[ : [ : [ : [ : เก็บเอาไว้ทำไม : ] : ] : ] : ]

                 แคกๆๆ    ฮะ..ฮะ..ฮัดชิ่ว..       ..  โอ๊ยไม่ไหวค่ะ..ฝุ่นเยอะจริงๆ…แคกๆ .. หนูยีไม่ได้มาเปิดกระทู้ นาน…กระทู้ของหนูยีฝุ่นจับไปหมดแล้ว…  แคกๆ… ฮะ..ฮะ..ฮา….ดชิ้ว…ววว    



                 แฮะๆ..สวัสดีค่ะทุกคน  เห็นกระทู้หนูยีฝุ่นจับ  สกปรกหน่อยไม่ว่ากันนะคะ … ช่วงนี้หนูยี ไม่ว่างด้วย…เพราะว่าติดทำภารกิจในหน้าที่ของตัวเอง  อาทิตย์ที่ผ่านมาเลยไม่ยอมเข้าถนนเลย… คอมก็ไม่ แตะ.. เพราะถ้าแตะแล้วก็แกะไม่ออกต้องเล่น แล้วก็เล่นนานๆด้วย     แต่ขณะนี้ภารกิจได้เสร็จสิ้นลงแล้ว…  5555   นี่จึงเป็นเวลาแห่งการปลดปล่อยค่ะ…

                 ความจริงแล้ว  หนูยีมีเรื่องอะไรมาเล่าให้อ่านด้วย…มีหลายเรื่อง…แต่ว่า..ตอนนี้หนูยีเขียนอะไรไม่ออกเลยค่ะ…..  หรือจะบอกให้ตรงประเด็นก็คือไม่กล้าที่จะเขียนออกมาเสียละมากกว่า  

                 ….  ……………………………………………..
    ……………………………………………..
    ……………………………………………..

                 ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา อารมณ์หนูยีแปรปรวนมากๆเลย  มีหลายเรื่องมาให้คิดมาก ทั้งเรื่องติดภารกิจหลัก  ทั้งเรื่องกลุ้มใจกะความรู้สึกแปลกๆที่ไม่เคยเจอ   ไปๆมาก  หนูยีก็มีอาการแสบท้อง…แสบท้องอยู่ตลอดเวลา  ต้องรีบไปหายาเคลือบกระเพาะกินกันไว้ก่อน  

                 ช่วงแรกๆนั้น สมาธิกระเจิงมากๆ…เพราะคิดมากเกินเหตุ… กว่าจะตั้งตัวได้ ก็เล่นเอามึนไปเลยค่ะ…เพราะงั้นการจะทำภารกิจครั้งนี้เลยออกจะเป็นงานหนักไม่ใช่เล่น   แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ถึงแม้จะสะบักสะบอมก็ ตามที…..

                 เพราะอย่างนั้น ตลอดระยะเวลาเกือบ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ก็เลยเป็นช่วงแห่งการสะสมความเครียดไว้ กับตัวหนูยีเอง   เครียด-คิดมากด้วยเรื่องที่ไร้สาระสุดๆ…….  อยากระบายค่ะ  เพราะหนูยีเป็นคนที่เก็บความเครียดไว้กับตัวเองนานๆไม่ได้   เพราะถ้าเก็บไว้ ยิ่งนานเท่าไหร่  ก็จะยิ่งทำให้ตัวเองเพี้ยนมากขึ้นทุกที    
    คิดเหลือเกินอยากโทรไปบ่นเรื่องที่หนูยีเครียดให้ใครต่อใครฟัง  เพื่อเป็นการระบายความอัดอั้นของตัวเอง

                 แต่ปรากฏว่า…ช่วงที่ผ่านมา ไม่ใช่เพียงหนูยีคนเดียวหรอกค่ะที่เครียด ที่มีปัญหา..  แต่ละคนก็มีปัญหาของตัวเองทั้งนั้น  …  เครียดกับเรื่องงานบ้าง   ไม่สบายบ้าง   ฯลฯ     ซึ่งก็คงจะหนักกว่าปัญหาที่หนูยีเจอแน่ๆ..(ก็ ปัญหาของหนูยีมันไร้สาระสุดๆเลยนิคะ)  …  

                 คิดอย่างนั้นแล้ว… สิ่งที่อยากจะบอกเล่าออกไป..หนูยีก็ต้องกล้ำกลืนฝืนทนเก็บปัญหาของตัวเองไว้กับตัวเองต่อไป    ไม่กล้าที่จะบอกเล่าให้เพื่อนๆพี่ๆ มาร่วมกลุ้มใจกับตัวของหนูยี   ให้หนูยีกลุ้มใจคนเดียวก็พอแล้ว อย่าให้ตัวหนูยีเอาเรื่องไม่สบายใจไปใส่ให้คนอื่นอีก……คิดอย่างนั้น  ความเครียดมันก็เลยอยู่กับหนูยีต่อไป … แล้วนั่นก็ทำให้ตลอดสองอาทิตย์มีอารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆละมาก…  

                 จนในที่สุด… สิ่งที่คิดมาก ก็เกิดผลค่ะ…เพราะว่ามันทำให้หนูยีไม่สามารถจะเขียนอะไรออกมาได้….หนูยีกลัวการเขียน..!!!     … เมื่อถึงที่สุดความคิด(อีกเหมือนกัน)ก็บอกออกมาว่า…แล้วยังจะเก็บเอาไว้ทำไมอีก…  ปลดปล่อยมันออกมาซะสิ    …. แต่ว่าจะไปปลดปล่อยที่ไหนละ .. ???   ในที่สุดก็ตัดสินใจ…  เขียนมันออกมานี่ละคะ…

                 เมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้ว… ความรู้สึกก็ปลอดโปร่งขึ้นเยอะมากๆ เลย  ความกดดันต่างๆ ก็เริ่มลดลง  สิ่งที่ไม่คิดว่าจะเขียนออกมาได้..ก็เริ่มที่จะออกมาเป็นตัวหนังสือที่ละนิดทีละหน่อย  

                 ความเครียดที่สะสมจนหนูยีไม่สามารถจะเขียนอะไรออกมาได้อีก ก็คือ..หนูยีรู้สึกกดดันมากๆ เลยเรื่องเป็นเด็กดีนี่ละ… ทำไมนะ..ทุกคนถึงได้มองว่าหนูยีเป็นเด็กดีเสียเหลือเกิน…    เป็นเด็กใสๆบ้างละ… เป็นเด็กที่มี จิตใจดีบ้างละ… แล้วยังบันทึกของหนูยีนี่เป็นบันทึกใสๆจังนะ  และอีกหลายๆคำ  ที่ชมกันเข้ามา  (อย่าหาว่าหนูยี ยกยอตัวเองเลยนะคะ)    

                 นั่นทำให้หนูยีกดดันสุดๆ  เพราะตอนนี้หนูยีรู้สึกตัวเองเป็นเด็กเลวอยู่ !!!      

                 จริงๆนะคะ    หนูยีไม่เหมาะกับคำชมที่ใครต่อใครชมกันเข้ามาเลย…  รู้สึกว่า หนูยีกำลังหลอกลวงทุกคนอยู่   หลอกให้ทุกคนคิดว่าหนูยีเป็นเด็กดี   ทั้งๆที่ความจริงแล้วหนูยีเป็นเด็กไม่ดีต่างหาก….
                 
                 ก็ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา  หนูยีมีแต่ความคิดที่ไม่ดีอยู่เต็มหัวไปหมดเลย….ไม่ว่าจะรู้สึก  

            รำคาญเพื่อนบางคนที่อยู่ด้วย   ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรให้  

            บางทีก็เห็นแก่ตัว …ไม่บอกสิ่งดีๆ ให้กับคนอื่นรู้เพราะอยากรู้คนเดียวบ้าง

            อิจฉาเพื่อนคนนี้จัง….  ทำไมเขาทำได้แบบนี้นะ..หนูยีก็อยากทำได้แบบนี้บ้าง

            อิจฉาที่เพื่อนทำอะไรบางอย่างได้ดีกว่าตัวเอง….

            บางทีก็น้อยใจบ้างละ ที่ไม่ยอมสนใจหนูยีเลย…ทั้งทีบางทีก็ลืมมองตัวเองไปว่าเราก็ไม่ได้สนใจเหมือนกัน

                 แค่คิดก็รู้สึกแย่มากๆแล้วค่ะ… ทำไมตัวเองถึงได้มีความคิดที่แสนเลวได้ขนาดนี้…  ทำไมตัวเองถึงกลายเป็นคนหลอกลวงแบบนี้… หนูยีไม่ชอบสิ่งที่หนูยีเป็นเลย  ทั้งๆที่เพื่อนหนูยีออกจะน่ารัก…ให้ความจริงใจกับหนูยีมากขนาดนี้… แต่หนูยีกลับคิดไม่ดีแบบนี้ได้ยังไง….

                 เห็นไหมค่ะว่าหนูยีเป็นเด็กเลว ไม่ได้ดีอย่างที่ใครต่อใครคิด….แล้วก็ทำให้หนูยีไม่สามารถเขียนบันทึก(ไม่)ลับ  ให้ออกมาใสๆ ได้อย่างเคย…ก็มันจะออกมาใสๆได้อย่างไรกัน..ในเมื่อตัวคนเขียนมีแต่จิตใจที่ไม่ดี เต็มไปหมดแบบนี้….  

                 ถ้าเขียนๆออกไป..จะทำให้คนอ่านผิดหวังหรือเปล่า(อย่างกับมีคนหวังกับบันทึก(ไม่)ลับ ของหนูยีเยอะอย่างนั้นละ เหอๆ)    แค่คิดแบบนั้นหนูยีก็ไม่กล้าเขียนขึ้นมาเสียเฉยๆคะ…

                 แต่ตอนนี้ไม่แล้ว… พอได้เขียนๆ อะไรที่ไม่ดีในตัวเองออกมาแบบนี้แล้ว รู้สึกสบายใจขึ้นจังค่ะ..เหมือนไม่ได้หลอกใครอีกแล้ว…

               คงเป็นเพราะตัวยีียึดติดกับอะไรมากเกินไปแฮะ...ต่อไปนี้จะทำอะไรตามใจตัวเองแล้ว...  ก็หนูยีไม่ได้เป็นเด็กดีนี่หน่า...
                 ++++++++++++

            เฮ้อ…ได้บ่นอะไรออกมาเยอะแยะ  รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลยค่ะ..อะไรที่ว่าเขียนไม่ออก ก็ออกมาหมดแล้ว..     เพียงแค่ได้ระบายอะไรออกมาแค่นี้ ทำให้รู้สึกดีขนาดนี้..

            ใครที่รู้สึกมีความเครียดสะสมเหมือนหนูยี   เชิญมาร่วมกันระบายความเครียดออกที่กระทู้หนูยีได้เลยนะคะ   อย่าเก็บเอาไว้อย่างหนูยี  เพราะว่าเดี๋ยวจะทำให้จิตใจผิดๆเพี้ยนๆ อย่างหนูยีขึ้นมาจะยุ่งกันใหญ่ ……

            ในเมื่อหนูยีรับแต่ความรู้สึกดีๆ ที่ใครต่อใครมีให้ไว้แล้ว    งั้นเรื่องไม่ ดี เรื่องเครียดๆของคนอื่น..…หนูยีก็ยินดีรับฟังนะคะ…เหมือนที่ใครต่อใครมานั่งอ่านกระทู้ไรสาระของหนูยีอันนนี้ ไงคะ… ถึงจะช่วยอะไรไม่ได้  แต่ก็ทำให้สบายใจขึ้น..

              ของแบบนี้ จะเก็บเอาไว้ ทำไม…จริงไหมคะ..

                 

                 
                 


                 

    จากคุณ : หนูยี - [ 6 ก.ย. 46 14:09:10 ]