....เ ห ยื่ อ .....

    เหยื่อ

    “ แวว  ฉันจะหมั้นอาทิตย์หน้า”  กี้ เอ่ยขึ้นสายตามองไปเบื้องหน้าเหม่อลอยเคว้งคว้างเลื่อนลอยไร้จุดหมาย  
    “หือ…กับใคร  สองวันก่อนเธอทำท่าจะเป็นจะตายเสียให้ได้ ที่ แฟนเธอทิ้งเธอไปมีคนอื่น แล้ววันนี้เธอบอกจะหมั้น ผีเข้าหรือเปล่า กี้”  
    “ จริง ๆ “
    “กับใคร”
    “ พี่เจต” กี้ตอบกลับไปสั้น ๆ
    “เธอจะบ้าหรือกี้ ฉันรู้นะว่าเธอไม่ได้รักเค้า”  แวว ผินหน้ามาทางเพื่อนอย่างให้ความสนใจปนตกใจ
    “ใช่ ฉันไม่ได้รักเค้า  แต่ฉันรู้ว่าเค้ารักฉัน  ฉันก็แค่อยากให้ผู้ชายรู้จักคำว่า  “เสียใจ” เป็นยังไง”  กี้ ตอบกลับน้ำเสียงเรียบเฉยราวกับเป็นเรื่องปรกติ
    “จะบ้าตาย กี้เธอจะเหมาว่า ผู้ชาย เลว เหมือนกันหมดทุกคนได้ยังไง  แล้วนี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่”
    “ก็แค่ รับหมั้น  พอถึงวันแต่งงาน ก็บอกเลิก ท่าทางสนุกดีฉันว่า”  กี้  ยิ้มให้กับตัวเองนึกถึงภาพชัยชนะที่ได้เห็นอีกฝ่ายเสียใจ
    “ฉันจะเป็นลม  แล้วถ้ามันไม่ง่ายอย่างที่เธอคิดล่ะกี้ อย่าเลยฉันว่า”  แวว  ยกมือขึ้นกุมขมับเสยผมที่ลงมาปกหน้า
    “อย่าห้ามฉันเลยแวว”  กี้ยังคงยืนยันประโยคเดิม
    ………………….


    “กี้ พี่รักกี้นะครับ พี่สัญญาว่าผมจะดูแลกี้ตราบชีวิตผมจะสิ้นลมหายใจ”  เจต  หยิบเพชรประกายแวววาวขึ้นมาจากกระเป๋า สวมใส่ให้เธอ
    “ขอบคุณคะ” กี้ ยิ้มรับบาง ๆ มุมปาก พร้อมกับยื่นมือข้างซ้ายให้กับเค้า
    “กี้ แม่พี่ไปดูวันแต่งของเรามาแล้วนะ แม่บอกว่า อีกสองอาทิตย์เราน่าจะเตรียมงานแต่งทัน กี้มีปัญหาอะไรไหม?”
    “ไม่มีค่ะ ตามใจพี่เจต” กี้ส่ายหัวไปมา
    …………………..

    สองอาทิตย์ผ่านไป


    “พี่เจต คิดอะไรอยู่เหรอค่ะ ดูสีหน้าซีเรียสจัง กี้เรียกตั้งนาน ไม่ได้ยินเหรอค่ะ”
    “เอ่อ..คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ ตะกี๊ กี้ว่าอะไรนะพี่ไม่ได้ยิน
    “ กี้มีเรื่องจะบอกพี่เจตค่ะ”  กี้เอ่ยขึ้น ขณะอยู่กันสองต่อสองภายในบ้านของเจต
    “ มีอะไรเหรอครับกี้ อีกสองวันเราก็จะแต่งงานกันแล้ว กี้ดีใจไหม”
    “ เรื่องนี้แหละค่ะที่กี้จะคุยกับพี่”
    “ทำไมเหรอ หรือว่ากี้มีปัญหาอะไร”
    “ คือว่า กี้กลับไปทบทวน กี้ไม่อยากให้พี่ต้องเสียใจ คือว่ากี้ยังลืมเค้าไม่ได้ และกี้ก็ไม่ได้รักพี่ด้วย”
    “ทำไมล่ะกี้  เราปรับตัวเข้าหากันได้นี่  พี่สัญญาว่าพี่จะดูแลกี้ พี่รักกี้นะ”  เจต แสดงสีหน้าเศร้าสลด
    “แต่เอาเถอะ พี่ไม่อยากทำร้ายหัวใจกี้ และพี่คงไม่มีความสุข ถ้าพี่ได้กี้มาแต่ตัว แต่ไม่ได้หัวใจ”  เจตเอ่ยเสียงเศร้า
    “ขอบคุณคะที่เข้าใจกี้  กี้เอาแหวนมาคืนพี่ค่ะ กี้ขอโทษนะค่ะ”  กี้ยื่นแหวนหมั้นส่งคืนให้เจ้าของ
    และไม่รอให้อีกฝ่ายกล่าวอะไรอีก หันหลังเดินจากมา  ยิ้มให้กับตัวเองที่สามารถทำให้อีกคนเสียใจได้  
    ทว่าถ้าหากเธอหันกลับไปดูอีกฝ่ายเวลานี้ เธอคงนึกแปลกใจ

    .......

    ...
    .
    “ เดี๋ยวกี้  นี่กี้เอาแหวนปลอมมาให้พี่นี่ แหวนเพชรจริง ๆ ของพี่อยู่ไหน? “

    ….

    ….
    THE END


    จากคุณ : ดินสอสีน้ำ - [ 2 ก.ย. 46 13:11:17 ]