นิทานสาวน้อยที่ไม่เคยมีผู้ใดเล่า...ยัยแมวน้อยในมหาวิทยาลัย *2 ~ เอาแล้วสิ!!! ใจเต้นกับประมวลกฎหมาย*

    "ยัยนั่นเรียนนิติหรอ" เนย์พูดกับตัวเองอย่างไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ เพราะยัยนั่นที่เขาพูดถึงดูยังไงก็ไม่ใช่สาวเรียบร้อยคงแก่เรียนแน่ๆ

    มือใหญ่ค่อยๆแง้มหน้าปกหนาของหนังสือในมือ หน้าแรกในนั้นมีลายมือภาษาอังกฤษเขียนด้วยปากกาหมึกชมพู...

    " Night~* "

    .........................................................................

    "ไนท์ ไปเรียนกันเหอะ จะสายแล้วนะ" รูมเมทของสาวน้อยบ่นกระปอดกระแปดพร้อมขยับแว่นบนหน้าให้เข้าที่

    "งือ...ไม่มีประมวลง๊า เพราะตาหนุ่มตุ๊ดจักรยานชมพูนั่นแท้ๆ" สาวน้อยกระจองอแง พูดจบก็คาบแซนด์วิชไว้ แล้วผูกเชือกรองเท้าผ้าใบของตนอย่างเร่งรีบ

    สองสาวลงลิฟท์มาที่หน้าหอ แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวพ้นประตู จักรยานสีชมพูพร้อมหนุ่มหน้าตากวนก็อยู่ในระยะสายตา ในมือถือกระเป๋าลายแมวแกว่งไปมา

    "นั่น...กระเป๋าชั้น!!!" ไนท์พูดเสียงดังพลางชี้นิ้วไปที่กระเป๋าของตน
    "นี่...กระเป๋าเธอหรอ???" เนย์ทำเสียงสูงเลียนแบบ พร้อมชี้นิ้วไปที่กระเป๋าในมือ แถมยังทำหน้าบ้องแบ๊วน่าหมั่นไส้
    "เอามานี่" ไนท์พูดพร้อมเดินไปหา ทำให้เนย์สังเกตได้ว่าขาของสาวน้อยยังเจ็บอยู่
    "เอาไปนั่นหรอ?" เนย์พูดเสียงแหลมอีก พลางเลียนแบบท่ากระเผลกของไนท์ ทั้งๆที่เขากลั้นไม่ให้ตัวเองขำแล้ว แต่ก็ยังอดหัวเราะออกมาไม่ได้

    "ขอเป็นคนไปส่งยัยแสบนะวันนี้" เนย์หันไปพูดกับเพื่อนของสาวน้อย แล้วประวัติศาสตร์ก็ซ้ำรอยกับเมื่อวาน ร่างเบาหวิวถูกยกขึ้นจักรยานแล้วปั่นออกไปอย่างไม่รอคำตอบ

    แล้วคนที่ทำหน้าที่ยืนงงคราวนี้ก็คือรูมเมทผู้สวมแว่นนั่นเอง...

    "เอ้า...ถึงแล้ว" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ
    "บอกแล้วไงว่าทีหลังไม่ต้อง" เสียงใสเอ่ยพลางค้อน มือเอื้อมจะหยิบกระเป๋า
    "เอ๋า...ไม่ต้อง แล้วเธอจะเอาหนังสือที่ไหนเรียนห๋า?? ยัยเป๋" เนย์โต้ด้วยเสียงกวน พลางยกกระเป๋าขึ้นสูงก่อนจะเอาก้นกระเป๋าวางบนศีรษะเด็กสาว หล่อนยกมือขึ้นตะปบกระเป๋าของตนไว้แน่น กลัวว่าชายหนุ่มจะยึดกระเป๋าไปอีก ว่าแล้วก็รีบเดินทิ้งระยะห่างจากชายหนุ่มออกไป

    "อีกแล้ว...ให้มันได้ยังงี้สิ คราวนี้ขอบใจสักคำยังไม่มี" เสียงทุ้มบ่นงึมงำเงียบๆให้ตัวเองฟัง แต่เขาก็ต้องแปลกใจ เมื่อร่างบางที่อยู่ไกลออกไปไม่กี่เมตรหันกลับมาพร้อมรอยยิ้มสดใสบนใบหน้า ปากบางเอ่ยคำที่เขาไม่คิดว่าจะได้ยิน


    "ขอบคุณค่ะ"


    จบคำหล่อนก็เดินลิ่วไป แม้จะยังกระเผลกอยู่บ้าง แต่หล่อนก็เดินได้ปร๋อดี


    .....ปล่อยให้ร่างสูงยืนนิ่งอึ้งหน้าแดงอยู่หน้าอาคารเรียนคณะนิติศาสตร์.....


    ..........................................................................


    มือเล็กกางหนังสือเล่มหนาในมือ สายตาสะดุดกับตัวอักษรสีชมพูที่ไม่คุ้นตาบนหน้าหนังสือหน้าแรกของตนเอง

    " Nay ~ 01-550-36XX "

    "อี๋...หนุ่มตุ๊ดขี้หม้อ" สาวน้อยเบ้ปากบาง แต่สักครู่ก็นึกอะไรดีๆออก

    หล่อนอมยิ้มกวนกับตัวเอง "คอยดูแล้วกัน ว่ายัยเป๋คนนี้จะทำอะไรได้บ้าง"


    จากคุณ : Myrrh~* - [ 13 ก.ย. 46 17:39:47 A:203.209.13.43 X: ]