ชายหนุ่มเจ้าของรถ ชายหนุ่มบนรถยื่นหน้าออกมาทักทายเมนาพร้อมกับรอยยิ้มแก้มแทบปริ เผยให้เห็นรอยบุ๋มที่แก้มด้านซ้าย เมนานึกค่อนขอดเจ้าของลักยิ้มนั้นว่า ......
คนอะไรหน้าตาออกคมเข้ม แต่
ใบหน้านั้น ดันมีลักยิ้มบุ๋มบิ๋มได้
เมนาแอบคิดเงียบๆๆในใจอย่างขำๆๆ ก็ไม่ได้มีให้พบเห็นบ่อยๆๆหรอกนะ ที่ผู้ชายจะมีลักยิ้มแบบนี้น่ะ
จะไปไหนหรือครับน้องสาว ให้พี่ไปส่งมั้ย
เมนาหันขวับไปมองชายหนุ่มที่มาตีขลุมเรียกเมนาว่า น้องสาว ทั้งที่เมนามีพี่ชายเพียงคนเดียวคือพี่เมธา ถึงแม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะนุ่มน่าฟังดีอยู่หรอกนะ แต่ประเภทที่มาตีขลุมเรียกน้องนุ่งมั่วนิ่มแบบนี้ เธอไม่ชอบ และไม่อยากจะเสวนาด้วยแล้ว และเธอก็ไม่ใช่ สาวน้อย จะได้หลงเคลิบเคลิ้มไปกับความหวานไหวพวกนี้สักกะหน่อย
ที่สำคัญชายหนุ่มคนนี้เธอก็ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยรู้จักแน่นอน เรื่องอะไรต้องไปเสวนาพูดด้วยล่ะ เมนาเลยยังเงียบเฉย จนกระทั่ง..ชายหนุ่มคนที่นั่งอยู่บนรถยื่นหน้าออกมาถามคำถามเดิมซ้ำอีกครั้ง
ว่าไงครับ จะไปไหนหรือครับน้องสาว พี่ไปส่งได้นะครับ
ชายหนุ่มเสนอตัว เมนาก้มหน้ามองตะกร้าที่คล้องแขนอยู่ แล้วเงยหน้าขึ้นมามองเขา ในใจครุ่นคิดว่า
ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน เกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ อวัยวะส่วนไหนๆ ก็ไม่ได้ติดกันซะหน่อยโดยเฉพาะส่วนบน
.และ
.
ทำท่าจะต่อว่าเขาไปอย่างที่ใจกำลังคิดอยู่ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจทำนิ่งเงียบเช่นเดิม ทำใบ้ไปแบบนี้ล่ะ ทนไม่ได้เดี๋ยวก็เลิกตอแยไปเอง เมื่อชายหนุ่มเห็นท่าทีไม่ยอมพูดยอมจาของสาวเจ้า เขาก็ลงทุนจอดรถแอบข้างทาง แล้วเดินอ้อมมาอีกทางซึ่งเป็นทางที่เมนายืนอยู่ เธอมองการกระทำของชายหนุ่มอย่างงงๆ
งั้น
ผมเดินเป็นเพื่อนคุณก็ได้
เขาบอกแล้วก็เดินตามหลังเมนาไปจริงๆ ระหว่างทางเขายังชวนเมนาคุยตลอดเวลา แต่เธอก็ยังคงเงียบเฉยเช่นเดิม
ไปตลาดหรือครับ เอ
..ท่าทางมื้อเย็นนี่จะมีอาหารอร่อยหลายอย่างนะครับ
เขาถามคำถามอย่างที่ๆ ไม่น่าจะถามอีกแล้ว เพราะถามไปเท่าไรเธอก็ไม่ยอมตอบอยู่ดี ก็เห็นๆ อยู่ว่าถือตะกร้าก็ต้องไปตลาดอยู่แล้วจะให้ไปวัดตอนเย็นๆ อย่างนี้ได้ยังไง จริงมั้ย
ไม่ตอบแสดงว่า
งั้นก็คงไม่ได้ไปตลาด งั้นก็..ต้องไปวัดแน่ๆ เออ
ทำไมไปวัดเสียเย็นอย่างนี้ล่ะครับ อ้อ
.เมื่อเช้าคงตื่นสาย เพราะมัวแต่นอนน้ำลายยืดๆๆ เลยตื่นสายไปหน่อย แต่เพราะตังใจว่าจะไปวัดก็เลยมาชดเชยโดยไปวัดตอนค่ำเผื่อว่าพระจะฉันมื้อเย็นนะหรือครับ
ชายหนุ่มถามเอง แล้วก็ตอบเอาเอง ทำเอา เธอกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่อยู่ เลยเผลอตัวหลุดรอยยิ้มออกมาต่อหน้าต่อตาเขา และไม่วายถูกเขาล้ออีกตามเคย
ว้าว
.ววว คุณยิ้มสวยจัง นอกจากว่าเป็นใบ้แล้ว คุณก็มีรอยยิ้มเนี่ยที่จะพอเชิดหน้าชูตาได้
อ้อ...อีกอย่างก็คือหู คือหูคุณไม่ตึงครับเพราะคุณรับรู้ได้ทุกอย่างที่ผมพูด
เมนามองเขาขวางๆ ก็เขาพูดล้อให้เธอยิ้มนี่นา
บ้าสิ..ใครเขาเป็นอย่างที่นายว่ากัน
เขาจ้องมองเมนาท่าทางแปลก ประกายตาแลดูวิบวับ จนเมนาอยากจะเดินหนีห่างให้ไกลๆ นึกโกรธตัวเองที่หลุด และเผลอไปพูดจาโต้ตอบเขาได้ ทั้งที่อดกลั้นมาได้ตั้งนานแท้ๆ....
เห็นมั้ย พูดได้แต่ไม่ยอมพูด ว่าแต่ให้ผมขับรถไปส่งมั้ย รถผมนั่งแล้วนิ่มดีนะ
ไม่ดีกว่าค่ะ แฟนฉันคงไม่ชอบให้ฉันไปไหนมาไหนกับชายหนุ่มแปลกหน้า เอ่อ..แฟนฉันดุมากๆนะคะ ถ้าคุณไม่กลัวหมัดซ้ายทะลวงไส้ หมัดขวาตะลุยกำแพงก็ไปถอยรถมาเลยค่ะ
เมนาโมเมเข้าไปนั่น ช่วยไม่ได้อ่ะนะ ใครอยากให้มาบริหารเสน่ห์กับเธอนักนี่ ขู่เข้าให้ซะเลย คำขู่มีผลให้ชายหนุ่มทำหน้าเหรอหรามองหน้าเมนาอีกครั้งอย่างไม่อย่างจะเชื่อในสิ่งที่เธอกล่าวอ้าง ชายหนุ่มแสร้งทำหน้าและเสียงเศร้าๆ
อ้าว..วว มีแฟนแล้วเหรอ ว้า
ว้า แต่
ไม่เป็นไรผมชอบปีนต้นไม้ ผมปีนเก่งที่หนึ่งเลยนะสมัยเด็กๆนะ และต้นงิ้วอะไรเนี่ยผมก็ยังไม่เคยลองปีนดูสักที อยากจะลองปีนดูสักครั้ง ไม่อย่างนั้นหนุ่มๆหล่อๆอย่างผมคงเสียชาติเกิดแน่ๆ
พูดจบชายหนุ่มวิ่งไปถอยรถยนต์คันหรูของเขาในทันที เมนามองตามอย่างไม่รู้ว่าจะขุดหาเรื่องอะไรมากล่าวอ้างอีกแล้ว ขนาดนี้แล้วเขาก็ยังไม่เลิกตอแยเธอเลย
เมนาจำต้องก้าวขึ้นนั่งบนรถเคียงคู่เขา ไม่เช่นนั้นเขาก็คงขับรถตามเธอไปเรื่อยๆ นะล่ะ ยิ่งเข้าไปใกล้ตลาดมากเท่าไร คนจะยิ่งพลุกพล่าน เธอยิ่งจะกลายเป็นเป้าสายตาคนมากขึ้นเท่านั้น เธอไม่อยากเป็นจุดสนใจของใครๆ
ไอ้เมธมันกลับมาจากกระทรวงเย็นนี้ใช่มั้ย
เขาถามถึงพี่ชายของเธอด้วย นั่นยิ่งทำให้เธอแปลกใจที่เขารู้จักพี่ชายของเธอ และเรียกกันอย่างสนิทสนมเชียว พี่ชายเธอไปรู้จักกับเขาตั้งแต่เมื่อไรกัน...
(มีต่อ รอแป้บนะคะ)
แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 46 01:53:43
แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 46 09:57:34
แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 46 09:41:20
จากคุณ :
พยาบาลเกเร 
- [
7 ก.ย. 46 09:12:14
]
+++ ว่างไว้......ให้เธอ +++ตอนที่ 2
