ความคิดเห็นที่ 1    ๒. เปลือกตาหนักอึ้งปิดลงพร้อมกับอัดควันเข้าปอดหนักหน่วง        ก่อนระบายออกเป็นทางยาว ปลดปล่อยเสมือนการถอนหายใจ       รู้สึกถึงสัมผัสอ่อนนุ่มคลึงเบาๆที่ต้นคอ      ความอบอุ่นแผ่ซ่านลงไป ทั่วร่างเพราะแรงเค้นคลึง      ไต่ไล่เบาๆลงไปที่บ่าและระเรื่อยลงไปกลางหลัง  เงาดำชะโงกลงมาที่ใบหน้า     ก่อนจะฉกความอบอุ่นนั้นลอดริมฝีปากสอดเข้ามารับกับส่วนรู้รส  แล้วความอ่อนนุ่มของริมฝีปากอันอบอุ่น          ก็ไต่ละเลียดผ่านแผงอกหนาลงไปแถวท้องน้อย.... มือนุ่มรั้งขอบกางเกงต่ำลง      รู้สึกถึงความชื้นแฉะอันอบอุ่นจากริมฝีปากครอบทับไปตรงรอย หยักคอดส่วนปลาย       ในสัมผัสนั้นมีเพียงสิ่งเคลื่อนไหวไล้เลีย     วนรอบแผ่วเบา     แต่เนิ่นนานพอที่จะ ปลุกให้มันลุกโชนแข็งดั่งท่อนเหล็กหลอมไฟ      อีกครั้งที่ผมแพ้ใจตัวเอง.....     บุหรี่ปลายมวนถูกอัดหนักๆอีกครั้ง        ก่อนที่จะขยี้มันลงในที่เขี่ย     ควันอ้อยอิ่งของมันลอย อยู่ท่ามกลางแสงสลัวของสีไฟปลายมวน       ดูอ่อนช้อยและเศร้าสร้อย         ร่างบางเอื้อมมือรั้งให้ลุกเดิน ตามไปที่ฟูกหนานุ่มของที่นอน      แล้วล้มตัวลงเบียดร่างชิดเคียงกัน      เราต่างลูบไล้กันและกันแลกเปลี่ยน ไออุ่นจากเรือนกาย         กลิ่นหอมของร่างที่อยู่ตรงหน้าทำเอาอดใจไม่ไหวจนต้องเอื้อมมือสากหนาขยำไปที่ บั้นท้ายงอน    แล้วเคลื่อนทาบทับบนเจ้าของร่างขาวสะโพกอวบครัด    จากด้านหลัง      ก่อนที่จะบรรจงสอดเข้าไปในช่องคับแคบอันอบอุ่น.... ท่ามกลางความเคลื่อนไหวอยู่บนร่างที่นอนคว่ำหน้า      มีเสียงครางเบาๆก่อนจะทวีทับโถมความรุนแรงเข้าใส่กันและกัน       แล้วปลดปล่อยไออุ่นร้อนชำแรกเข้าเรือนกายทุกหยาดหยด      ผิวกายขาวท่ามกลางความมืดสลัวกระตุกสองสามครั้งแล้วนิ่งเงียบงัน      พลางได้ยินเสียงสะอื้นฮักๆเบาๆ...... เสียงไก้แจ้ขันฉุดให้ผมลุกจากที่นอน      วันนี้เป็นอีกวันที่ตั้งใจไว้ว่าจะไปทำบุญให้กับเธอ      พระสงฆ์สามรูปให้พรหลังจากที่ใส่ข้าวของลงไปในบาตรเรียบร้อย     สีกลักย้อมฝาดของจีวรนั้นดูเย็นสบายค่อยๆไกลห่างออกไปจนลับตา... อย่างน้อยเพื่อปลดปล่อยความรู้สึกละอายในใจที่ผมทำไว้กับหล่อน      ที่จริงวันนี้เราจะมาตักบาตรคู่กันทุกปีเพราะเป็นวันเกิดของหล่อน       ถ้าไม่เป็นเพราะความตายมาพรากให้จากกัน      เราคงจะเป็นคู่ที่ทุกคนต่างต้องอิจฉา .... ในบ้านที่เงียบเหงาราวกับมีสิ่งมีชีวิตสิ่งเดียวในโลก      ทำให้ผมจ่อมตัวเองอยู่กับเข็มนาฬิกา      อาจบางทีเวลามันอาจขโมยสิ่งมีค่าไปจากชีวิตของเรา      มันพรากเอาเธอไป แต่ไม่อาจพรากความรักของเราทั้งสองได้.... "สาบานสิ    ว่าคุณจะรักฟ้าคนเดียวตลอดไป" เสียงสดใสจากริมฝีปากคู่บางฉอเลาะ    แววตาออดอ้อนผิดกับที่น้ำเสียงที่ดูจริงจังทุกครั้งยามเอื้อนเอ่ย "ผมจะไม่รักใครอีกนอกจากคุณ " หล่อนซุกตัวเข้ามาในอ้อมกอด      ความสาวที่เก็บหวงมายี่สิบปีมอบหยิบยื่นให้ด้วยความเต็มใจ   น้ำค้างรุ่งสางพร่างพรม       ร่างสาวกายอุ่นเปลือยอยู่ในวงแขน     นิ้วชี้เรียวไล้ไรผมไต่ไล่มายังขนหน้าอก "ฟ้าไม่มีใครนอกจากคุณ     ฟ้ามีเพียงแค่น้องอีกคนคุณพอรับเลี้ยงไหวมั้ยคะ" "แน่นอนครับ!    มันไม่ใช่ปัญหาหรอก         รับรองจะดูแลคุณอย่างดีเลย" น้องของหล่อนเป็นคนเก็บตัวเงียบ    ไม่ค่อยพูด       ร่างสูงโปร่งขาวบางนั้นดูสะอาด     กลับจากมหาลัยก็เข้าห้องไม่สุงสิงกับใคร      ส่วนฟ้าเธอทำงานสายการบิน     ต้องไปต่างประเทศบ่อยครั้ง     เราอยู่กันที่เรือนไทยหลังเก่าซึ่งเป็นมรดกที่พ่อของหล่อนทิ้งไว้ให้     ไม้สักทองอายุเกือบร่วมร้อยปี      เสาตะเคียนต้นใหญ่หลายต้นยังคงสภาพดีอยู่     ทุกอย่างยังคงอนุรักษ์ความโบราณไว้ได้อย่างสมบูรณ์          ถ้าไม่ใช่เพราะฟ้าหลังจากแต่งงานแล้วผมคงไม่คิดที่จะเข้ามาอยู่ที่นี่หรอก........ จากคุณ : แก่งสะพือ - [ 8 ก.ย. 46 04:03:15 A:203.149.16.205 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 2        ๓.   ตรงกลางบ้านมีเสาตะเคียนต้นใหญ่      นานครั้งก้อจะมีคราบน้ำมันไหลออกมา     แต่ผมไม่เห็นว่ามันจะผิดปกติตรงไหนเพราะความคิดสมัยใหม่ที่เชื่อในเหตุในผล        ที่จริงฟ้าก็เป็นคนสมัยใหม่แต่เธอถูกเลี้ยงมาแบบโบราณ     ครอบครัวเก่าที่มีเชื้อขุนนางทำให้เธอดูเป็นกุลสตรีที่ดูเรียบร้อย        รูปภาพเก่าที่แขวนอยู่ที่ผนังบ้าน     สีซีดจางในรูปคือพ่อของหล่อนที่ดูดุเขร่งขรึม     รู้สึกเหมือนมีใครจ้องมองอยู่ทุกทียามเดินผ่านรูป     กลิ่นน้ำอบไทยผสมกลิ่นเรือนไม้เก่า      เป็นสิ่งที่ผมไม่ชอบมันทำให้รู้สึกหดหู่     แต่ก็แปลกที่มันมันจะลอยมาตามลมบ่อยครั้งโดยหาที่มาที่ไปไม่มี       "ฟ้าครับ   คืนนี้ผมอยากนอนกอดคุณจัง" "ไม่ได้หรอกค่ะ    เดี๋ยวฟ้าก็ต้องไปทำงานแล้ว      แต่ตอนนี้ถ้าอยากกอดฟ้าก็ยังอยู่ตรงนี้นี่คะ" ผมสลวยดำขลับของเธอยาวทิ้งตัวถึงกลางหลังดูอ่อนนุ่ม       ผิวขาวอมชมพูพราวหยาดน้ำ     เมื่อเธอก้าวออกมาพ้นขอบประตูห้องน้ำ       จุมพิตเบาๆที่หน้าผากแล้วเลื่อนมากระซิบไออุ่นตรงริมปากบางก่อนจะซุกซอนลิ้นเข้าสัมผัสรสความหวานหอมในอุ้งปาก      เจ้าของร่างบางสะท้านเฮือกเปิดตากว้าง     มือกำยำของผมรวบที่เอวคอดกระหวัดเกี่ยวรั้งให้ลำตัวมาแนบชิดกัน      บรรจงช้อนร่างของหล่อนวางบนเตียงอย่างแผ่วเบา      เอวคอดเผยอรับจังหวะกระทั้น      เล็บมือจิกผ้าปูที่นอนยับย่นเสียงครางเบาๆ    ก่อนลมพายุโหมกระหน่ำแล้วสงบลง "ฟ้าครับ    คุณมีความสุขไหม?" หล่อนพยักหน้าอย่างอายๆ             ก่อนรั้งร่างของผมลงแนบตัวพรางไม่ให้เห็นสีหน้าเจ้าตัว        ทุกครั้งหล่อนจะบอกเสมอว่ามีความสุข      แต่นานวันเข้าเหมือนหล่อนจะเริ่มเบื่อและมีข้ออ้างเสมอยามที่ผมอยากจะนอนกับเธอ       มันอดทำให้คิดไม่ได้ว่าหล่อนแกล้งมีความสุขเพราะรัก      ซึ่งมันเป็นสิ่งน่าละอายที่เราไม่สามารถทำให้คนที่เรารักไปถึงจุดหมายได้     ที่จริงอาจเป็นเพราะหล่อนถูกสอนมาแบบโบราณให้เห็นว่าการมีเซ็กซ์คือสิ่งน่าละอายที่ถูกปลูกฝังมาตั้งแต่ยังเด็ก      ตามแบบคนสมัยเก่าก็อาจเป็นได้.... จากคุณ : แก่งสะพือ - [ 8 ก.ย. 46 04:04:01 A:203.149.16.205 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 3    ๔. คืนนั้นหล่อนบินไปต่างประเทศ      ความกลัดกลุ้มในใจทำให้ผมหยิบบรั่นดีออกจากตู้โชว์      สีอำพันถูกเทใส่ลงในแก้วใสบางหลายครั้งจนหมดไปเกือบค่อนขวด     หนังตาเริ่มหนักอึ้งๆในท้องเริ่มมวนเป็นระลอก      ออกแรงขาสองข้างโซซัดโซเซไปที่ระเบียง     ผมรู้สึกสติสัมปชัญญะเหลือเลือนราง     ก่อนจะสำรอกออกมาหมดไส้หมดพุง         ไม่รู้ว่าหลับพับไปนานเท่าไหร่หนังตายังหนักอึ้งแต่รู้สึกเหมือนนอนนุ่มอยู่บนที่นอนของตัวเอง       มีไออุ่นจากผ้าลูบไล้ตามเนื้อกายคลับคล้ายเหมือนฝันล่องลอย ในความมืดของเงาสลัว      รู้สึกถึงความอุ่นไล้ที่แก่นกาย      เปรียบเสมือนราดน้ำมันไปบนกองเพลิง     ไฟลุกพรึ่บติดขึ้นในทันที     ผมพยายามเปิดเปลือกตาหนักอึ้งเพ่งมอง    ร่างในความสลัวผงกหัวขึ้นลงตามจังหวะ ฟ้าไม่เคยทำแบบนี้       แวบหนึ่งผมคิด!    แต่ความรู้สึกสบายล่องลอยทำให้ปลดปล่อยตัวเองออกจากทุกสิ่ง      รู้สึกถึงน้ำหนักที่กดทับลงกลางลำตัวก่อนที่ความแข็งร้อนจะชำแรกเข้าไปในซอกหลืบของใครบางคนที่ขึ้นทาบทับมัน        เหมือนล่องลอยอยู่บนความฝัน ครึ่งหลับครึ่งตื่น      ความคับแน่นของสิ่งนั้นทำให้หยาดละอองอุ่นทะลักท่วมท้นในไม่นาน      มันเป็นความสุขที่อิ่มเอิบจริงๆ...... ไม่รู้ว่าผมหลับไปนานเท่าไร      จากวันนั้นเราพบกันทุกคืนเวลาที่ฟ้าไม่อยู่     รสสัมผัสที่ได้ต่างกันมากเทียบกันไม่ได้กับที่ฟ้าให้ผม      นานวันเข้ามันเหมือนสิ่งเสพติดที่ยิ่งเสพก็ยิ่งถลำลึกลงทุกทีๆ "ทำไมเดี๋ยวนี้    คุณไม่เหมือนเดิมเลย  ไม่มีความสุขหรือคะ " เสียงของหล่อนตัดพ้อ   "ก็มีน่ะนะ    แต่ผมอยากให้ฟ้าตามใจผมบ้าง      เซ็กซ์มันไม่ใช่เรื่องน่าละอายหรอก     คุณต้องรู้จักปลดปล่อยมันบ้างสิ" "ผมรู้นะว่าทุกครั้งคุณแกล้งทำเป็นเหมือนว่ามีความสุขน่ะ      รู้มั้ยผมเบื่อการเสแสร้ง" หยาดน้ำใสเอ่อล้นที่ขอบตาคู่งาม     ทำให้ผมรู้สึกผิดที่พูดขึ้นมา     แต่ในเมื่อมันเป็นความจริง     ช่างเถอะ!      อย่างน้อยเธอควรจะได้รู้      เผื่อทุกอย่างมันจะดีขึ้น     แต่ท้ายที่สุดมันยิ่งเลวร้ายลง       เหมือนเรามีเส้นบางๆกั้นให้ห่างกันเสมอ     คืนนั้นเธอบินไปต่างประเทศอีกเหมือนเคย     หน้าต่างกระจกถูกยกเปิดเพื่อสัมผัสลมหนาว       ลมเย็นกระทบผิวกายและใบหน้าจนสั่น     ผมจุดบุหรี่สูบยังไม่ทันหมดมวน      เธอก็ก้าวเข้ามาในห้อง "ฟิล์ม    พี่ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ย    พี่ไม่อยากให้ฟ้ารู้เพราะเค้าคงเสียใจมากถ้ารู้" ร่างขาวบางก้มหน้าเงียบงันมีเพียงหยดน้ำใสที่หยาดรดลงบนมือสากหนาของผม     แขนกำยำโอบกอดร่างนั้นเข้ามาในวงแขนก่อนจูบซับน้ำตา     พริ้วผ่านไปที่ริมฝีปากบางสดสีชมพู    พลางบดขยี้เบา    ร่างบางนั้นบิดกายสั่นสะท้านคู้ตัวหลบรสจูบเผ็ดร้อน  มือเอื้อมสอดเอวคอดพลิกคว่ำลงบนที่นอน      บั้นท้ายกลมมนคู่งาม    งอนกระจ่างในเงาจันทร์ ในความสลัวความร้อนผ่าวชำแรกแทรกไปในโตรกซอกหลืบ        เสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดเป็นจังหวะจากช้าเริ่มเร็วจนร้อนแรง     คลื่นโหมซัดซ่ากระหน่ำ      เกือบที่จะถึงเส้นชัยอยู่รอมร่อ พลันประตูเปิดออกพร้อมกับสวิทซ์ไฟเปิด... "ฟ้า!!!" "พี่ฟ้า!!!" ร่างสั่นเทิ้มระริกของฟ้ายืนตะลึง     ผมมองเห็นแววตาที่เสียใจอย่างที่สุดเท่าที่เห็นคนที่ถูกคนรักทรยศ  อย่างไม่มีวันที่จะอภัย      เธออับอายและสูญสิ้นความเชื่อมั่นในตัวเอง    สีหน้าปวดร้าวที่เห็นน้องตัวเองมีอะไรกับคนที่ตัวเองรัก      และหล่อนเลือกที่จะไม่อยู่อย่างอับอายต่อไป...  เสียงไก้แจ้ขันฉุดให้ผมลุกจากที่นอน        วันนี้เป็นอีกวันที่ตั้งใจไว้ว่าจะไปทำบุญให้กับเธอ      พระสงฆ์สามรูปให้พร     หลังจากที่ใส่ข้าวของลงไปในบาตรเรียบร้อย     สีกลักย้อมฝาดของจีวรนั้นดูเย็นสบาย      ค่อยๆไกลห่างออกไปจนลับตา     ผมบรรจงกรวดน้ำลงที่ในขันเงินเล็ก        ถัดเยื้องห่างไปร่างขาวบางของฟิล์มนั่งตาแดงสะอื้น... "อโหสิกรรมให้ผมด้วยฟ้า" ผมเอ่ยเบาๆที่หน้ารูปฟ้า     ร่างบางเขยิบเข้ามานั่งใกล้รูปพลางยกสองมือประสาน     น้ำตาเอ่อรินก่อนกล่าว "อโหสิให้ผมด้วยนะพี่ฟ้า"  *****************จบ*******************                                                           จากคุณ : แก่งสะพือ - [ 8 ก.ย. 46 04:05:03 A:203.149.16.205 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 4 อึ้ง !!! แต่ไม่ลืมชม เขียนเก่งจังค่ะ จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 8 ก.ย. 46 07:18:51 A:203.113.61.196 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 โห  .. อึ้งด้วย ตอนแรกนึกว่าผีนางตะเคียน แฮ่ .. จากคุณ : scottie - [ 8 ก.ย. 46 13:08:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อืมมม อ่านเพลินเลยค่ะ จุดจบของเรื่องนี่คาดไม่ถึงจริง ๆ จากคุณ : ใบเตยหอม - [ 8 ก.ย. 46 13:14:51 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โหๆ อย่างนี้เรียก Erotic-Drama หรือเปล่า? เขียนเก่งมากๆ ทั้งวังเวง ทั้งหม่นหมอง และเต็มไปด้วยอารมณ์ ตามไปอ่านอีกกระทู้นึง เรื่องนี้ก็ชอบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2175313/W2175313.html ฆ่าตัดตอน เขียนอีกนะคะ ... รออ่าน แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 46 13:53:46 จากคุณ : กระเฉดน้อย - [ 8 ก.ย. 46 13:46:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โอ้วววว อ่านะ สมควรที่ฟ้าจะช็อกและเลือกที่จะไปอ่ะ เขียนได้ดีนะคะ ชวนลุ้น และจบแบบทำให้อึ้ง ^_^ จากคุณ : O-HO - [ 8 ก.ย. 46 14:57:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบสำนวนในบทพิศวาส คาดว่าคนเขียนเป็นผู้ชายหรือเปล่าคะ เพราะใช้คำในบทพิศวาสได้ชัดเจนดี โครงเรื่องดูเหมือนทั่วไป  แต่  หักมุมได้สวยงาม ประโยคเดียวเอาอยู่ ชื่นชมด้วยคนค่ะ จากคุณ : วรา - [ 8 ก.ย. 46 16:05:40 A:202.133.163.87 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 อึ้งด้วยคน ใช้ภาษาดีจังครับ เก่งจัง (ตอนแรกนึกว่าผีนางตะเคียนเหมือนคุณสก๊อตตี้เลยนะ หุๆๆ) จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 9 ก.ย. 46 00:16:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เก่งจริงๆๆๆเลย จากเจ้านายคุณ จากคุณ : cola - [ 9 ก.ย. 46 00:43:24 A:203.107.202.219 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 เหอ เหอ ชอค แบบนี้เลยเหรอจบหักมุมแบบนี้ เอาไปเลยแปะ แปะ แปะ (ปรบมือให้ดังๆ) แบบนี้คุณพีทมีคู่แข่งแฮะ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 9 ก.ย. 46 01:04:40 A:202.133.176.92 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 แว้ก คุณโอเลี้ยง ผมอยู่ของผมดีๆ ง่ะ จากคุณ : คุณพีทถูกพาดพิง (PeterPuck) - [ 9 ก.ย. 46 02:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อึ่ง ทึ่ง..... ส่วนความคิดเห็นนะคะ.... เหมือน คุณ วรา เลยค่ะ เปล่าลอกนะ คิดแบบนั้นจริงๆ เขียนมาให้อ่านอีกนะคะ...^____^ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 9 ก.ย. 46 16:29:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจที่เข้ามาอ่านและช่วยวิจารณ์ครับ จากคุณ : แก่งสะพือ - [ 10 ก.ย. 46 08:24:47 A:203.149.16.204 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 16 ยอดเยี่ยมครับชีวิตคนเราจริงๆมันก็แบบนี้แหละ จากคุณ : hemato - [ 11 ก.ย. 46 22:24:19 A:203.149.30.201 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 โอย สุดยอดมาก ๆ เก่งจังเลยครับ บทสังวาสก็แจ๋ว อ่านไปสยิวไปเลย แต่พอถึงตอนจบ  ไอ้ที่หยิว ๆ มา เป็นอันต้อง... เอ่อ ชอบมาก ๆ เลยครับ น่าติดตามในเรื่องต่อ ๆ ไป จากคุณ : {``-_-}{-``-}{-_-``} - [ 12 ก.ย. 46 19:20:23 ]