ตอนที่ 3
ใครมาส่ง เสียงดุ ๆ ที่เธอคุ้นเคยดังขึ้นหลังจากที่เธอปิดประตูบ้านลงแล้ว
กลับมาเมื่อไรค่ะ เธอยิ้มประจบก่อนจะเดินเข้าไปกอดเอวคนเป็นพี่ชายที่ยืนหน้าเข้มจองอยู่
เมื่อบ่าย แล้วนั่นใครมาส่งกีวี่ คนเป็นพี่ชายยังคงข้องใจแถมยังชะเง้อคอมองออกไปนอกบ้านอีกต่างหากทั้ง ๆ ที่รถนั้นขับออกไปนานแล้ว
อ๋อ
พี่กองทัพค่ะ ชื่อชายหนุ่มที่หลุดออกจากปากน้องสาวของเขานั้นฟังดูแปลก ๆ จนรู้สึก หากแต่เขาก็เก็บความสงสัยนั้นไว้ก่อนจะกอดบ่าน้องสาวพาไปยังโต๊ะอาหารที่จัดรอไว้แล้วแต่คนเป็นน้องสาวยิ้มแหย ๆ ก่อนจะบอกอ่อย ๆ ว่า
กีวี่อิ่มแล้วค่ะ ทานมาเมื่อกี้
โห
งั้นพี่ก็ทานคนเดียวสิ ไอ้เราก็อุตส่าห์รอจะกินข้าวด้วย คนเป็นพี่ชายโอดพร้อมกับหน้ายุ่ง ๆ เมื่อเห็นคนเป็นพี่ชายโอดขนาดนั้นคนเป็นน้องสาวก็เลยเอาใจด้วยการที่ว่า
เดี๋ยวกีวี่นั่งเป็นเพื่อนก็ได้ค่ะ
แล้วกับข้าวล่ะ เยอะแยะ พี่ชายต่อรอง
เดี๋ยวกีวี่ช่วยทาน นิดหน่อยนะค่ะ เมื่อเธอว่าอย่างนั้นคนเป็นพี่ชายจึงยอมทำหน้าตาให้ดีกว่าเมื่อกี้นิดหนึ่งแล้วก็เริ่มลงมือทานข้าว
เออ
นายกองทัพที่ว่านี่เพื่อซี้ไอ้เสก ที่มันพูดไม่ได้ใช่ไหม อยู่ ๆ กวินก็ถามน้องสาวที่กำลังตักน้ำแกง ทำให้ช้อนนั้นค้างก่อนจะเงยหน้ามองคนเป็นพี่ชายที่กำลังกินข้าวอยู่อย่างอร่อย
ค่ะ
กีวี่สนิทกับเค้าเหรอ
ก็ทำงานร่วมกันนี่ค่ะก็ต้องสนิทเป็นธรรมดาอีกอย่างพี่ทัพก็เป็นเพื่อนพี่เสกด้วยนี่ค่ะ
เปล่าพี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพียงแต่ไม่ อยากให้สนิทกันมากนักมันจะไม่ดี คนเป็นพี่ชายหยิบหนังสือที่วางอยู่มาเปิดดูผ่าน ๆ
ทำไมค่ะ มันผิดตรงไหนเหรอค่ะถึงจะสนิทกันไม่ได้นะพี่วิน คราวนี้น้ำเสียงน้องสาวดูจริงจังจนคนเป็นพี่ชายต้องเงยหน้าจากหนังสือในมือมามองก่อนเอ่ยปากว่า
มันไม่ผิด แต่มันก็ไม่เหมาะสม พี่กับกีวี่นะ อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิดแล้วนะ มีเหรอถ้าน้องแปลกไปแล้วพี่จะจับต้อง จะรู้สึกไม่ได้น่ะ กีวี่รู้สึกกับเค้ามากกว่าเพื่อนปกติ ใช่ไหม น้ำเสียงที่จริงจังพร้อมกับหนังสือในมือที่ถูกลดลงวางไว้บนโต๊ะทำให้คนเป็นน้องสาวนิ่งเพราะนึกไม่ถึง
กวิตาเงยหน้าสบตาพี่ชายก่อนจะตอบอย่างมั่นใจเต็มที่ว่า
ค่ะ กีวี่รู้สึกกับพี่ทัพเกินกว่าเพื่อนรวมงานปกติ
คนอื่นมีตั้งเยอะแยะ ทำไมต้องคนนี้กีวี่ พี่ชายถามเสียงเข้มดวงตาที่เคยดูอบอุ่นตอนนี้ฉายประกายกังวลจนเห็นได้ชัด
แล้วทำไมถึงเป็นคนนี้ไม่ได้ล่ะค่ะพี่วิน
คนเป็นใบ้เนี่ยะนะ ลองดูตัวเองในกระจกซิ กีวี่ ลองฟังเสียงคนรอบข้างดูความต่างมันเยอะเกินที่จะรับได้นะ
รับไหว หรือไม่นั้น กีวี่จะตัดสินใจเองค่ะพี่วิน กีวี่โตแล้ว แล้วก็ตัดสินใจด้วยตัวเองได้แล้ว แล้วถ้ามันจะผิดหรือจะถูกยังไง กีวี่ก็ต้องยอมรับในผลที่มันจะเกิดจาการตัดสินใจนั้นด้วย เธอยืนยันหนักแน่น
พี่คัดค้าน เรื่องนี้ พี่ชายเอามือตบโต๊ะก่อนจะลุกขึ้นยืน
ถ้าเป็นคนอื่นพี่จะไม่ว่าเลยกีวี่
พี่วินอย่างตีโพยตีพายได้ไหมค่ะ กีวี่เองก็ยังไม่ได้ตัดสินใจอะไรสักหน่อยเพียงแค่รู้สึกพิเศษ ๆ กับ เค้าก็เท่านั้น คนเป็นน้องก็เริ่มจะฉุนบ้างเหมือนกัน
นั่นแหละ พี่จะบอกตอนนี้เลยนะว่าพี่คัดค้านเต็มแรงเรื่องที่กีวี่จะรู้สึกพิเศษหรือไม่พิเศษก็ตาม คนพิการก็ต้องอยู่ในส่วนของคนพิการ อีกอย่างพี่ไม่ต้องการคนพิการมาเป็นน้องเขยเข้าใจไหมกีวี่ แล้วเจ้าตัวก็เดินหายขึ้นไปด้านบนทันทีปล่อยคนเป็นน้องสาวให้ยืนหน้าง้ำเป็นม้าหมากรุกอยู่ที่โต๊ะอาหาร
ทำไมนะ มันแตกต่างกันมากนักหรือไง คนพูดได้แบบเรา กับคนพูดไม่ได้แบบพี่ทัพ มันต่างกันมากนักเหรอ ถ้ามันต่างกันมากนัก เราเองก็อยากจะทำความรู้จักความต่างนั้นให้มากกว่านี้ รู้จักพี่ทัพให้ดีกว่านี้ เข้าใจพี่ทัพให้มากกว่านี้ แต่ทำไมนะทำไม ทำไมถึงต้องมีปัญหานี้ด้วย
พี่วินไม่ยอมเข้าใจ
.ไม่ยอมรับ แล้วเราจะทำยังไงกับเรื่องนี้
..กวิตาคิดในใจอย่างวิตก
จากคุณ :
เปียร์รุส 
- [
11 ก.ย. 46 23:57:32
]
& @ & @ & *--* เก็บความทรงจำเอาไว้ในหัวใจ *--* & @ & @ & ตอนที่ 3
