คำพวกระบบสุริยะจักรวาล ดาวอังคาร หลุมดำ เนบิวลา สะเก็ดดาว ดาวหาง ทางช้างเผือก หรืออะไรทำนองนี้ เมื่อได้ยิน มักทำให้ผู้ฟังรู้สึกอิ่มเอิบอย่างประหลาด เหมือนกับว่ามันผูกโยงความหมายไว้กับภาพสวยงาม ที่เราต่างได้เคยเห็นผ่านหนังสือรูปภาพ สีสรรนับพันล้าน ภาพที่ก่อกำเนิดจากความไร้ระเบียบ ความฟุ้งกระจาย ความสวยงามที่เกิดจากการไหลไปสู่สมดุล มันก็คล้ายกับเวลาที่เราได้ยินเสียงนก เสียงฝนปรอยๆ หรือว่าเสียงน้ำไหลจากลำธาร ธรรมชาติคือทุกสิ่ง ทำให้เราเห็นว่าเราก็เป็นแค่ธุลีดาราเท่านั้นเอง
แต่ตอนนี้วัฒนากำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ข้างตึกเก่าร้างแห่งหนึ่ง มันไม่ได้ตั้งอยู่ห่างแห้งแล้งจากผู้คนแต่อย่างใด ยิ่งไปกว่านั้น มันยังอยู่บริเวณที่คนเดินไปมา ติดกับลานจอดรถ อยู่ข้างโรงเรียน เพียงแต่ตอนนี้ มันดำรงอยู่เป็นแค่สถานที่รกร้าง สภาพของมันเป็นแค่สสาร ที่ไร้แก่นสาร ไม่มีความหมายใดๆ นอกจากความเป็นอยู่ของมัน ที่ตรงนี้ เวลานี้เท่านั้น แต่นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาชอบที่จะมานั่งแถบนี้ มองความเสื่อมโทรม ซึ่งถ้ามองอย่างละเอียดแล้ว มันก็เป็นศิลปะอย่างหนึ่ง ที่สร้างความเต็มอิ่มทางอารมณ์ให้กับเขา มันทำให้เขาสงบและก่อให้เกิดความสะเทือนใจไปพร้อมๆ กัน
เหมือนกับบุหรี่ ที่ค่อยๆ ไหม้ไปทีละน้อย เป็นกองไฟส่วนตัว ที่เขาเลี้ยงไว้ดูเล่น และจุดขึ้นมาเวลาเหงา และอึดอัดใจ มันเป็นเหมือนประตูที่เขาใช้ระบายสิ่งที่กัดกดอยู่ข้างใน และปล่อยมันไปกับควันที่ล่องลอย
เวิ้งคว้าง และว่างเปล่า วัฒนาเหลียวมองไปเบื้องหน้า ไปยังรถที่จอดสงบนิ่งอยู่หลากหลายสีนั้น ถ้ามันอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆ ไม่มีใครมาขับมันออกไป และปล่อยให้ตากแดดฝนลมไปเรื่อยๆ ไม่นานก็คงจะผุพังสลายไปตามที่สิ่งต่างๆ เป็น ถึงแม้ว่าจะมีคนเอาพวกมันไปใช้ ดูแลทะนุถนอมรักใคร่ อย่างไรสักวันพวกมันก็คงไม่พ้นกลายเป็นซากโลหะ ที่ยับและยุ่ยไปตามแรงพัดพาของกระแสเวลา คนเราก็ไม่ต่างกันนัก เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นวนรอบของสังขาร การเกิดและการตายเป็นจุดเริ่มและสิ้นสุด มีลักษณะเป็นสิ่งฉับพลัน ที่น่ากังวลยิ่งกว่าคือการแก่และเจ็บนั่น เพราะว่ามันเป็นช่วงเวลา ที่ยืดเยื้อและยาวนาน คนเราเมื่อเกิดมา ก็มองเห็นตนเองเจริญเติบโตขึ้น แข็งแรงขึ้น แต่ก่อนที่เขาจะได้ไปสู่จุดที่สมบูรณ์ เขาก็เริ่มสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของคนรอบข้าง พัฒนาการของเขาเกิดขึ้นพร้อมๆ กับความทรุดโทรมของคนรอบกาย สิ่งภายนอกบุบสลายลง เมื่อสภาพภายในเริ่มผลิบาน จนกระทั่งเมื่อถึงจุดหนึ่ง เขาเองก็จะเริ่มได้พบกับสิ่งนั้นบ้าง ความอ่อนล้าภายในที่เป็นบทนำของการแก่ เจ็บ และตาย เหมือนกับการโหมโรง ที่มาแล้ว มาอีก ซ้ำไปมา เป็นเครื่องตอกย้ำว่าไม่มีใครที่หนีพ้น
วัฒนาขอเพียงว่า ถ้าถึงวันนั้น เขาขอจากไปอย่างสงบ สิ่งที่เขาสงสัยก็คือว่า มันจะเป็นไปได้หรือไม่?
ตึกด้านข้างของเขานี่ จากไปอย่างสงบ อย่างสันโดษและไม่มีใครสนใจ ศพของมันตั้งอยู่ตระหง่าน ยังไม่ได้ผ่านการทำพิธีกรรมใดๆ ยังไม่โดนทุบ เพื่อนำพื้นดินด้านล่างไปใช้ทำประโยชน์อย่างอื่น
เมื่อดาวตาย หลายครั้งที่เขาจะได้ยินว่ามันจะยุบตัวลงและดับไปอย่างสงบเช่นกัน
แต่ก่อนหน้านั้นเล่า?
จากคุณ :
ทัศนา
- [
3 ก.ย. 46 23:38:04
A:203.107.193.223 X:
]
การตายอย่างสงบ (หมายเลข 1)
