ความคิดเห็นที่ 1 ************************************           ฟืดดดดดดดดดด           ฟาดดดดดดดด           เสียงหายใจของอาจารย์ G ช้าและแผ่วเบา           “อาจารย์ G จะรอดไหมน่ะ” นัทเปียร์รุสถามไซริงค์อย่างเป็นห่วง           “ไม่รู้หรอกนัท” ไซริงค์ตอบอย่างจนปัญญา           “อ้าวพี่ไซริงค์เป็นพยาบาลไม่ใช่เหรอค่ะ” แชมพูซักไซริงค์อีก           “พี่เป็นพยาบาลนิไม่ได้เป็นหมอ”           ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบนความสนใจของคนทั้งสาม           “ขอเข้าไปหน่อยนะ” พยาบาลเกเรเปิดประตูห้องคนไข้โผล่หน้าเข้ามา           “เชิญเลยค่ะ”           “เนี่ยเราแอบเอาฟิล์มเอ็กซ์เรย์สมองมาให้ดู” พยาบาลเกเรส่งให้ไซริงค์           “ไซริงค์ดูแล้วคิดว่าอย่างไรบ้าง” พยาบาลเกเรถาม           “โห ทำไมน่ากลัวจัง ไม่รู้ว่าเป็นเลือดคั่งในสมองหรือเป็นก้อนฝี”           “เราก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน พรุ่งนี้เขาจะเอ็กซ์เรย์สมองอาจารย์ G อีกทีหนึ่ง”           “แล้วเราจะช่วยอะไรได้บ้างค่ะ” แชมพูถาม           “คงได้แต่สวดมนต์ล่ะมั้งแชมพู” นัทว่า           “เราว่าเรามาช่วยกันพับนกกระเรียนกระดาษดีกว่านะ เราว่าช่วยได้ ดูกรณีของบิ๊กซิ เขายังดีขึ้นเลย ไม่งั้นคงไม่ รอดไปนานแล้วล่ะ” พยาบาลเกเรแนะ           “มันจะได้เหรอ เกเร” นัทถาม           “มันอาจเป็นไปได้น่ะนัท เราลองดูก็ไม่เสียหาย ถ้าช่วยกันพรุ่งนี้ก็น่าจะเสร็จ” ไซริงค์ว่า           “เราจะเอากระดาษมาให้ละกัน”พยาบาลเกเรว่าแล้วหายไปซักพักก็กลับมาพร้อมกระดาษปึ๊งใหญ่           “โอ้โหแล้วจะเสร็จหรือนี้พี่เกเร สวดมนต์ดีกว่าอ่ะ” แชมพูเริ่มท้อ           “เอานะ ไม่ลองก็ไม่รู้แชมพู” พยาบาลเกเรว่า           “ลองก็ลองพี่”           “ดีมากน้องเพื่ออาจารย์ G เดี๋ยวพี่ไปราวด์หวอดก่อนนะ” แล้วพยาบาลเกเรก็หายไปตามทางเดิน           ทั้งสามช่วยกันพับนกกระเรียนเลยค่อนคืนก็พึ่งได้สามร้อยกว่าตัว แถมไร้เงาของพยาบาลเกเรอีก           “แล้วมันจะเสร็จหรือนี่พี่ไซริงค์ พี่นัท บอกแล้วว่าสวดมนต์เอาง่ายกว่า”           “พี่เริ่มเห็นด้วยกับน้องแชมพูแล้วล่ะ แต่ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้แล้วถ้าต้องไปเริ่มสวดมนต์ใหม่พี่ว่าจะไม่เสร็จ อะไรซักอย่างนะพี่ว่า” พี่นัทพูด           “อื่มม์ พี่คิดอะไรดีๆออกแล้วล่ะ” ไซริงค์ออกความเห็น           “ทำอย่างไรล่ะพี่”           “เห็นข้างล่างตอนเข้ามาไหม นกกระเรียนเพียบ”           “แต่นั้นมันของบิ๊กดีทูบีนาพี่”           “เฮ้ยไม่เป็นไรหรอก เขาพับเกินห้าพันตัวไปนานแล้ว อาการบิ๊กก็ดีขึ้นอีกต่างหาก”           “มันจะไม่ดีนะพี่”           “แต่ถ้ามันช่วยอีกคนได้ล่ะ”           “อืมม์น่าคิด ลองดูก็ได้”           “นัทไปด้วยกันไหม”           “ไม่เอาหรอก นัทพับอยู่ตรงนี้ดีกว่า” **************************           ท่ามกลางความมืดของโถงชั้น 1 โรงพยาบาลวิชัยยุทธ2 สองสาวค่อยๆย่องไปตามทางเดิน ผ่านของขวัญ ของบิ๊ก ดีทูบี มากมาย ตามโซฟามีแฟนเพลงบี๊กมานอนให้กำลังใจอยู่บางตา เป็นโอกาสดีทีเดียวสองสาวคิด           “นั้นไงพี่ไซริงค์ กองเบ้อเริ่ม” แชมพูกระซิบกระซาบ           “กะเอาให้ได้ซักห้าร้อยตัวนะ”ไซริงค์ว่า           ทั้งสองค่อยๆคลี่ถุงพลาสติกใส่เสื้อผ้าที่จะซักของโรงพยาบาลที่นำมาจากห้องคนไข้ของอาจารย์ G ไซริงค์กาง ถุงออกขณะที่แชมพูค่อยๆบรรจงหย่อนนกกระเรียนกระดาษใส่ถุงพลาสติกอย่างแผ่วเบา           โครม !! คลุกๆๆ           เสียงแชมพูเผลอกระแทกโต๊ะที่นกกระเรียนกองอยู่โครมใหญ่ตามด้วยเสียงนกกระเรียนล่วงลงมากองกับพื้น ทั้งสองตะลึงนิ่งอยู่กับที่           “ทำอะไรนะ” ร่างๆหนึ่งที่นอนอยู่โซฟา งัวเงียลุกขึ้นมา           “เออคือ เราพับนกกระเรียนมาฝากให้ บิ๊ก G ทูบี นะค่ะ ขอโทษค่ะที่ทำให้ตื่น” แชมพูพยายามพูดคำว่า G ให้ เบาๆ แต่เน้นคำว่า บิ๊ก กับ ทูบีให้ดังๆหน่อย ดูเหมือนว่าจะได้ผล ร่างนั้นคงงัวเงียไม่ทันได้ฟังให้ดี           “อืมไม่เป็นไรกองไว้ตรงนั้นเลย” ร่างนั้นว่า           “ค่ะๆ”           ไซริงค์สะกิดแชมพูให้รีบไปเลยทันที           เมื่อกลับถึงห้องคนไข้อาจารย์ G           “ไหนๆได้มากี่ตัวล่ะ”นัทว่า           “ได้มาแค่เนี่ย” ไซริงค์เทนกกระเรียนออกจากถุงนับแล้วได้เก้าสิบสองตัว           “แค่เนี่ยนะเหรอ ไปตั้งนานได้มาแค่เนี้ย”           “ก็แชมพูไปชนโต๊ะเองค่ะคนที่มาเฝ้าบิ๊กเลยตื่นก่อน”แชมพูสารภาพแล้วก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้น           “แต่แชมพูก็ฉลาดนะเอาตัวรอดมาได้ บอกว่าเอานกกระเรียนมาให้ บิ๊ก G 2 B ไม่ใช่ D 2 B คนนั้นเขาก็เออ ออ ไปแบบยังง่วงอยู่ รอดตัวไป วันหลังเอามุขนี้ไปใช้บ้างดีกว่า คิดได้ไงไม่กลัวบาปเหรอ”ไซริงค์ว่า           “แหม๋ ก็แชมพูไม่ได้บอก D2B นิค่ะ”           เวลาผ่านไปเพียงครึ่งชั่วโมงหลังจากเหตุการณ์ตื่นเต้นผ่านไป ทั้งสามก็หมดแรงหลับหมดไม่เหลือใครอยู่พับ นกกระเรียนซักคนเดียว           จวบจนเช้าแสงแดดส่องมาแยงตาของ แชมพู ๆ เริ่มรู้สึกตัวก็ตกใจตื่น           ‘เฮ้ย เช้าแล้วหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ตายแล้วนกยังพับไม่เสร็จเลย อาจารย์ G จะเป็นไรไหมเนี่ย’ แชมพูคิด           แชมพูหันไปดูอีกสองสาวที่ยังหลับอยู่ก็พอดีเหลือบไปเห็นนกกระเรียนกองใหญ่วางอย่างเป็นระเบียบอยู่ หรือ ว่าคนอื่นทำจนเสร็จ           “ตัวที่พัน เฮ้ๆครบแล้วหนึ่งพันตัว”           เสียงผู้ชายดังขึ้น แชมพูตกใจหันไปที่เตียงก็เห็นอาจารย์ G นั่งพับนกกระเรียนหน้าตาเฉย ไม่เห็นมีแววของคน ใกล้ตาย           “หาว .... เมื่อคืนนอนสบายจังเลย”อาจารย์ G ว่า           “อาจารย์ G ยังไม่ตาย เร็วๆพี่นัท พี่ไซริงค์ อาจารย์ G ยังไม่ตาย” แชมพูเขย่าสองสาวอย่างแรงจนทั้งสองตกใจ ตื่น           “ใครตายเหรอแชมพู” อาจารย์ G ถามขึ้น           “ก็อาจารย์นั้นแหละที่จะตายเห็นทำนอนพะงาบๆนิค่ะ แถมมีสายอะไรเต็มตัวไปหมด แชมพูกับคนในถนนก็ ตกใจ”           “อาจารย์ นึกว่าจะพับนกกระเรียนให้บิ๊ก อาจารย์เลยช่วยพับให้ ที่แท้ก็พับให้อาจารย์นี้เอง”           สองสาว นัท ไซริงค์ตืนมาเจออาจารย์ G ก็ตกใจเช่นเดียวกับแชมพู           “อ้าวอาจารย์ ไหนว่าจะตายทำไมลุกขึ้นมาได้ล่ะคะ” นัทเปียร์รุสพูดไป เช็ดน้ำลายไป           “นั้นดิ พวกเราห่วงกันแทบแย่” ไซริงค์ว่าตาม            แต่ในทันใดนั้น ก็มีเสียงเคาะดังขึ้นที่ประตูห้อง แล้วก็มีพยาบาลเดินเข้ามา           “สวัสดีค่ะ คุณ G วันนี้ดีขึ้นไหมค่ะ” พยาบาลคนหนึ่งที่ไม่ใช่พยาบาลเกเรเข้ามาในห้อง           “ดีครับเมื่อคืนหลับไม่รู้เรื่องเลย” อาจารย์ G ว่า           “พี่เกเรกลับไปแล้วเหรอคะคุณพยาบาล” แชมพูถาม           “เกเรเกตุงไหนคะ”           “ก็พี่เกเรที่เป็นพยาบาลทำ Part Time ที่นี้ไงคะ เมื่อคืนเขายังเข้ามาดูอยู่เลย”           “ที่นี้ไม่รับพยาบาล Part Time คะ”           เอาละซิทั้งห้าคนก็งงกันใหญ่           “อ้าวแล้วใครเอาสายอะไรมาพันไว้เต็มไปหมดเนี่ย”คุณพยาบาลตรงเข้าไปคว้าข้อแขนอาจารย์ G ขึ้นมาดู           “ไม่ทราบซิครับผมตื่นมาก็มีอย่างนี้แล้วนึกว่าคุณหมอสั่งให้ยาอะไรเพิ่มตอนผมนอนหลับ” อาจารย์ G สงสัย           พยาบาลคนนั้นดึงสายต่างๆออกมาดูปรากฏว่ามีใครเอาสายยางมาติดหลอกๆไว้เท่านั้นเอง เรื่องกลายเป็นโอ้ละ พ่อโดนพยาบาลเกตุงหลอกกันเล่นซะแล้ว           “เจ็บใจจริง เป็นพยาบาลด้วยกันยังโดนหลอกหน้าตาเฉย ไอ้เราก็นึกว่าจะตายจริงๆ” ไซริงค์ว่า           “ใช่หลอกแชมพูพับนกกระเรียนไปตั้งหลายตัวนิ้วบวมเลย” แชมพูบ่นตาม           “ถึงว่าเมื่อคืนไม่มีพยาบาลมาดูอีกเลย เป็นว่าอาจารย์ G ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” นัทพูดบ้าง           “คุณหมอบอกว่าคุณ G แค่เมาค้างผสมกับร่างกายอ่อนแอจึงให้ยานอนหลับเท่านั้นเองคะ เมื่อคืนเลยหลับไม่รู้ เรื่อง คุณหมอบอกว่าถ้าวันนี้ไม่มีอะไรก็ให้กลับได้เลยค่ะ คุณหมอไม่เสียเวลามาราวด์วอร์ดหรอกค่ะ คุณ G ดูดีขึ้น แล้วนิค่ะ เย็นนี้คงกลับได้เลย”           “ขอบคุณครับคุณพยาบาล ขอบคุณ สามสาวด้วย” **************************           “จริงเหรอสีน้ำฟ้า ยายริมีแฟนเป็นหนุ่มสุดหล่อ!!!” นัท เปียร์รุสตกอกตกใจ           “แหง๋แซะ!! ยิ่งกว่านั้นนะ แฟนยายริยังเป็นนายแบบ และยังแสดงมิวสิกวิดีโออีกต่างหาก” สีน้ำฟ้าว่าไปโน่น ขณะที่มาเยี่ยมอาจารย์ G ตอนนี้เรื่องอาจารย์ G ตกเป็นประเด็นรองไปแล้ว เรื่องริเศรษฐ์แซงโค้ง แหกมาเห็นๆ เป็น ประเด็นร้อนไปทั่วทั้งถนน ชาวถนนที่มาเยี่ยมอาจารย์ G ก็เลยถือโอกาสตั้งวงเมาท์แหลก           “จริงเหรอเนี่ยสีน้ำฟ้า ต๊ายไม่น่าเลย เผลอแผล๊บเดียวยายริเศรษฐ์มีแฟนซะแระ วันก่อนร้านเหล้าอาจารย์ G ชื่อ อะไรนะ”  คิมมี่ถาม           “ร้านยาดอง 2003 จ๊ะ”           “เออ ร้านยาดอง 2003 เปิดเล่นเอาหนุ่มๆหายไปหมด นี่ยายริเศรษฐ์ยังข้ามหน้าข้ามตาไปอีก”           “ใจเย็นๆน่าพี่คิมอย่างไรเรารอดูก่อนไม่ดีกว่าเหรอ”           “ลุงสดุดีลองวิเคราะห์ประเด็นพี่ริเศรษฐ์ให้ฟังได้ไหมครับว่าทำไมพี่รินักปฏิบัติธรรมถึงควงหนุ่มหล่อได้” ชิน ตาโร่ขอให้ลุงสดุดีลองวิเคราะห์ดูซึ่งลุงสดุดีก็เต็มใจ รีบวิ่งไปหน้าห้อง สองมือขยับคอปกเสื้อให้เข้าที่ ยืนตัวตรงแน่ว           “อื๊ม อื้ม รายงานเรื่อง วิเคราะห์ประเด็นริเศรษฐ์มีไอ้หนุ่มหน้าหล่อควงคู่” ลุงสดุดีทำหน้าจริงจังมาก           “รายงานนี้เป็นส่วนหนึ่งของกระทู้ ........ เรื่องเล่าริมถนน นำเสนอต่อชาวถนน นักเขียน” ลุงสดุดีว่าต่อไปอย่าง ขะมักเขม้น           “ลุงสดุดี” ชาวถนนตะโกนเกือบพร้อมกัน           “มีอะไรเหรอ”           “ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้”           “งั้นก็...”           ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูก่อนที่มันจะถูกผลักออก แล้วริเศรษฐ์ก็เดินเข้ามาตามมาด้วยหนุ่มหล่อมากกกกกกก กกกกกก..จริงๆด้วย ชาวถนนทั้งหมดตกตะลึงทันทีไม่นึกว่าเรื่องที่ได้ยินจะเป็นจริง           “อ้าวอยู่กันครบเลย มิน่าถนนตอนนี้เงียบๆไป” ริเศรษฐ์เริ่มเปิดฉากก่อน แต่ไม่มีใครตอบริเศรษฐ์ซักคนเดียว เพราะมัวแต่ตะลึงความหล่อมากกกกกกกกกกกกก ของชายหนุ่ม           “เป็นอะไรกันหมดล่ะเนี่ย” ริเศรษฐ์ถาม           “นายคนนั้นนะ”พี่โน่ชี้มือไปที่ชายหนุ่มหล่อมากกกกกกกกกกก คนนั้น           “อ๋อ คนนี้ คลิกๆ ริเศรษฐ์ลืมแนะนำไป”           “นั้นก็แนะนำหน่อยจิ”พี่โน่ขอร้อง คนอื่นๆก็พยักหน้าเห็นด้วย ด้วยความอยากรู้รวมถึงอาจารย์ G ริเศรษฐ์ยินดี ที่จะแนะนำ รีบวิ่งไปหน้าห้องขยับคอเสื้อให้เรียบร้อย ยืนตัวตรงแน๋ว           “รายงานเรื่อง แนะนำชายคนนี้ที่หล่อมากกกกกกกกกก” ริเศรษฐ์พูดอย่างเป็นการเป็นงาน           “รายงานนี้เป็นส่วนหนึ่งของกระทู้........ เรื่องเล่าริมถนน นำเสนอชาวถนนนักเขียน”           “ริเศรษฐ์”ชาวถนนเอ็ดตะโรลั่นรวมทั้งลุงดุสดีด้วย           “อะไรเหรอค่ะ”           “แนะนำดีๆก็ได้ แหม๋พี่ทำเป็นรายงานเลยนะ” หนูยีที่วันนี้หยุดงานทั้งสองร้านเพราะไม่มีคนในถนนว่าขึ้น จากคุณ : หูโน่ - [ 14 ก.ย. 46 00:08:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2           “ได้คะคุณน้องขา คนนี้ที่หล่อมากกกกกกกกก .. เขาคือไซโคแมน!!!” สิ้นคำเฉลยของริเศรษฐ์ ทุกคนก็ตาค้าง อ้าปากค้างกันไปหมด           “ไซโคแมนจริงๆเหรอเนี่ย” หนูยีได้สติก่อนใคร           “จริงซิ วันก่อนพี่รินั่งทางในอยู่ในถ้ำแถววัดได้ยินเสียงใครเอาเลื่อยยนต์มาฟันต้นไม้แถวถ้ำเลยออกไปดู เห็น คุณไซโคแมนก็ลังลักลอบตัดต้นไม้ พี่ก็เลยถามว่าตัดทำไม เขาก็ไม่ตอบเอาแต่โมโห พี่บอกว่าถ้าไม่ตอบจะจับอาบน้ำ ซะเลยเขาก็เลยหยุดเล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง พี่ริบอกว่านั่นเป็นมิจฉาทิฐิ แล้วพาคุณไซโคแมนไปให้หลวงพี่เทศน์ ตอนนี้ ไซโคแมนกลับใจได้ เลยเลิกใส่หน้ากาก ก็อย่างที่เห็นนะใบหน้าหลังหน้ากากเป็นอย่างเนี่ย”           “แล้ววันก่อนพี่ริไปหาหนูยีทำไมคุณไซโคแมนไม่เข้าไปด้วยล่ะค่ะ”           “ความจริงพี่ริจะไปเจรจาคืนดีให้คุณไซโคแมนกับอาจารย์ G แต่คุณไซโคแมนไม่กล้าเข้าไปให้พี่เข้าไปดู ลาดเลาก่อน พอเขารู้ว่าอาจารย์ G เข้าโรงพยาบาลก็ตกใจใหญ่ คิดว่าเรื่องวุ่นๆก็เพราะเขาหนีมาเอง วันนี้เลยตัดสินใจ มาเยี่ยมอาจารย์ G นี้ไงล่ะ”           “อ๋อเป็นอย่างนี้นี่เอง”           “รู้ว่าหล่อมากกกกกกก อย่างงี้กระทู้ก่อนของอาจารย์ G ไม่วิ่งหนีให้เมื่อยหรอก”           “ของฉันไม่วิ่งหนีแต่จะวิ่งเข้าใส่ต่างหาก”           “อาจารย์ G ใจร้ายไซโคแมนหล่อขนาดนี้ไม่ยอมบอกใครเลย”           “อ๋ออาจารย์ G กลัวคะแนนนิยมตกเลยให้คุณไซโคแมนใส่หน้ากากปิดบังใบหน้าที่แท้จริงไว้”           “ใครบอกล่ะตูยังไม่เคยเห็นหน้ามันซักที ยังนึกว่าไม่ล้างหน้าซะบ้างหลังหน้ากากคงเป็นขี้เกลื้อนเต็มไปหมด ใครจะไปนึกว่าจะหล่อขนาดนี้”อาจารย์ G บ่น           “ผมต้องขอโทษทุกๆคนในเหตุการณ์ที่แล้วๆมา ผมทำให้หลายคนตกใจ และทำให้อาจารย์ G เป็นห่วงจนต้อง ออกตามหาและต้องมานอนอยู่ในโรงพยาบาลอย่างนี้ ผมอยากบอกว่าผมขอโทษ” คำพูดของไซโคแมนประทับใจ ชาวถนน จนน้ำตาเอ่อเป็นประกาย ไซโคแมนเดินไปที่เตียงคนไข้ของอาจารย์ G โดยชาวถนนพร้อมใจแหวกทางให้ อาจารย์  G นั่งขอบเตียงน้ำตาซึม ไซโคแมนเข้าไปกราบเท้าอาจารย์ G เป็นที่ซาบซึ้งเป็นอย่างมาก           “อาจารย์ไม่โกรธหรอก อาจารย์ก็ผิดเองที่ใช้งานเธอหนักไป” อาจารย์ G รับไหว้แล้วดึงไซโคแมนเข้ามากอด แล้วสิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้นทั้งสองรวมร่างกลายเป็นคนเดียวกันท่ามกลางเสียงอื้ออึง           “อ้าวรวมกันแล้วจะเรียกอย่างไรละเนี่ย” พี่เฮฮาถามบ้าง           “ก็ตอนอารมณ์ดีก็เป็นอาจารย์ G ถ้าตอนอารมณ์สยองก็เป็น ไซโคแมนไง” อาจารย์ G ที่รวมร่างแล้วตอบ           “อ๋อเป็นอย่างนั้นเอง แต่ทำไมรวมร่างแล้วไม่เห็นอาจารย์ G จะหล่อขึ้นเลยล่ะครับ” ปิ๋ววววววววถาม           “ไซโคแมนคือร่างโคลนของอาจารย์ ตอนหนุ่มๆอาจารย์ก็หล่อแบบเนี่ย แต่ไซโคแมนพึ่งโคลนมาได้ไม่กี่ปี อายุยังน้อยพอรวมร่างกันแล้วก็เท่ากับว่าอายุของอาจารย์อ่อนลงนิดหน่อย แต่อายุของอาจารย์เยอะแล้วลบกับของ ไซโคแมนแล้วก็ยังแก่อยู่ดีหน้าเลยไม่ค่อยเปลี่ยน”           “หุ๋ย อย่างนี้ก็ไม่ดีซิก็ไม่เหลือใครหล่อๆซักคน ชักไม่น่าสนใจแระ ไปดีกว่า” สาวๆบุ๊คคอฟฟี่หมดความสนใจ จึงแยกย้ายกันกลับ แต่ก่อนจะกลับอาจารย์ G ก็ประกาศว่าจะเลิกขายยาดอง           “ยาดองมันไม่ดีเลิกขายแล้ว”อาจารย์ G ว่า           “แล้วพวกผมจะไปกินที่ไหนนะเนี่ย” ชายเมารู้สึกผิดหวัง           “แต่อย่างพึ่งเสียใจไปเลย อาจารย์เลิกเฉพาะยาดองเท่านั้นต่อไปอาจารย์จะขายเบียร์แทน”           “เย้ๆๆๆ ยอดไปเลยอาจารย์” เหล่าชายเมากลับมาร่าเริงอีกครั้ง           “ปู่เนี่ยไม่รักษาสัญญาเลยจริงๆ” ริเศรษฐ์บ่น *****************************           จบแล้วครับ กว่าจะจบได้เหนื่อยจังเลย นายหูโน่ขออภัยในที่นี้ที่ยืมชื่อคนนั้นคนนี้มาเป็นตัวละครในเรื่องนะ ครับ ความจริงแล้วแต่ละคนอาจไม่มีลักษณะเหมือนที่นายหูโน่เขียนไว้แม้แต่นิดเดียว ในเรื่องเป็นจินตนาการของ นายหูโน่ทั้งหมดครับ นายหูโน่ขออภัยไว้ด้วยครับที่ไม่ได้ขออนุญาตไว้ก่อน           โรงพยาบาลวิชัยยุทธ์ในเรื่องใส่มาให้สอดคล้องกับเรื่องของบิ๊กครับ ส่วนเรื่องบริการนั้นจริงๆคงเยี่ยมอยู่แล้ว ไม่เหมือนกับในเรื่องที่นายหูโน่เขียนไว้(หมอไม่ยอมมาราวด์วอร์ดกับพยาบาลไม่มาตอนดึกๆ )แต่นายหูโน่ตัดออก เพื่อไม่ให้เรื่อยยาวเกินไปนะครับขออภัยอีกเช่นกันครับ และขอเรียนให้ทราบตรงนี้ด้วยครับ           เรื่องนี้นายหูโน่เขียนเป็นเรื่องตลกเรื่องแรกเหตุเพราะเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีเรื่องตลกให้อ่านหรือมีแต่นายหูโน่ไม่ได้ อ่านก็ไม่ทราบได้ครับ อีกประการนายหูโน่คิดถึงเพื่อนเก่าๆอย่างนายน้ำฝนซึ่งเคยเขียนเรื่องตลกไว้ดีมากครับตอนนี่ ไปทำหนังสั้นซะแระ ส่วนสาวกห้ากระสอบก็หายไป เช่นเดียวกันคุณโอโห ใครมีข้อมูลของเพื่อนเก่าๆเล่าให้นาย หูโน่ฟังด้วยนะครับ           ตามธรรมเนียมของนายหูโน่ต้องมีเรื่องสั้นแถมให้ด้วย อ่านกระทู้ต่อไปนะครับ ตอนนี้พอแล้วครับเหนื่อยจัง จากคุณ : หูโน่ - [ 14 ก.ย. 46 00:11:02 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จองจำจำยอม โดยนายหูโน่ “ ”     มีเพียงเสียงใบไม้ไหวยามลมผ่าน     กับเสียงหยาดหยดน้ำใสของสายฝน     เหลือเพียงเสียงเงียบงันของสองคน     ดั่งต้องมนต์เราทั้งสองต้องจากกัน “ ” “ ”           “จะไม่พูดอะไรบ้างเหรอ” เสียงหญิงสาวเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบของทั้งสองลงหญิงสาวอีกคนเงียบไม่ ตอบแต่ยกมือขึ้นลูบใบหน้าของหญิงสาวคนแรกอย่างแผ่วเบา หญิงสาวคนแรกกุมมือที่ลูบใบหน้าของเธอนั้นไว้ แน่น แล้วน้ำตาของเธอก็เอ่อล้นมาตามใบหน้าไหลชุ่มมือที่ลูบหน้าเธออยู่นั้น บัดนี้ความเงียบได้เข้ามาครอบงำทั้ง สองอีกครั้งหนึ่ง และเธอจงใจปล่อยให้มันเงียบอยู่เช่นนั้นต่อไป           ‘ชีวิตต่อจากนี้จะเป็นเช่นไรเมื่อเราต้องจากกัน 16 ปี่มาแล้วที่เราไม่เคยจากกันไปไหน ยามนอนจะต้องได้ เห็นหน้าเธอเป็นคนสุดท้าย ยามตื่นต้องได้เห็นหน้าเธอเป็นคนแรก แต่พรุ่งนี้จะไม่มีเรา พรุ่งนี้จะมีเพียงฉันและ เธอเท่านั้น ฉันรู้ว่าเธอยอมเสียสละให้ฉันมากเพียงไร แล้วเธอเล่าจะได้อะไร อิสระหรือการสูญเสีย ?  แม้เธอจะ บอกว่าคิดดีแล้วไม่ว่าอย่างไรก็เป็นการตัดสินใจของเธอเอง แต่ฉันซิยังตัดใจไม่ได้เลย’                                                   * * *        ~ ~ ~ ~       * * *           หญิงสาวทั้งสองนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยที่มีบุรุษพยาบาลกำลังเข็นอยู่ ทั้งสองจับมือกันไว้มั่นแม้สติของทั้ง สองกำลังจะดับวูบไป           ไฟหน้าห้องผ่าตัดสว่างแดงขึ้นอยู่หลายชั่วโมง                                                   * * *        ~ ~ ~ ~       * * *           เสียงพึมพำดังไปทั่วห้องประชุม ทันทีที่หมอหนุ่มเดินเข้ามาเสียงก็ดังเซ็งแซ่ขึ้นกว่าเก่า นักข่าวต่างแย่งเยื้อ ยิงคำถามใส่หมอหนุ่มผู้นั้น           “ได้โปรดเงียบก่อนนะคะ ได้โปรดเงียบหน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ ขอให้คุณหมอพูดเสร็จก่อนแล้วค่อยถาม และขอให้ถามทีละคนด้วยค่ะ” ประชาสัมพันธ์โรงพยาบาลเสียงหวานเอ่ย           “เชิญคุณหมอค่ะ”           “สวัสดีครับ ผมหมอดิเรก หัวหน้าทีมผ่าตัด ผมขอชี้แจงว่าเราได้ประสบความสำเร็จในการรักษาชีวิต นางสาวทวิลักษณ์ไว้ได้ แต่เราต้องสูญเสียนางสาวทวีลักษณ์แฝดผู้น้องไป ซึ่งเราได้พยายามเต็มความสามารถ แล้วแต่เป็นการยากที่จะรักษาทั้งสองชีวิตเอาไว้ได้ แฝดผู้น้องซึ่งลำตัวติดกันกับแฝดผู้พี่ได้อาศัยอวัยวะของแฝดผู้ พี่เป็นส่วนใหญ่ ซึ่งเราทุกคน...”                                                   * * *        ~ ~ ~ ~       * * *           แม่ลูกทั้งสองคนได้ว่าจ้างเรือให้พาล่องแม่น้ำเจ้าพระยา เรือหางยาวแล่นฉิวตัดกับคลื่นที่เกิดจากเรือใหญ่ เป็นระยะๆ ที่ริมแม่น้ำทวิลักษณ์เห็นกอผักตบผ่านตาไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เธอใช้ชีวิตอิสระตามลำพังมาได้สาม เดือนกว่าแล้ว แต่เป็นอิสระที่เงียบเหงาเสียจริงๆ จนเธอยังไม่แน่ใจว่าอิสระนี้หรือคือความต้องการของเธอ หรือ น้องสาวฝาแฝดที่ใช้ลำตัวร่วมกับเธอกันแน่ที่เธอต้องการ           “แผลผ่าตัดของลูกดูดีขึ้นมากนะ”           “ค่ะแม่แต่แผลในใจหนูซิมันยังเจ็บอยู่”           “แม่รู้จ๊ะ”           หญิงวัยกลางคนแอบเบือนหน้าเพื่อซับน้ำตา           “จอดเรือตรงนี้เลยไหมครับ” คนขับเรือตะโกนแข่งกับเสียงเครื่องยนต์ เขาค่อยๆผ่อนกำลังเครื่องลงอย่าง ไม่แน่ใจ           “ตรงนี้เลยก็ได้ค่ะหน้าวัดพอดี” หญิงวัยกลางคนตอบ           เมื่อเรือจอดสนิทหญิงสาวบรรจงแกะห่อผ้าขาวอย่างทะนุถนอม ภายในห่อผ้าบรรจุอัฐิของทวีลักษณ์แฝดผู้ น้อง สองแม่ลูกช่วยกันโปรยอัฐิลงแม่น้ำเจ้าพระยา           “แม่คะ เมื่อคืนหนูฝันเห็นน้องด้วยค่ะ”           “ฝันว่าอย่างไรบ้างละจ๊ะ”           “น้องยิ้ม และบอกว่าหนูทำถูกแล้ว อิสระของน้องเพียงสิบชั่วโมงหลังผ่าตัดมีค่ามากกว่าหกสิบปีที่ต้องอยู่ เป็นแฝดกับหนู และน้องดีใจมากที่หนูยังมีชีวิตอยู่เป็นตัวแทนความอิสระของน้องต่อไป”           “แม่รักลูกทั้งสองคน แต่แม่ก็คิดเหมือนน้องเช่นกันจ๊ะ” หญิงวัยกลางคนยิ้มให้กับลูกสาวคนโต แล้วหญิง สาวก็ยิ้มตอบให้แม่ของเธอ           และยิ้มตอบให้กับแฝดผู้น้องของเธอด้วยเช่นกัน จบแล้ว                                                   * * *        ~ ~ ~ ~       * * *           เรื่องแถมท้ายสไตล์นายหูโน่ครับ เป็นอย่างไรบ้างครับกับเรื่องนี้ ตอนที่แต่งเรื่องนี้เป็นตอนที่ได้ข่าว เกี่ยวกับ ลาดานและลาเลห์ คู่แฝดศรีษะติดกันชาวอีหร่านที่พึ่งเสียชีวิตไปเมื่อสามเดือนก่อน เธอทั้งสองคงได้รับรู้ ถึงอิสระภาพ และ เอกภาพแม้จะชั่วเวลาไม่นานนัก แต่ก็ดีกว่าไม่เคยได้พบกับอิสระภาพตลอดชีวิต นั้นคงตอบ ความปรารถนาของเธอได้แล้วละครับ ขอให้เธอจงสู่สุขคติครับ จากนายหูโน่ จากคุณ : นาย (หูโน่) - [ 14 ก.ย. 46 00:12:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนอ่านเรื่องสั้นก็คิดถึงแฝดชาวอิหร่านเหมือนกัน เรื่องเล่า ขำดีค่ะ ที่แท้อาจารย์จีก็เป็นหนุ่มหล่ :) จากคุณ : scottie - [ 14 ก.ย. 46 01:48:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เจอมาว่าผุดมาจากโถส้วมก็อึ้งกิมกี่แล้วอ่ะค่ะ... ยังมุดเข้า..มุดออกกันได้ทุกตอนอีก... แต่ก็ตลกดีค่ะ... @^_____________^@ จากคุณ : P_JUNG_PIGLET - [ 14 ก.ย. 46 02:07:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แหะ ๆ มาเยี่ยมไข้จารย์จี  เอ๊ย... มาเยี่ยมกระทู้คุณหูโน่ค่ะ  อ่านแล้วขำกลิ้ง.. แทบจา กลิ้งอยู่หน้าจอคอมแล้วค่ะ ฮิ.. ฮิ.. ดีใจจังได้เล่นด้วยในภาคนี้   จริง ๆ แล้ว ไซริ้งค์ ชื่อ หมู ค่ะ น้อง ๆ เรียกกันเจ๊หมู ด้วยความอาวุโสน่ะแหละ แหะ ๆ     ส่วนพยาบาลเกเรนั้น เป็นเพื่อนที่มาเจอกันที่ถนนนี่ล่ะค่ะ  เธอ ชื่อ โอเล่ย์ค่ะ น่ารักสุด ๆ     ชอบเรื่องที่คุณหูโน่เขียนจังค่ะ จินตนาการสุดยอดเลย นับถือ ๆ  ไว้คงได้คุยกันนะคะ     จากคุณ : syringe - [ 14 ก.ย. 46 06:24:53 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ฮาจังค่ะ เพิ่งได้อ่าน ดีที่คุณ GTW ไม่เป็นไรในตอนจบ ว่าจะมาช่วยพับนกอยู่พอดี แหะ จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 14 ก.ย. 46 12:22:04 A:202.57.177.191 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาแกะขอบ อ่านด้วยคนค่ะ... ^____^ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 14 ก.ย. 46 13:23:54 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีค่ะพี่โน่...ฮี่ ๆๆ  หืม...ไซโครแมนเชื่อฟังริด้วยหรอ  ยอมไปฟังพระเทศน์ด้วย  อิอิ   ตกใจหมดเลย  แฮ่...ใครหว่าหนุ่มหล่อ  คลิก ๆๆๆ ชอบตรงที่พี่โน่เป็นคนที่เก็บรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องราวรอบตัวได้ดีมากนะคะ  เก็บรายละเอียดเกี่ยวกับเพื่อน ๆ ในถนนได้ดี  ที่สำคัญพี่โน่เป็นคนไม่ลืมเพื่อน   ในจำนวนเพื่อนที่มี  พี่โน่เป็นเพื่อนที่โทรหามากที่สุดเลย   ถ้าไม่มีพี่โน่คงไม่ค่อยมีคนโทรหาแน่เลย  อิอิ ประทับใจพี่โน่มาก  ที่พี่บอกว่า  "พี่สัญญาว่าจะโทรมาฟังเราบ่นให้นาน ๆ เลย"  ดีจัง  มีคนยินดีฟังเราบ่นด้วย  คนเรายามที่ไม่สบายใจ  มีคนมาฟังเราบ่นได้  เป็นสิ่งที่รู้สึกดีมาก ๆ นะคะ ก็ยินดีที่จะฟังพี่บ่นเสมอ  เพราะเท่าที่น้องสาวคนนี้ช่วยพี่ชายได้  คงเป็นแค่ผู้รับฟังพี่เท่านั้นเอง สู้ต่อไปนะคะ  ^ _ ^ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 14 ก.ย. 46 14:49:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ++แวะมาแปะ++        เพิ่งลงเวรมาค่ะ  หมอพิมบอกว่าหูโน่เขียนถึงพี่โอ พยาบาลเกเรด้วย  ให้มาอ่าน  เราก็รีบ  แต่ก็ต้องรีบไปทำ งานก่อนอ่ะนะ  พอลงเวรจึงได้เข้ามาอ่านอีกที.. แล้วก็อึ้ง  อึ้ง  อึ้ง  อึ้ง โอว..ววววววววว เราถูกใส่ร้าย...เราถูกกล่าวหาว่าไปแกล้งจารย์จี  หุหุ   จารย์จีรูปหล่อขนาด...ดดดดดด นั้น  เราจะไปแกล้งจารย์ ได้ไงเนอะ....ว่าแล้วก็อ่ะนะ  เอาชื่อเรามาใช้ในการแสดง อ่ะนะหูโน่.....ค่าตัวพี่โอ..ตอนนี้ก็คิดเจ็ดแสนบาทถ้วน..เท่า ตอนที่จารย์จีเอาพี่โอไปแสดงนะ  จ่ายๆค่าตัวมาด้วยนะ.. ไปแระ  เดี๋ยวมาทวงค่าตัวใหม่...อ้อ!!!  อย่าลืมจ่ายมานะไม่งั้นทวงทุกกระทู้จริงๆด้วย จากคุณ : พยาบาลเกเร - [ 14 ก.ย. 46 17:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอตอบแทนพี่โน่นะคะ  ในฐานะเป็นน้องสาว  ฮี่ ๆๆ  ตอนนี้พี่โน่บ่จี๊  ขอจ่ายเป็นแบงค์กาโม่ได้ป่าวคะ  ริจะได้จ่ายด้วย  เพราะบ่จี๊เหมือนกัน  นะ นะ  โอเคนะคะ  เอาเท่าไหร่ดีคะ พี่โอขา....^ _ ^ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 14 ก.ย. 46 17:40:15 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แวะมาอ่านครับ จากคุณ : ทัศนา - [ 14 ก.ย. 46 19:00:28 A:203.170.157.86 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 แฮะๆๆๆ มาอ่านแล้วครับ อะไรๆก็ดีหมด มาเสียตอนผ่านโถส้วมนี่เอง 5555555555................. คุณหูโน่บทจะเขียนเรื่องแนวนี้จริงๆ ก็ทำได้ดีมากครับ ^__^..................... แฮ่ะๆๆ เรื่องแถม มันส์มากครับ อิอิ จากคุณ : GTW - [ 14 ก.ย. 46 21:06:41 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ฮา ตามมาขำต่อ คุณ GTW หายเมาค้าง กลับมาให้เห็นในกระทู้ได้พอดีนะคะ ไม่งั้นสงสัยโดนเผาต่อแหงๆ ฮา จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 14 ก.ย. 46 22:29:49 A:202.57.181.191 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขำจนเหนื่อย แล้ว มาก ๆ ไม่ไหว เดี๋ยวขาดใจ จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 15 ก.ย. 46 13:20:49 A:202.29.28.13 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 : scottie      มาแล้วครับคนแรกเลย สก็อตตี้เดาได้เก่งจัง เอาเป็นว่าสมกับที่เป็นเจ้าแม่กระทู้เลยครับ : P_JUNG_PIGLET      ก็โถส้วมเป็นทางเข้าออกเหมือนประตูวิเศษของโดเรม่อนไงครับ เพี่ยงแต่ต่างกันที่กลิ่นเท่านั้นเอง ฮา : syringe      ขอบคุณครับที่ชอบ ไม่ชอบตรงไหนก็บอกได้นะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณพยาบาลหมู ไม่รู้ว่านายหูโน่จะแก่กว่าหรือเปล่าครับตอนนี้ 32 แล้วอะครับ เมียบอก 32 แล้วทำไมไม่รวยซักที เฮ้อ กลุ้ม รวยแต่อารมณ์ขันไม่ได้เหรอ : เจ้าหญิงน้อย    ดีใจที่เจ้าหญิงน้อยเข้ามาอ่านครับ ผมยังอ่านเรื่องหมอๆของเจ้าหญิงไม่จบเลยครับ ขออภัย : รวยระรินกลิ่นชา     ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน : ริเศรษฐ์     บอกแล้วว่าออกตอนจบมะเสียหาย ได้ควงหนุ่มหล่อด้วยอะ     พี่ก็ได้แต่ช่วยน้องริบ่นเท่านั้นเอง ปัญหาบางอย่างพี่ก็ช่วยไม่ได้ บางทีเวลาคงช่วยได้มั้งครับ : คุณพยาบาลเกเร    เห็นชื่อแล้วเชื่อว่าโอเล่ย์ น่าจะอารมณ์ดีนะครับ ความจริงที่เราเขียนถึงโอเล่ย์ จะว่าเจ้าเล่ห์ก็ได้ครับแต่เราคิดว่าโอเล่ย์น่าจะดูแล้วฉลาดเป็นต่อ แกล้งเพื่อน(แชมพู นัท กะหมู)ได้สบายโดยเขาจับไม่ได้อะครับ ถึงอย่างไรนายหูโน่ขออภัยด้วยครับ ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเราส่งชาไข่มุกไปให้ โอเล่ย์รอรับที่หน้าโถส้วมเลยนะ : ริจังอะ     จุ๊ๆ อย่าเอะไปเดี๋ยวเขารู้หมดว่าเราสองคนบ่จี๊ : พี่ทัศนา     ผมว่าพี่ยังไม่ได้ตอบผมเลยนะกระทู้รายละเอียดนะครับ ขอบคุณครับที่แวะมาอ่าน : อาจารย์ GTW     จำได้ว่าอาจารย์มาอ่านงานนายหูโน่เป็นคนแรก เขียนไว้สั้นนิดเดียว ต่อมาก็เห็นอาจารย์ อ่านของทุกกระทู้นั้นแหละ แต่ผมก็ชอบงานเขียนของอาจารย์นะครับ จะเลือกอ่านแรกๆเลย ที่ชอบอ่านไม่ใช่เพราะอาจารย์มาอ่านกระทู้ผมหรอกครับ แต่ชอบแนวที่อาจารย์เขียน แนวคิด กับ การดำเนินเรื่องก็ดีเสมอครับ ที่เอาอาจารย์มาเขียนเรื่องนี้ก็เพราะอ่านของอาจารย์เยอะที่สุดเลย และคนอื่นๆก็รู้จักอาจารย์ดีด้วย เลยเขียนถึงอาจารย์ดีที่สุด ขอบคุณครับ : เจ้าหญิงน้อย     คนที่จะโดนเผาต่อไปนะนายหูโน่แน่ๆเลย : เชอร์เบต จี๊ดด ด     ขำจนเหนื่อยแล้วอ่านเรื่องสั้นต่อซิครับ จะได้คลายกล้ามเนื้อกรามไปได้บ้าง     ดีใจที่เขียนแล้วมีคนขำครับ วันนี้คุณจะได้หายเครียดไปนิดนึ่งก็ยังดี ปล.ความจริงมีรูปประกอบนิดๆครับแต่ยังไม่ได้ลง จากคุณ : นาย (หูโน่) - [ 15 ก.ย. 46 14:16:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ๊ะ  อ๊า  ท่านหูโน่  ทำไมต้องให้เราไปรอรับชาไข่มุกท่าน ที่หน้าส้วมด้วยล่ะ  หุหุ  เราไม่เจ้าเล่ห์หรอกนะท่านแต่ก็พอ จะรับมุขท่านไหว  หุหุ  ไม่เป็นไรๆๆ  ยินดีรับใช้ๆๆ  โอกาส หน้าเดี๋ยวเราเอาคืนม้าง...ไม่ว่ากันนะ  แต่ตอนนี้งานตรึม ไว้ว่างงานก่อนเหอะ....มีอาฆาตตตตตต... จากคุณ : พยาบาลเกเร - [ 15 ก.ย. 46 15:01:27 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กลับมาอ่านอีก  ก็ ขำทุกที สิน่า....มีที่ไหน  ไปขโมย นกกระเรียนของ บิ๊ก D2B มาเยี่ยมไข้  อิอิ จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 15 ก.ย. 46 16:05:39 A:202.29.28.13 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 ฮ่ะๆๆ ลืมทวงค่าตัว(ค่าแสดง) 7 แสนบาท อิอิ โอนเงินไปให้คุณพยาบาลเกเรนะครับ ผมค้างเธออยู่ 7 แสนพอดี เจ๊ากันไป ฮี่ๆๆๆๆๆ ^___^............. จากคุณ : GTW - [ 15 ก.ย. 46 20:33:42 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาอ่านด้วยครับ จบจนได้นะ เรื่องสั้นขนาดสองตอนจบ ที่อ่านเท่าไหร่ก็ไม่ถึงตอนที่สองซักที  อิๆๆๆ สำหรับเรื่องแถม ป่านนี้คุณทวีลักษณ์แฝดผู้น้องจะไปอยู่ที่ไหนน้า... จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 16 ก.ย. 46 14:51:45 ]

ความคิดเห็นที่ 21 โถ่คุณพยาบาลเกเร    ขู่อย่างนี้ผมกลัวแล้วจ้า สงสัยต้องหาทางหนีเข้าเครื่องส่งมวลบุหรี่ของผมก่อนแล้ว แว๊บ !!! : เชอร์เบต จี๊ดด ด    ดีใจครับที่มาอ่านอีก รู้ไหมตอนนี้ผมนะเครี๊ยดเครียด ไม่อยากกลับไปทำงานเลยครับ อาจารย์ G !!!    ไหงเป็นอย่างนี้ล่ะครับ ผมยิ่งบ่จี๊อยู่ด้วย ส่งชาไข่มุกไปก่อนได้เปล่าครับ ฮา คุณพีท     มาแล้วดีใจจัง ในที่สุดก็จบใช่แล้วครับ เหนื่อยจังด้วย ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ จากคุณ : นาย (หูโน่) - [ 18 ก.ย. 46 12:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 22 กับมาอ่านมะทัน.. แต่อ่านแล้วค่ะในที่สุดก็จบแล้ว อ่านไปขำไปค่ะ..ฮิฮิ จากคุณ : หนูยี - [ 21 ก.ย. 46 15:01:59 ]