คำสัญญา
ฝนตกหนัก ฟ้าคำรณคำรามกึกก้องเป็นระยะสลับการประกายแห่งสายฟ้าวูบวาบเจิดจ้า ละอองฝนสาดเข้ามาเป็นระยะทางประตูบ้านซึ่งเปิดเอาไว้ รอการกลับมาของพ่อ ดึกมากแล้วแต่พวกเรายังรอ ไม่ว่าฟ้าฝนจะเป็นเช่นไร พ่อต้องกลับมา เพราะเท่าที่จำความได้ พ่อไม่เคยผิดสัญญาเลยสักครั้ง
แม่ก็เช่นกัน เรานั่งรอเงียบๆ มาแล้วหลายวันหลายคืนและกำลังจะกลายเป็นหลายเดือน หลังจากวันซึ่งเครื่องบินที่พ่อนั่งมาจากการกลับมาจากต่างประเทศ ดิ่งลงระเบิดเป็นจุลกลางทะเลลึก รายงานข่าวแจ้งนักบิน พนักงานบนเครื่อง ผู้โดยสารตายเรียบ หาศพไม่ครบถ้วน ไม่ว่าจะเป็นอุบัติเหตุหรือวินาศกรรมก็ช่างมันเถิด เราไม่สนใจเรื่องนั้น
ที่แน่ใจคือสัญญาที่มีต่อกัน สัญญาซึ่งครอบครัวเรายึดมั่นมาตลอดเวลา
คืนนี้ต้องเป็นคืนพิเศษ คุณแม่มองหน้าผมแววตาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
ฟ้าฝ่าเปรี้ยงลงดูเหมือนจะอยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก แสงสว่างจ้าราวกับมีหลอดไฟนับล้านหลอดจุดสว่างบนท้องฟ้าก่อนระลอกคลื่นเสียงอันเต็มไปด้วยพลานุภาพจะครั่นครืนทลายโลกตามมาอย่างกระชั้นชิด บานเกร็ดหน้าต่างสั่นไหวจนน่ากลัวจะหลุดแตกออกมา
เงาใครบางคนปรากฏหน้าประตูท่ามกลางสายฝนกระหน่ำอยู่ด้านหลัง
พ่อกลับมาแล้ว
แม้ว่าจะกลับมาในสภาพที่เหลือแต่โครงกระดูกและเศษเสื้อผ้าขาดวิ่นเน่าเปื่อย แต่เราก็แน่ใจว่าเป็นพ่อของผม สามีสุดที่รักของคุณแม่ ในมือท่านยังถือซากเครื่องบินรบจำลองที่ผมอยากได้มานาน
เห็นไหม บอกแล้วว่าท่านรักษาสัญญาขนาดไหน
พวกเรารีบจัดการนำท่านเข้ามาในบ้าน ปิดประตูหน้าต่าง ทำความสะอาดให้ท่านจนใหม่เอี่ยม กระดูกของท่านถูกขัดถูจนมันวาว น้ำยาดับกลิ่นและน้ำหอม เสื้อผ้าใหม่ๆ ทำให้ท่านดูแข็งแรงและเท่ห์ไม่เบาเลยทีเดียว
ชีวิตเราทั้งสาม กลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง แม้ว่าจะไม่เหมือนเดิมก็ตาม แต่พวกเราก็พอใจ ปัญหามีเพียงอย่างเดียวคือการพยายามซ่อนคุณพ่อให้พ้นจากสายตาของพวกสอดรู้สอดเห็นทั้งหลาย ยังดีที่บ้านมีห้องใต้ดิน จึงซ่อนท่านไว้ที่นั้น ส่วนกลางคืนวันไหนที่เหงาๆเซ็งๆ ก็จะพาท่านออกมานั่งรถขับรับลมชมแสงสีไปเรื่อยๆจนดึกดื่นจึงกลับบ้าน ซึ่งเรื่องนี้คุณพ่อโปรดปรานมากที่สุด
เคยมีบางครั้งเหมือนขณะที่เราทั้งสามเดินเล่นอยู่ในถนนสายเปลี่ยว โจรกระจอกหลายคนพยายามจะเข้ามาปล้น แต่พอเจอคุณพ่อหันไปมอง พวกนั้นก็เผ่นกระเจิงในลักษณะคนสติแตก ชนิดรดน้ำมนต์เจ็ดวัดก็ไม่น่าจะหาย บางคนเป็นลมตาค้างอยู่ตรงนั้นเลยก็มีซึ่งสมน้ำหน้าพวกมัน
พวกเราอยู่ด้วยกันมานาน จนสุดท้ายคุณแม่ก็จากพวกเราไปอีกคน
คุณพ่อเสียใจมาก นั่งนิ่งอยู่คนเดียวในห้องใต้ดินทั้งวัน โครงกระดูกท่านดูซีดเซียวหม่นหมอง คุณแม่เจ็บป่วยก่อนเสียชีวิตอยู่ระยะหนึ่ง ซึ่งมากพอที่จะทำให้คนอื่นรู้จัก และนำท่านไปสู่เมรุ โดยที่ผมไม่อาจปฏิเสธได้ ร่างของท่านถูกจัดการให้เหลือแต่เถ้าธุลี
แต่คุณแม่ก็สัญญาว่าจะกลับมาเช่นกัน
จนหลายวันต่อมาผมจึงรู้ว่าท่านรักษาคำพูด แม้นว่าจะไร้ตัวตน แต่ท่านก็คงอยู่ในบ้านหลังนี้ นั่งอยู่ตามโซฟา เตียง ห้องนั่งเล่น เก้าอี้โยกตัวโปรด ได้ยินเสียงลมหายใจ และเสียงของท่านตามสถานที่ต่างๆ บางครั้งยังพูดคุยอะไรบางอย่างกับคุณพ่ออย่างออกรส คุณพ่อดูจะดีใจที่สุด กระดูกของท่านสดใสเป็นประกายขึ้น คุณแม่กลับมาอยู่กับพวกเราอีกครั้ง
++++
น้ำทะเลเค็มและมีรสปร่าแปลกๆ
ป่านนี้ภรรยาสุดที่รักของผมจะทำอะไรอยู่นะ เธอคงไม่เชื่อหรอกว่าผมจะรักษาสัญญา
และเธอคงได้ข่าวเครื่องบินโดยสารลำที่ผมนั่งมาด้วยระเบิดกลางทะเลแล้ว เธอคงเสียใจกับการที่คิดว่าสูญเสียสามีที่แสนดีคนนี้ไปแล้ว แต่ไม่หรอก.. ผมสัญญากับเธอว่ายังไงก็จะกลับไปหา
การเดินจากซากเครื่องบิน มุ่งหน้าสู่ชายฝั่ง ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายและรวดเร็วเลย ต้องคอยหลบหลีกสิ่งกีดขวางต่างๆ ทั้งหมู่ปะการัง โขดหิน ร่องเหว ใต้น้ำ ต้องคอยหลบปลาพวกกลุ่มซึ่งจ้องจะเล่นงานเขมือบเป็นอาหาร หรือตอดกินตามเนื้อตัว เคยผ่านไปชายฝั่งซึ่งกำลังมีนักท่องเที่ยวกำลังสวมชุดดำน้ำชมความงามของทิวทัศน์ใต้ทะเลอยู่อย่างสนุกสนาน นักดำน้ำคนหนึ่งบังเอิญผ่านมาเห็นผมเข้าโดยไม่ตั้งใจ เจ้าหมอนั่นตาเหลือกดิ้นตายตะกายน้ำหนีสุดชีวิตราวคนสติแตก ประสาทคงปลิดปลิวไปแล้ว เขาคงนึกไม่ถึงว่ากำลังชมฝูงปลา ปะการัง สัตว์หน้าดินต่างๆ อย่างเพลิดเพลิน จู่ๆจะเจอร่างเลอะเทอะยับเยินแทบเหลือแต่กระดูกเดินโงกเงกออกมาจากเงาโขดหินใต้น้ำราวฝันร้าย
นานนับเดือนเหมือนกันกว่าจะถึงบ้าน ช่วงกลางวันเป็นช่วงลำบากในการเดินทางเพราะผมเองก็ไม่อยากให้ใครพบเข้า จึงต้องหาทางหลบๆซ่อนๆตลอดเส้นทาง
คืนนี้ฝนตก เป็นนิมิตหมายที่ดี ฟ้าคำรามอยู่เป็นระยะ ผู้คนหลบฝนกันอยู่ในบ้าน การเดินทางช่วงที่เหลือสะดวกดีแท้ น้ำฝนช่วยชะล้างสิ่งสกปรกตามเนื้อตัวให้สะอาดขึ้น จะได้ไม่อายและโดนตำหนิเวลาพบหน้าสุดที่รัก เพราะเธอรักความเป็นระเบียบและความสะอาดมาก
นั่นประตูหน้าบ้านปิดสนิท ภรรยาของผมคงไม่นั่งรอหรอก เพราะเธอไม่ใช่คนเชื่อถือเรื่องแบบนี้สักหน่อย ผมแทบจะอดใจไม่ไหว เมื่อนึกว่าพอประตูเปิดจะได้โอบกอดร่างงามในอ้อมแขนให้สาสมกับความคิดถึง ตลอดเวลาอันยาวนาน ในท้องทะเลอันอ้างว้างเยือกเย็นและเส้นทางอันเต็มไปด้วยความทรมาน
ผมพยายามเรียกเธอ แต่ลิ้นไม่มีเสียแล้ว จึงเปลี่ยนเป็นเคาะประตูแทน นั่นเสียงฝีเท้าที่คุ้นหูของเธอเดินลงมาจากในบ้านแล้ว
เธอคงจะแปลกใจ แต่สงสัยเหมือนกันว่าจะดีใจไหมนะที่ผมกลับมาตามคำสัญญา......
แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 46 20:57:32
จากคุณ :
Psycho man 
- [
1 ก.ย. 46 17:00:25
]
คำมั่นสัญญา (ตอนเดียวจบ)
