@^0^@ เรื่องรักวันรับน้อง ตอนที่ 2 ปู่รหัส @^0^@
ที่สโมสรคณะวิศวกรรมศาสตร์ เป็นที่รวมกลุ่มของพวกว่างงาน
ว่างเรียน และพวกที่มีเรียนแต่ไม่คิดเรียน
" วินทร์ เป็นไรวะหน้าตายังกับฟัดกับหมามา "พลเพื่อนร่วมภาควิชาร้องถาม
" เปล่า เอ็งส่งน้ำให้ข้าแก้วสิ " พลมองท่าทีที่วินทร์ดื่มน้ำถามด้วยความสงสัย
" เอ็งไปอดน้ำที่ไหนมาวะ ไอ้วินทร์ ไหนว่าไปกินข้าวที่โรงอาหาร
คณะเรามันแห้งแล้งขนาดขาดน้ำกินเลยเหรอวะ "
" อืมม เห็นจาย เห็นจาย " พลพูดพร้อมพยักหน้าอย่างเข้าใจ
" เห็นใจอะไรวะ " วินทร์ถามเพื่อน ไอ้นี่มันชอบพูดอะไรแปลกๆ
" เอ็งคิดดูสิ คณะเราเนี่ย หาสาวน่ารักๆคิขุ ก็ไม่มี เซ็กซี่ก็ไม่เห็น
นี่ยังขาดน้ำอีก โห! หัวใจข้าคงแห้งเหี่ยวแล้วเทอมนี้จะรอดไหมวะ "
วินทร์มองท่าทางพลที่คร่ำครวญก็อดขำไม่ได้
" ไอ้....เอ้ย เอ็งจะรอดไม่รอดเทอมนี้น่ะมันเกี่ยวกับโปรเจ็คเอ็งโว้ย ไม่ใช่สาวๆ"
"แต่มันเกี่ยวกันนา เอ็งคิดดู หากเราขาดแรงใจจากสาวๆเราก็ขาดแรงกาย
แรงสมอง โปรจ่ง โปรเจ็คก็ไม่เสร็จหรอกว่ะ" พลชี้แจงเหตุผลอย่างข้างๆคูๆ
" เออ เอ็งก็ดึงมาเกี่ยวกันจนได้แหละ ไม่ว่าเรื่องอะไร ไปดีกว่ากะขึ้นห้องโปรเจ็ค
จะเร่งทำวะ ต้นเดือนหน้ามีค่ายของน้องที่ชมรม"
" ดูนกเหรอ " พลถาม ไอ้หมอนี่มันตระเวนออกค่ายไปทั่ว
ไม่ว่าอาสาฯ อนุรักษ์ฯ แต่ดูนกเนี่ยท่าทางติดอกติดใจเป็นพิเศษ
" อืมม ไปเปล่า "
" คราวนี้ไปไหนวะ "
" โตนงาช้าง ลงใต้ว่ะ เป็นสถานีพัฒนาพันธุ์สัตว์ป่าน่ะ "
" ข้าต้องเช็คยอดสาวๆก่อน ว่าไปกันเยอะแค่ไหน
รูปหล่อๆ อย่างข้า อยู่ที่ไหนสาวต้องตรึมโว้ย "
ว่าพลางเก็กท่าที่ตัวเองคิดว่าหล่อสุดๆ
" โปรเจ็คเร่งทำเข้าเถอะ เดี๋ยวเอ็งก็ได้อยู่เฝ้าสาวๆหรอก ไอ้หล่อ "
วินทร์แย้งเพื่อนด้วยความหมั่นไส้
มันก็หล่อจริงอย่างที่มันคุยนั่นแหละ แต่ก็ไม่เห็นมันคิดจีบใครจริงจังสักคน
มันให้เหตุผลว่า ตัวข้าเองยังเอาไม่รอดเลย
แล้วข้าจะไปดึงใครอีกคนเข้ามาในชีวิต มันคงล่มไปกันใหญ่ว่ะ
" ใครจะไปเหมือนเอ็งว่ะ เรียนเด่น กิจกรรมเลิศ ยกเว้นเรื่องสาวๆ
เอ็งตัดใจจากดาวได้หรือยังวะ ข้าว่า "
พลต้องรีบปิดปาก ไล่ข้อความที่เตรียมจะเอ่ยกลับเข้าข้างใน
เมื่อตาคมดุของวินทร์มองมาคล้ายบอกว่า เรื่องของข้าเอ็งอย่ายุ่ง
" พูดแทงใจสีแดงๆ ไม่ได้เลยนะเอ็ง "
" ไปล่ะ " บอกเพื่อนแล้วก็ลุกเดินออกจากห้องสโมฯ
พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง
" ดอกไม้นี่ เอามาจากไหนเอก " วินทร์ถามรุ่นน้อง
พร้อมชี้มือไปที่ดอกกุหลาบที่วางอยู่บนชั้นข้างประตู
" อ๋อ! มีน้องปีหนึ่งมาฝากไว้น่ะพี่ " เอก นายกสโมสรนักศึกษาตอบ
" ไม เหรอพี่ "
" น้องผู้หญิง ที่ตัวเล็กๆ ตาโตๆ ผมยาวประมาณนี้ใช่เปล่า "
วินทร์ถามแล้วชี้มือไปประมาณท้ายทอย
" ใช่พี่ น่ารักดีนะพี่ แต่ท่าทางซนๆแก่นๆสงสัยเฮี้ยวน่าดู
อ้อ! พี่คนนั้นไงพี่ คนที่เมื่อวานนี้โดนพี่เล่นงานไงพี่ "
" เออ ก็ดอกนี้แหละ งั้นพี่เอาไปนะ "
" พี่จะเล่นน้องเขาต่อเหรอพี่ เปลี่ยนคนอื่นเหอะ สงสารน่ะพี่ "
" เอ็งเฉยๆเถอะ ไม่รู้อะไรก็เงียบไปเลย "
บอกรุ่นน้องแล้ววินทร์ก็เดินจากไป
" อะไรว้า ไม่เข้าใจเลย " เอกได้แต่ยืนเกาศรีษะทำท่างงแบบแซนด์-แบงค์
วินทร์ถือดอกไม้เดินออกจากห้องสโมฯ พลางคิดว่าจะจัดการอย่างไร
กับยัยเด็กแก่นนั่นดี ท่าทางหล่อนไม่กลัวเกรงเขาเลยสักนิด อาการหงอก็ไม่มีให้เห็น
ท่าทางคงจะสนุกจะตามแหย่จนถึงวันสุดท้ายเชียว
คิดพลางโยนดอกไม้ที่ถือในมือลงถังขยะ
" พี่วินทร์ๆ " วินทร์หันไปมองก็เห็นรุ่นน้องปี 2 วิ่งตามมา
บอย หลานรหัสเขานั่นเอง
" ว่าไง "
" พี่รู้เปล่า น้องปีหนึ่งเป็นผู้หญิงนะพี่ น่ารักดีพี่ พระเจ้าเมตตา
ตระกูลเราจะได้มีผู้หญิงเพิ่มขึ้นไงพี่ แถมน่ารักด้วย พี่ชุชิดซ้ายเลยพี่ "
บอยกล่าวถึงชุ รุ่นพี่ปีสาม
" น่ารักแค่ไหนว่ะ ท่าทางเป็นเอามาก "
" โน่นไงพี่ โน่นมาแล้ว ผู้หญิงที่เดินมาสองคน คนที่ตัวเล็กถือเป้สีฟ้าไงพี่
หยุดอยู่ตรงบอร์ดหน้าห้องสโมฯไงพี่ "
วินทร์มองตามมือของบอย โธ่เอ้ย ทำไมเอ็งซวยอย่างงี้ว่ะไอ้วินทร์
วินทร์คิดพลางส่ายศรีษะประมาณว่าต่อไปนี้ ชีวิตเขาคงวุ่นวายแน่ๆ
เพราะหลานรหัสเขาคือยัยแก่น
" น่ารักไหมพี่ " ไม่มีเสียงตอบจากวินทร์
เมื่อบอยหันไปมองจึงพบว่าสายตารุ่นพี่จับจ้องอยู่ที่สาวน้อยหน้าห้องสโมฯ
" ว่าไงพี่ น่ารักเปล่า "
" เออ ! น่ารักโว้ย น่ารักตายเลย เอ็งระวังน้องเอ็งดีๆแล้วกัน
อย่าให้ซ่านัก ไปล่ะมีงานทำ "
" ได้พี่ นัดเลี้ยงเมื่อไหร่เดี๋ยวโทร.บอกนะพี่ "
" หลังประชุมเชียร์นะ "
" คร้าบผม " ว่าแต่น้องแป้งไปซ่าอะไรว้า ออกน่ารัก
" ซ่าตรงไหนว่ะ " บอยพึมพำ
" บ่นอะไรไอ้บอย " เพื่อนที่นั่งร่วมโต๊ะถาม
" พี่วินทร์ บอกให้ข้าดูแลน้องแป้งดีๆ อย่าให้ซ่า น้องแป้งซ่าตรงไหนวะ "
" เฮ้ย ! เอ็งไม่มาดูประชุมเชียร์เมื่อวานนี้ น้องแป้งเอ็งโดนพี่วินทร์เล่นงาน "
" มิน่าล่ะ "บอยพึมพำ หลังจากที่ได้รับรู้ความซ่าของแป้งที่เขาว่าน่ารักนักหนา
" หวัดดีค่ะ พี่บอย ทำอะไรอยู่ค้า " เสียงใสๆดังขึ้นข้างๆหู
เมื่อหันไปมองก็เห็นยัยแป้งยกมือไหว้ คล้ายสส.ออกหาเสียงช่วงเลือกตั้ง
" อ้าว หวัดดี กำลังนึกถึง "
" มีอะไรคะ "
" ก็เราน่ะไปซ่าอะไรไว้ " แป้งขมวดคิ้วเหมือนคิดหนัก
" ทำอะไรพี่ ไม่มี้ ไม่ได้ทำ " แป้งปฏิเสธพร้อมสั่นศรีษะยืนยันว่าไม่ได้ทำจริงๆ
บอยมองท่าทางรุ่นน้อง คงไม่รู้ตัวจริงๆแฮะ
" เรื่องประชุมเชียร์ " บอยใบ้นิดๆ
" เรื่องดอกกุหลาบบ้านั่นเหรอพี่ "
" อืมม " เฮ้อ! แป้งแอบถอนหายใจ นึกว่าเรื่องที่โรงอาหารเมื่อกี้
" เรารู้เปล่าพี่ว้ากที่ให้ดอกไม้น่ะเป็นใคร "
" ก็พี่ปี 4 ชื่อวินทร์หรืออะไรนี่แหละ พี่ๆ พวกว้ากน่ะ
เขาให้หาชื่อพี่ปี 2 ปี 3 ปี 4 ปี 2,3 รู้แล้วพี่แต่ปี 4 นี่ใครเหรอพี่ "
" วินทร์ อมรพัฒนกุล "
" ชื่อคุ้นๆนะพี่ " แป้งพยักหน้ารับรู้
บอยมองหน้ารุ่นน้องแล้วไม่รู้ว่าจะสงสารหรือเวทนาดี
เฮ้อ ! ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองอีก
" ก็ชื่อพี่ว้ากที่เราซ่าด้วยเมื่อวานนั่นแหละ "
" ตายแล้วพี่ อีตาบ้านั่นนะเป็นปู่รหัสแป้ง โธ่! ชีวิตยัยแป้งต้องอับเฉาแหงๆ "
" เออ เอาตัวให้รอดแล้วกัน พรุ่งนี้รายงานตัวใช่เปล่า แล้วจะมาดูว่ารอดเปล่า
ไปล่ะ มีปัญหาอะไรก็บอกนะ "
" ปัญหาแป้งตอนนี้ พี่ก็ช่วยไม่ได้หรอก "
" รู้ก็ดี " บอยว่าพลางลุกจากโต๊ะแต่พอเห็นหน้าจ๋อยๆของแป้ง
เลยปลอบสักหน่อยว่า
" น่า พี่เขาไม่เล่นหนักนักหรอก รักดอกจึงหยอกเล่น ไม่เคยได้ยินหรือ "
" แล้วตูจะทำยังไงดีว้า " แป้งได้แต่พึมพำคนเดียว
@^0^@ เรื่องรักวันรับน้อง @^0^@
จากคุณ :
อุณากรรณ
- [
27 ส.ค. 46 19:11:11
A:172.177.34.87 X:
]
@^0^@ เรื่องรักวันรับน้อง ตอนที่ 2 ปู่รหัส @^0^@
