นี่ไม่ใช่เรื่องจริง
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2448036/W2448036.html
เรื่องชีวิตฉัน
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2449873/W2449873.html
ร่ำลา
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2451128/W2451128.html
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
ผลงานอื่นๆ
อัตชีวประวัติในแง่ศิลปะของพ่อ
ผมควรรวมเอาจิตใจโน้มเอียงไปทางงานช่างไม้เข้าไว้ด้วย
ผมประจักษ์กับตามากกว่าหนึ่งคราวที่เห็นท่านลูบไล้กอดจูบท่อนไม้ที่จะนำไปใช้ทำหิ้ง ม้านั่งสตูล โครงรังผึ้ง ท่านมักบังคับผมให้สัมผัสหรือดอมดมไม้ชิ้นที่"สมบรูณ์." เพื่อชื่นชมความเรียบเกลี้ยงไร้ตาไม้ กลิ่นหอมตามธรรมชาติ สำหรับพ่อของผม โลกนั้นเต็มไปด้วยข้าวของที่คุณสามารถถือไว้ในมือ ท่านทำของทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าจะเป็น กล่องเครื่องมือ เตียง เก้าอี้ และร้านต้นไม้ของแม่ผม แต่ผลงานชิ้นเอกของท่านคือโต๊ะในครัวที่ไม่ใช้ตะปูสักตัว ที่ท่านใช้เวลาหนึ่งเดือนในการประกอบเข้าด้วยกัน ท่านจ่ายด้วยราคาอันหนึ่ง
บ่ายวันหนึ่ง ท่านถลับจากโรงงานพร้อมมือมีแผลจากสิ่ว เลือดไหลทะลักจากกลางฝ่ามือ ราวกพุ่งมาจาก บ่อบาดาล รายละเอียดนั้นมีค่าในเชิงความน่าอัศจรรย์ ท่านขับรถพาตัวเองไปโรงพยาบาล และรถนั่นหลังจากนั้นก็คล้ายสถานที่เกิดเหตุ
ท่านก็ชอบร้องเพลงเหมือนกัน
เย้นวันหนึ่ง ผมเจอพ่อนั่งอยู่หน้าทีวีพร้อมกับสมุดโน้ตและดินสอเหลาแหลม รอจะจดเนื้อเพลงโปรดของท่านในตอนนั้น Drop You Traitor Tear ซึ่งกำลังจะเล่ในนนรายกกการเพลง หลังจากนั้นเป็นต้นมาท่านก็เอาแต่ร้องเพลง Drop You Traitor Tearซ้ำแล้วซ้ำอีก ร้องฮัมในท่อนที่ท่านจำเนื้อไม่ได้ ตระเตรียมไว้สำหรับการแสดงในอนาคต ท่านร้องในงานเลี้ยงและเวลาที่ญาติมิตรมาสังสันทน์พบปะกัน และบางครั้งก็เล่นกีตาร์จูนเสียงไม่ดี เล่นสามคอร์ดเหมือน ๆกันคือAm, C , D7 โดยไม่สนใจเพลง
ท่านดูเชื่อว่าแม้แต่กีตาร์จูนไม่ดีก็ก่อให้กิด"บรรยากาศ"ได้ถ้าความเรียบง่ายของท่วงทำนองก้อาจเน้นให้เกิดผลกระทบอารมณ์ของเพลงไหนก็ได้ และจริง ๆ ก็ยากที่จะปฎิเสธเสียงแบริโทนที่ดังขัดกับเสียงดังไม่ประสานกันของพื้นหลังของ Sonic Youth น้ำตาเป็นประกายที่หางตาขณะที่จับตาดูการหักหลังที่มันทำได้
การถ่ายภาพของท่านมีคุณค่าแก่การเอ่ยถึง เช่นกัน แม้ว่าเนื้อหาหลักจะเพื่อบันทึกกระแสกาลเวลาอันไร้ความปรานี องค์ประกอบของภาพถ่ายทั้งหมดของท่านเหมือนกันอย่างกับแกะ
แม่ผม น้องผมและผมหันหน้าให้กล้อง
เวลาที่ล่วงไปวัดได้จากรอยยับย่นและผมสีดอกเลาของแม่ ความกว้างที่น้องสาวผมฉีกยิ้ม และเสียงหัวเราะแหย ๆ ทึบ ๆ ของผม
อีกสิ่งหนึ่ง คือ ครั้งหนึ่งท่านเคยซื้อสมุดโน้ต และเขียนไว้ที่หน้าแรกว่า สมุดโน้ตนี้มีไว้เพื่อแสดงความคิดจากก้นบึ้งและความรู้สึกของสมาชิกครอบครัวของเรา บางทีท่านอาจตั้งใจใช้ความรู้นึกคิดเหล่านั้นในหนังสือในอนาคต แต่สุดท้ายมีข้อความแค่สองอัน โน้ตลึกลับของแม่ที่ท่านมักหยิบใช้สมุดโน้ตขณะคุยโทรศัพท์แล้วเขียนว่า วันศุกร์/เด็กอนามัยดี/ใบไทม์/ และของน้องสาวผมบรรทัดหนึ่งที่เขียนด้วยลายมือเด็ก ๆ เที่ยงตรงระมัดระวังว่า ฉันเศร้าจริงๆ เพราะฤดูร้อนจวนเจียนหมดแล้ว
โดย เดือนกันยา-SeptemberMoon(glassbee) [27 ส.ค. 2546 , 19:21:57 น.]
แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 46 23:02:34
แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 46 10:32:38
แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 46 22:28:32
แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 46 18:50:16
จากคุณ :
เดือนกันยา-SeptemberMoon 
- [
13 ก.ย. 46 18:33:55
]
ผึ้ง ภาคหนึ่ง (๔)
