว่าแต่ตาร้อนผ่าวนี่จะร้องไห้หรือเปล่าคะ  อิอิ   โอ๋ ๆ  ไม่ร้องนะคะ   ว่าแต่เรียกคุณหมอในเรื่อง  อะไรนะคะ  คำเดียว  มาปลอบใจซิคะ ^ _ ^ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 28 ส.ค. 46 21:49:27 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ช่วงนี้จะสอบแล้วค่ะพี่ริ    แล้วยังมีเรื่องให้คิดนอกจากเรื่องสอบอีก...ช่วงนี้เลยฟุ้งซ่านสุดๆ.... สำหรับพี่ยนต์ หนูยีชอบตอนสุดท้ายนี่ละคะ..พี่ริ.(ความจริงชอบทุกตอนเลย)  เพราะว่า...พี่ยนต์ดูเจ้าเล่ห์ดี..ฮิฮิฮิ   ช่วงนี้คงหายหน้าหายตาไปจากถนน...เพราะต้องไปทำภารกิจของตัวเอง...  แล้วเราค่อยคุยผ่านทางกระทู้กันใหม่นะคะพี่ริ.... คิดถึงค่ะ... จากคุณ : หนูยี จอมฟุ้งซ่านแอบมาอู้ (หนูยี) - [ 29 ส.ค. 46 15:54:42 ]

ความคิดเห็นที่ 22 จ้า...น้องยี  ตั้งใจดูหนังสือสอบนะคะ  ไม่งั้นพี่ริแช่งให้สอบตกด้วยนะ  อี่ ๆๆ   เอาเกรดน่ารัก เหมือนน้องยีมาฝากพี่ริด้วยน้า....  ^ _ ^ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 29 ส.ค. 46 19:56:45 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ง่า........!!! มาช้าไปหรือนี่ (มาช้าไปสองเรื่องแล้ว) อ่า อะ ยังไงก็มาอ่านแล้วน้า^_^ น่ารักจังเลย เริ่มแบบน่ารักแล้วก็จบแบบน่ารักด้วย:D แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 46 20:07:49 จากคุณ : nat_LiV - [ 29 ส.ค. 46 20:06:29 ]

ความคิดเห็นที่ 24 nat_LiV ขอบคุณที่ติดตามตลอดจนจบนะคะ  ขอบคุณมาก ๆ เลย   รอได้เสมอค่ะ   ขอบคุณที่แวะมาทักทายและเยี่ยมเยียนกันนะคะ ^ _ ^ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 30 ส.ค. 46 19:15:54 A:203.113.37.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีจ้าหลานริ          ลุงมาอ่านตอนจบแล้วจ้า ไม่รู้ว่าหลงหูหลงตาลุงไปได้ยังไงก็ไม่รู้นะ ลุงก็ว่าลุงเป็นแฟนพันธุ์แท้น้องริแล้วนะเนี่ย ต้องโทษป้าละออ น่ะ ที่อ่านแล้วนะ แต่ไม่ยอมบอกลุง สงสัยลืม          เรื่องจบได้หวานดีนะ ถ้าถามลุงว่าลุงชอบตอนไหน ลุงชอบตอนแรกจ้า เป็นการกลับมาพบกันตอนโต มันโรแมนติกดี          ภาพที่วาด น้องริ วาดเองเหรอ น้องริวาดเก่งจัง แสดงว่ามีหัวทางวาดเขียนอยู่แล้วใช่ไหม (ลองๆยกมือขึ้นจับหัวตัวเองดูนะว่ามีหัวเป็นภู่กันหรือเปล่า อิ อิ..)ตอนเรียนคะแนนวิชาวาดเขียนคงจะได้ดีแน่ๆเลย                         ขอให้มีกำลังใจเขียนต่อไปนะจ๊ะหลาน                                           ลุงทิต จากคุณ : สดุดี - [ 10 ก.ย. 46 17:47:27 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สวัสดีค่าลุงทิต จะเรียกน้องริ  หรือหลานริกันแน่คะเนี่ย...อิอิ  หรือว่าจะเรียกทั้งสองอย่าง  ฮ่า ๆๆๆ  นึกว่าลุงจะไม่มาแล้วซะอีกเนี่ย..  ขอบคุณมากค่า...ที่ตามมาอ่านนะคะ  ^ _ ^ ป้าละออก็อ่านด้วยหรอเนี่ย...แฮ่...เขินจัง... หลานขอบตอนที่ 5  เพราะ  พระเอกคิดดีค่ะ  เป็นความคิดที่ไม่เหมือนใคร  อิอิ   แบบคิดได้ดีมาก  ถ้ามีคนแบบพี่ยนตร์  เราคงไม่ต้องโกรธกันเลย  พระเอกในดวงใจหลานเลยนะคะเนี่ย  พี่ยนตร์อ่ะ  ^ _ ^ เจ้าค่ะ  วาดเอง  แต่รูปนี้วาดตั้งนานแล้วล่ะ  ตอนที่เขียนเรื่องนี้ตอนแรกเลยค่ะ  มีอีก 2 รูปที่หลานแสกนด์ไว้  แล้วจะเอามาโชว์นะคะ  อิอิ ตอนเด็ก ๆ ก็ชอบวาดเขียนค่ะ  คิดเองทำเองตลอด  คะแนนก็โอเคค่ะ  เด็ก ๆ เรียนจัดว่าดีมากค่ะ  โดยเฉพาะตอน ป. 1 ค่ะ ภูมิใจมากๆ  ได้  90 กว่าคะแนน ทุกวิชาเลย  แบบคงเพราะเรียนอนุบาลมาด้วย  เลยเรียนไดเร็วขึ้น ตอนนี้ก็ไม่ได้วาดการ์ตูนเลย  มัวแต่เล่นเนตแทน  อิอิ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะลุงทิต  ลุงใจดีจัง ^ _ ^   จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 10 ก.ย. 46 21:52:43 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อานะ กล้ายเป็นรูปนี้เองที่เคยตอบริจังไว้ จบจนได้จริงๆด้วย อย่ากลัวเธอจะเปลี่ยนไป เพราะทุกคนเปลี่ยนไปทุกวัน มีเซลล์กี่เซลล์ในตัวเราที่เป็นเซลล์เดียวกับที่เราเกิด มีความคิดกี่ความคิดที่เหมือนตอนเราเป็นเด็ก ฉะนั้นอย่ากลัวที่จะเปลี่ยนแปลงเลย กลัวจะปรับตัวไม่ได้จะดีกว่า จากคุณ : นา (หูโน่) - [ 28 ก.ย. 46 21:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 28 การที่เราปรับตัวไม่ได้  ก็คือเราทำใจไม่ได้กับความเปลี่ยนแปลงไงคะ  บางสิ่งที่เรากลัว  เราจึงไม่กล้าตัดสินใจที่จะทำลงไป  เพราะกลัวว่าเราจะรับมันไม่ได้   ขอบคุณพี่โน่น้า....มาอ่านจนจบจนได้  ฮี่ ๆๆ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 29 ก.ย. 46 21:33:05 ]