เรื่องของเพื่อนผม
ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าผมจะเจอกับมันครั้งแรกก็สักเกือบ 5 ปีมาแล้ว ที่นี่แหละครับที่มหาวิทยาลัยเล็กๆ แห่งหนึ่งในประเทศไทย เพื่อนผมคนนี้ความที่มันมีหน้าตาคมเข้ม ประจวบกับผมที่ยาวสลวยของมัน เลยทำให้มันเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดีค่อนข้างมากคนหนึ่ง แต่เสื้อผ้าที่มันใส่กลับตรงข้ามกับหน้าตาของมันอย่างสิ้นเชิง ทุกๆ วันมันมักจะใส่เสื้อกระดำกระด่าง ซึ่งเข้ากันดีกับย่ามใบเก่าๆ ที่มันสะพายอย่างภาคภูมิ บ่อยครั้งที่มันมักจะพูดแบบหยันๆ ว่า
"มรดกของลุง KU โว้ย ไม่ว่าแต่อย่าลบหลู่นะ MUNG"
มันชื่อ อังคาร ครับ แรกๆ พวกผมมักชอบเรียกมันด้วยสรรพนามที่น่ารักว่า "แม่อัง แม่อัง" แต่มันกลับทำหน้าซีเรียส พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า
"อันตัว KU นี้ชื่อว่าอังคาร ลุงของ KU ท่านอุตส่าห์ตั้งให้ พวก MUNG ช่วยแถลงแลวานบอก ไอ้พวกเอี้ย ๆ ไซร้ก่อน KU จะกระทืบมันเอย"
หลังจากวันที่มันพล่ามกาพย์กลอนอันยาวเหยียดจบลงนั้น พวกเราก็ไม่เคยพูดแบบนั้นกับมันอีก หน้าตาของมันแสดงออกถึงความพอใจในบัดดล
มันเรียนคณะจิตรกรรมครับ ที่สิงสถิตย์ของมันมักอยู่ที่บันไดตามตึกต่างๆ ดวงตาของมันมีองค์ประกอบสวยงามคือ ตาโตใสและมีขนตาที่งอนและยาว แต่มันกลับชอบใช้เหม่อลอยเสมอ ๆ ในมือของมันมักจะถือดินสอสีไม้เอาไว้สำหรับปากที่บางเฉียบของมัน กัด แทะ เล็ม ตามอารมณ์ แต่แปลกมากที่ว่าถึงแม้ว่าลมปากของมันจะขี้เหล่ไปสักนิด แต่บรรดาสาวๆ กลับชอบมันมาก มีอยู่วันหนึ่งมันวิ่งหน้าเริดมาถามผมว่า
"เฮ้ยเสือทำไงดีวะ เป้เขาตาม KU ทุกฝีก้าวเลยว่ะ" เสียงของมันร้อนรนไม่แพ้หน้าตาของมันสักนิด และเป้ที่มันพูดถึงก็เป็นถึงดาวอย่างไม่เป็นทางการของมหาวิทยาลัยเรา
"MUNG ก็บอกกับเขาซิว่าเลิกจองเวรจองกรรมไปผุดไปเกิดได้แล้ว" ผมออกความเห็น มันดีดนิ้วทีนึง ผมถอนหายใจ มันหันขวับมามองหน้าผม แววตาของมันทำเอาผมอึ้ง
"แต่ลุง KU เคยสอนว่าอย่าทำร้ายจิตใจผู้หญิงว่ะ" มันพูดขึ้นเรียบ ๆ
"อ้าวอังคารอยู่นี่เอง เป้ตามหาตั้งนาน" เป้โผล่มาจากไหนไม่มีใครรู้ ผมหันไปมอง ไอ้อังคารมันกำลังทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะหันมาทางหญิงสาวตรงหน้า
"เป้เลิกตามผมสักทีได้ไหมบอกตรง ๆ รำคาญ" มันพูดเสียงเข้ม เป้เริ่มหน้าเสีย
"เฮ้ยอังคาร MUNG พูดอะไรวะ" ผมหันไปด่ามันตามมารยาท มันยิ้มหยัน ๆ ก่อนที่จะบอกเป้เสียงเข้มกว่าเดิมว่า
"ผมมีแฟนแล้ว ตามก็เสียเวลาเปล่า ๆ ปลี้ ๆ" อังคารพูดแบบมะนาวไม่มีน้ำ เป้หน้าซีดยิ่งกว่าไข่ที่ปลอกเปลือก แต่ผมว่าหน้าอารมณ์นี้ของเจ้าหล่อนน่ารักดีแฮะ
"จริงเหรอ" เป้ถามเสียงอ่อย อังคารพยักหน้า เป้มองหน้าผมนิดนึงก่อนที่จะวิ่งจากห้องเรียนไปเหมือนกับนางเอกมิวสิควีดีโอ ผมหันไปมองไอ้หน้าหล่อ มันยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะพูดเหมือนกับกระซิบว่า
"แต่ลุง KU ก็บอกไว้ว่าปากกับใจเราต้องตรงกันว่ะ ถึงจะเป็นคนจริง" มันหยุดพูดมองหน้าผมก่อนที่จะยกมือขึ้นพนมกับอก แล้วก็เปล่งเสียงยานคางว่า
"อันจิตใจมนุษย์ไซร้ยากแท้หยั่งถึง" พูดจบมันก็ยักคิ้วให้ผม ผมส่ายหน้า
"เฮ้ยเสือไปหาอะไรกระแทกปากที่ท่าพระจันทร์ดีกว่า" มันเปลี่ยนเรื่องพูด
"เออไปชวนพวกไอ้จรที่สนามบาสด้วย" ผมสนับสนุน
จากคุณ :
พิมกะเพื่อน
- [
31 ส.ค. 46 15:43:14
A:203.148.162.223 X:10.198.203.55, 127.0.0.1
]
+:+: เรื่องของเพื่อนผม +:+:
