ดวงตะวันเคลื่อนที่สลับกับดวงจันทร์ เป็นกิจวัตร

“อากาศตอนเช้า ดีชะมัดเลยน๊อะ”
“ไปไหนกันดี”
“ไม่รู้เหมือนกันว่ะ”
“อ๋อ…อือ…”

ปวีณา กำลังนั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้สีแดงกำมะหยี่ บนชั้น16 ของตึกใหญ่ ในมือซ้ายหล่อนใช้มันถือปากกาแลนเซอร์สีน้ำเงิน จรดลงกับกระดาษขนาดเอสี่ยี่ห้อพระอาทิตย์คู่(มีด้วยเหรอเนี่ย) ในมือขวานั้น ถือหูโทรศัพท์มือถือโนเกียรุ่น 3310 (ระบบดีแทค)จ่อหูขวาของตัวเอง สายตานั้นเพ่งมองไปยังข้อความขยุกขยิกบนกระดาษ มองเห็นเป็นชื่อบ้าง ตัวเลขบ้าง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นฉีกยิ้ม เมื่อมีคนใส่สูท เดินผ่านไป เป็นกิจวัตร

นิดาหรือนิด ชื่อที่คนส่วนใหญ่มักเรียกเธอ กำลังเดินกินไอติมแพดเดิลป๊อปสายรุ้ง ผ่านหน้าธนาคารกสิกรไทยสาขาเมืองไทยภัทร(ละเอียดไปมั้ย) เพื่อเดินตามหลังเพื่อนไปยังโรงเรียนประถม ในเวลา 8 โมงเช้า เป็นกิจวัตร

หมาเพศเมียสีน้ำตาล สลับกับขี้เรื้อน ที่คอไม่มีปลอกหรือเชือก เดินดมอยู่บนทางเท้า ใกล้ๆกับชายไทยไม่ทราบชื่อ มันคงมองหาเศษอาหาร หรือกำลังตามหายาเสพติดดังเช่นสุนัขตำรวจ  อันนี้ไม่มีใครทราบได้ (แต่ผู้เขียนคิดว่า คงเป็นอย่างแรกมากว่า) เป็นกิจวัตร

ชายไทยไม่ทราบชื่อ ไว้หนวดเครารุงรัง ผมที่ยาวหยิกนั้นปกคลุมใบหน้าและลูกตาสองลูก แต่ไม่มีใครมองเห็น นั่นคงยังสรุปไม่ได้ว่าเขาตาบอด หรือมองเห็นได้ดั่งคนปกติเช่นเราๆท่านๆ นั่นเอง

ชายไทยไม่ทราบชื่อ นอนราบกับพื้นทางเท้า เมื่อนาทีผ่านไป เขาจึงขยับ คว่ำบ้าง หงายบ้าง  ตะแคงบ้าง ก่อนจะนิ่งนานนับชั่วโมง เป็นกิจวัตร

มดหลายร้อยตัว เดินขบวนเป็นทางยาว ออกจากหลุมใต้ทางเท้า บ้างรอดชีวิต บ้างเสียชีวิต บ้างอยู่ในแถว บ้างแตกแถว บ้างหยุดเดิน บ้างเดินต่อ  ดำรงอยู่ในเมืองหลวงเหมือนไม่มีตัวตน เป็นกิจวัตร

ปวีณา มักมองเห็นหัวผู้คนที่เดินผ่าน มองเห็นหลอดไฟ มองเห็นช่องแอร์ มองเห็นหน้าต่าง มองเห็นกระจก มองเห็นแผงกั้น มองเห็นตู้เอกสารสีเทา และมองเห็นพนักงานสาวที่นั่งข้างเธอ

นิดาหรือนิด มักมองเห็นผู้หญิง   ป้ายโรงเรียน มือที่พนม มองเห็นกระเป๋าสีสดใส   มองเห็นหมาเพศเมียสีน้ำตาล สลับกับขี้เรื้อน มองเห็นชายไทยไม่ทราบชื่อ   และไอติมแพดเดิ้ลป๊อปสายรุ้ง

หมาเพศเมียสีน้ำตาล สลับกับขี้เรื้อน มักมองเห็นถังขยะ มองเห็นถุงพลาสติก มองเห็นรถเข็น มองเห็นล้อจักรยาน มองเห็นรองเท้า สีแดง สีขาว สีดำ มองเห็นผู้หญิง  มองเห็นเด็กเดินเลียไอติมแพดเดิ้ลป๊อปสายรุ้ง มองเห็นชายไทยไม่ทราบชื่อ และมองเห็นเศษอาหาร

ชายไทยไม่ทราบชื่อ มักมองเห็นขาอ่อน มองเห็นนมของแม่หมาจรจัด มองเห็นล้อจักรยาน มองเห็นรองเท้า สีแดง สีขาว สีดำ มองเห็นผู้หญิง มองเห็นหมาเพศเมียสีน้ำตาล สลับกับขี้เรื้อน  มองเห็นเด็กเดินเลียไอติมแพดเดิ้ลป๊อปสายรุ้ง  และมองเห็นเศษสตางค์

มดหลายร้อยตัว  มักมองเห็นหัวผู้คนที่เดินผ่าน มองเห็นหลอดไฟ มองเห็นช่องแอร์ มองเห็นหน้าต่าง มองเห็นกระจก มองเห็นแผงกั้น มองเห็นตู้เอกสารสีเทา มองเห็นพนักงานสาวที่นั่งข้างเธอ เห็นขาอ่อน มองเห็นนมของแม่หมาจรจัด มองเห็นล้อจักรยาน มองเห็นรองเท้า สีแดง สีขาว สีดำ  มองเห็นเศษสตางค์ มองเห็นถังขยะ มองเห็นถุงพลาสติก มองเห็นรถเข็น มองเห็นล้อจักรยาน มองเห็นรองเท้า สีแดง สีขาว สีดำ มองเห็นผู้หญิง มองเห็นชายไทยไม่ทราบชื่อ  มองเห็นเศษอาหาร มองเห็นป้ายโรงเรียน มองเห็นมือที่พนม มองเห็นกระเป๋าสีสดใส มองเห็นหมาเพศเมียสีน้ำตาลสลับกับขี้เรื้อน  และมองเห็นหยดไอติมแพดเดิ้ลป๊อปสายรุ้ง 2 หยดบนทางเท้า

ดวงจันทร์เคลื่อนที่สลับกับดวงตะวัน เป็นกิจวัตร

“อากาศตอนกลางคืน ดีชะมัดเลยน๊อะ “
“ใช่ๆ หยดน้ำเมื่อเช้า ก็อร่อยดีเหมือนกัน ว่ามั้ย”
“โธ่ไอ้โง่  เขาเรียกกันว่าไอติมต่างหาก”
“อ๋อ…อือ…”

แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 46 09:26:28

ไฟล์รูปภาพ