ในที่สุดผมก็กลับมาหาเธอ เพียงพิณ ผู้หญิงคนเดียวในโลก ที่ไม่ว่าเธอจะเคยทำตัว ไร้เหตุผล จู้จี้ น่ารำคาญสักแค่ไหน ผมก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าใจจริงแล้วผมทั้งรักและสงสารเธอ และวันนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างหนอ
ผมเดินผ่านประตูไม้บานหนาเข้ามาในห้องเธอโดยไม่ต้องออกแรงเปิด ภายในห้องมืดสลัว เพียงพิณนั่งชันเข่าอยู่ข้างเตียงหน้าโทรทัศน์ ซึ่งกำลังฉายวีดีโอตอนที่เราสองคนไปเที่ยวทะเลกัน สายตาของเธอที่จับจ้องภาพผมในหน้าจอ ช่างเลื่อนลอยเหมือนคนที่ไร้ชีวิตชีวา
น้ำตายังคงไหลรินออกมาจากตาคู่เศร้า ผมเอื้อมมือหวังเช็ดน้ำตาให้ แต่อนิจจา มือของผมได้ทะลุผ่านวงหน้ารูปไข่ของเธอไปโดยที่เธอก็คงไม่รู้ถึงสัมผัสนั้น
ใจหนึ่งที่เห็นเธอร้องไห้ ผมแสนปิติ เพราะหมายความว่าผมมีค่ากับเธอแค่ไหน แต่อีกใจหนึ่งผมไม่อยากเห็นเธอร้องไห้มากขนาดนี้เลย แต่ถ้าเธอหยุดร้องจริงๆ ผมก็คงฉุนๆ เพราะเท่ากับว่าผมหมดความหมายกับเธอแล้ว
เอก รอพิณด้วยนะ พิณจะไปอยู่ด้วย
ผมเห็นเธอเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบเอาชุดเจ้าสาวสีขาวที่เตรียมไว้วันแต่งงานซึ่งตามกำหนดคือวันนี้ มาสวมทับชุดดำที่เธอใส่อยู่ แล้วหยิบคัตเตอร์ขึ้นมา ใบมีดอันบางและคมกริบต้องแสงจากทีวี สะท้อนวับวาว น่าสยอง ทำให้ผมนึกอะไรได้ในทันที
(อย่านะ พิณ อย่าทำแบบนั้น )
ผมตะโกนสุดเสียง แต่เพียงพิณไม่ได้ยิน เธอค่อยๆบรรจงเอาปลายมีดกรีดที่ข้อมือ เลือดสีแดงสดไหลออกมาเป็นทาง มือของผมที่พยายามไขว่คว้ามีดจากมือบางๆของเธอก็หาได้เกิดผลอะไรไม่ ผมไม่สามารถหยุดยั้งเหตุการณ์สยองที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้เลย
เอก มารับพิณด้วยนะ เพียงพิณ กดปลายมีดให้จมลึกเข้าไปอีก ที่นี้เลือดสีแดงข้นไหลย้อยหยดไปบนชุดสีขาวเป็นด่างดวงเหมือนชุดเจ้าสาวนั้นประดับด้วยดอกไม้สีเลือด เพียงพิณกัดริมฝีปากแน่น เธอคงกำลังเจ็บปวดกับบาดแผล และอาจจะคลื่นเหียนกับคาวเลือดที่คลุ้งไปทั่วห้อง
ก๊อก
..ก๊อก
..ก๊อก
. พิณทำอะไรอยู่ นี่นนท์นะ เปิดประตูให้ผมเข้าไปหน่อย สวรรค์โปรด ผมได้ยินเสียงชานนท์เพื่อนซี้ของผมร้องเรียกเพียงพิณอยู่หน้าห้อง (ขอให้ไอ้นนท์ เข้ามาทันทีเถ๊อะ)
พิณ
เป็นอะไรรึเปล่า ถ้าไม่เปิดผมจะพังประตูล่ะนะ แล้วไอ้นนท์มันก็เข้ามาได้จริงๆด้วย ผมไม่รู้ว่ามันไปเอากุญแจที่ไหนไขเข้ามา
พิณ
ทำไมทำแบบนี้ ชานนท์พูดได้แค่นั้น มันก็เอาผ้าเช็ดหน้าห้ามเลือดไว้ที่ปากแผล แล้วช้อนร่างของเพียงพิณขึ้น พาไปที่รถ มุ่งตรงไปโรงพยาบาล มีผมนั่งไปข้างหลังด้วยโดยที่มันไม่รู้ตัวเลย
ที่โรงพยาบาลผมอยู่ใกล้เพียงพิณ ตลอดเวลา จนกระทั่งหมอทำแผลให้เสร็จ แล้วหันไปพูดกับชานนท์ เน้นว่าระหว่างนี้อย่าให้พิณใช้มือข้างนั้นมาก และแนะนำว่าให้พาพิณไปหาจิตแพทย์ด้วย
แล้วเพื่อนผมมันก็พา เพียงพิณ กลับมาที่ห้องเธออีกครั้ง
จากคุณ :
พินทุอิ 
- [
15 ก.ย. 46 22:37:15
]
รักยิ่งใหญ่ของผู้ชายคนหนึ่ง???
