ค้นหาใจ......ให้ได้สักที(เพิ่งเขียนเป็นครั้งแรกช่วยcommentกันหน่อยนะคะ

    กริ๊ง กริ๊ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
    ชายหนุ่มซึ่งกำลังหลับสนิท ขยับตัวออกจากผ้าห่ม พร้อมหาวน้อยๆ แหงนหน้ามองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง
    เฮ้อ ใครกันนะโทรมาดึกขนาดนี้ ตี2แล้วนะคนยิ่งไม่ค่อยได้นอนอยู่
    ว่าแล้วเขาก็เอื้อมมือไปรับโทรศัพท์
    "ฮา..โหลนี่ มิค พูดครับจะพูดกับใครครับ "มิคถามในขณะที่ดวงตายังปิดสนิท(แถมงัวเงียสุดสุด)
    ปลายสายที่ได้ยินเสียงเกิดอ่อนใจขึ้นมา นี่เราโทรไปรบกวนเค้าอีกแล้วหรือนี่หลายครั้งหลายหนที่เธอมักจะโทรคุยกับเค้ามิคเพื่อนสนิทของเธอ
    เพื่อนเพียงคนเดียวที่เธอสามารถเล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้เขาฟังได้ เธอก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่เวลาที่เธออยู่กับเค้าแล้วเธอรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
    คราวนี้ก็คงเหมือนกัน ทีเธอนึกถึงเขาเป็นคนแรก
    “มิคนี่มินเองนะ” เงียบ………
    มิค มิค เงียบ……………………
    มิ๊ค เสียงแหลมปรี๊ด
    ห๊า ชายหนุ่มสะดุ้งตกลงมาจากเตียงตามมาด่วยเสียงโครม โอ๊ย….เจ็บจังเลย
    ชายหนุ่มตาสว่างขึ้นทันทีทันใด
    เขากรอกเสียงลงไปที่โทรศัพท์ ตื่นแล้วๆ
    “ใครพูดครับ” พลางคลำที่หลังยังเจ็บไม่หาย
    เฮ้อ บอกไปตั้งหลายรอบและอีตานี่นิ มินคิดในใจ
    “มินเองนะ”
    “มีอะไรหรอ รู้ไหมมินทำให้เราตกเตียง”พลางคิดยายมิน ต้องขำแน่ๆเลยพรุ่งนี้จะแกล้งสักให้เข็ด
    แทนที่มินจะขำ มินกลับเงียบเสียงไป
    “มินเป็นไรไป” มิคเริ่มใจหาย
    “ฮือ ฮือ มิค ”
    “มินเป็นอะไรไป”
    “ฮือ ฮือ”
    มินยังคงเงียบอยู่
    ”คุนส์โทรมา”มินบอก
    คุนส์แฟนเก่าของมิน ผู้ชายคนแรกที่เธอรัก
    แต่เขากลับทรยศเธอ ไปมีคนอื่น จนเมื่อยามที่เลิกกัน มิน ไม่มีสายตาไว้มองใครอีก
    มินไม่เชื่อใจผู้ชายทุกคนในโลกก็ว่าได้ คนที่เข้ามาจีบเธอมักพบกับความผิดหวังทุกรายไป

    แต่มิค...เขาเป็นเพียงคนเดียวที่เธอเชื่อใจ และยอมให้ได้เห็นความอ่อนแอของเธอ เธอก็ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้ร้องไห้ให้เขาเห็นหลายครั้งหลายหน แต่เธอรู้ว่าเขาจะคอยอยู่
    เคียงข้างปลอบใจเธอในยามที่เธอเศร้า                

    แค่เพียงเท่านี้มิคก็สามารถเดาเรื่องราวได้ เขาจึงปล่อยให้เธอร้องไห้ให้พอ แล้วเธอก็จะเล่าออกมาเอง            
    “คุนส์เค้าขอมินคืนดี”มินตอบ
    “แล้วมินว่าไงละ”
    “มินตอบว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ มินจะเป็นกับคุนส์มากที่สุดแค่เพื่อน”
    “มินอย่าโกรธเรานะถ้าเราจะถามว่ามินยังรักคุนส์อยู่รึเปล่า”
    “ตอนนี้มินตอบได้อย่างเต็มปาก ว่ามินไม่ได้รักเค้าแล้ว ที่เหลือตอนนี้มันเป็นเพียงความรู้สึกดีดีที่เคยมีให้กัน  เราจะจำแต่สิ่งที่ดี และเลือกลืมในสิ่งที่ไม่น่าจำ อย่างน้อยช่วงเวลาที่เราคบกันเค้าก็ทำให้มินมีความสุข มินตัดใจได้แล้ว แล้วมินก็สบายใจขึ้นมาก"
    "ถ้างั้นเราก็ดีใจด้วย ที่มินคิดได้"
    "ขอบคุณนะที่คอยเป็นกำลังใจให้เราเสมอมา"
    "อืม"
    "แต่มิคโกรธมิน"
    "เรื่องอะไร"คนถามมีสีหน้างงๆ
    "มินทำให้เราตกเตียงตอนตี2 เจ็บชะมัดเลย"
    ............
    5555555
    "คนอะไรซุ่มซ่ามจริงๆเลย"
    "เพราะใครละ"
    ................
    "อืมงั้นแค่นี้นะราตรีสวัสดิ์"
    "โหตัดบทเฉยเลย โทรมาปลุกเราตอนดึกคิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป"
    (อะ แน่นอน) "ฝันดีนะ บาย"
    ตี๊ด ๆ.................
    โทรศัพท์วางไปแล้ว เขายิ้มขำๆกับโทรศัพท์ คนอะไร
    ทำไมเขาถึงโกรธไม่ลงซักที ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงโวยวายไปแล้ว ว่าแล้วก็หลับต่อดีกว่า ฮ้าว....zZZ

    "มิคมินเค้าฝากของมาให้"แพมเพื่อนสาวของมินบอก
    "อะไรหรอ"พร้อมกับรับถุงจากแพม
    "อยากรู้ก็เปิดดูสิ"
    "เออฝากขอบคุณมินด้วย แล้วมินไปไหนแล้วละ"
    "มินกลับไปแล้ว พอดีมีธุระ เราไปแล้วนะ"
    "บาย"
    พอเปิดถุงออกมา เขาก็หัวเราะซะดังลั่น ข้างในเป็นยาทาแก้ปวดเมื่อย มีกระดาษเล็กๆเขียนว่า "ให้ทาเฉพาะที่ ยานี้เหมาะกับคนตกเตียงตอนตีสองเท่านั้น"

    เขากลับบ้านอย่างอารมณ์ดี
    "กลับมาแล้วหรอตามิค มีจ.ม.นะลูกอยู่บนโต๊ะ"
    พอเขาแกะจ.ม.ออกอ่านหน้าเขาก็เครียดลงทันที
    ................ต่อคราวหน้าคะ............

    เพิ่งมาเขียนครั้งแรก พอได้อ่านหลายๆเรื่องก็มีกำลังใจที่จะเขียน ถ้ายังไงช่วยแนะนำด้วยนะคะ


    ป่าน้ำแข็ง


    จากคุณ : ป่าน้ำเเข็ง/icez_rasford@hot.. - [ 9 ก.ย. 46 23:22:31 A:202.28.62.69 X:unknown, unknown ]