พลิกแผนซ้อนซ่อนนรก

บทที่ 5 เริ่มต้น

ขบวนรถของทีมสืบสวนพิเศษ เดินทางมาถึงปากทางเข้าของมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตจัดตั้งจังหวัดตรัง ท่ามกลางอากาศที่ร้อนอบอ้าวและความตื่นตาตื่นใจของผู้พบเห็น เพราะเหมือนกับว่าเป็นการเคลื่อนขบวนของกองพลอะไรซักอย่างที่จะไปทำปฏิวัติรัฐประหาร

รถฮัมวี่คันใหญ่ที่นำขบวน แล่นมาถึงประตูทางเข้าของมหาลัยที่มีเจ้าหน้าที่ตำรวจเฝ้าอยู่ ท่ามกลางไฟแฟลชที่สว่างเป็นชุด จากกองทัพของนักข่าวที่มารอทำข่าว เมื่อได้ข่าวการยกกำลังของเจ้าหน้าที่ตำรวจจรแทบจะหมดโรงพัก มายังมหาลัยแห่งนี้ แต่ก็ไม่สามารถเข้าไปภายในบริเวณได้เพราะเจ้าหน้าที่ไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้าไปเด็ดขาด

"ใครมาว่ะ" จ่า (เจ้าเดิม) พึมพำ ๆ พลางลุกจากเก้าอี้นั่งอย่างยากเย็นด้วยยังยอกหลังไม่หายพลางเดินออกจากตู้ยามที่เข้ามานั่งหลบแดดอยู่

"ใครมา" จ่าหันไปถามกับพลตำรวจนายหนึ่งที่เจ้าตัวมอบหมายให้คอยเฝ้าประตูรั้วก็ได้รับคำตอบกลับมาว่า

"ไม่ทราบครับ"

"อุวะ ไม่ทราบแล้วทำไมไม่ไปดู ฮึ่ย ไม่ได้ดั่งใจเล้ย ไม่ต้องแล้ว !!!" ตะโกนออกมาเมื่อเห็นอีกฝ่ายก้าวเท้าจะออกไปดูตามคำสั่ง "เดี๋ยวอั้วไปดูเอง"

ว่าแล้วก็เดินอาด ๆ ออกไป พอเดินถึงรถก็ยกมือเคาะกระจกรถ พลางส่งสัญญาณให้คนข้างในไขกระจกลง

พอกระจกถูกไขลงจุดสุด เผยให้เห็นใบหน้าของคนที่นั่งอยู่ภายในอย่างชัดเจน

"จ้าก" จ่าก็แหกปากร้องอกมาด้วยความตกใจสุดชีวิต แล้วก็เปิดตูดวิ่งกลับเข้าไปอยู่ในป้อมยามด้วยความอกสั่นขวัญหาย

"จ่า ๆ เป็นไรปล่าว" ตำรวจคนหนึ่งเดินเข้ามาถามด้วยความหวังดี

"ไม่ต้องมายุ่งกะตู จะไปไหนก็ไป"

"อ้าว งั้น รถเนี่ยจะให้ทำไงกับเค้า"

"ปล่อย เอ้ย เชิญเลย เอ็งรีบไปเชิญท่านเข้าไปเลย ไป ให้ไว ๆ"

ตำรวจนายนั้นเกาหัวแกรก ๆ อย่างมึนงงก่อนจะหันไปส่งสัญญาณให้พลตำรวจจัดการเปิดประตูให้กว้างขึ้น

ในรถ เสียงหัวเราะดังขึ้นมาเบา ๆ จากเอก ขณะที่ธารหันมามองหน้าคนที่นั่งเคียงข้างนิดนึง

"คุณไปทำอะไรลุงเค้าน่ะ"

"นิดหน่อย"

ธารมองอีกฝ่ายแบบรู้ทันในคำพูด ขณะที่เอกก็พยายามจะกลั้วหัวเราะอย่างสุดความสามารถ

รถแล่นตัดตรงเข้าเทียบกับทางเท้าบริเวณหน้าโถงกลางของชั้น 1 ก่อนที่คนในรถจะทยอยกันลงมา เช่นเดิม ท่ามกลางความสนอกสนใจของทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้น

พอ.พรเทพ เดินเข้ามาหา พลางมองรถฮัมวี่ด้วยสีหน้าทึ่งจัด

"นี่เธอไปเอารถคันนี้มาจากค่ายทหารที่ไหนเนี่ย"

"เด็ก ๆ เค้าขนมาจากกรุงเทพ คุณอย่าไปสนใจเลย " แล้วก็หันไปแนะนำคนอื่น ๆ ที่มาด้วยกัน

"นั่นธาร เป็นรองหัวหน้าทีม คอยดูแลเรื่องทั่ว ๆ ไป ส่วนนั่นเปิ้ล เป็นหัวหน้าฝ่ายเทคนิค ดูแลพวกงานพิสูจน์หลักฐาน อะไรแถวๆ นี้แหละ แล้วสุดท้ายก็ เอก นั่นฝ่ายข้อมูล คุณอย่าไปเผลอให้ข้อมูลอะไรกับเขาแม้แต่ชื่อนามกสุล เพราะหมอนี่จะทำให้ชีวิตคุณยุ่งเหยิงได้ไม่รู้จบสิ้นผ่านทางเครือข่ายคอมพิวเตอร์"

กล่าวแนะนำในขณะที่แต่ละคนยกมือไหว้ทำความเคารพผู้สูงวัยกว่าอย่างนอบน้อม

"แล้วท่านนี้ก็คือ พอ.พรเทพ เป็นหัวหน้าฝ่ายสืบสวนของที่นี่ ว่าแต่เราได้เรื่องอะไรบ้างหรือยัง"

"ไม่ค่อยดี ไปคุยกันข้างในดีกว่าที่นี่มันร้อน" ว่าพลางเดินนำไปยังห้องประชุมห้องหนึ่งบริเวณชั้นหนึ่งของอาคาร ซึ่งถูกดัดแปลงเป็นศูนย์บัญชาการชั่วคราว นายตำรวจหลายนายที่อยู่ที่นั่นผุดลุกขึ้นเมื่อเห็นเจ้านายเดินเข้ามาแต่ก็นั่งลงทำงานตามปรกติเมื่อเห็น พอ.พรเทพ โบกมือให้นั่งลง

"ดื่มอะไรก่อนมั้ย" ว่าพลางเรียกให้ตำรวจคนหนึ่งยกกระติกน้ำแข็งอันบรรจุไปด้วยเครื่องดื่มนานาชนิดมาวางให้เลือกกัน

"ตกลงว่าได้เรื่องอะไรบ้างหรือยังครับ" ถามพลางดึงกระป๋องโค้กออกมาเปิดแต่ยังไม่ดื่มเพราะรอให้ฝ่ายตรงข้ามตอบคำถามก่อน

"กินน้ำกินท่ากันก่อนดีกว่า แล้วเดี๋ยวออกไปดูของที่เราพบกันเลย ชั้นอยากฟังความเห็นของเธอเหมือนกัน"

หลังจากที่เสร็จจากการการพักให้หายเหนื่อยพลางแล้ว พอ.พรเทพก็เดินนำคณะขึ้นไปยังชั้น 3 ของอาคาร

"เราตรวจสอบบริเวณโดยรอบ พยายามหารอยเลือดแล้วก็รอยนิ้วมือแฝงเพิ่มเติม แต่เจอแค่รอยเลือดมีหยดเป็นทางจากห้องประชุม มันมาจบที่นี่" ว่าพลางเปิดประตูห้อง ๆ หนึ่งซึ่งภายในเก็บวัสดุอุปกรณ์ทำความสำอาดไว้

"เพิ่งจะตรวจชั้น 3 เสร็จ กำลังจะเริ่มชั้น 2 แต่ผมให้ลูกน้องไปพักก่อน"

"รอยนิ้วมือ ?"

"สะอาดเอี่ยม คนร้ายคงใส่ถุงมือ"

"การสอบปากคำล่ะ"

"อันนี้พอจะได้เรื่องขึ้นมาหน่อย ดูเหมือนว่าจะมีนักศึกษาหญิงปี 4 คนหนึ่งหายไป เมื่อคืนเธอไม่ได้กลับมานอนที่หอพัก เพื่อนก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่เพราะสงสัยว่าคงไปนอนบ้านแฟน ส่วนยามเค้าบอกว่าไม่เห็นอะไรที่ท่าทางผิดสังเกตเลย ไม่มีรถที่ท่าทางมีพิรุธเข้าออก นอกจากนี้ก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะ"

"นั่นหมายถึงศพต้องยังอยู่ภายในบริเวณมหาวิทยาลัย ขึ้นอยู่กับแค่ว่าตรงไหน"

พอ.พรเทพ ดูนาฬิกาก่อนจะพูดต่อ

"ตอนนี้เด็ก ๆ ของผมคงจะพักเสร็จแล้ว จะให้เค้าเริ่มงานกันต่อเลยแล้วกัน"

"งั้นเดี๋ยวผมจะให้เด็กของผมช่วย เริ่มตรวจสอบจากชั้น 2 ก็แล้วกัน เปิ้ล" หันไปเรียกหญิงสาวให้เข้ามาใกล้ เริ่มจาก ทางลาดนั่นก่อน ตรวจจนลงไปถึงชั้นหนึ่งเลย"

"คุณสงสัยอะไร ?" พอ.พรเทพ ถามพลางชะโงกหน้าออกไปมองทางลาด ที่เอาไว้สำหรับให้รถเข็นใช้ขนของหนักผ่านขึ้นชั้นบน วางตัวขนานอยู่กับบันไดอาคาร

"ถ้าผมจะขนศพคงไม่อุ้มไป เป็นผม ๆ จะใช้รถเข็น ๆ"

"ผ่านทางลาด" อีกฝ่ายต่อให้อย่างเริ่มเข้าใจเลา ๆ

"คุณช่วยลองหารถเข็นที่อยู่แถว ๆ นี้แล้วก็ลองตรวจสอบหาร่องรอยดูทีเถอะ"

"โอเค" แล้วก็เดินแยกจากไป

"เปิ้ล ไปจัดการนำทีมออกตรวจบริเวณได้ ธาร ตั้งฐานปฏิบัติการชั่วคราว หาห้องสักห้องในชั้น 3 ที่เค้าตรวจเสร็จแล้วนะแหละ เอก จัดการตั้งระบบสัญญาณเชื่อมต่อดาวเทียม เปิดช่องติดต่อกับเมนเฟรมของสืบสวนกลาง เราอาจต้องใช้เครื่องที่นั่นช่วยวิเคราะห์ข้อมูล"

"นาย" เอกยังสงสัย ในขณะที่คนอื่นเร่งออกไปทำงานตามคำสั่ง "คืนนี้ต้องนอนที่ไหนล่ะเนี่ย"

มองหน้าอีกฝ่ายด้วยความรู้สึก ขำปนฉุน หน้าสิ่วหน้าจอบมันยังจะห่วงเรื่องไม่เป็นเรื่องอีก

"ไม่ต้องห่วง สงสัยว่าคืนนี้จะไม่ได้นอนกันหรอก"