W2440367 ~~~เรื่องราว " ความรัก " จาก ผ้าห่ม~~~ [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 1

กริ๊งงงงงงงงงงงงงง

“ ฮัลโหล ”

เธอเงียบไปพักใหญ่ ใครโทรมากันนะ ขอให้เป็นเขาทีเถอะ เธอคงจะดีใจถ้าเป็นเขาโทรมา ฉันหวังว่าเธอคงจะไม่ต้องร้องไห้อีก

“ โอ๊ตเหรอ มีอะไรหรือเปล่า ”

ในที่สุดเขาก็โทรมา เธอของฉันคงจะไม่ต้องร้องไห้แล้วสินะ ฉันดีใจจังต่อไปนี้ฉันก็คงจะได้ทำหน้าที่เดิมอย่างมีความสุขต่อไป ฉันโอบกอดเธออย่างยินดีฟังเธอพูดคุยโทรศัพท์กับปลายสายด้วยใจแสนสุข

“ เราไม่เป็นอะไร ”

“ เธอโทรมาทำไม เพิ่งคิดได้เหรอว่ายังมีเราอยู่ ”

เอะๆ อะไรกันเนี่ย ดูท่าทางมันจะไม่ค่อยเหมือนอย่างที่ฉันคิดซะแล้ว เธอเริ่มสะอื้นอีกแล้ว เขาพูดอะไรกับเธอนะ ไม่เอาๆ เธอของฉันอย่างร้องไห้นะ ฉันจะกอดปลอบเธออยู่ตรงนี้ไง โอ๋ๆๆ

“ พอกันที เธอไม่ได้มีแค่เรา ทุกอย่างที่เธอให้เราก็ไม่ต่างอะไรกับที่เธอให้คนอื่น เราเคยคิดว่าเธอรักเรา แต่เรามันโง่ไปเอง มุขเก่าๆของเธอเก็บเอาไว้เหอะ เราคงไม่โง่อีกต่อไปแล้วละ แค่นี้นะ ”

เธอวางสายลงก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น ฉันโอบกอดเธอไว้เฉกเช่นเดียวกับที่เธอกอดฉันคืนนั้นฉันปลอบประโลมเช็ดน้ำตาให้เธอจนเช้า เธอของฉันดูโศกเศร้ายิ่งกว่าทุกวันฉันไม่รู้ว่าการที่เขาโทรมานั้นจะทำให้เธอแย่ลงขนาดนี้ ฉันอยากบอกเธอเหลือเกินว่าฉันยังอยู่ตรงนี้นะ ฉันยังเป็นตัวแทนความรักความอบอุ่นของเธออยู่ไง

…..ก็ฉันไม่ใช่เหรอที่เป็นสิ่งที่มีค่าเหลือเกินสำหรับเธอ….

เธอซึมลงไปอย่างเห็นได้ชัด ในบางครั้งเธอก็จะร้องไห้ แม้จะไม่มากมายเหมือนวันที่เขาโทรมาวันนั้น แต่มันก็ยังคงแฝงไว้ด้วยความเศร้า ฉันยังคงอยู่เคียงข้างเธอ และเธอก็ยังคงเป็นสิ่งมีค่าสำหรับฉัน…

ณ. ค่ำคืนหนึ่ง

เธอนั่งมองฉันเนิ่นนานกว่าที่เคย เธอไม่ยอมดึงฉันขึ้นมาเพื่อโอบกอดเธอไว้เหมือนเคย แววตาเธอแม้จะยังคงแฝงไว้ด้วยความเศร้า แต่มันก็ดูเข้มแข็ง ฉันดีใจจังเธอคงเข้มแข็งขึ้นมากแล้วสินะ แล้วจากนี้เธอก็คงจะไม่ต้องร้องไห้อีก แต่ในความเข้มแข็งนั้น มันดูน่าหวาดหวั่นสำหรับฉันเหลือเกิน ทำไมเธอไม่ยอมให้ฉันได้ทำหน้าที่ให้ความอบอุ่นแก่เธอเสียที …

ในที่สุดเธอก็ดึงฉันขึ้นมาถือเอาไว้ ไม่ยอมคลีฉันออกเหมือนเคยเธอกอดฉันเอาไว้โดยที่ไม่ยอมให้ฉันได้โอบกอดเธอ เธอซบหน้าลงกับปลายด้านหนึ่งของฉัน ฉันรู้สึกว่าผืนผ้าของฉันได้ซึมซับน้ำใสๆ อีกครั้ง ฉันอยากกอดปลอบเธอจัง คลี่ฉันออกทีเถอะ….

เธอสูดหายใจเข้าลึกขึ้น ก่อนจะเช็ดน้ำตาหยดสุดท้ายลงกับฉันก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับโอบฉันเอาไว้ในอ้อมแขน เธอกำลังจะพาฉันไปไหนสักที่ ฉันรู้สึกกลัวอย่างประหลาด อย่าให้มันเป็นอย่างที่ฉันคิดเลย มันไม่เป็นอย่างที่ฉันคิดหรอก เธอคงไม่ทิ้งฉันไปง่ายๆ

……ในเมื่อฉันช่างเป็นสิ่งที่มีค่าเหลือเกิน ไม่ใช่หรือ??? ……

เธอวางฉันลงในกล่องใบใหญ่ ฉันมองเธอจากในกล่องนั้น ภาพที่ฉันเห็นเธอตอนนี้คล้ายคลึงกับเมื่อฉันเห็นเธอตอนแรก เพียงแต่คราวนั้นเธอของฉันดูร่าเริงกว่านี้มากนัก และนี่มันคงจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะได้เห็นเธอ

กล่องได้ถูกปิดลง ฉันกลับมาอยู่ภายในกล่องอีกครั้งเหมือนกับแรกที่ฉันมาหาเธอ แต่นี่ฉันกำลังจะไปจากเธอใช่ไหมนะ แล้วหน้าที่ของฉันละ ใครจะทำหน้าที่เป็นตัวแทนความรักความอบอุ่นให้แก่เธอ แต่เธอคงไม่ต้องการมันอีกแล้ว ฉันไม่รู้ว่าจากนี้ไปใครจะซับน้ำตาให้กับเธอ แล้วเธอจะยังคงร้องไห้อีกไหม ฉันเป็นห่วงเธอเหลือเกิน และตอนนี้ฉันก็เริ่มรู้สึกตัวแล้วว่า

….. ฉันไม่ใช่สิ่งที่มีค่ามากเหมือนที่เคยคิดเลย…..

การเดินทางภายใต้กล่องใบใหญ่ดำเนินต่อไป ฉันอยู่ในกล่องเป็นเวลานานกว่าคราวแรกมากนัก ฉันรู้สึกอึดอัด และเศร้าใจ ฉันไม่รู้ว่าฉันจะมีค่าสำหรับใครต่อไปกันอีกเล่า ในเมื่อคุณค่าของฉันได้ถูกทำลายลงแล้ว เธอทิ้งฉัน….

กล่องถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง คราวนี้สิ่งที่ฉันเห็นตรงหน้าไม่ใช่เธอ แต่เป็นภาพของชาวบ้านกลุ่มใหญ่และข้าวของอีกมาก มีผ้าห่มเหมือนฉันอีกหลายผืนอยู่ข้างๆกัน ชาวบ้านเหล่านั้นดูแววตายินดียิ่งนักเมื่อเห็นพวกฉัน หลายคนเป็นคนแก่ อีกหลายคนเป็นเด็กตัวเล็กๆที่กำลังเข้าคิวรับของเล่นอยู่ข้างๆ

มือใหญ่ๆ ของผู้ชายท่าทางใจดีจับฉันขึ้นมามอบให้กับยายคนหนึ่ง เธอยกมือไหว้เขาอย่างขอบคุณเหลือเกิน ไม่มีข้อความใดๆ ที่จะบ่งบอกคุณค่าของฉัน เหมือนเมื่อครั้งฉันได้พบเธอ ฉันไม่รู้ว่าต่อนี้ไป ฉันจะได้ให้ความอบอุ่นแก่ใคร คงจะเป็นยายคนนี้กระมัง แล้วยายคนนี้จะทิ้งฉันเหมือนที่เธอเคยทิ้งฉันหรือเปล่า ฉันอดหวาดหวั่นไม่ได้

ฉันไม่คุ้นเลยกับการทำหน้าที่ใหม่ เพราะตลอดเวลาฉันไม่เคยโอบกอด ให้ความอบอุ่นแก่ใครนอกจากเธอ ที่อยู่ใหม่ของฉันเป็นเพียงไม้กระดานปูด้วยผ้าล้อมด้วยมุ้ง ใครกันนะที่ฉันจะให้ความอบอุ่นในคืนนี้

“ มาเร็วๆ มา เข้ามานอนกันตรงนี้ เอ้า!!! ไอ้แดงให้น้องมันนอนด้วย รีบมานอนเดี๋ยวตอนดึกจะยิ่งหนาว ”

เสียงยายเรียกเด็กชาย 2 คนเข้ามานอนในมุ้งนั้น เด็กๆ รีบทำตามอย่างว่าง่าย ยายดึงฉันขึ้นห่มให้แก่เด็กชายทั้งสองก่อนจะดึงชายผ้าที่เหลืออีกด้านหนึ่งห่มให้แก่ตัวเอง ทั้งสามคนซุกตัวภายใต้อ้อมกอดของฉัน ฉันไม่เคยได้แผ่ขยายเต็มตัวขนาดนี้มาก่อน คราวนี้ฉันได้ให้ความอบอุ่นกับคนถึง 3 คน เด็กน้อยขดตัวอยู่ภายใต้ตัวฉัน ทั้งสามกอดกันแน่นพร้อมกับดึงฉันให้กระชับมากขึ้น ฉันโอบกอดพวกเขาด้วยความเต็มใจ และแล้วฉันก็เริ่มรู้แล้วว่า …

……ฉันช่างเป็นสิ่งที่มีค่าเหลือเกิน …..

จากคุณ : *แชมพู* - [ 3 ก.ย. 46 20:55:14 ]

ความคิดเห็นที่ 26

แวะมาตอบก่อนค่ะ พรุ่งนี้จะต้องเดินทางไปรับน้องที่ระยอง ทิ้งไว้นานเด๋วคนอ่านจะน้อยใจ อิอิ

แหะๆ ตอนเขียนก็ไม่คิดว่ามันจะออกมาอบอุ่นแบบนี้เหมือนกัน เพราะเขียนไปก็ยังงงๆ ตัวเองอยู่ว่าจะสื่ออะไรกัน แต่ก็รู้สึกดีเหมือนกันที่เรื่องออกมาเป็นแนวนี้ไปได้

** พี่ชินตาโร่ **
มันแล้วแต่มุมมองค่ะ บางทีคนเราก็เหมือนกันนั่นแหละ เราอาจรู้สึกว่าวันนึงเราอาจไร้ค่าสำหรับใครบางคน แต่เราเองก็ยังคงเป็นที่ต้องการและมีค่าสำหรับใครอีกหลายคนอยู่ก็ได้ เพียงแต่เราจะเปิดใจมองคุณค่าตรงนั้นไหม อยากให้คนอ่านแล้วยิ้มค่ะ คนเขียนดีใจ อิอิ

**canosssa**
หวายยยย ห่มจนจะเน่าแล้ว เอาไปขายเชียงกงจะได้ราคาไหมนั่น หรือ จะเอาไปไว้เช็ดคราบน้ำมัน แทนคราบน้ำตา อิอิ

** Job **
หยอกเย้า คนนี้ขอข้ามไปเลยได้ไหมค่ะ เขิลลลลลล วุ้ย เล่นมาบอกรักกันกลางอากาศเลยอ่ะ รักจังเล้ยยยย
// yuck

** พี่เจ้าหญิงน้อย **
ขอบคุณค่ะพี่พิมที่ชอบ ตอนแรกที่เขียนจนจบ ยังคิดอยู่ว่าคนอ่านจะรู้เรื่องไหมน้อ อดกังวลไม่ได้ แต่พอพี่พิมบอกว่าชอบแล้ว โหหหห ใจพองเลยค่ะ แสดงว่างานชิ้นนี้ ผ่าน!!! ( อย่างน้อยก็มีคนชอบ 1 คนแระ อิอิ )

** ใบชา กล้าอ่อน **
ถ้าเรา คิดว่าทุกสิ่งบนโลกนี้มีหัวใจ เราคงจะทะนุถนอม สิ่งต่างๆ เอาไว้อย่างดีท่สุด มั้งค่ะ ^___^

** พี่เปียร์รุส **
แหมๆ ไม่ได้จิ หนูก็เหน่ แรงมิใช่น้อย ไม่อยากจะคุย ก็น่ารักปานนี้ใครเห็นก็รักหลงเป็น ธรรมดา 55555555

แปะไว้เอามาคืนด้วยนะเจ๊ นะ

** ลุง song 982 **
หนูนี่แหละ จะเป็นหลอกผีผ้าห่มซะเอง ไม่กลัวซะหรอก แน่จริงก็มาหลอกดิ จะเอาให้ผีหนีเปิดเปิงไปเลย

เนอะพี่แวนเนอะ

** พยาบาลเกเร **
มาแปะ แวะทักทาย แค่เห็นชื่อก็ดีจายแล้นนน ว่าแต่ พี่โอคนข้างบนที่เจ๊ว่าอ่ะ หมายถึงลุง หรือ หนู กันแน่อ่ะ จะได้ระวังตัวถูกๆ

** รวยระรินกลิ่นชา **
อืมม ไม่เคยไปออกค่ายเหมือนกันค่ะ แต่คิดว่าการที่เราได้เป็นผู้ให้กับคนที่ด้อยโอกาสกว่า คนรับย่อมสุขใจอยู่แล้ว ที่อย่างน้อยเค้าก็ไม่ได้ถูกทอดทิ้ง เนอะ ^__^

** พี่ scottie **
ดีใจด้วยนะคะ เย้ มาเชียวแสดงว่าเดาถูก อิอิ แหมก็จะให้เอาทิ้งไปเฉยๆได้ไง อย่างน้อยมันก็ยังเป็นของที่ใช้ประโยชน์ได้ แม้คุณค่าของมันสำหรับเราจะเปลี่ยนไป แต่คุณค่าในตัวของมันไม่เคยเปลี่ยน นี่ค่ะ

** พี่หมู **
เอ่อ ดีใจค่ะที่ชอบ เอ่อ เรื่องบอกรักกลางอากาศนั้น เอ่อ ครืออ แบบ ขอข้ามเลยแล้วกัน อ่ะ

** ต้วนมันอ้า **
อิอิ เอามาอ่านเองอีกครั้ง ก็อดรู้สึกหดหู่ใจแทนเจ้าผ้าห่ม ตอนถูกจับลงกล่องเหมือนกัน แต่ก็ยังดีที่ในที่สุดผ้าห่มก็ได้เจอคนที่เห็นคุณค่าของมัน ดีใจที่อ่านแล้วยิ้มนะคะ

ส่วนเรา คงไม่เผลอยิ้มหรอกค่ะ เพราะยิ้มแบบจงใจไม่เผลอเลยหละ 555555555

** TSURUGI **
เธอคนนั้น มีน้ำใจ แต่ผ้าห่มก็เสียใจ และในที่สุด ผ้าห่มก็เข้าใจ แล้วมันเกี่ยวกันยังไง ก็ไม่รู้แหะ

แว๊กกกกก จะมีคนเอาดีทีที มาฉีดที่กระทู้หนู ช่วยด้วยยยย เด๋วสำลักตายล่ะแย่เลย อิอิ

** น้ำลายบูด **
มายิ้ม แล้วพูดจาไม่รู้เรื่องอยู่ 2 คำ แล้วเค้าก็ไป
อะไรกันหว่า???

** เอ่ออ่ะนะคะ **
เอ้า อิจฉาก็รีบหาซิยะ ใครไปห้ามหล่อนไว้ล่ะ คิกๆๆๆ

** amp **
กรี๊ดดดดด นักเขียนแวะมาทัก ขอบคุณค่ะ ขอบคุณนะคะ อิอิ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

** ไม่รู้ซิ**
รู้สึกดีชะมัด งั้นก็ขอให้ความรู้สึกดีๆนี้ ติดตัวไปนานๆ นะคะ

** i-tim **
ยังไม่หลังหรอกค่ะ จาก list ลายชื่อของหน้าม้าแล้ว ยังจะมีคนตามมาอีก อิอิ ยังไงก็ดูแลผ้าเช็ดตัวผืนนั้นให้ดีๆ นะคะ

** P_Jung **
ขอบคุณค่ะ
^________________^

** เม-ดา **
อย่างน้อยที่สุด ผ้าห่มก็เห็นคุณค่าตัวเองอีกครั้ง ด้วยค่ะ

** พี่จันทร์เจ้าขา **
หลิงก็ติดผ้าห่มค่ะ แม้จะร้อนก็ต้องห่ม ไม่ห่มนอนไม่หลับ ไม่รู้เป็นไงเหมือนกัน บางทีห่มไปเหงื่อท่วมเลย ก็ยังจะห่ม เฮ้ออออ

** kwanmanee **
แหะๆ อย่าร้องเลยนะคะ ยิ้มดีกว่าเร็วววววว

****************************

อย่างไร แชมพูคงจะทิ้งกระทู้ไปซัก 3 วัน เพราะจะต้องไปรับน้อง ฝากทุกคนในถนน ดูแลความรู้สึกสิ่งรอบๆตัวด้วยนะคะ แล้วอย่าลืมดูแลตัวเองดีๆ นะเออ

คืนนี้ นอนหลับฝันดี แล้วอย่าลืม ห่มผ้านะคะ แล้วความปรารถนาดีจากเราจะโอบกอดคุณ

^____________^

จากคุณ : *แชมพู* - [ 4 ก.ย. 46 19:36:00 ]