 |
~~เรื่องเล่าริมถนน ของคนชอบเขียน ~~ ตอนที่ 7/3 : ล๊อตเตอรี่ (ตอนจบ)
เสียงฟันเฟืองและเครื่องจักรดังภายในผนังดังหึ่งๆขึ้นเบาๆทั่วร้าน แรงสั่นสะเทือนตอบสนองต่อทุกคำสั่งที่นายน๋อนป้อนเข้าสู่หน้าจอ LCD ที่ขณะนี้ตัวหนังสือและกลุ่มตัวเลขกำลังเต้นตามคำสั่งที่รับเข้าไป
เสียงอะไรน่ะ มหาโจรหนวดเคราดำดกเฟิ้ม ร้องขึ้น พร้อมกับแรงสั่นสะเทือนที่ตามมาหนักขึ้นเรื่อยๆจนยากจนยากที่จะควบคุมการทรงตัวได้
น๋อนเน่า ทำอะไรน่ะ
หมิง เกิดอะไรขึ้นกับร้านเจ๊
เฮ้ย หมิง ทำอะไรน่ะ
สายตาของหนุ่มน๋อนยังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอที่เปล่งแสงเรืองนวลสีเขียวอมฟ้าออกมาเป็นระยะๆ ทันใดนั้นการสั่นสะเทือนก็หยุดลง
ความเงียบเข้าปกคลุมร้านบุ๊คคอฟฟี่อีกครั้งหนึ่ง สาวกานต์เริ่มชำเลืองมองออกไปทางช่องตาแมวของบังค์เกอร์ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นประตูห้องครัว
กลุ่มนารีหน่ายและมือเลื่อยริเศรษฐ์ต่างค่อยๆลุกขึ้นมา ผลจากแรงสั่นสะเทือนเมื่อครู่นี้ทำให้ล้มกลิ้งระเนระนาดไปตามๆกัน
ริเศรษฐ์ที่ตอนนี้กำลังโดนจิตอาฆาตของนายไซโคแมนครอบงำจิตใจ กระชากเชือกเพื่อสตาร์ทการทำงานของเลื่อยยนต์ผีสิงตัวนั้นอีกครั้ง...เป็นสัญญาณของการบุก...
กลุ่มนารีหน่ายและร่างทรงไซโคแมนย่างสามขุมตรงมายังบังค์เกอร์อีกครั้ง
ยัยกานต์เริ่มจับด้ามไม้กวาดของตนอีกครั้งถึงแม้ว่าจะไม่สามารถสู้รบปรบมือกับกลุ่มนารีหน่ายได้แต่เธอก็จะสู้ดีกว่าที่จะตกไปเป็นกระโถนท้องพระโรงของกลุ่มนารีหน่าย
ผู้บุกรุกก้าวใกล้เข้ามาเรื่อย กลิ่นไอเสียจากเครื่องเลื่อยยนต์ เสียงเครื่องยนต์คำรามเข้ามากระตุ้นทุกโสตประสาทให้ตื่นตัว
ฟี๊ดดดดดดดด....... เสียงระบบไฮดรอลิคเหนือเพดานของบังค์เกอร์เล็กน้อย ช่องว่างบนเพดานเปิดออก วัตถุทรงกลมรูปร่างเหมือนลูกบอลลูกใหญ่ตกลงมาขวางหน้าระหว่างกลุ่มผู้บุกรุกและบุ๊คคอฟฟี่
แกร๊ก !! เสียงกลไกทำงานดังเบาๆเป็นจังหวะออกมาจากวัตถุทรงกลม ผิวหน้าสีดำด้านของวัตถุแยกออกจากกันเป็นส่วนๆ เผยให้เห็นถึงกลไกข้างในที่สลับซับซ้อน รูปทรงกระบอกสีเงินมันวาวโผล่มาจากส่วนที่ดูเหมือนแขน ขาเรียวแหลมของวัตถุลึกลับจิกลงบนพื้น ส่วนหัวงองุ้มที่มีดวงตาเป็นเลนส์ทรงกลมโตสีแดงสดราวกับทับทิมเนื้อดี
ดวงตาสีแดงเพลิงคู่นั้นจับจ้องไปยังผู้บุกรุกตรงหน้า
=============================================
นายน๋อนเน่า หุ่นตัวนี้มันคุ้นๆนะ สาวเหนือถามด้วยความสงสัย
เฮ้ย หมิงเอางบเจ๊มาสร้างหุ่นรบเหรอเนี่ย ตายแน่ช๊าน.... สิ้นเสียงเจ๊หมูก็เป็นลมล้มพับไป
หนูยีและหลิงรีบควักกระเป๋าหายาดมออกมากันให้ขวั่ก
นายน๋อนเริ่มหน้าเสียพลางคิดว่าถ้าเจ๊หมูฟื้นขึ้นมาคงจัดไม่เหลือซากแน่นอน แต่ในตอนนี้เจ๊หมูสลบไปคงจะดีกว่า แล้วจึงหันหน้าไปจับจ้องหน้าจอ LCD ต่อไป
==============================================
เฮ้ย อะไรวะน่ะ ตุ้ยหม้อกระแทกใจ ไม่รอช้าแกว่งหม้อเข้าใส่
ลำแสงสีเขียวพุ่งออกมาจากปากกระบอกสีเงินผ่ากลางหม้อของนายตุ้ยระเบิดเป็นจุลในทันที
หง่ะ... แน่นักเหรอไงหา มีตัวเดียวนี่นา มหาโจรหนวดเคราดำดกเฟิ้มชินตาโร่ส่งสมุนของตนเข้าไปล้อมทันที
คึ่กๆ... เสียงดังออกมารอบทิศทาง...หุ่นยนต์กลิ้งตัวออกมาจากมมุต่างๆของร้านปิดล้อมทางเข้าออกทุกทางไว้
เฮ้ย...สู้ตาย กลุ่มร้านเหล้าไม่เคยกลัวใคร ริเศรษฐ์ตะโกนออกมาด้วยเสียงแหบต่ำของนายไซโคแมน
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
หลังจากที่ขับไล่กลุ่มนารีหน่ายออกไปแล้ว ร้านบุ๊คคอฟฟี่ก็อยู่ในสภาพหลังสงครามโลกยังไงยังงั้นนายน๋อนเดินไปหยิบเก้าอี้ที่ยังพอคงสภาพของเก้าอี้ไว้ได้หลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ ซึ่งต้องพยายามปัดเอาเศษฝุ่นอิฐ ปูน ออกจากเก้าอี้ก่อนที่จะทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดอาลัย
เพราะลอตเตอรี่ใบเดียวแท้ๆ นายน๋อนบ่นรำพึงพลางหยิบ Note Book ซึ่งตอนี้กลับเข้าสู๋ระบบควบคุมร้านแบบปกติแล้ว มาเปิดเช็คดูความเสียหายที่เกิดขึ้น
ตายๆๆๆ ค่าซ่อมแซมประเมินได้ 2 ล้านบาท
อะไรนะ 2 ล้านบาท ยกเว้นเจ๊หมูที่เป็นลมไปอีกครั้งหลังจากที่ได้ยินแค่คำว่าสองล้าน จนที่หลิงแพรแทบจะประคองไว้ไม่ทัน
ขณะที่บรรยากาศภายในร้านกำลังหดหู่เพราะไม่คิดว่าร้านจะเปิดกิจการต่อไปได้หลังจากที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น....
เสียงเครื่องรถยนต์ Diablo Lumbrocini ดังกระหึ่มมาหยุดที่หน้าร้าน คนขับก้าวลงมาจากรถด้วยรองเท้าหนังส้นสูงกระทืบกับพื้นเบาๆ หญิงสาวเสยผมขึ้น พลางถอดแว่นกันแดดออก....
พี่โอ !!!!! ทุกคนในร้านร้องขึ้นพร้อมกัน
ใช่แล้วจ๊ะ พี่โอรีเทิร์น มาเมื่อน้องๆเดือดร้อน พี่โอพูดพลางสาวเท้าเข้ามาประชิดตัวนายหมิงที่กำลังจะลุกหนีไป
ไหนน้องหมิงที่น่ารักของพี่โอ ขอดูลอตเตอรี่หน่อยสิคะน้องหมิง คำพูดหวานหยดย้อยราวกับออกมาจากปากของนางฟ้าแต่ดวงตานั้นลุกเป็นไฟ
พี่โอ คิดไม่แพงหรอกค่า เนี่ยพวกคนช่างรับเหมาที่เต่างอยน่ะมารอซ่อมร้านนี้อยู่ตั้ง 30 กว่าคนเชียวนะคะ พี่ดอเอามาเพราะเห็นน้องเดือดร้อนนะเนี่ย เจ๊โอพยาบาลเกเรร่ายยาวต่อไป
เอ้ามาสรุปค่าใช้จ่ายกันเลย พี่โอหยุดพูดเพอื่เปิดกระเป๋า Prada ของตนหยิบเอกสารม้วนหนึ่งส่งให้นายน๋อน
3 ล้าน นายน๋อนยืนตะลึงจังหวะนั้นพี่โอก็ฉวยเอาล็อตเตอรี่ไปจากมือของนายน๋อนทันที
รวมค่าใช้จ่ายทุกอย่างแล้วนะจ๊ะ อ้อ รวมกับค่าไวน์ด้วยล่ะนี่พี่โอใจดีขนาดนนี้นะเนี่ย
นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่นายน๋อนได้ยินดฃก่อนที่ทั้งโลกจะดับวูบลง...
================================
ตอนนี้ต้องขอโทษด้วยนะครับที่แปะช้ามากและอาจจะไม่ดีเท่าไรแต่ว่าแต่งเรื่องนี้หลังจากที่ตรากตรำงานมา 48 ชมยังไม่ได้นอน...
ขออภัยที่มาแปะช้าไปนิด ติ-ชม...เต็มที่...
พี่หมูครับจบแล้วคร้าบบบบบบบ
จากคุณ :
น๋อนหนังสือ 
- [
30 ส.ค. 46 23:37:50
]
|
|
|
|
|
|
