ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อ)          นอนไม่หลับทั้งที่ง่วงงุน และพรุ่งนี้หน้าที่ก็ยังรออยู่ รู้สึกเหงาจับใจขึ้นมาทันทีทันใด ในคืนฝนพรำไม่ขาดสายอย่างนี้ เธอเหม่อมองสายฝนที่พรำอยู่นอกหน้าต่าง คิดถึงคนที่หยอด คำหวานให้หัวใจได้ชุ่มชื่นบ้างในวันนี้ แล้วก็ถอนหายใจอย่างไรคุณพรพจน์ก็แค่ลูกค้าที่บังเอิญ ได้ฟังเสียงและถูกใจเลยเกี้ยวเล่น ๆ เท่านั้นแหละเธอ เตือนตัวเอง แต่หัวใจเจ้าเอยอดไม่ได้ที่จะ ซึมซับเอาความหวานนั้นมาเก็บไว้ ถึงเขาจะคิดถึงเหมือนคำที่เขาพูดเธอคงคิดถึงเขามากมายนัก ในวันแดดสีทองส่องลอดม่านเมฆสีเทาอึมครึม ออมนั่งริมหาดทรายสีขาวที่เม็ด ละเอียดยิบ เหม่อมองไปสุดขอบน้ำที่จรดกันกับขอบฟ้า ภาพเส้นตรงเส้นหนึ่งที่ยาวสุดสายตา แบ่งส่วนบนเป็นสีฟ้าของท้องฟ้า และส่วนล่างเป็นสีครามของน้ำทะเลชวนให้เหงาอีกแล้วสิ “เหงามั๊ยครับ”       เสียงทุ้มหวานคุ้นหูดังมาจากด้านหลัง ไม่หันไปมองก็รู้ว่าเขา คุณพรพจน์ “นิดหน่อยค่ะ” “ท่าทางคุณเหมือนคนอกหัก”       เขากล่าวต่อ กลิ่นโคโลญจน์โชยมาแตะจมูกเมื่อเขา เดินใกล้เข้ามา ออมหันไปมองเขาก็เลิกคิ้วถาม เธอพยักหน้าเขาจึงนั่งลงข้าง ๆ  อย่างไม่อิดออด ว่าเม็ดทรายจะเปื้อนเปรอะกางเกงขาสั้นสีขาวสะอาดตานั้น “เหมือนมากมั๊ยคะ..”       เธอยิ้ม “แค่เหมือนเท่านั้นแหละครับ” “ไม่ได้อกหักหรอกค่ะเพราะยังไม่เคยรักใครซะที คงเป็นได้แค่เหมือนเท่านั้นเอง” “ชอบทะเลมั๊ยครับ”       เขาชวนคุยมากกว่าจะสนใจคำตอบจริงจัง “มากค่ะ..มาเสมอเมื่อมีโอกาส อยากสัมผัสทรายอุ่น ๆ ชอบมองคลื่นขาว ๆ ที่สาดซัดเข้ามาทักทายเม็ดทราย  เห็นปลายฟ้าตรงนั้นมั๊ยคะคงไม่มีใครสักคนที่จะไปได้ถึงแต่ ออมก็มีความสุขที่ได้เห็นขอบฟ้าใกล้ ๆแบบนี้ เวลากลางคืนที่นี่อาจจะดูเหงาแต่ไม่เคยเงียบ เพราะคลื่นจะทำหน้าที่อยู่อย่างซื่อสัตย์สม่ำเสมอโดยมีดวงตาของฟ้าอยู่เป็นเพื่อนทุกคืน ที่ชอบมากก็เพราะตรงนี้แหละค่ะชอบมาขอแบ่งปันความเป็นเพื่อนของน้ำกับฟ้ามันไม่ค่อย เรื่องมากเหมือนคนบางคนที่บางครั้งการกระทำเขาหรือเราเองที่หยาบกระด้างจนอีกฝ่ายรับไม่ได้” “โอ้โฮ!  ช่างรู้สึกเหลือเกินนะครับ” “ทำนองนั้นค่ะ..แต่คิดว่าช่างฝันมากกว่า คนช่างฝันที่บางครั้งคนอื่นมองว่าเพ้อเจ้อ ไร้สาระ” “ทำไปเถอะครับถ้าเป็นความสุขของหัวใจเรา จะแคร์อะไรนักหนากับคนของสังคม เขาต่างหากที่น่าสมเพช โธ่! แค่จะกินข้าวยังต้องเรื่องมาก นู่นไม่ได้ นี่ไม่ได้  น่าสงสารออกครับ” คุยไปมือก็ว่างแถมออกจะเขิน ๆ เลยใช้นิ้วขีดเล่นบนผืนทรายใกล้ตัว ขีดเส้นเป็นรูปดาว “ดาวขึ้นตอนกลางวันได้ด้วยหรือครับ” เขายิ้ม ..ล้อเลียนอีกแล้วทั้งแววตาและคำพูด ออมยิ่งเขินจัด พรวดพราดลุกขึ้นยืน เขาแหงนหน้ามองส่งมือให้ เธอส่งมือให้แต่เนื้อยังมิทันได้ สัมผัสเนื้อ “ติ๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ” เสียนาฬิกาปลุกดังระรัวแหวกความฝันของสาวเจ้ากระเจิง แม้ไม่ลืมตา มือก็ป่ายสะเปะสะปะด้วยความเคยชิน ตบหัวเจ้าโดเรมอนตัวกลมดังปั่ก! “กู๊ดมอร์นิ่ง”  เจ้าเหมียวอารมณ์ดีทักทาย เธอลืมตามาดูเวลาแล้วก็ตาเหลือก “อื๋อ..นิ่งไม่ไหวแล้วมั๊ง ขืนนิ่งต่อไปสายแน่ ๆ เลยรู้มั๊ย”  แม้จะรีบร้อนแต่อารมณ์หวาน ก็ยังคงอยู่..อื้อฮือเป็นเอามาก  เก็บเอามาฝันเป็นตุเป็นตะขนาดนี้ไม่อารมณ์ดีอย่างไรไหวล่ะ และก็หวานพอที่จะแต่งสีชมพูทั้งชุดเมื่อก้าวย่างเข้าออฟฟิศ เพื่อนร่วมงานที่เดินสวนกันให้ ขวักไขว่หยุดเดินหันมามองผู้เปิดประตูเข้าไปใหม่อย่างเธอเป็นแถว บ้างแกล้งสำลัก ไอแค่กๆ บ้างเป่าปากหวีดวิ้วแซว  เสียงฮือฮาหนักเข้าไปอีกเมื่อกริ่งโทรศัพท์ดังแล้วออมเอื้อมมือไปรับ “สวัสดีครับ”      หน้าแดงจัดกว่าเดิมหลายเท่า “สวัสดีค่ะ  สบายดีหรือคะ”   ประโยคหากินล่ะค่ะ “จำได้หรือครับว่าใคร” “ก็ไม่ลืมแล้วกันค่ะ”  เธอนั่งลง เปิดลิ้นชั้นล่างสุดของโต๊ะหย่อนกระเป๋าสะพายลงไป “ไม่ค่อยสบาย..ปวดหัวจัง”  ปิดลิ้นชัก แล้วขมวดคิ้ว “หรือคะ..ต้องส่งโรงพยาบาลหรือยังวันนี้”       น้ำเสียงไม่ตื่นเต้นนัก “สงสัย..ออมไปส่งหรือเปล่าครับ” “ได้ค่ะ..มารับละกัน” “จริงง่ะ”  เขาหยั่งเสียง  เธอหัวเราะ                 “จริง”  เธอเว้นช่องว่าง “ซะเมื่อไหร่..คุณปวดหัวจะเป็นจะตายแล้วให้ขับรถมารับออมเนี่ยนะคะ กว่าจะมา ถึงหรือกว่าจะไปถึงโรงพยาบาลมีหวังคุณได้หายแน่ ๆ ล่ะ  หายไปจากโลกนี้เลยไง”   เขาหัวเราะบ้าง “ทานข้าวหรือยังคะ” “ยังเลย..กำลังจะไปหาทานแต่โทรหาออมก่อน” “ค่ะ..งั้นก็ไปหาอะไรทานซะ ทานยาแล้วพักสักครู่ก็หาย โรคนี้ไม่เรื้อรังหรอกค่ะ หายแล้วก็โทรมาบอกบ้างก็แล้วกัน..เป็นห่วงอยู่”  แกล้งทำเสียงดุ “ครับผม” “สวัสดีค่ะ”       เธอวางหูไปแล้วแต่โสตยังรับเสียงรอบข้างอยู่เนือง ๆ ทำเป็น ไม่สนใจหยิบงานที่ค้างไว้เมื่อวานออกมานั่งทำต่อ  ในใจยังวนเวียนอยู่กับเรื่องของเขา   เฮ้อ!  เมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อยล่ะสิพ่อหนุ่มถึงได้แฮงก์แต่เช้า จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 9 ก.ย. 46 18:15:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาแสดงตนค่ะ ว่ามาแอบอ่าน อิอิ รอตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : aRaRe - [ 9 ก.ย. 46 18:18:04 A:203.113.86.158 X:192.168.177.109, 172.16.1.7 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาอ่านด้วยค่ะ จากคุณ : กั๊ดจัง - [ 9 ก.ย. 46 18:59:19 A:203.149.35.37 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณค่ะ คุณ aRaRe กับ คุณกั๊ดจัง.. ไปตามตอนต่อไปติด ๆ เลยไหมคะ.. พอดีเมื่อกี้เน็ตหลุดน่ะ จากคุณ : แจม (สีน้ำฟ้า) - [ 9 ก.ย. 46 19:23:52 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาอ่านค่ะ .. จากคุณ : scottie - [ 9 ก.ย. 46 19:32:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดี คุณก็อตตี้ เป็นไงมั่ง สบายดีหรือเปล่า.. แล้วตามตอนต่อไปล่ะ กลัวจะบานปลายจัง..มากกว่า 10 แหง อิอิ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 9 ก.ย. 46 20:52:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เหวอ เผลอแป๊บเดียว มา 5 ตอนแล้วหรือเนี่ย พึ่งอ่านตอน 1 เองง่ะ ตอนนี้จะออกไปข้างนอก เดี๋ยวกลับมาอ่านต่อนะคะ จากคุณ : TSURUGI - [ 10 ก.ย. 46 10:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีตอนเที่ยงค่ะ คุณ TSURUGI  อย่างที่เรียนให้ทราบ ของเก่ามาเล่าใหม่ เลยเร็วหน่อยค่ะ ทันใจดีไหม  แต่อย่างไรก็ขอน้อมรับความผิดพลาดนะ เพราะเรื่องนี้เขียนไว้ตั้งแต่ปี 42 ตอนนั้นยังเอ๊าะอยู่ ไม่ค่อยเก่ง  ตอนนี้ก็ไม่เก่ง แต่อ่านมากขึ้น มุมมองเลยมีมากกว่าตอนนู้น.. ตามต่อไปนะ.. แล้วจะรอคำบ่นตอนจบ อิอิ จากคุณ : แจม (สีน้ำฟ้า) - [ 10 ก.ย. 46 12:55:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อยากอ่านค่ะ แต่ลงถี่ไปหน่อย มันทำให้ไม่ค่อยมีมานะ ในการอ่านน่ะค่ะ จากคุณ : สาวสนม - [ 12 ก.ย. 46 14:36:57 A:203.209.12.213 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณสาวสนม   เก็บ ๆ ไว้ แล้วค่อย ๆ อ่านก็ได้นะคะ น่า.. เป็นกำลังใจให้คนอยากเขียนมั่งนะ จากคุณ : แจม (สีน้ำฟ้า) - [ 12 ก.ย. 46 18:25:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาเชียร์...ฮูเล ฮูเล ฮูเล ฮ่าฮ่าฮ่า .....บุมบาลาก๊ะ ...แคนยูซี .. เชียร์แบบมิกซ์เลยนะน้องแจม หนุกจัง จากคุณ : พี่ดอกแก้ว - [ 19 ก.ย. 46 20:53:23 A:202.47.238.216 X: ]