ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อ)          อีกไม่กี่นาทีต่อมาหนุ่มสาวเดินเคียงกันอยู่บนถนนไนท์บาร์ซาร์   ที่สองฟากฝั่งเต็มไปด้วยร้านรวงต่าง ๆ มากมาย มันเป็นถนนสายธุรกิจที่ทำเงินมากเส้นหนึ่งในตัวเมืองจังหวัดเชียงใหม่ ต่างเดินทอดน่องกันเงียบ ๆ หลังจากที่เดินถ่ายทอดเรื่องราวแก่กันและกันมาตลอดเส้นทาง นับจากออกเดินมาจากบ้านพัก ในที่สุดออมก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบนั้นก่อน “คุณพลมาเดินแถวนี้บ่อยไหมคะ” “ม่าย..ไม่ได้ว่างเหมือนเรานี่บอกแล้ว” “แหม..ไม่ต้องย้ำหรอกค่ะ” “แถวนี้ความจริงก็มาบ่อยนะ แต่เป็นเรื่องงานเสียเป็นส่วนใหญ่ เพราะตั้งแต่ย้ายครอบครัวไปอยู่กรุงเทพฯ ญาติ ๆ ก็ค่อย ๆ ห่างกันไปเรื่อย ๆ ย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดบ้าง  เมืองนอกบ้าง ครอบครัวพี่ก็เลยเหลือกันแค่พ่อ-แม่ลูก กลับไปนี่ออมไปบ้านพี่ไหมล่ะ จะได้รู้จักแม่พี่เผื่อวันหลังเหงา ๆ จะได้มีที่ไป แม่พี่ใจดีนะ” “แล้วคนนั้นไปไหนคะ คนที่โทรมาตามให้ไปทานข้าววันนั้น”       เขาหัวเราะไม่คิดเก็บงำความลับนั้นไว้อีกต่อไป “นั่นน่ะแม่พี่โทรมาตาม วันนั้นนัดไว้ นัดไว้ก่อนด้วยแต่พอออมบอกว่า วันเกิดก็เลยลืมบอกเลิกนัด” “ไม่ดีเลยค่ะ ปล่อยให้คุณแม่รอเก้อเลย แต่ว่าเอ๊..นัดคุณแม่หรือนัดสาว ๆ กันแน่หนออยากรู้จริง” “อย่าบอกนะว่า หึง” “ได้ด้วยหรือคะ”      เธอห่อปากทำตาโต “ได้อนุญาต” “เหรอคะ ไม่ดีกว่าค่ะหึงเนี่ยเขาไว้ใช้สำหรับคนที่เป็นแฟนกัน ออมไม่ใช่ออมเป็นแค่น้อง” “ทำไม่เป็นแฟนไม่ได้” “กลัวค่ะ” “กลัวอะไร คิดจะรักแล้วกลัวความผิดหวังหรือไง” “บอกไม่ถูกค่ะ เคยแต่เห็นว่ามิตรภาพและความผูกพันกันฉันท์เพื่อนจะยาวนานและสวยงามกว่าการผูกพันด้วยความรักน่ะค่ะ เพื่อนออมที่มีแฟนคบกันได้ไม่กี่นานก็ร้องไห้วิ่งโร่มาหามาปรึกษา มาระบายให้ฟัง ออมไม่อยากเป็นทุกข์แบบนั้นเลยค่ะ” “ไม่เป็นอย่างนั้นเสมอไปหรอก” “คิดจะโฆษณาชวนเชื่อด้วยหรือคะ”        ออมอมยิ้ม “แล้วจะเชื่อหรือเปล่าล่ะ” “ไม่แน่ใจค่ะ” “แล้วเรื่องไปบ้านพี่ว่าไง” “ชวนไปเที่ยวอย่างเดียวหรือคะ ออมว่าหลอกไปให้คุณแม่คุณพลดูตัว มากกว่ามั๊ง  เอ..จะตกลงดีมั๊ยน๊า..”  เสียดายที่เธอไม่เห็นแววเจ้าเล่ห์ที่ฉายขึ้นมาแว่บหนึ่งในดวงตาเขา “แน่น๊อน..ถ้าคุณแม่ตกลงปลงใจแล้วพี่จะมาสู่ขอให้” “เอ๊ะ..พูดยังไงคะ ถ้าคุณแม่คุณพอใจ คุณจะมาสู่ขอออมให้คุณแม่หรือคะ” “มั๊ง” “ไม่เคยได้ยินค่ะ เคยแต่จะต้องให้คุณแม่คุณมาสู่ขอออมตามประเพณี” “งั้นเหรอ” “ค่ะ ต้องเป็นงั้นสิตามประเพณี” “อ๋อ..ถ้าให้แม่มาขอแสดงว่าออมก็ตกลง” “ค่ะ”       ออมรับคำแล้วหน้าเหรอเมื่อรู้ว่าตกหลุมพรางเขาโครมเบ้อเริ่มหน้าแดงเรื่อบ่นอุบอิบในลำคอ “ไม่รู้นะ..ตกลงแล้วห้ามเปลี่ยนใจไม่งั้นร้องไห้ประท้วงด้วย”  เขาล้อเลียนยิ้ม ๆ “แล้วมีข่าวดีจะบอกอีกเรื่องหนึ่ง” “คะ” “พี่ส่งเรื่องที่ออมเขียนแล้วส่งไปให้พี่อ่าน ให้เพื่อนที่ทำงานสำนักพิมพ์ เขาบอกให้พี่มาขอต้นฉบับเพิ่มอีกสักสองสามเรื่องแล้วจะตีพิมพ์ให้เป็นรวมเรื่องสั้น” “วาว..โชคดีขนาดนั้นเชียว” “จ้ะ” “ฝีมือหรือเส้นก๋วยจั๊บคะ” “ฝีมือสิถามได้” “งั้นก็ไชโยได้สิคะ” “ทำไมต้องไชโย” “ก็เป็นคนไทย ต้องร้องไชโย  คุณพลนี่เชยจังไม่รู้จักดูโฆษณากะเค้าบ้างเล้ย  แย่”       ว่าเขาแต่นัยน์ตาพราวด้วยหลากความรู้สึกและปลื้มที่สุดก็คือฝันที่เธออุตส่าห์สร้างมากับมือมีสิทธิ์จะเป็นจริงในเร็ววันนี้แล้ว มิเสียแรงที่พยายามหัดเขียนเรื่องนั้นเรื่องนี้มิได้หยุดหย่อน             ออมหยุดเดินดื้อ ๆ  และอีกหลายก้าวกว่ากฤชพลจะรู้สึกหันมามอง ตาสบตาถ่ายทอดความหมายต่าง ๆ สู่กันโดยไม่มีใครเอ่ยคำพูดอะไรออกมาอีก ต่อไป ข้างหน้ามีอะไรขวางกั้นอยู่ไม่มีใครรู้ แต่ที่ผ่านมามิตรภาพที่เธอมีให้เขา จนก่อให้เกิด ความผูกพันมานานวัน มาถึงปัจจุบันความผูกพันนั้นกำลังจะก่อตัวเป็นความรักที่สวยงาม เขายื่นมือแข็งแรงมาตรงหน้า ออมยิ้มวางมือบอบบางลงบนนั้นแล้วทั้งคู่ก็ออกเดินเคียงกันไป ทอดสายตาไปสู่ถนนที่คราคร่ำไปด้วยผู้คนอีกครั้ง  แต่ไม่ว่าจะเดินอยู่บนถนนสายใดชีวิต ก็ต้องก้าวไปข้างหน้าต่อไปเรื่อย ๆ ตามกาลเวลาที่ไม่อาจจะหยุดเดินได้แม้สักครา THE END แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 46 18:23:48 จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 10 ก.ย. 46 18:15:33 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ออมนี่ไปเป็นนางเอกละครได้เลยนะคะเนี่ย น้ำตาสั่งได้สุดๆ ฮิๆๆๆๆ และแล้วก็แฮปปี้เอนดิ้งแก่สาวน้อยช่างรู้สึก อิอิ แล้วคนนั้นหายไปไหนอ่ะคะ ผู้ชายที่มาจีบออมตั้งแต่แรกๆอ่ะค่ะ สุดท้าย พีรพล??? จากตรงนี้อ่ะค่ะ ออมถลาเข้าไปกอดแขนผู้ชายคนนั้นเขย่าอย่างระงับอาการดีใจไม่อยู่ พีรพลรู้สึกขวางไม่น้อยกับกิริยานั้น จากคุณ : TSURUGI - [ 10 ก.ย. 46 19:19:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อยู่บ้านไงคะ.. แล้วบอกให้สองคนนี้ไปเที่ยว เขาเป็นลูกพี่ ลูกน้องกันอยู่นา .. โป้งเนี่ย เขาก็อวยพรให้รักของสาวน้อยหนนี้ ไม่หลงทางเหมือนกระทงที่เขาจะไปลอยกันไง ขอบคุณอย่างสูง ที่มาสร้างสีสันขณะโพส เอ่อ จัดหน้าไม่สวยไปบ้าง ให้อภัยเถอะค่ะ จากคุณ : แจม (สีน้ำฟ้า) - [ 10 ก.ย. 46 19:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาทีเดียว จบเลยนะคะ ยังไงมาลงเรื่องต่อไปไวๆ นะคะ จากคุณ : c --- c__cute@hotmail.com - [ 10 ก.ย. 46 19:54:59 A:210.86.131.50 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นด้วยกับข้อสังเกตของพี่ชายด้วย ออมยังเด็กอยู่เลย ผ่านไปอีกสักปี ไม่รู้จะไปหลงใครอีกสินะ พลก็อาจจะแย่ .. จากคุณ : scottie - [ 10 ก.ย. 46 23:56:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาอ่านตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบเลยค่ะ พระนางอายุต่างกันจังค่ะ ขอเห็นด้วยกับพี่ scottie อีกคนค่ะ ว่าแต่นางเอกคนนี้นี่ ขี้น้อยใจจังนะคะ อิอิ ความรู้สึกดูเหมือนจะไวมากๆด้วย คอยติดตามเรื่องต่อไปค่ะ จากคุณ : Viva Tam - [ 11 ก.ย. 46 08:56:37 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีตอนเช้าค่ะ คุณ วิว่า, คุณสก็อตตี้,  คุณซีคิวท์   อืมม นะ.. เรื่องนี้ นางเอกอายุเท่าไหร่นะ วัยทำงาน แต่ก็พึ่งจบ ประมาณว่ารักต่างรุ่น และนางเอกก็ช่างฝันเหลือเกิน ซึ่งในชีวิตจริง ไม่มั่นใจว่าจะมีแบบนั้นไหม   บางทีจินตนาการ ก็พาเราไปนอกลู่นอกทางได้เหมือนกันนะคะ .. เอ๋า คนเขียนก็ช่างฝันพอกันนี่ ฮา...    ยินดีนะคะ ที่มาอ่านกัน และแจมมีสต็อกเรื่องสั้น 7 ตอนจบอีกเรื่องหนึ่ง แต่ขอเวลาปรับหน่อย เรื่องนั้นต้องแก้ไขเยอะกว่าเรื่องนี้มาก จุดบกพร่องมีเยอะค่ะ    ยังอยากให้ติดตามกันต่อไป .. จากคุณ : แจม (สีน้ำฟ้า) - [ 11 ก.ย. 46 09:22:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แฮ่ สงสัยเราจะแสดงความคิดเห็นไม่รู้เรื่องไปหน่อย ที่ถามถึงว่าหายไปไหน คือ พรพจน์ค่ะ เห็นตอนแรกมาจีบนางเอกแบบเกาะติด อยู่ดีๆก็หายไปเลย ส่วนที่ก็อปมาแปะ ที่เขียนว่า ---พีรพลรู้สึกขวางไม่น้อยกับกิริยานั้น --- คือสงสัยว่า พีรพลเนี่ย ใครเหรอคะ คุณพล ชื่อ กฤชพล  พี่โป้ง ชื่อ ปรเมศ แล้วพีรพลนี่ครายกานนนน จากคุณ : TSURUGI - [ 11 ก.ย. 46 10:14:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่ะจื๋ย..ตามไปแก้ไขด่วน เป็นชื่อนั้นน่ะค่ะ ของเก่ามาเล่าใหม่ก็มีหลุดดังโครม ดูดีดี มีรางวัลนะ ระวังเจอนางเอกชื่อแป้งล่ะ นั่นชื่อเก่าน้องออมเค้า.. ส่วนคุณพรพจน์.. เธอหายไปจากความรู้สึกออมเพราะ เธอรู้สึกอินเลิฟมากมายในตอนแรก แล้วตานี้ พอเจอแล้ว เหมือนกับผิดหวังมั้ง แจมอยากเขียนให้เหมือนกรณีเพื่อนในเน็ตที่แช้ท ๆ กันแล้วพอเจอกัน แล้วต่างคนต่างไปน่ะค่ะ แหะ แหะ ขออภัย เข้าใจผิดเต็ม ๆ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 11 ก.ย. 46 12:55:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เฮ้อ... กว่าจะรู้ใจกันได้ ว่าแต่ หนูออมยังเด็กจริงๆ นะเนี่ย เห็นด้วยๆ คุณพลริจะรักเด็ก ก็ต้องระมัดระวังตัวหน่อยละม้าง... จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 11 ก.ย. 46 13:28:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เหนื่อยเหมือนกันค่ะ คุณพีท รู้สึกว่าถ้าจำไม่ผิด เรื่องนี้แจมใช้เวลาเขียนเป็นปีเหมือนกัน เพราะเป็นเรื่องสั้นขนาดยาว เรื่องแรกที่แจมริจะเขียน .. ปรับแล้วเปลี่ยนอีก ได้ขนาดนี้ คิดว่าพอใจแล้วล่ะ ความรักในความคิดของหนูออมเธอ สดใสซะเหลือเกินนะ.. รักง่าย ๆ ใส ๆ ถ้าเขียนตอนนี้ แจมไม่แน่ใจว่าจะได้เท่าเดิมไหม ติดตามกันต่อไปนะจ้ะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 11 ก.ย. 46 13:58:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จากคุณ : เปียร์รุส - [ 11 ก.ย. 46 20:49:50 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอทักทายคุณเปียร์รุสด้วย           เช่นกันค่ะ จากคุณ : แจม (สีน้ำฟ้า) - [ 11 ก.ย. 46 22:49:07 ]

ความคิดเห็นที่ 14 บอกแล้วว่ามาอ่านตามมนต์สะกด ก็บอกว่ามาเพ่นพ่านแถวนี้ แล้วก็คงไม่คิดกลับถิ่นฐานเดิมแล้ว มั๊งๆๆๆ อ่านจบทั้งสองเรื่องในวันเดียวกัน ใช้เวลาหลายชั่วโมงมาก...แบบไม่รู้ตัว เพลินดีนะคะน้องแจม ว่างๆแล้วจะมาเชียร์อีกนะน้องรัก จากคุณ : พี่ดอกแก้ว - [ 19 ก.ย. 46 22:19:05 A:203.107.204.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณพี่ดอกแก้ว ที่ใจดีกับแจมเสมอมาค่ะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 21 ก.ย. 46 01:02:22 ]