หัวใจสั่งให้มา ++ ตอนที่ 2 ++ (เรื่องสั้น 9 ตอน จบ)

    ตอน 1  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2452707/W2452707.html#4

              ในคืนหนาว
              ดวงดาวสดสวยกระพริบ
              ระยิบระยับพราวบนฟ้าไกล
              คนดีของฉัน...หนาวบ้างไหม
              อ้อมแขนแห่งฟ้า
              โอบกอดดาราด้วยอาลัย
              เหมือนอ้อมกอดอันกว้างใหญ่
              ฉันโอบกอดเธอไว้ในความผูกพัน
              แม้ร้อยคืนหนาว
              ผิงแสงดาวอย่าได้หวั่น
              เพราะทั้งความรักความฝัน
              มอบผ่านดาวนั้น....ฝากให้เธอ

                                 **หมายเหตุ  บทกวีนี้รัตติกาลเป็นผู้แต่ง**

              หนาวบ้างไหมครับคุณแตง ได้ข่าวว่าช่วงนี้อากาศที่เชียงใหม่เย็นลงเรื่อย ๆ ความหนาวเย็นที่มักมากับความอ้างว้าง ดูต้นไม้สิครับเหลือเพียงกิ่งเปลือยเปล่าหัวใจคนขี้เหงาน่าสงสารนักล่ะ แต่ดู..ดู ไปฤดูหนาวไม่เพียงโหดร้ายต่อร่างกายเท่านั้น แต่รวมทั้งความรู้สึกโดยเฉพาะคนช่างฝัน ภาพรอยต่อแห่งฤดูหนาวชักชวนให้หดหู่ โหยหา และเจ็บร้าวอย่างบอกไม่ถูก

              ขอโทษนะครับที่ตอบจดหมายคุณช้าไป ทั้งที่คิดถึงและตอบจดหมายคุณในใจทุกวันได้รับบ้างหรือเปล่านะเออ

              การเรียนเป็นอย่างไรบ้างครับ ใกล้สอบปลายภาคเต็มทีแล้วสิ ขยันเรียนให้มาก ๆ  อย่าเกเรนะครับ โตขึ้นจะได้เป็นผู้ใหญ่ที่ดี แล้วอย่าขี้ลืมให้บ่อยนักมันผิดธรรมชาติคนอ่อนไหวรู้มั้ย

                             มิดไนท์สวัสดิ์ครับ
                                    ตรี

              สาวน้อยวัยสิบเจ็ดปีนอนหงายอยู่บนเตียงนอนขยับตัวลุกขึ้นพร้อมกับเอากระดาษจดหมายสีสวยในมือไปวางไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือข้างเตียง เหยียดยิ้มแต้มริมฝีปากบางลากเก้าอี้ออกมานั่ง ก่อนจะหยิบกระดาษจดหมายสีสวยตรงตะกร้าใส่กระดาษออกมาวางตรงหน้า  มองฟ้านอกหน้าต่างยิ้ม ๆ  หนอยแน่ะชอบทำเป็นผู้ใหญ่มาสอนอยากเจอตัวจริงนัก  จะเป็นผู้ใหญ่แค่ไหนกันเชียว.. เธอลงมือตอบจดหมายเขาทันทีใจร้อนเหมือนกันนี่เรา
    ปลายฤดูหนาว 2533

              อ่านกลับไปกลับมาหลายรอบอย่างประทับใจ เขียนได้ถูกใจจังค่ะบทกวีของคุณ  ขออนุญาตเอาไปอวดเพื่อนที่โรงเรียนนะคะ เพื่อนในห้องเรียนของแตงกวาชอบคุณกันทุกคนและแตงขอค่าคอมด้วยนา เวลาหนังสือคุณวางแผงแตงเชียร์ให้เพื่อนซื้อทุกที หลายคนอิจฉาที่แตงมีโอกาสได้รับจดหมายตอบจากคุณ (ถึงแม้ไม่เคยพบเจอก็ตามทีเถอะ)  เนี่ยมีคนฝากมาขอลายเซ็นด้วยนะ ช่วย ๆ เซ็นให้หน่อยนะคะคุณนักเขียน(ตัว)ใหญ่

              ดูเหมือนความหนาวเย็นจะเป็นภาพที่โหดร้ายต่อความรู้สึกของคุณเหลือเกิน แหมอย่าเศร้านักเลยค่ะ เดี๋ยวแตงก็ร้องไห้ตามหรอก ความจริงฤดูหนาวสวยออก เช้า ๆ จะมีหยดละอองเล็ก ๆ โรยตัวปกคลุมชั้นบรรยากาศทั่วทุกแห่ง ความเย็นทำให้หายใจได้อย่างสดชื่น    และเต็มปอด วัฏจักรของต้นไม้ที่ปลิดใบร่วงหล่น เหลือกิ่งก้านไว้โชว์ความงามหาได้ไม่ง่ายนักนะคะ คุณไม่คิดบ้างหรือคะ ว่าต้นไม้ก็อยากโชว์ความสวยของตัวเองแบบสาว ๆ ที่สวมชุดวันพีช ทูพีช ที่เค้าใส่ชุดพวกนี้โชว์ในช่วงของวันในฤดูร้อนบ้าง

              ไม่รู้ล่ะ แตงอยากให้คุณตรี ชอบฤดูหนาวเหมือนแตงค่ะ นะ..นะ.. แตงเกิดฤดูหนาว ถ้าคุณตรีเกลียดฤดูหนาว เท่ากับว่าคุณเกลียดแตงล่ะสิ ฮึ..ชักไม่อยากคุยด้วยละ..

                            จะหยุดคิดถึงคุณตรีหนึ่งอาทิตย์

                                   แตงกวา

              ตกกลางคืน คืนนั้นแตงก็ไปนั่งผิงดาวตรงระเบียงส่วนที่แยกออกไปจากห้องนอนจนดึกดื่น เมื่อแม่ตื่นขึ้นมาเห็นแสงไฟห้องเธอยังเปิดอยู่ก็เลยมาเคาะประตูเรียก แหม...ก็อยากซึ้งน่ะนะ ทำไงได้

    “แตงยังไม่นอนอีกหรือลูก..แล้วนั่นออกไปทำอะไรตรงระเบียงประตูถึงยังไม่ปิดอย่างนั้น”

    “โธ่..แม่ โผล่มาขัดคอได้ แตงกำลังนั่งผิงดาวอยู่น่ะคะ”       เจ้าตัวดีออด

    “อุ้ย..แม่คนช่างฝัน ผิงดงผิงดาวเดี๋ยวเป็นหวัดแล้วก็อย่ามาอ้อนให้แม่มาพยาบาลนะเราน่ะ”

    “แม๊..น่ะ”        เธอค้อนให้มารดาขวับนึง

    “ไปนอนได้แล้วไป๊”       แม่เอ็ดแต่ไม่จริงจังนัก

    “แหม.. พึ่งสามทุ่มเอง”

    “ไม่มีการต่อรองค่ะ คุณลูกขา”       เสียงคุณแม่เริ่มแข็งจนเจ้าตัวดีชักหวาดลุกขึ้นมากอดแขนมารดาแล้วพาเดินเข้าบ้าน ปากก็พึมพำ

    “ ก็ได้ค่ะ แล้วเกิดแตงฝันว่าแตงออกมานั่งผิงดาว หวังว่าแม่คงไม่ตามมาปลุกแตงอีกนะคะ”

                                                          aaaaaaaaaa

    จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 13 ก.ย. 46 14:55:37 ]