+++ ว่างไว้......ให้เธอ +++ตอนที่ 3(ตอนจบ)

                         รุ่งเช้าเมนารีบแต่งตัวออกจากบ้านแต่เช้า อ้างว่าจะหาหนังสือติดมือกลับไปอ่านเล่นที่บ้านพักที่โรงพยาบาลเสียหน่อย เพราะเวลาขึ้นเวรหลายๆ วันติดๆกันชักรู้สึกเครียดๆ พอมีหนังสือไว้อ่านเป็นเพื่อนคลายเหงา อาการเครียด  เหงา  เศร้า  เซ็ง  ค่อยทุเลาเบาบางลงหน่อยนึง  

                        แม่ทำท่าว่าจะไม่ยอมให้เธอออกไป แต่ก็ไม่ได้เอ่ยปากห้ามปรามอะไร อาจจะเป็นเพราะว่า  แม่รู้จักตัวตนจริงๆ ของเมนามากกว่าใครมั้ง ก็เลยไม่ห้าม  ทั้งทีอยากจะห้ามปราม  และดึงเมนาเอาไว้ให้อยู่กับบ้าน แต่แม่ก็ไม่ทำ พอเมนาเดินพ้นรั้วกำแพงบ้าน  เมนาก็พบเข้ากับรถยนต์ฮอนด้าแอคคอร์ดสีน้ำเงินเข้มจอดอยู่ตรงหน้าบ้านเธอพอดี  

                         เมื่อเธอก้มมองแผ่นป้ายทะเบียนรถยิ่งเพิ่มความมั่นใจให้แก่เธอมากยิ่งขึ้น ต้องใช่รถยนต์คันเมื่อวานแน่ๆ ไม่ทันที่เมนาจะเดินผ่านรถคันนั้นไป เจ้าของรถคันดังกล่าวก็โผล่หน้ายียวนออกมาทักทายเมนาอีกเช่นเคย.......

                         “จะไปไหนหรือครับวันนี้ อาสารับ-ส่ง  สาวคนสวยได้ทั้งวัน ไปได้ทั่วราชอาณาจักรครับผม “

                         เมนาหันมามองหน้าเขาตาขวางๆ นี่ก็อีกคน ไม่ได้อยากเจอเช่นกัน แต่ก็เจอกันอยู่ทุกวันจนได้..เห้อ

                         “ไม่ทำการทำงานหรือยังไงหะ ถึงได้ว่างจัด  มีเวลามาเกาะแกะแฟนชาวบ้านเค้าไปทั่วแบบนี้ เกิดฉันอยากไปต่างประเทศมิต้องขับไปส่งจริงๆ เหร้อห๋า..”

                         เมนายังสนุกกับการกล่าวอ้างเช่นนั้น

                         “ก็..ว่างพอที่จะมาหาคุณคนสวยไง เก่งมั้ยล่ะที่ผมสืบจนรู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน แล้วไหน..พี่ชายที่ว่ามีหมัดทะลวงไส้  หมัดขวาทะลุกำแพงนะ อยู่ไหนเหรอๆ อยากเจอนะ  เรียกมาหาหน่อยสิ “

                         เขาท้าทายท่าทางทะเล้น  พลางเปิดประตูรถให้หญิงสาวพร้อมเอ่ยชวน

                         “ขึ้นมาก่อนสิ ”

                         “แต่ว่า............”

                         เมนายังคงลังเล แต่ก็ยอมก้าวขึ้นนั่งบนรถเขาอีกครั้ง  ด้วยความรู้สึกคุ้นๆ เธอรู้สึกคุ้นหน้าชายหนุ่มที่นั่งข้างๆคนนี้มากอยู่เหมือนกัน หน้าตาของเขาคล้ายใครคนหนึ่ง ชายหนุ่มอีกคนที่เธอกำลังตั้งใจหลบหน้าเขาอยู่ในวันนี้   “ พี่อิงค์หรือพี่น้ำหมึก ” คนนั้น …..

                         “ พี่อิงค์หรือพี่น้ำหมึก"  เป็นลูกชายเจ้าของสวนที่เธอและเพื่อนๆชอบมานั่งและนอนเล่นกันเป็นประจำ ชายหนุ่มคนนั้น  ท่างทางเคร่งขรึม  พูดน้อย   แทบจะนับคำพูดได้เลยก็ว่าได้  แต่เขาก็ยังคบหาเป็นเพื่อนกับเมธาพี่ชายของเธอเป็นอย่างดี  อาจจะเพราะ เรียนด้วยกันมานานหลายปีก็เป็นได้

                         ครั้งแรกๆที่เมนาติดสอยห้อยตามเมธามาที่บ้านเขาเพื่อติวหนังสือ    เมนาเห็นบ่อยๆหรอกนะ ว่าเขาไม่พอใจเธอที่ตามเมธามาที่บ้าน  แต่…ก็เป็นเพียงท่าทางขวางๆ ซึ่งเธอก็ไม่สนใจว่าเขาจะทำท่าทางยังไง เพราะถึงยังไงเขาก็ทำอะไรเธอไม่ได้  ก็พี่ชายเธอยังอยู่ทั้งคนนี่นะ  จะมาทำอะไรเธอได้  กล้าดีก็ลองดูสิ  เขาก็ทำขวาง  ทำดุไปอย่างนั้นเองล่ะ

                        ในขณะที่พี่ชายของเธอและเขาติวหนังสือกันอยู่ใต้มะม่วงเขียวเสวยอยู่นั้น   ตัวเธอกลับสนุกในการปีนป่ายไปตามต้นผลหมากรากไม้ในสวนของเขาอย่างสนุกสนาน ที่สวนของเขา  นอกจากจะมีสายสมเย็นๆบรรยากาศดีๆ มีเปลให้นอนเล่นแก้ง่วงแล้ว  ยังมีผลไม้ที่ออกดอกออกผลเสียมากมายไปหมด  เบื่อกินผลไม้  ก็เดินไปออดอ้อนขอกินขนมกับยายแก่ๆคนหนึ่ง  ที่เธอจำชื่อไม่ได้แล้วว่าชื่ออะไร  แต่ตอนนั้นเธอจำได้ว่า เธอชอบไปขอขนมกินอยู่บ่อยๆ  ก็เธอตะกละนี่นะ  ก็อย่างว่า..ที่สวนเขา  อะไรๆมันก็น่ากินไปหมด..ดด..นี่นะ..ไม่กินไงไหว..เน๊อะ ที่สวนของเธอก็ไม่ยักกะมีผลไม้เยอะแยะๆแบบนี้นี่นะ  และมันก็ช่วยไม่ได้ที่เธอจะอดใจไม่ไหว  เผลอตัวเผลอปากชิมผลไม้ในสวนของเขาเสียท้องแทบแตกเอานะ  นี่ก็..เป็นที่มาของ ” ยายจอมตะกละ “ ล่ะ

                         เห็นเขาแสดงท่าทีไม่พอใจเธอแบบนั้นก็เถอะนะ เวลาที่เธอมาทีไร  นอกจากเขาเสียสละเปลญวนใต้ต้นมะม่วงเขียวเสวยอันนั้นให้แก่เธอแล้ว  เขายังไปขอขนมหญิงชราคนหนึ่งที่เขาเรียกว่า “ แม่นม” มาให้เธอและพี่ชายได้ทานอยู่ทุกบ่อย…เหตุการณ์เป็นอยู่แบบนี้จนกระทั่งเมธาและอิงกุลเรียนจบชั้นปริญญาตรี..

                         แต่แล้ว…หลังงานวันรับปริญญาของเมธาและอิงกุลผ่านไปได้ไม่กี่วัน  เธอก็ได้รับข่าวจากปากพ่อและแม่ว่า  ทั้งเมธาและอิงกุลจะต้องเดินทางไปเรียนต่อปริญญาโทต่อที่อเมริกา และต้องเตรียมตัวเดินทางทันทีเพื่อจะได้ทันเรียนภาษาที่โน่น มหาวิทยาลัยทางโน้นตอบรับทั้งคู่แล้ว  นั่นล่ะ…ที่ทำให้เมนาโกรธจัด  ก็…ไม่เห็นมีใครบอกเธอมาก่อนว่าทั้งเมธาและอิงกุลจะไปเรียนต่อเมืองนอก  และยิ่งพี่ชายเธอด้วยแล้ว  ไม่เคยเห็นพูดถึงมาก่อนว่าจะไปเรียนต่อ แล้วนี้ยังไง  ปุ๊บปั๊บจะไป  ทั้งที่เพิ่งจะผ่านงานวันรับปริญญามาได้ไม่กี่วันเองแท้ๆ แต่จะต้องออกเดินทางแล้ว  และกำหนดวันออกเดินทาง  ก็คือวันพรุ่งนี้แล้ว  ใครที่ไหนจะไปเตรียมตัว เตรียมใจได้ทันกันละ...…

    (มีต่อค่ะ  รอแป้บ)

    แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 46 15:25:04

    จากคุณ : พยาบาลเกเร - [ 10 ก.ย. 46 10:22:01 ]