มอสโกว์


พ่อฉันไม่ใช่วีรฐุรุษแล้วไง

"สบายดีหรือเปล่าลูกมาร์จิ" คุณพ่อถามฉัน

"แน่นนอนเลยค่ะ" ฉันตอบพอให้พ้นไป

ถ้าท่านจะเคยอยู่ในคุกก็คงดี

พวกมันหั่นแขนท่านทิ้ง ท่านคงไม่ยอมปริปาก . . .พวกมันก็เลยตัดแขนท่านหั่นทิ้ง
อีกเหมือนกัน..

มองน่าก็รู้ว่าเพื่อน ๆ คงคิดว่าฉันพูด"มากเกินจริง" อีกแล้ว

โชคดีที่พ่อแม่เล่าเรื่องลุงอานูชให้ฟัง

พี่ชายคนเดียวในบรรดาพี่น้องของคุณพ่อที่ฉันไม่เคยพบหน้าค่าตามาก่อน เพราะ
เขาเข้าคุก  ตอนนี้เองคุณย่าจัดงานรวมญาติเพื่อพบกับลูก ๆทั้งหกอย่างพร้อมหน้า
พร้อมตา ในรอบสามสิบปี

และฉันก็มีวีรบุรุษในครอบครัวเหมือนกัน. . . เป็นธรรมดาที่ฉันหลงรักท่านทันที

"ทำไมลุงไม่มาอยู่กับเราคะ" ฉันถาม

"เด็กน้อยน่ารัก ลุงจะค้างที่นี่คืนนี้แล้วเล่านิทานให้กนูแล้วกัน" ท่านเสนอ

"ลุงแต่งงานหรือยังคะมีลูกไหมคะอายุเท่าไหร่แล้วคะ"

"เอาไว้ทีหลังแล้วกัน" คุณพ่อปราม "อย่าพึ่งกวนลุงเค้าเลย ลุงเค้าเหนื่อยนะลูก"

"อย่าห่วงเลยค่ะ สบายมาก" ฉันโบกมือบอกอย่างฉะฉาน

"ราตรีสวัสดิ์นะจ๊ะ" คุณแม่ลา

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

เมื่อคุณพ่อคุณแม่ออกจากห้องนอนฉันไปแล้ว คุณลุงนั่งลงที่ข้างเตียง เริ่มเล่าเรื่อง
ให้ฉันฟังว่า

"เอาล่ะ เริ่มต้นล่ะนะ ลุงอายุสิบแปดปี เมื่อคุณลุงเฟอเรย์ดูน กับเพื่อนของท่านประกาศอิสรภาพแก่แคว้นอาเซอไบจันในอิหร่าน"

"โอ้ โห" ฉันอุทาน

"เฟอเรย์ดูนแต่งตั้งตัวเองเป็นนายกรัฐมนตรีกระทรวงยุติธรรมของสาธารณรัฐเล็ก ๆ
เกิดใหม่นั้น. . .

ท่านประกาศว่า ' ท่านสุภาพบุรุษ ความยุติธรรมเป็นพื้นฐานของประชาธิปไตย ทุก
คนจึงต้องเท่าเทียมกันภายใต้สายตาของความยุติธรรม'

ลุงได้เป็นเลขานุการของลุง เฟเรย์ดูน ช่วงเวลานั้นราวกับความฝันและเต๋มเปี่ยม
ด้วยความกระตือรือล้น

ท่านบอกลุงว่า 'อาเซอร์ไบจันแค่เริ่มต้น เราจะปลดปล่อยอิหร่านให้เป็นอิสระ ทีละ
แคว้น ๆ  '

"ผมเห็นด้วยกับท่านครับ คุณลุง"

คืนหนึ่งลุงฝันร้ายน่าสยดสยองมาก ว่ามีคนตายและเลือดมากมาย. .  .

วันรุ่งขึ้นลุงทรมานมากจนต้องการพบคุณลุงเฟอเรย์ดูน

แต่เมื่อลุงไปถึงที่ทำงาน ก็เห็นทหารล้อมอยู่รอบตึก

"ให้ตายสิ ทหารพระเจ้าชาห์นี่"

ลุงเผลออุทานออกมาก่อนจะรีบหลบไปแอบหลังต้นไม้

แต่ลุงก็ต้องร้องออกมาอีกว่า' พระเจ้า  นั่นลุงเฟอเรย์ดูนนี่"

ลุงก็อยากจะทำอะไรลงไปบ้าง.  . . แต่ก็ทำอะไรไม่ได้. . .พวกมันจับท่านไป ลุง
เลยหนี"

ฉันนั่งนึกในใจว่าช่างเป็นเรื่องสนุกจัง

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888


"วันแล้ววันเล่า ลุงดุ่มเดินไปใต้หิมะที่กำลังตกโปรยปรายลงมา ลุงเดินข้ามภูเขาอัล
บอร์ซ เพื่อไปลี้ภัยที่บ้านคุณปู่คุณย่าที่อัสทรา

แม้ลุงหิว จะหนาว ลุงก็ยังเดินต่อไป

ลุงเกือบจะตายเสียแล้วกว่าจะมาถึงที่

คุณย่าเปิดออกมา พอเห็นเข้าก็อุทานว่า ' พระเจ้าช่วย อานูชลูกแม่'

' ใครมากวนเราน่ะดึกดื่นมืดค่ำอย่างนี้' เสียงคุณปู่ถามออกมา

คุณย่าตอบไปว่า ' ออกมาเร็ว อานูชลูกเราเป็นลมไปแล้ว'

' มันมาทำอะไรอยู่แถวนี้ทำไมไม่อยู่กับลุงคนดีของมันล่ะ'

' แหมพ่อแกพูดได้เหมาะเจาะกับเวลาทุกทีเลยนะ มาช่วยชั้นเดี๋ยวนี้เลย'

' ได้ เอาน่าใจเย็น ๆ นะ'

เมื่อท่านทั้งสองพยุงลุงไปนอนที่เตียงแล้ว

คุณปู่ก็ร้องคร่ำครวญว่า

' อานูชลูกพ่อ ลูกรักของพ่อ. . .'

' สายไปแล้วล่ะที่พึ่งจะมาเสียใจ' คุณย่าประชด

แต่ว่าทหารของชาห์ตามล่าตัวลุงอยู่ ลุงไม่ปลอดภัยถ้าอยู่บ้านคุณปู่คุณย่า ดังนั้น
ลุงจึงหนีไปหาที่หลบซ่อน. . .

ลุงว่ายน้ำข้ามแม่น้ำอาราสไปถึงโซเวียต."

. . .โอ้โห พ่อของลาลียังไม่เคยไปถึงโซเวียตเลย . . .

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

"แล้วเกิดอะไรกับคุณปู่เฟอเรย์ดูนล่ะคะ"

"ท่านประสพชะตากรรม" คุณลุงตอบหน้าซึม ๆ

"ลุงมารู้ทีหลังว่าท่านรู้ว่ากองทหารของชาห์จะมาจับท่าน ท่านอาจหนีไปเหมือน
เพื่อนฝูงคนอื่น ๆ แต่ท่านตัดสินใจจะอยู่

' ทุกสิ่งทุกอย่างหมดสิ้นแล้ว สุภาพบุรุษ แล้วแต่จะเมตตาข้าฯ'

เวลานั้นท่านมีเพื่อนสาวอยู่คนหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวทางการเมือง หญิง
สาวมีสกุลรุนชาติ

' เฟอเรย์ดูน มีคนมาเยี่ยม'

' ที่รักคะ'

' ที่รัก คุณไม่ควรมาเลย คุณหาเรื่องยุ่งใส่ตัวแท้ ๆ เลย'

' มีลูกกับชั้นนะคะ'

' ?'

8888888888888888888888888888888888888888888888888888

"ที่นี่ ตอนนี้น่ะหรือ?'

' ค่ะ ฉันจ่ายให้ยามแล้วเค้าไม่มายุ่งกัยเราหรอก'

' ผมกำลังจะถูกประหารพรุ่งนี้แล้ว'

' ชั้นรู้ค่ะ ชั้นอยากให้ความทรงจำเกี่ยวกับคุณเหลือไว้'

' คุณก็รู้ว่าแม่ที่ไม่แต่งงานในประเทศนี้มันเป็นยังไง คุณจะถูดขับไล่ไสส่ง มีชีวิต
ราวตกนรกเชียวน' ะ

' ชั้นไม่สนค่ะ เรามีลูกกันเถอะ'

เธอตั้งท้องคืนนั้นเอง และไปอยู่สวิสเซอร์แลนด์หลังจากนั้นไม่นาน ลุงได้ยินว่า
เธอมีลูกชาย เขาหน้าตาเหมือนพ่อของเขาด้วย"

ฉันนอนแผ่ งงเป็นไก่ตาแตก พูดอะไรไม่ออก

"หนูสบายดีหรือเปล่า?" คุณลุงถาม

" เออ. . . คุณลุงมีเรื่องทำนองนั้นอีกไหมค?"

". . . จ๊ะ"

"หนูชงชอคโกแลตร้อนให้นะคะ"

8888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

"แล้วคุณลุงคะ คุณลุงทำอะไรในโซเวียตคะ"ฉันหันมาถามขณะเทผงชอคโกแลต
ลงหม้อ

"ทีแรกลุงไปเรียนหนังสือที่เลนินการ์ด ลุงได้ดุษฎีบัณฑิตด้านลัทธิมาร์กซิสและเลนิน"

"Dialectic Materialismใช่ไหมคะ?" ฉันอวดรู้

"?"

เมื่อฉันวางถาดถ้วยชอคโกแลตลงบนโต๊ะ คุณลุงถามฉันว่า

"อะไรกัน? หลานรู้เรื่องพรรค์นั้นด้วยหรือ?"

"หนูอ่านฉบับการ์ตูนค่ะ"

"?"

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

"หลังจากนั้น ลุงแต่งงาน แล้วมีลูกสาวสองคน ดุสิ. . . "คุณลุงบอกแล้วยื่นภาพ
ถ่ายใบหนึ่งมาอวดฉัน

"ทำไมผู้หฯิงนั่นไม่มีหัวคะ" ฉันถามเมื่อเห็นภาพผู้หญิงในรูปถูกขีดฆ่าทับด้วยหมึก
ดำจนไม่เห็นหน้าค่าตาที่แท้จริง

"เธอเป็นภรรยาของลุงเอง เราหย่ากัน"

"โอเคค่ะ  แล้วทำไมหน้าตาเธอถึงถูกขูดฆ่าออกล่ะคะ"

"ชาวรัสเ๙ยไม่เหมือนพวกเรา . . ."

"อะไรคะ? พวกเขาไม่มีหัวหรือคะ?"

"หัวใจต่างหากที่พวกเขาไม่มี ไม่รู้จักรักใคร"

พูดแล้วน้ำตาคุณลุงก็ไหลออกจากตา

"?"

"หลังจากแยกทางกัน ลุงรู้สึกเหงามาก ลุงคิดถึงบ้านเกิดเมืองนอน พ่อแม่พี่น้อง
ลุงฝันเห็นพวกเขาบ่อย ๆ

ลุงตัดสินใจกลับบ้าน ลุงมีหนังสือเดินทางปลอมและปลอมตัว

ลุงว่าลุงคงหลอกใครไม่ได้  ไม่ช้าพวกเขาก็จำลุงได้.  . .

' เฮ้ย เจ้าคนมีหนวดใส่แว่นนั่นน่ะ"

' หยุด'

"พวกมันจับลุงขังใส่คุกเก้าปี"

"เก้าปี" ฉันอุทานด้วยความแปลกใจจนต้องอุดปากตัวเอง

. . .ก็ดีกว่าพ่อของลาลี . . .

"เขาว่าคุณลุงถูกทรมานแสนสาหัสเหมือนคุณเซียแมคพ่อของลาลีน่ะค่ะ"

"พ่อหนูบอกอย่างนั้นหรือ?"

"เปล่าค่ะ ท่านเล่าให้คุณแม่ฟัง และหนได้ยิน"

"สิ่งที่ภรรยาลุงทำกับลุงสิเลวร้ายกว่า" คุณลุงว่าแล้วเอามือมาจับไหล่ฉัน

"ลุงเล่าให้หนูฟังทั้งหมดนี่เพราะสำคัญแก่หนูมาก ความทรงจำในครอบครัวเราต้อง
ไม่สูญหายไป แม้มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับหนู  แม้ว่าหนูจะไม่เข้าใจหมดก็ตาม"

"อย่าห่วงเลยนะคะ หนูจะไม่ลืมหรอกค่ะ"

"และถึงเวลาเข้านอนแล้วจ๊ะ" คุณลุงว่าแล้ว อุ้มฉันขึ้นจากพื้น

"อะไรกันคะ เรื่องจบแล้วหรือคะ"

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

เมื่อคุณลุงพาฉันกลับมานอนที่เตียงอีกครั้ง คุณลุงยื่นอะไรมาให้ฉันอย่างหนึ่งพร้อม
พูดว่า

"เอ้ารับไว้สิจ๊ะ นี่เป็นหงศืทำจากขนมปังที่ลุงทำในคุก"

"ในคุกหรือคะ?"

"ฝันดีนะจ๊ะ"

ฉันหลับไปทั้งที่หงส์ตัวนั้นยังอยู่บนอก

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

ระหว่างเดินทางกลับบ้านวันนั้นฉันคุยฟุ้งกับเพื่อนว่า

"ครอบครัวฉันมีวีรบุรุษตั้งหลายคนนะ คุณตาฉันเคยถูกขังในคุก คุณลุงอานุชด้วย
ตั้งเก้าปีแน่ะ  ตุณลุงเขายังเคยไปอยู่โซเวียต คุณปู่เฟอเรยดูนประกาศอิสรภาพแก่
รัฐหนึ่ง และท่านยัง . .. "

ใครบางคนคงคิดว่าฉัน 'พูดเกินไป'อีกแล้ว

แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 46 22:06:31