ความคิดเห็นที่ 1 (ต่ออีก ตี๊ดดด..ดด)               เฮเลนรีบลงมาหาลูกสาวทันที ที่กลับถึงบ้าน   ละล่ำละลักถามด้วยความเป็นห่วง  ไอช่ารับรู้ถึงความรักของผู้เป็นแม่  สวมกอดเบา ๆ พร้อมกับเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ฟัง   .......แม่แทบจะเป็นลมเมื่อฟังจบ  อยากจะให้ความเลวร้ายผ่านพ้นไปเร็ววัน  ไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นอีกเลย      .......เฮเลนจูบหน้าผากลูกสาวอย่างแสนรัก  แล้วพากันกลับขึ้นไปยังสถานที่พักผ่อนส่วนตัว ทั้งแม่และลูก              แม้ว่าจะเจอเหตุการณ์สั่นประสาทไปเมื่อเย็น  แต่หน้าที่รับผิดชอบต้องมาก่อน  แมหมอวัยใสจึงเข้าประจำห้องพิธี  รอการทำนายโชคชะตาของลูกค้าในค่ำคืนนี้...              " ....ผมถูกส่งไปประจำสาขา  ของบริทที่ มิชิแกน  แต่แฟนผมไม่เห็นด้วย  ผมจะทำอย่างไรดี  ตัวเองก็อยากได้ความก้าวหน้าในอาชีพการงาน  แต่ก็ไม่อยากทิ้งแฟน  ผมคิดจนปวดหัวไปหมดแล้ว "              หลังจากที่ได้รับฟังปัญหา  แม่หมอจึงให้ชายผู้นั้นเริ่มต้นสับไพ่  และตัดไพ่ออกเป็น 6 กอง  เมื่อเรียบร้อยแล้วจึงให้เลือกไพ่ออกมา 9 ใบ ด้วยมือซ้าย  และการทำนายกำลังจะเริ่มขึ้น  เมื่อไอช่าเปิดหน้าไพ่ใบแรก...              " ตำแหน่งที่ 1 ปัจจุบันของผู้ถาม ได้ไพ่สังฆราชินี (THE HIGH PRIESTESS) กลับหัว หมายถึงความทุกข์ทรมานอันเกิดจากหญิงผู้เป็นที่รัก  ต้องการมห้คุณทำตามความคิดของเธอ  ไม่พยายามจะเข้าใจความเป็นจริงของชีวิต  เป็นความลำบากใจที่ยากจะประณีประณอม "              " ตำแหน่งที่ 2 จุดประสงค์ของผู้ถาม ได่ไพ่นักมายากล (THE MAGICIAN) หมายถึงการเปลี่ยนแปลงสู่ชีวิตใหม่  เป็นการเริ่มต้นอะไรบางอย่างที่ได้เคยตั้งใจไว้  มีประสบกาณ์เพิ่มขึ้นจากการทำงาน  ได้พบปะสถานที่และผู้คนใหม่ๆ อีกด้วย "              " ตำแหน่งที่ 3 อนาคตอันใกล้ ได้ไพ่นักปกครอง (THE CONQUEROR) หมายถึงภาวะผู้นำที่กำลังจะมาถึง  ได้เป็นใหญ่เป็นโต  มีความั่นใจและเป็นตัวของตัวเอง  ก้าวหน้ามากเรื่องการงาน "              " ตำแหน่งที่ 4 อุปสรรคเล็กน้อย ได้ไพ่ฤาษี (THE HERMIT) หมายถึงการที่ชอบอยู่คนเดียวตามลำพัง  ไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับใครนัก  ไม่ชอบเสี่ยงภัยและโลดโผน  รักสงบแต่บางครั้งก็มากเกินไป "              " ตำแหน่งที่ 5 อุปสรรคครั้งใหญ่ ได้ไพ่คู่รัก (THE LOVERS) กลับหัว หมายถึงจุดจบของความรักความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่  ต้องพลัดพรากจากกันไปด้วยความไม่เข้าใจ ไม่ลงรอยกัน  ความสัมพันธ์ที่เปราะบางก่อให้เกิดการพังทลายของมิตรภาพ  เบื่อหน่ายซึ่งกันและกัน "              " ตำแหน่งที่ 6 จุดเด่นของผู้ถาม ได้ไพ่รถศึก (THE CHARIOT) หมายถึงการทำงานหนัก หรือความพยายามครั้งสำคัญ  มีความกล้าหาญที่จะติดสินใจแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง  แนวโน้มจะได้เดินทางไกล เร็ว ๆ นี้ "              " ตำแหน่งที่ 7 พฤติกรรมของผู้ถาม ได้ไพ่การพิพากษา (JUDGEMENT) หมายถึงการตัดสินใจบางอย่าง  โดยใช้สติพิจารณาอย่างรอบคอบ  มีความเชื่อมั่นกับชีวิตที่เป็นอยู่  ยอมรับผลการกระทำของตัวเอง "              " ตำแหน่งที่ 8 ความเปลี่ยนแปลง ได้ไพ่วงล้อแห่งโชคชะตา (WHEEL OF FORTUNE) หมายถึงโอกาสดี ๆ ที่เข้ามาในชีวิต  เปลี่ยนสภาพจากความอึดอัดที่มีอยู่ ไปสู่หนทางที่กว่า  ได้พบเพื่อนใหม่ เกิดเหตุการณ์ดี ๆ อย่างไม่คาดฝัน "              " ตำแหน่งที่ 9 บทสรุป ได่ไพ่พลัง (STRENGTH) หมายถึงพลังที่เก็บซ่อนอยู่ในตัวคุณจะถูกเอาออกมาใช้งานเต็มที่  แม้จะตกอยู่ในสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก  ก็สามารถต่อสู้และเอาชนะได้ในที่สุด  เชื่อมั่นในเส้นทางที่เลือก  ความกล้าหาญจะส่งผลดี แต่ควรเข้าหาผู้คนให้มากกว่านี้  คบหาสมาคมกับผู้อื่นบ้าง  ไม่ควรอยู่คนเดียวมากนัก เปิดหูเปิดตาบ้างก้ได้  อย่าจมอยู่กับความรู้สึกผิดที่ต้องแยกจากคนรัก  เพราะมันไม่มีอะไรดีขึ้น  อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดไป  ห้ามมันไม่ได้  ถ้าหากผ่านพ้นช่วงเวลาวิกฤตนี้ไปแล้วชีวิตจะรุ่งโรจน์มาก  หน้าที่การงานดี  ได้เลื่อนตำแหน่ง  แต่จะทำงานหนักเพิ่มขึ้น "              ชายผู้ดู มีรอยยิ้มจาง ๆ อยู่บนใบหน้า  เมื่อได้รู้ว่าอนาคตทางการงานของเขาสดใส  แต่แววตาสลดไปนิด เมื่อคิดถึงคนรักที่จะต้องสูญเสียไป......     และราวกับว่าจะล่วงรู้ถึงความรู้สึกนึกคิดของอีกฝ่าย  แม่หมอน้อยพูดขึ้นมาเรียบ ๆ ว่า              " คนเราบางครั้งมันเลือกไม่ได้ทุกอย่างที่ต้องการหรอก  จะต้องมีบางอย่างที่ได้มาและบางอย่างที่เสียไป  ถ้าเราไม่ตัดเนื้อร้ายในตัวเองออก ก็รังแต่จะเจ็บปวดเพิ่มขึ้น  กลับไปคิดเองเถิดว่า...แท้จริงแล้ว สิ่งใดคือ ที่คุณต้องการกันแน่...."              ชายผู้นั้นเหมือนจะมีความลังเล  แต่ก็มีสีหน้าที่สว่างใสกว่าเดิมจากตอนแรก  ลุกขึ้นเดินกลับออกไปในท่าทีสุภาพ.....              หลังจากที่งดซ้อมเป็นเวลากว่า 5 วัน  ฉากใหม่ก็เสร็จสมบูรณ์  ประธานนักเรียนจึงเรียกเหล่านักแสดงเรื่องที่ 3 เจ้าปัญหากลับมาซ้อม   แต่ไอช่าก็ยังหวั่น ๆ อยู่ไม่หาย  เนื่องจากตัวเองเริ่มที่จะสัมผัสได้ถึงกลิ่นไอแห่งความชั่วร้ายขึ้นมาได้บ้าง  มันเป็นไปตามสัญชาตญาณพิเศษที่มีอยู่ในตัว  และดูเหมือนจะรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ              แต่กลับเป็นที่น่าแปลกใจสำหรับไอช่ายิ่งนัก  ที่ไม่มีเหตุการณ์ใดเลยเกิดขึ้นในระหว่างซ้อมอีก  แถมการซ้อมยังรุดหน้าไปกว่า70 % แล้ว  และเหลือเวลาอีกไม่มาก  ก็จะได้เปิดเทศกาล  GIFT ON THE MOON  กันแล้ว   กรรมการจัดงานทุกฝ่ายจึงต้องทำงานแข่งกับเวลา  เพื่อให้ทุกอย่างออกมาดีที่สุด...              แท้จริงแล้ว...ความเลวร้ายไม่ได้เงียบหายไปไหน  ยังคอยวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ รอคอยเวลาสำแดงเดช  และก็เป็นวันนี้ที่ความหายนะ  ได้กลับมาเยือนเหล่าทีมงานละครเวทีอีกครั้ง.....              ใครบางคน รอจังหวะที่ห้องเก็บอุปกรณ์ปลอดคน  แอบเอาอะไรบางอย่างออกจากห่อผ้า  ไปวางรวม ๆ กับอุปกรณ์ที่มีลักษณะเหมือนกันกับที่เอามา  และหยิบเอาอันที่มีอยู่เดิมกลับออกไปด้วย  แล้วรีบหลบหนีไปอย่างรวดเร็วและไร้ร่อยรอย              " เดี๋ยวขอให้ซ้อมฉากประดาบกันอีกครั้งนะ  เพราะคราวก่อน ไอช่า จับดาบไม่สวยเลย  ในเรื่องน่ะ เฟรเซีย เค้าเก่งเรื่องดาบนะจะบอกให้ "      ผู้กำกับเฉพาะกิจสั่งการให้ทั้งไอช่าและนาธานซ้อมฉากที่ว่าอีกครั้ง  หันไปบอกให้ทีมงานหยิบดาบที่เตรียมไว้มาให้              แรกที่รับดาบมาจากทีมงาน  ทั้ง นาธานและไอช่า ก็รู้สึกแปลก ๆ  ว่าทำไมดาบปลอม ๆ ที่ใช้เข้าฉากถึงได้หนักอึ้งขนาดนี้  แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก  ยังคงซ้อมกันไปเรื่อย  จนกระทั่งที่ไอช่าเริ่มจะถือดาบไม่ไหวเพราะหนัก  เป็นจังหวะเดียวกับที่เสียหลักเซจะล้ม  คมดาบเฉือนเข้าไปที่ต้นแขนของนาธาน    มีเลือดไหลออกมาเป็นทางและหยดไปที่พิ้นเวที   ......แม่หมอหน้าใส  ตอนนี้เลยกลายเป็นหน้าซีดแทนที่เห็นอีกฝ่ายเจ็บตัวถึงขั้นเลือดตกยางออก  ร้องโวยวายลั่น   ประธานนักเรียนและคนอื่นรีบวิ่งมาดู  เห็นดาบของกลางซึ่งมีลักษณะผิดไปจากที่เตรียมไว้ก็ให้ตกใจ              " นี่มันไม่ใช่ดาบที่เราเตรียมไว้นี่นา  ของปลอมมันไม่หนักอย่างนี้ "     ประธานนักเรียนหยิบดาบขึ้นมาถือไว้  นึกรู้ได้ทันทีว่านี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน   แต่เป็นความตั้งใจของใครบางคน                " ไอช่า  พานาธานไปทำแผลนะ  แล้วรีบตามไปที่ห้องประชุม  เร็วเข้าอย่ามัวแต่ตกใจ "     สั่งการไปทันทีเมื่อเห็นว่า "พระเอก"  ทำท่าปวดแผลที่โดนดาบ    สาวน้อยกระวีกระวาด พาเจ้าตัวไปห้องพยาบาล ด้วยความรู้สึกที่ผิดอยู่เต็มไปหมด ......................................... (แล้วจะมาต่ออีกวันหลังค่ะ) จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 8 ก.ย. 46 12:34:32 A:202.29.28.13 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 แยกดาบจริง ดาบปลอมยังไม่ได้เลยหรือนี่? ช่วงที่อธิบายไพ่ ไม่ค่อยเป็นธรรมชาติค่ะ เหมือนอ่านคำอธิบายจากหนังสือเลย จากคุณ : scottie - [ 8 ก.ย. 46 13:20:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นั่นจิคะ น่าจะแยกออกนะ ของจริงกับของปลอม จากคุณ : TSURUGI - [ 8 ก.ย. 46 13:35:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โอ๊ววว....ถูกต่อว่า อิอิ  จะกลับไปปรับปรุงค่ะ แฮ่ๆๆๆ จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 8 ก.ย. 46 14:22:40 A:202.29.28.13 X:192.168.250.65 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รู้สึกเหมือนกำลังอ่านการ์ตูนเลย แหะแหะ จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 8 ก.ย. 46 15:29:41 A:203.113.61.196 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 อืมม...น้อมรับความผิดพลาดที่กล่าวมา  ไว้จะพยายามปรับปรุงค่ะ จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 8 ก.ย. 46 16:57:48 A:202.29.28.13 X:192.168.250.80 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชอบมากครับสำหรับผู้ที่รับฟังความเห็นของผู้อื่นแล้วนำไปปรังปรุงแก้ไข นอกจากช่วงอธิบายไพ่แล้ว   สนุกเหมือนอ่านการ์ตูนเลย ปล. จินตนาการส่วนใหญ่ของผมก็มาจากการ์ตูน จากคุณ : ใบชา กล้าอ่อน (ณัฐกร) - [ 8 ก.ย. 46 19:03:01 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาอ่านค่าๆๆๆๆ ยังกะอ่านการ์ตูนเลยอิอิ จากคุณ : เเพร - [ 8 ก.ย. 46 20:55:48 A:203.107.208.176 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 เหอ เหอ คิดว่าตัวเองไปหาหมอดูแล้วกำลังดูไพ่ รอลุ้นอยู่ แต่ว่างานนี้ นาธานได้จังหวะอ้อนแม่หมอแหงๆ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 8 ก.ย. 46 22:52:44 A:202.133.169.114 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 โอ๊ยๆๆ คราวนี้ถึงเลือดตกยางออกด้วย อันตรายจริงๆ แต่แผนของลีน่าจะทำให้สองหนุ่มสาวใกล้ชิดกันเข้าไปอีกซะละม้าง... จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 8 ก.ย. 46 23:39:21 ]

ความคิดเห็นที่ 11 (ต่อให้อีกนี๊ซซซซ.......นึง)               ประธานนักเรียนนั่งมองดาบปริศนาอยู่นาน  จนกระทั่งมีเสียงเคาะประตูห้องชมรมดังขึ้น  ทั้งไอช่าและนาธานก็เดินเข้ามา  สีหน้าทั้ง 2 คนดูไม่สู้ดีนัก  และมีแววเคร่งเครียดอย่างหนัก  ยื่นดาบ เจ้าปัญหาให้ทั้งคู่พิจารณา               " ทั้ง 2 คน ดูนี่  ดาบ 2 เล่มนี้ไม่ใช่ดาบของทีมงานเราที่เตรียมไว้ และมันเป็นดาบจริง คมซะด้วย...  ส่วนดาบจำลองที่เราทำไว้น่ะก็หายไปไหนไม่รู้  แสบจริง ๆ คนที่แกล้งพวกเราน่ะ  ว่าแต่แผลเป็นอย่างไรบ้าง นาธาน..."               " ก็เฉือนเข้านิดหน่อย  ไม่ลึกหรอก เพราะโดนแบบเฉียด ๆ ไป  ใส่ยาแล้วอีกไม่กี่วันก็หาย "               " คือ...ไอช่าต้องขอโทษด้วยนะคะ  ที่เอาแต่ก่อเรื่อง ให้ทุกคนเดือดร้อน  จะลงโทษยังไงก้ได้ค่ะ "      สาวน้อยพูดเสียงอ่อย ๆ อย่างรู้สึกผิด  และเฝ้าแต่โทษตัวเอง   ....ประธานนักเรียนรีบโบกมือเป็นเชิงปฏิเสธ               " ไม่ใช่ ๆๆ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับไอช่าหรอก มันเป็นความผิดของฝ่ายฉากมากกว่าที่ไม่ดูแลอุปกรณ์ให้ดี ปล่อยให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้มาป่วนเอาแบบนี้ "               " อย่าเพิ่งมาเถียงกันเลยว่าใครถูก ใครผิดน่ะ  เรามาสุมหัวช่วยกันคิดดีกว่า ว่าจะทำยังไงต่อไป  จะซ้อมต่อมั้ยครับ "    นาธานหันไปถามผู้จัดงานที่ยังคงอ้ำอึ้ง  แต่ก็ตัดสินใจได้                 " จัดงานต่ออยู่ดีนั่นล่ะ  เราจะให้เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้มาทำให้เราถอยไม่ได้  งานโรงเรียนที่ทีมากว่า 10 ปี จะยังต้องดำเนินต่อไป "               " ส่วนเธอ 2 คนน่ะ ก็ให้ซ้อมส่วนที่เบา ๆ ไปก่อน  ฉากที่จะต้องประดาบกัน เอาไว้จะจัดการให้ทีหลัง  ตอนนี้เรากำลังดูอยู่ว่าดาบนั่นน่ะ...ของใคร !!! "               ..........ร่างที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าโรงเรียน  แสยะยิ้มอย่างน่าสะพรึงกลัว  สนุกกันบ้างรึเปล่าพวกโง่เอ๋ยยย  ต่อไปก็เตรียมตัวตายได้แล้ว   พลางโยนดาบปลอมที่ใช้เข้าฉากทิ้งลงถังขยะ  เดินจากไปอย่างไม่แยแส               " ไอช่า ครับ...เอ่อ...ช่วยพี่ถือของนิดหนึ่งได้มั้ยครับ  พี่จะไขกุญแจล็อคเกอร์ "     รุ่นพี่ผู้บาดเจ็บเอ่ยปากร้องขอ  สาวน้อยรีบวิ่งมารับของไปถือไว้อย่างดี               " มีอะไรให้ไอช่า ช่วยอีกมั้ยคะ  ท่าทางพี่นาธานจะลำบาก เจ็บแผลรึเปล่าคะ "               " ไม่ค่อยเจ็บเท่าไรแล้วล่ะ  พี่เก็บของเรียบร้อยแล้ว  ไอช่ารีบกลับบ้านเถอะ เย็นมากแล้วเดี๋ยวที่บ้านจะเป็นห่วง "               " ไม่เป็นไรค่ะ  ไอช่าอยากช่วย ยังไง ๆ ก็รู้สึกว่าตัวเองผิดอยู่ดีอ่ะค่ะ  ทำให้พี่นาธานเจ็บตัว "                   พูดไปสาวเธอก็หน้าซีดหน้าเซียว ดูแล้วน่าสงสาร  ...นาธานอยากจะดึงเข้ามากอดซักที แต่ก็ไม่กล้า เพราะจะดูไม่เหมาะสมหากจะทำอะไรประเจิดประเจ้อภายในโรงเรียน  ได้แต่จับหัวสาวน้อยโยกไปมา  อย่างอ่อนโยน               เป็นเพราะมีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นจนตัวเองเจ็บ  นาธานก็เลยอยากจะเรียกร้องความสนใจจากไอช่าดูซักที  โดยแกล้งทำเป็นถือของพะรุงพะรังกลับบ้าน  แถมยังครวญครางว่า เจ็บแผล อีกต่างหาก  ...คนที่ยืนจ๋อย ๆ อยู่ข้าง ๆ จึงรับอาสาช่วยถือของไปส่งให้ที่บ้าน  เพราะต้องการแสดงความรับผิดชอบ  ที่อยู่ดี ๆ ก็ไปทำให้เขามีแผล               " บ้านพี่ไกลมั้ยคะเนี่ย "    ไอช่า ถามหลังจากที่กำลังจะเดินพ้นประตูโรงเรียน                 " ไม่ไกลหรอกครับ  พี่อยู่หอ  เพราะใกล้โรงเรียน มาก็สะดวก  ...อูยย เจ็บ ๆๆๆ "               คนเจ้าเล่ห์แกล้งทำเป็นเจ็บแผล  เป็นผลให้อีกฝ่ายต้องรีบเข้ามาดูว่าเลือดออก หรือว่าแผลฉีกรึเปล่า  ก้ม ดูแผลแล้วเห็นว่าไม่ได้เป็นอะไรก็เตรียมจะต่อว่า  แต่พอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเจ้าของหน้าหล่อ ๆ  ก็อึ้งไป...               จะไม่ให้อึ้งได้อย่างไร  ในเมื่อสายตาเรียว ๆ คู่นั้นที่มองเธอ  มันช่างอบอุ่นเหลือเกิน  ถึงแม้จะบอกกับตัวเองว่ายังไม่พร้อมหรอก กับเรื่องของความรักน่ะ  แต่มันก็อดหวั่นไหวไม่ได้  เวลาที่ถูกมองขนาดนี้  รีบพูดดักคอแก้เขิน               " หน้าไอช่า  มีอะไรติดอยู่เหรอคะ  ถึงได้จ้องเอา ๆ อย่างนั้นอ่ะ "               " ป่าวจ๊ะ  พี่ว่า เวลาไอช่าไม่ดุใส่พี่เนี่ยนะ  ดูน่ารักกว่าตั้งเยอะ  พี่ชอบ.....อุ๊บ ๆๆๆๆ "       รุ่นพี่หุบปากแทบไม่ทัน  เพราะกลัวสาวเธอจะหันมาตีหน้าดุ หรือไม่ก็ตีหัวเข้าให้  ก็เลยต้องเปลี่ยนมาเป็นยิ้มเรี่ยราดให้แทน               " ท่าทางพี่นาธานคงจะหายดีแล้ว  สงสัยไอช่าคงไม่ต้องช่วยถือของไปส่งให้แล้วมั้งคะ  งั้นขอตัวกลับก่อนค่ะ "                   แม่หมอที่มีนิสัยคล้าย  "แม่มด"  โยนกระเป๋าและถุงสัมภาระ ใส่นาธานอย่างแรงจนเจ้าตัวร้องโอดโอย  เพราะโดนเข้าที่แผลอย่างจัง  แต่ไอช่านึกว่าแกล้งจึงไม่สนใจ  แต่ก็ผิดสังเกตที่ทำไมร้องครวญครางได้เหมือนจริงมาก  เลยยอมหันกลับมาดู  เห็นมีเลือดไหลซึมออกมาจากผ้าก็อซที่พันแผลไว้  ได้แต่อ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่ารุ่นพี่เจ้าเล่ห์จะเจ็บจริง ๆ ถลาเข้ามาดูผ้าก๊อซที่ตอนนี้ชุ่มไปด้วยเลือด  จำใจต้องรีบพาเจ้าตัวกลับไปให้ถึงที่พักโดยเร็ว               " ไขกุญแจห้องให้พี่หน่อย  แขนซ้ายพี่ขยับไม่ได้แล้ว มันปวดหนุบ ๆ ไปหมด "      ล้วงกุญแจอย่างทุลักทุเลให้สาวน้อยช่วยไข  เพราะยามนี้ เขารู้สึกปวดแผลมากกว่าเดิม    ไอช่ารับกุญแจไปพอไขห้องได้ก็รีบจับคนเจ็บมาใส่ยา และเปลี่ยนผ้าพันแผลใหม่                 เมื่อได้รับการดูแลแบบ  ดีมั่งไม่ดีมั่ง  ตามอารมณ์ของพยาบาลจำเป็น (และ เกเร  มากกก...)   อาการเจ็บแผลของนาธานจึงค่อย ๆ ดีขึ้น   มองหน้าคนทำแผลอย่างขอบคุณ และ แสนรัก... ............................ ว่าจะพิมพ์รายงาน  แต่ไหง กลับกลายเป็นมาพิมพ์นิยายล่ะเนี่ย  เป็น งง !!!!  ฮ่า....   ตอนนี้มีนิดเดียวเพราะต้องแบ่งภาคสมองไปคิดเรื่องงานอื่น ๆ ด้วย  แหะ ๆๆๆ เขียนนิยายไปพร้อมกับการทำอย่างอื่นด้วยนี่ คือความเหนื่อยกำลัง 2 จริง ๆ จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 9 ก.ย. 46 14:58:45 A:203.144.176.99 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตามมาอ่านอีกคนค่ะ ชอบ  สนุกดีค่ะ  เรื่องเดินได้ใส ๆ ดี  อ่านแล้วสบายใจ  แถมอมยิ้มแก้มตุ้ย   รออ่านต่อนะค่ะ   จากคุณ : AeKra - [ 10 ก.ย. 46 20:10:14 A:203.113.35.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 เหอ เหอ กะแล้วเชียว ตานาธานตัวดีอ้อนแม่หมอของเราจริงๆด้วย เป็นกำลังใจให้แงภาคสำเร็จนะฮะจะได้มาเขียนต่อ แบบว่ารออยู่ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 10 ก.ย. 46 21:35:08 A:202.133.170.239 X: ]