ความคิดเห็นที่ 1 *************************************           เสียงเรไรในความมืดผสมกับเสียงหอนของหมาป่าที่โหยหวนวังเวงไปทั่วคุ้งน้ำ ทันใดกาลอากาศถูกถ่างออก เหนือสายน้ำและตามด้วยเสียงอาจารย์ G ตกน้ำตูม สายน้ำเย็นยะเยือกผสมเสียงโหยหวนยิ่งสร้างความหวาดผวา ให้กับอาจารย์ G และปิล่าร์ ขนคิง(ขนแขน)เปียกน้ำของอาจารย์ G ยังตั้งชี้เด่ทุกครั้งที่เสียงหอนแว่วมากระทบโสต ประสาท กระแสน้ำไหลแรงและเร็วขึ้นเรื่อยๆ พัดพาอาจารย์ G  และปิล่าร์ไปอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางความมืดอาจารย์ G เห็นเงาตะคุมๆ กลางลำน้ำ ดูคล้ายเส้นขยุกขยุยที่ลากโค้งจากฝั่งมากลางลำน้ำ           ‘ก่อไผ่ที่โน้มตัวดั่งกับดักมรณะรอเหยื่อที่ไหลตามกระแสน้ำให้มาติด และมันจะพันเหยื่อเหมือนใยแมงมุมจน ดิ้นไม่หลุด’ อาจารย์ G นึกถึงสายน้ำแห่งความตายขึ้นมาทันที ขนคิงเปียกน้ำลุกชันอย่างสุดขีด           “ปิล่าร์” อาจารย์ G เรียกพร้อมกับดึงเอาปิล่าร์มากอดไว้แน่น พยายามว่ายฝ่าไปอีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำให้ทัน ก่อนจะไปติดกับดักมรณะกลางน้ำ แต่ดูเหมือนสายน้ำแห่งความตายจะไม่ยอมให้ทั้งสองรอดชีวิตไปง่ายๆ ยิ่งอาจารย์ G ออกแรงว่ายฝ่าไปอีกฝั่งมากเท่าไหร่กระแสน้ำก็ยิ่งไหลแรงและพัดเอาอาจารย์ G กลับมากลางลำน้ำทุกทีจนอาจารย์ G เหนื่อยอ่อนปล่อยให้กระแสน้ำพัดพามาติดเข้ากับกอไผ่กลางน้ำกอนั้น หนามแหลมของไผ่กลางน้ำทิ่มแทงผ่าน เสื้อผ้าทะลุเข้าไปถึงเนื้อของอาจารย์ G อีกทั้งกระแสน้ำก็พัดพาร่างของอาจารย์ให้อัดติดเข้ากับกอไผ่มากยิ่งขึ้น ยิ่ง อาจารย์ G พยายามดิ้นเท่าไหร่ก็ดูเหมือนกอไผ่ก็ยิ่งรัดและเกี่ยวเกาะมากเท่านั้น หนามแหลมเหล่านั้นยิ่งแทงลึกเข้าไป ในเนื้อสร้างความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก อาจารย์ G ตัดสินใจส่งปิล่าร์ขึ้นไปบนกอไผ่แต่ดูเหมือนปิล่าร์ก็ติดกับมรณะ เข้าให้ด้วย อาจารย์ G เหนื่อยอ่อนจนหมดแรงดิ้น สายน้ำเย็นเฉียบพัดผ่านร่างที่สั่นเทาเหมือนจะพาวิญญาณของ อาจารย์ G ให้ละลายตามไปด้วยอย่างช้าๆ  อาจารย์ G อ่อนแรงและสิ้นหวัง มือและปากซีดเหี่ยว ระดับน้ำก็สูงขึ้น เรื่อยๆ อาจารย์ G กะไว้ซักไม่เกินชั่วโมงระดับน้ำคงจะสูงถึงปาก และคงจะถึงจมูกในไม่ช้า แล้วสายน้ำก็จะกลืนกิน ชีวิตของอาจารย์ G เป็นอันดับแรก จากนั้นก็จะท่วมถึงปิล่าร์ และก็จะกลืนกินชีวิตของปิล่าร์ไปอีกตัว ความคิดของ อาจารย์เริ่มลางเลือนก่อนจะหมดสติไป           ความรู้สึกหยุ่นๆที่แก้มทำให้อาจารย์ G ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง นิ้วยาวเรียวสวยได้รูปกำลังเขี่ยที่แก้มอาจารย์ไปมา ‘นี้เราฝันไปหรือเปล่านี้ มือของสาวที่ไหนมาเขี่ยแก้มเราเล่น แต่ไม่ใช่ซิเราคงไม่ได้ฝันไป เพราะสายน้ำเย็นยะเยือกยัง พัดผ่าน หนามแหลมยังคงสร้างความเจ็บปวดไม่หาย’ อาจารย์ G ฝืนใจค่อยๆมองเจ้าของแขนก็เห็นเงาร่างของหญิง สาว มีหญิงสาวมาติดอีกคนหรือนี้ อาจารย์คิด หมายความว่าคืนนี้กับดักมรณะจะได้รับการสังเวยถึงสามศพด้วยกัน อาจารย์ G เพ่งหญิงสาวในความมืดแม้จะสลัวแต่ก็เห็นได้ชัดว่าหญิงผู้นี้มีใบหน้างดงามหมดจด และตอนนี้เธอกำลัง สลบไสลติดแหงกอยู่ที่ก่อไผ่เช่นเดียวกัน           “คุณ คุณ คุณครับตื่นเถอะ” อาจารย์ G พยายามเรียกแต่ไม่สามารถขยับตัวได้เพราะถูกกอไผ่เกาะเกี่ยวไว้แน่น           “ออย ....ออย” เสียงครางเบาๆผ่านริมฝีปากของใบหน้าสวย           “คุณตื่นเถอะครับ แต่อย่าขยับตัวมากนักไม่งั้นหนามไผ่จะยิ่งเกี่ยวมากขึ้น”           หญิงสาวค่อยๆตื่นลืมตาและมองมาทางอาจารย์ G           “........ อืมม์.....”           “ช่วยกรุณาหยุดเขี่ยแก้มผมด้วยได้ไหมครับ”           “ขอโทษค่ะ”เสียงหญิงสาวแหบพล่า “กระแสน้ำมันพัด” แต่นิ้วเรียวสวยก็หาได้หยุดเขี่ยที่แก้มอาจารย์ไม่ เหมือนตั้งใจจะหยอกล้อให้สยิวใจเล่น           “ช่วยหยุดเขี่ยก่อนได้ไหมครับ”           “คงไม่ได้หรอกค่ะ”เสียงหญิงสาวยังแหบพล่า พยายามยกไหล่ขึ้นมาให้พ้นน้ำ อาจารย์ G เพ่งมองเห็นหัวไหล่ เหี้ยนของเธอ ส่วนที่เคยติดกับแขนกระรุ่งกระริ่งเลือดไหลเป็นทาง หันไปดูมือที่เขี่ยแก้มไล่ไปถึงโคนแขนที่ขาดวิ่น           “ว๊าก...เฮ้ย ว๊ากๆ”  อาจารย์ G ร้องลั่นแต่ไม่สามารถทำให้แขนข้างนั้นลอยห่างไปจากแก้มได้ แล้วอาจารย์ก็ เริ่มทำใจได้ ปล่อยให้แขนข้างนั้นเขี่ยแก้มเล่นเพลินๆ           “ขอโทษครับ คือผมตกใจ ทำไมคุณถึงแขนขาดล่ะ และผมอยากบอกว่าถ้าเราหลุดออกจากกอไผ่ไม่ได้ภายใน ครึ่งชั่วโมงนี้น้ำจะท่วมเราจนตายทั้งคู่นะครับ”           หญิงสาวเริ่มร้องไห้ เธอเล่าพลางร้องไห้พลาง เป็นเหมือนกรรมของเธอที่ได้สามีเช่นนี้ เธอถูกสามีทำร้ายจน ทนไม่ไหวจึงพยายามหนีลงแม่น้ำแต่แล้วก็ถูกสามีใจโหดไล่ตามมา ขณะที่เธอกำลังจะกระโดดลงแม่น้ำนั้น สามีของ เธอก็จับข้อมือได้ทันแล้วใช้มีดพร้าตัดแขนเธออย่างแรงจนขาดกระเด็น แขนของเธอที่ขาดไปทำให้เธอหลุดพ้นจาก พันธนาการร่างเธอล่วงลงสายน้ำ แล้วเธอก็ไหลตามน้ำจนมาติดที่กอไผ่เช่นเดียวกัน ส่วนแขนข้างนั้นคงไหลตามน้ำ มาติดก่อไผ่ทีหลัง           เรื่องของหญิงสาวทำให้อาจารย์ G สงสารขึ้นมาอย่างจับใจ           “ผมพอจะช่วยอะไรได้บ้างครับ ถ้าทำให้คุณสบายใจขึ้น ในสภาพผมตอนนี้คงช่วยได้ไม่มาก แต่ถ้าคุณจะเล่า อะไรบ้างที่ทำให้สบายใจ ผมก็จะฟัง”           “ฉันไม่อยากเล่าอะไรอีกแล้ว แต่ถ้าจะคุณกรุณาฉันซักนิดจะได้ไหม”           “ถ้าอะไรที่ผมช่วยได้ผมจะช่วยทันทีครับ”           “งั้นคุณช่วยกอดฉันทีได้ไหมค่ะ ฉันอยากได้ความอบอุ่นซักครั้งก่อนที่ฉันจะตาย” แล้วเธอก็เริ่มร้องไห้ กระซิกๆ           “ผมอยากช่วยคุณนะแต่ตอนนี้ผมติดแหงกอย่างนี้คงจะช่วยไม่ได้” แต่แล้วก็เหมือนมือข้างหนึ่งของอาจารย์ หลวมหลุดมาได้นิดหน่อย อาจารย์ G จึงพยายามขยับมือจนหลุดออกมาได้ข้างหนึ่ง           “ผมว่าคงพอมีทางรอดแล้วล่ะ”           “กอดฉันก่อนเถอะ”           “แต่น้ำขึ้นสูงแล้วนะครับ”           “กอดเถอะนะ”           “นิดเดียวนะครับ”  อาจารย์ G กลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ๆ           อาจารย์ G โอบมือไปกอดหญิงสาว และหญิงสาวก็โอบมือมากอดตอบ           “พอหรือยังครับ” ไม่มีเสียงตอบจากหญิงสาวแต่เธอกลับกอดแน่นขึ้น แน่นขึ้น ร่างของเธอช่างหนาวเย็นอาจ เป็นเพราะเธอต้องแช่น้ำมาหลายชั่วโมง แต่แล้วมืออีกข้างของเธอที่ขาดอยู่ค่อยขยับได้เอง และมือข้างนั้นค่อยๆล้วง เข้ากอดอาจารย์อย่างแผ่วเบาจนอาจารย์ไม่ทันรู้สึกตัว           “จูบฉันซิ” เสียงของเธอเหมือนมีมนต์ทำให้อาจารย์ G เคลิบเคลิ้มยอมทำตาม ทันใดนั้นเสียงหมาป่าก็พร้อมใจ หอนกันเกรียวแต่ดูเหมือนอาจารย์ G จะไม่รับรู้อะไรแล้ว ปิล่าร์ที่ติดอยู่ระหว่างกอไผ่เหนือหัวอาจารย์ G ร้องหง่าว ๆ อย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยงขึ้นมาทันที แต่อาจารย์ G ไม่สนมีแต่เพียงการจุมพิตเธอเท่านั้นที่อยู่ในห้วงความคิดของอาจารย์ ปิล่าร์ตัดสินใจแยงหางเข้าไปขวางปากอาจารย์ G เอาไว้           “ฮัจเช่ย” อาจารย์ G จามเสียงสนั่น           “ปิล่าร์เอาหางมาแยงปากทำไม” อาจารย์ G เริ่มได้สติหันไปเอ็ด แต่ปิล่าร์พยายามโบ๊ยหน้าโบ๊ยตาไปที่หญิง สาว           “ว๊ากกกกกกกกๆๆ” หญิงสาวที่อาจารย์ G เห็นตะกี้นี้กลายเป็นหญิงชรา ผิวหนังผุพอง ผมหลุดเป็นกระจุก แสยะเหงือกรอรับการจูบ เมื่อผีพรายได้ยินเสียงอาจารย์ G ร้องขึ้นก็หัวเราะอย่างชอบใจขยับเหงือกเลี่ยนๆหงึกหงัก ไปมา แลบลิ้นยาวเฟื้อยเกือบถึงหน้าอาจารย์ G พร้อมกับเสียงหมาหอนยิ่งโหยหวนเข้าไปอีก           “ว๊ากกกกกกกก ผีหลอก ผีหลอก” ผีพรายหัวเราะชอบใจยิ่งขึ้นพยายามใช้มือข้างที่ขาดกดหัวอาจารย์ G เข้ากับ หน้าอกเหี่ยวๆของมัน อาจารย์ G ฝืนดิ้นสุดฤทธิ์ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 46 01:25:53 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 46 01:21:28 จากคุณ : หูโน่ - [ 7 ก.ย. 46 01:05:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทันใดนั้น !!           “หยุดนะเจ้าผีลามก” เสียงนุ่มๆเท่ห์ๆ ดังก้องกังวาลขึ้นกลางสายน้ำ ทำให้อาจารย์ G ใจชื้นขึ้นเป็นกอง เสียง หอนโหยหวนเปลี่ยนเป็นเสียงเป๋งๆๆๆไปในทันทีที่เสียงทรงเสน่ห์สิ้นกังวาลลง           “เจ้าชายรัตติกาล!!!! ท่านมาทันพอดีทุกทีเลย”           ผีพรายจอมลามกหยุดกดหัวอาจารย์ G แล้วหัวเราะชอบใจ           “เจ้าชายรัตติกาล ข้าไม่เคยได้ยินชื่อเลยว่ะ ฮะๆๆๆ” ผีพรายลามกขยับเหงือกหยับๆ           เจ้าชายไม่สนใจเสียงหัวร่อสบประมาทนั้นใช้ดาบฟาดฟันเข้าใส่ผีพรายทันที แต่ผีพรายดำน้ำหนีคมดาบของ เจ้าชายได้ทัน เจ้าชายจึงหันฟันกอไผ่มรณะที่เกาะเกี่ยวอาจารย์ G และเหมียวปิล่าร์ อย่างว่องไวโดยที่คมดาบไม่ระคาย ตัวอาจารย์ G และเหมียวปิล่าร์ แม้แต่น้อย อาจารย์ G และเหมียวปิล่าร์ค่อยๆโหนก่อไผ่กลับขึ้นมาไว้บนฝั่งจนได้           “ข้าจับตาสามยามเห็นท่านกำลังลำบาก”           “ขอบพระทัยเจ้าชายที่ห่วงใยข้าเสมอ” อาจารย์ G ตอบเสียงสั่นด้วยเนื้อตัวที่เปียกปอน           “ไม่ได้หรอก ข้าห่วงว่าใครจะมาส่งไก่ให้ข้าต่างหาก”           “อย่างไรก็ต้องขอบพระทัยเจ้าชายอยู่ดี”           “ข้าอยากเตือนท่าน ท่านไม่ควรมาในที่แบบนี้ ถ้าข้าไม่จับตาสามยามอยู่คงไม่เห็นว่าท่านได้เข้าสู่วังของนาง พรายร้ายเข้าให้แล้ว”           “จริงของท่าน ข้าเพียงคิดว่าไซโคแมนคงชอบมาในสถานที่แบบนี้เท่านั้น ไม่ได้คิดว่าจะต้องมาเจออะไรแบบ นี้”           “ไซโคแมนมีความกล้าแกร่งยากที่ใครจะทำร้ายเขาได้แต่ท่านเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาเท่านั้นย่อมเป็นเหยื่ออัน โอชะของเหล่ามารขอให้ท่านจงระวังตัว”           ทันใดนั้นสายน้ำก็เกิดแรงสั่นสะเทือน เกิดระลอกคลื่นม้วนตัวเข้าหากลางลำน้ำ มวลของน้ำไหลรวมกันอย่าง ท่วมท้น และพลักดันกันจนมวลน้ำสูงขึ้นไปในอากาศ ก่อเป็นรูปร่างของผีน้ำยักษ์ ความสูงของมันเลยกว่ายอดตาลที่ อยู่ใกล้ อาจารย์ G และเหมียวปิล่าร์รีบหลบเข้าหลังเจ้าชาย           “เจ้าเป็นใครบังอาจมาทำลายกับดักกอไผ่มรณะของข้า แถมเอาอาหารข้าไปอีก แส่ไม่เข้าเรื่อง เจ้าต้องชดใช้ วันนี้ข้าจะจับเจ้ามาสังเวยข้าทั้งหมด” เสียงทรงอำนาจกังวาลมาจากผีน้ำตนนั้น           “ร้ายจริงผีพรายตนนี้”เจ้าชายชักดาบขึ้นเตรียมสู้           “เขาทั้งสองเป็นเพื่อนข้า เป็นธรรมดาที่ข้าต้องช่วย” เจ้าชายไม่รอให้จบคำกระโดดขึ้นกลางอากาศหมายฟาด ฟันกับผีน้ำให้กระจุย ผีน้ำไม่ยอมให้เจ้าชายเข้าถึงตัวได้ง่ายๆจับสายน้ำบิดเป็นเกลียวแล้วฟาดเข้าใส่เจ้าชายดุจแส้ แต่ แส้สายน้ำของผีร้ายทำได้แค่เพียงให้ความสดชื่นรื่นเริงกับเจ้าชายเท่านั้น เจ้าชายลอยตัวกลางอากาศปล่อยให้ผีน้ำเอา แส้สายน้ำฟาดใส่อย่างสบายอารมณ์           “เจ้าชายข้ามีสบู่ดอกบัวเฮียง*มาด้วย รับไว้” อาจารย์ G ล้วงกระเป๋าเจอสบู่พอดี           “ขอบใจมากโยนมาเลย” เจ้าชายรับสบู่ที่อาจารย์ G โยนมาให้มาอาบน้ำอย่างสนุกสนาน แถมจะถอดชุดที่ใส่ อยู่ออกมาซักอีกต่างหาก           “ป้าด เจ้าชายจะแก้ผ้าตรงนี้เลยหรือ”           “ข้าไม่ได้ซักผ้าหลายวันว่าจะซักซะตอนนี้เลย”           ผีน้ำเห็นแส้สายน้ำกลายเป็นความรื่นเริงของเจ้าชายกับอาจารย์ G ก็ให้โมโหยิ่งนัก จึงปั้นก้อนน้ำขนาดใหญ่ ขว้างเข้าใส่เจ้าชายทันที ฝ่ายเจ้าชายกำลังใส่ชุดอยู่ไม่ทันระวังจึงโดนลูกบอลน้ำขนาดใหญ่อัดกระแทกเข้าเต็มๆ กระเด็นหงายหลังไปไกลถึง ๓๐๐ เมตร           “ข้าโมโหแล้วนะ ทีนี้ตาข้าบ้าง” เจ้าชายพุ่งตัวกลับเข้าหาผีน้ำยักษ์ทันที ด้วยช่วงเวลาเพียงกระพริบตาเจ้าชายก็ กลับมาอยู่ตรงหน้าผีน้ำแล้วเริ่มฟาดฟันดาบเข้าใส่ผีน้ำทันที ด้วยอนุภาพดาบของเจ้าชายมวลน้ำที่รวมตัวกันเมื่อโดน เจ้าชายฟาดฟันก็ขาดกระจายเป็นทางยาว แต่แล้วมวลน้ำที่ขาดจากกันนั้นก็กลับมารวมกันใหม่เหมือนเดิม ขณะ เจ้าชายมัวแต่ฟาดฟันน้ำหมายให้ผีน้ำขายเป็นหลายๆท่อน ผีน้ำเห็นได้จังหวะจึงปล่อยลูกบอลน้ำเข้าใส่เจ้าชายอีกลูก คราวนี้เจ้าชายกระเด็นไปไกลกว่าเดิมถึงกว่า 5๐๐ เมตร           “ผีไทยมันร้ายนัก อื่มม...ข้านึกอะไรเลวๆออกแล้ว” เจ้าชายพุ่งตัวปู๊ดอย่างรวดเร็วเพียงกระพริบตา ก็มาหยุดอยู่ หน้าเหมียวปิล่าร์           “ผีไทยๆมันต้องสู้ด้วยไสย์ไทย” ว่าแล้วเจ้าชายก็จับเอาเหมียวปิล่าร์ยกขึ้นบริกรรมคาถา แล้วขว้างปิล่าร์ขึ้น ไปในอากาศ ท่ามกลางความตะลึงของอาจารย์ G           “ท่านทำอะไรของท่านนะ”           “ข้าเสกแมวธนู”           “ห๊า!! แมวธนู ท่านไปเอามาจากไหนมีแต่ควายธนู”           “ข้าหาควายปั้นไม่ทันเอาแมวไปก่อนรับรองใช้แทนกันได้ วิชานี้ข้าเรียนมาจากท่านยมเชียวนะ แลกกับนวด แผนปีศาจของข้า ไม่นึกว่าจะได้นำมาใช้ในตอนนี้”           ร่างของเหมียวปีล่าร์ลอยขึ้นไปสูงในอากาศและขยายตัวใหญ่ขึ้นๆ จนตัวเท่าๆกับผีน้ำ ปิล่าร์พลิกตัวกลับลงมา ยืน พอเท้าของมันกระแทกเข้ากับสายน้ำทำเกิดน้ำกระจายสูงถึงยอดตาล ปิล่าร์ธนูขู่ฟ่อๆแยกเขี้ยวขนตั้งชัน           “เจ้าชายท่านลืมไปหรือเปล่าว่าแมวกลัวน้ำ” อาจารย์ G ทัก           เจ้าชายทำหน้าเหรอหรา “จริงเหรอที่แมวกลัวน้ำ เออจริงด้วย”           ปีล่าร์ธนูขู่ฟ่อๆแต่ไม่กล้าเข้าใกล้ ผีน้ำๆจึงขว้างลูกบอลน้ำเข้าใส่แต่ปิล่าร์หลบได้ทัน กลิ้งตัวทับต้นไม้แถวนั้น พังพาบไป เจ้าชายอาศัยจังหวะนั้นกระโจนเข้าใส่ผีน้ำอีกรอบแต่คราวนี้ผีน้ำตั้งท่ารับอยู่ก่อนแล้วพอเจ้าชายเข้าไป ใกล้ๆจึงจับเจ้าชายอัดเข้าไปในลำตัวผีน้ำ เจ้าชายนึกไม่ถึงว่าผีน้ำจะเล่นวิธีนี้จึงพยายามจะหนีออกจากตัวผีน้ำ แต่ไม่ ว่าเจ้าชายจะเคลื่อนกายไปทางไหน มวลน้ำที่รวมตัวกันเป็นผีน้ำก็เคลื่อนตัวตามไปด้วย เจ้าชายพุ่งสุดตัวหมายจะออก จากตัวผีน้ำให้ได้ ร่างเจ้าชายพุ่งปรู๊ดไปไกลสุดตา แต่มวลน้ำของตัวผีน้ำก็ยืดยาวตามเจ้าชายออกไปพร้อมกันทำให้ เจ้าชายไม่สามารถหลุดจากตัวผีน้ำได้ มวลน้ำในตัวผีกลับผลักดันให้เจ้าชายกลิ้งไปมาอยู่ในตัวของมันก่อนที่มันจะ ค่อยๆ หดตัวกลับมาที่สายน้ำแห่งความตายอีกครั้ง เจ้าชายจึงพยายามใช้ดาบฟันตัวผีน้ำก็ทำได้แค่แหวกน้ำออกเป็น ทางจากนั้นมวลน้ำก็จะรวมตัวกันใหม่อีกคน เจ้าชายไม่สามารถออกได้เลย           อาจารย์ G เห็นเจ้าชายเสียเปรียบผีน้ำอยู่ตลอดจึงใช้สมองอันปราดเปรื่องคิดอย่างรวดเร็วเพื่อหาหนทางช่วย เจ้าชาย           “แมวธนูก็กลัวน้ำ”           “ทำอย่างไรดี” แล้วอาจารย์ก็เหลือบไปเห็นกระแสน้ำ สายน้ำแห่งความตายเป็นตัวหล่อเลี้ยงผีน้ำอีกที เมื่อใดที่ ผีน้ำสูญเสียมวลน้ำที่รวมเป็นตัวมันเช่นตอนปล่อยบอลน้ำ สายน้ำแห่งความตายก็จะเข้าไปหล่อเลี้ยงเพิ่มมวลน้ำให้กับ ผี ถ้าขาดกระแสน้ำ ผีน้ำก็น่าจะหมดฤทธิ์ ได้การละ           “เหมียวๆๆๆ ปิล่าร์มาหาป๋าหน่อยซิลูก เหมียวๆๆ”           ปิล่าร์ธนูค่อยๆย่องแหวกต้นไม้เข้ามาหาอาจารย์           “ปิล่าร์เอาหูมาใกล้ๆหน่อย” ปิล่าร์ธนูที่ตอนนี้เป็นแมวยักษ์ค่อยๆเอียงหูลงมาแทบจะครอบตัวอาจารย์ G ไว้ ทีเดียว อาจารย์ G เตรียมจะพูดก็พอดีขี้หูปิล่าร์ก้อนเบ้อเร่อล่วงลงมาเฉี่ยวอาจารย์ G ไปนิดเดียว           “เฮ้ย อะไรว่ะจะฆ่าป๋าด้วยขี้หูเนี่ยนะ”           “เมี๋ยว” แล้วอาจารย์ G ก็กระซิบแผนการให้ปิล่าร์ฟัง           ผีน้ำก็กำลังสู้อยู่กับเจ้าชายรัตติกาลอย่างดุเดือด แต่เจ้าชายดูจะอ่อนแรงลงไปมาก ทำให้ผี้น้ำได้ใจ ส่วนปิล่าร์ กับอาจารย์ G ก็ทำตามแผนการ โดยปิล่าร์ธนูแอบขุดดินเปลี่ยนทางน้ำโดยไม่ให้ผีน้ำรู้           “ฟ่อๆ” เมื่อปิล่าร์ธนูแอบขุดดินเปลี่ยนทางน้ำเสร็จก็กลับขึ้นมาขู่ผีน้ำอีกครั้ง ผีน้ำไม่รู้ว่าทางน้ำถูกเปลี่ยนทำให้ พลังของมันลดน้อยลง ปิล่าร์ธนูทั้งขู่และหลอกล่อผีน้ำ ผีน้ำสุดจะรำคาญจึงปั้นลูกบอลน้ำขว้างใส่ ปิล่าร์ธนู ผีน้ำเล่น ลูกใหญ่กว่าเดิม แต่คราวนี้ไม่มีกระแสน้ำมาช่วยหนุนลูกบอลน้ำทำให้มันได้แบ่งน้ำออกมาจากตัวมันเองโดยที่มันก็ ยังไม่รู้ตัว มวลน้ำที่แบ่งออกไปทำให้เจ้าชายแห่งรัตติกาลมีกำลังหลุดออกมาจากตัวผีน้ำได้ เมื่อผีน้ำขว้างลูกบอล ออกไปพลังแห่งน้ำก็อ่อนลงจนมวลน้ำไม่สามารถคงสภาพรวมตัวกันต่อไปได้อีก ทั้งผีน้ำและลูกบอลน้ำก็กระจาย แตกตัวกลายเป็นสายฝนอยู่ตรงนั้นเอง           ภายใต้สายน้ำแห่งความตายที่ตอนนี้เหลือแต่โคลนตม ผีพรายลามกผู้สร้างและควบคุมผีน้ำยืนตะลึงที่เห็นผีน้ำ แตกกระจาย และมันก็พึ่งรู้ตัวว่าทางน้ำถูกเปลี่ยน สถานการณ์ของมันกำลังแย่เต็มทน ต้องหาทางหนี มันพยายามจะ ดำน้ำหนีแต่ก็ไม่มีน้ำ จึงได้แต่แถตัวไปตามปลักโคลน เจ้าชายเห็นได้โอกาสพุ่งดาบเสียบเข้าหัวใจลามกของผีพราย ทันที ผีพรายดิ้นพราดๆแล้วสลายร่างหายไป           ********************************************           “คราวนี้ข้าเป็นฝ่ายขอบคุณท่านแล้วล่ะ ท่านอาจารย์ G ถ้าไม่ได้ปัญญาของท่านข้าคงไม่รอดแน่”           “มิได้ๆ ถ้าท่านไม่มาช่วยข้าก่อนเห็นทีข้าต้องมรณาไปแล้วล่ะท่าน”           เจ้าเหมียวปิล่าร์ที่ตอนนี้กลายร่างเป็นแมวน้อยๆเหมือนเดิม เดินคลอเคลียระหว่างขาของเจ้าชายเหมือนจะ ขอบคุณ           “เห็นทีข้าต้องไปแล้วเจ้าชายวันนี้เหนื่อยมากเลย แล้วข้าจะเอา KFC มาฝากท่านอีก”           “ท่านกลับได้แน่นะ และอย่าไถลที่ไหนอีกล่ะ”           “ขอบพระทัยท่านเจ้าชายข้าลาก่อน” อาจารย์ G ควักเอารีโมทคอนโทรลออกมา           “เฮ้ยเปียกน้ำ จะใช้ได้หรือเปล่าเนี่ย” อาจารย์ G ลองกดปุ่มดู ทันใดกาลอากาศก็ถ่างออก           “ฟู่..ค่อยยังชั่วยังใช้ได้ ข้าไปก่อนล่ะ” อาจารย์ G พร้อมกับปิล่าร์ก็ยืดตัวหายวับไปในทันที แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 46 01:15:37 จากคุณ : นาย (หูโน่) - [ 7 ก.ย. 46 01:08:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โหย ตอนนี้เร้าใจๆๆ จากคุณ : ทัศนา - [ 7 ก.ย. 46 02:14:52 A:158.108.2.2 X:158.108.8.63 ]

ความคิดเห็นที่ 4 55555555555555555555 ่อ่านที่ไรก็ขำกลิ้งทุกทีเลยค่ะพี่โน่ .. ขำจานจีอะ  แต่เอาเจ้าชายรัตติกาลมายำแบบนี้  อิมเมจเสียที่ต้องขรึมต้องเท่ห์ไว้ก่อน  ป่นปี้หมดเลยนะคะ.. กร๊ากกกก.. เอาอีกๆ..ตลกดีคะ จากคุณ : หนูยี แม่ครัวฝีมือเยี่ยม (หนูยี) - [ 7 ก.ย. 46 07:21:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีครับพี่โน่ (ขอเรียกพี่โน่ด้วยคนได้ไหม) ฮามากพี่  เจ้าชายรัติกาลนี่สุดยอดแก้ผ้าอาบน้ำตรงนั้น ต่อหน้าผีสาว(แก่)อย่างงั้น ผีสาว(แก่)ไม่ใจแตกแย่หรอครับ คราวหน้าขอผีฝรั่งมั่งได้ป่ะ  แบบพวกแดร๊กคูลึ่ง กับแฟรงค์(เก้นสะไตน์)  หรือไม่ก็เอาผีจีน....สร้างความแตกต่างไงครับ   จากคุณ : (S)wing - [ 7 ก.ย. 46 08:06:31 A:210.55.148.245 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขำจริงๆด้วยอ๊ะ แบบ ตอนขี้หูอ๊ะ ฮาดี เอิ้ก ตอนนี้นี่อ่านไปลุ้นไปนะ ว่าจะทำยังงัย แหม จานจีนี่หัวไวไม่เบานะ จากคุณ : ชินตาโร่ - [ 7 ก.ย. 46 09:21:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 55555 เหมือนยำใหญ่เลยนะ ว่าแต่ทำไมตอนนนี้มีฉากสยองขวัญอยู่ตั้งหลายตอนแนะ (นึกว่าจะให้ sweet กับสาวๆเสียอีก หนอย กลายเป็นผีพรายไปเสียได้ งือ..) แมวปิลาร์ กับเจ้าชายรัตติกาลก็โดนยำด้วย 5555 อืมม์ แมวธนู ^__^.... คิดได้ไงนี่ ฮี่ๆๆๆ จากคุณ : GTW - [ 7 ก.ย. 46 11:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^_________________________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด (น้ำลายบูด) - [ 7 ก.ย. 46 12:35:06 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ติดใจแมวธนูด้วยเหมือนกันครับ แมวธนูยักษ์... อ้า... เอ้อ....  เอื๊อก... จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 7 ก.ย. 46 15:38:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่มีใครสงสารปิลาร์เลยเหรอ โถๆ .. จากคุณ : scottie - [ 7 ก.ย. 46 16:26:49 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาแล้วค่าพี่โน่...โทรมาใช่ป่าว  แต่ไม่ได้รับสาย  บังเอิญไปหาไรหม่ำอยู่ค่ะ  ลืมเอาไปด้วย แฮ่...สงสัยอยู่ว่า  คงเอาเรื่องมาลงแน่ ๆ เลย   แล้วก็จริง ๆ ด้วยนะ อืม...มันดีเหมือนกันนะคะ ตอนนี้  ^ _ ^   แต่มีพิมพ์ผิดอยู่นะคะ ขำที่มีลุงสดุดีด้วย  ไว้จะเรียกลุงมาอ่านด้วยนะคะ  ลุงเป็นคนที่อารมณ์ดีมาก ๆ ค่ะ  ฮาตลอดเลย   จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 7 ก.ย. 46 16:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โห....สุดบรรยายจริงๆอ่ะค่ะ... จากคุณ : P_JUNG_PIGLET - [ 7 ก.ย. 46 20:59:30 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตอบของตอนที่ ๑.๕ ครับ คุณพีท     ดีใจที่ชอบครับ ชอบที่คุณอ่านครับ อาจารย์ G     ต้องขอบคุณอาจารย์ G มากๆครับที่ยอมให้เอาเรื่องมายำใหญ่เรื่องนี้นายหูโน่ยำใหญ่จริงๆด้วย ผมคิดถึงเพื่อนเก่าๆจังครับอย่างนายสาวกห้ากระสอบหายไปไหนครับ อาจารย์ G ได้ข่าวมาเล่าให้นายหูโน่ฟังบ้างนะครับ ตอบของตอนที่ ๑.๗๕ พี่ทัศนา     เป็นเกียรติอย่างสูงครับที่พี่เข้ามาอ่าน ปรกติพี่เขียนแต่เรื่องต้องใช้พลังสมองสูง มาอ่านเรื่องไร้สาระของนายหูโน่ ภูมิใจครับผม หนูยี แม่ครัวฝีมือเยี่ยม (หนูยี)     สองตอนหลังไม่ค่อยตลกอะครับพยายามอยู่นี้ถ้านายน้ำฝน(หนึ่งในอดีตแก๊งค์สามช่าของพี่ริเศรษฐ์)อยู่นะรับรองฮาก๊ากกว่านี้อีก ของพี่โน่กลายเป็นเด็กๆไปเลย ปล.หนูยีแม่ครัวปลายจวักฝีมือเยี่ยม ช่วยยำ ปิล่าร์กับเจ้าชายรัตติกาล ให้ด้วยเอาแบบแซ่บๆนะ (S)wing ไม่กิ้ง     เรียกพี่โน่ได้เลยครับ ปีนี้ 32 แล้วฮา เห็นชื่อสวิงแล้วชอบเติมเองในใจว่าสวิงกิ้ง นึกถึงหนังเรื่อง สยิว ชอบมากเลย เฮียกังฟู     ถ้ามีเวลาว่างเรื่องต่อไปพี่อยากเขียนแนวนักสืบนะครับ เคยเขียนอยู่เรื่องหนึ่ง สวิงลองอ่านไหมจะส่งให้อ่าน อ่านแล้วบอกพี่โน่ด้วยว่ามีความเห็นเป็นอย่างไร     ผีสาวแก่นะชอบอยู่แล้น ถึงจับเอาเจ้าชายอัดเข้าไปในตัวผีน้ำไงครับ     อื๊ม แด๊กคูเลอร์ ไม่เลวเลยจริงๆด้วย เป็นผีที่กดน้ำเย็นได้ แต่พี่มีแฟรงค์เก้น สะตอ นะเป็นผีภาคใต้ ชินตาโร่    ตอนนี้เขียนให้ลุ้นนิดๆนะครับผสมน่ากลัวที่ไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่ อาจารย์จี คงไม่ตายเพราะขี้หูปิล่าร์ทับหรอกครับแต่จะตายเพราะขี้หูปิล่าร์เหม็นมากกว่า GTW     เย้ มาแล้ว เรื่องนี้เขียนเพื่อคารวะอาจารย์เลยนะเนี่ย ที่ตอนนี้สยองเยอะหน่อยก็ผมเป็นแฟนเรื่องสยองๆของไซโคแมนเขานิครับ ต้องเอามาลงกันหน่อย แต่ของผมมันประมาณ ผีหัวขาดนะครับ ออกตลกไม่น่ากลัวเลย น้ำลายบูด     ^_________________________________________________^ ด้วยคน คุณพีท     ชอบเหมือนกันครับ scottie     ตอนนี้ปิล่าร์มะล็อกมะแล็ก เลยเนอะ แต่ก็เป็นฮีโร่นะตอนนี้ ริเศรษฐ์     ใช่แล้วพี่โทรเองแหละ ริเศรษฐ์ยังเป็นโปรโมเตอร์ที่ดีเสมอ ไว้เทียบชั้นดอนคิงส์ P_JUNG_PIGLET     อย่าลืมอ่านต่อนะครับ มีอธิบายศัพท์เพิ่มเติมนิดหน่อยครับ ขนคิง = ขนแขน, บัวเฮียง = บัวเรียง คนอีสานอ่าน ร เป็น ฮ นะครับ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 46 23:36:17 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 46 23:24:50 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 46 23:22:59 จากคุณ : หูโน่ - [ 7 ก.ย. 46 23:20:10 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จินตนาการไปไกลเลยนะครับ เยี่ยม จากคุณ : เหมาลา (เหมาลา) - [ 8 ก.ย. 46 15:40:02 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เอาสิครับพี่โน่  แนวนักสืบก็สนุกดีเหมือนกัน ถึงผมจะไม่เคยตอบถูกเลยก็เหอะ แต่ก็ชอบอ่าน ว่าแต่พี่โน่จะส่งมาให้ทางไหน อย่างไร เมื่อไหร่ ล่ะครับ ตอบมาด้วยนะ จากคุณ : (S)wing - [ 8 ก.ย. 46 16:57:50 A:210.54.194.188 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีครับคุณเห มา ลา     ตั้งแต่ได้เห็นคุณในหนังสือพิมพ์ว่าได้รับรางวัลหนังสือทำมือผมก็ไม่ค่อยได้มีเวลาเข้าถนนนักเขียนเท่าไหร่เลยครับ ดีใจที่ได้เห็นคุณอีกครับ สวิงกิ้ง     จะส่งทางเมล์ให้ครับต้องบอกเมล์มาด้วยนะ จากคุณ : หูโน่ - [ 8 ก.ย. 46 19:55:03 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ก๊าก จากคุณ : เจนตา - [ 8 ก.ย. 46 21:39:55 A:169.210.107.113 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณที่พิมพ์ชื่อผมแบบเว้นวรรค ดูแล้วมันแปลกๆยังไงไม่รู้ จากคุณ : เหมาลา - [ 9 ก.ย. 46 09:32:38 ]