ความคิดเห็นที่ 1 มองดูต้นตาเบบูญ่า... ถึงแม้ว่าดอกของมันจะร่วงหล่นลงเกลื่อนพื้น ต้นไม้มันไม่ได้เจ็บปวดอะไรเลย... มันยังออกดอกอยู่ทุกปี ทั้งๆที่รู้ว่า เมื่อออกแล้ว ไม่นาน ดอกนั้นก็ต้องร่วงไป เหมือนๆกับคนเรา เราไม่ได้เจ็บปวดเมื่อความรักจากไป เราเจ็บปวดเพราะความรักยังอยู่ต่างหาก เพราะเรายังยึดติดกับดอกที่ร่วงหล่นไปต่างหาก อ่านแล้วนึกถึงปรัชญาที่ติดมากับดอกซากุระเลยค่ะ เพราะมันจะอยู่ได้เพียงไม่กี่วัน หลังจากที่มันบาน ผู้คนถึงพากันให้ความสำคัญกับมัน เมื่อผ่านเวลาที่มันบานไปได้ซักอาทิตย์นึง เพียงแค่ลมพัดเบาๆ กลีบดอกซากุระเล็กๆ ก็ปลิวไปทั่วบริเวณ เห็นแล้วใจหาย... แต่เมื่อมองขึ้นไปบนต้น จะเห็นใบอ่อน แตกกิ่งออกมาเล็กๆ สีเขียวเต็มต้น เป็นสัญญาณว่า ฤดูใบไม้ผลิเริ่มต้นแล้ว ชีวิตก็เดินทางต่อไป... จากคุณ : TSURUGI - [ 16 ก.ย. 46 22:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ซึ้ ง ค่ ะ @Y_____Y@ จากคุณ : P_JUNG_PIGLET - [ 16 ก.ย. 46 22:54:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาซึ้งด้วยคนค่ะ... จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 17 ก.ย. 46 00:44:56 A:169.210.101.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 เข้าใจว่าบทความนี้จะอยู่ในหนังสือของเจ้าหญิงน้อยด้วยล่ะ :) จากคุณ : scottie - [ 17 ก.ย. 46 01:22:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตาเบบูญ่า  เป็นดอกยังไงเหรอค่ะ  ไม่เคยเห็นค่ะ  แหะๆๆ อาจทำให้อารมณ์ซึ้งสะดุดนิดนะคะ แต่ซึ้งจริงๆค่ะ  คุณเจ้าหญิงน้อยเขียนเก่งจัง  ชื่นชมๆ จากคุณ : เพียงฝัน - [ 17 ก.ย. 46 08:56:56 A:203.170.131.124 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 แอบทำซึ้งด้วยอีกคนค่ะ จากคุณ : kekajung - [ 17 ก.ย. 46 10:18:02 A:161.200.255.162 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 7 ทำซึ้งอีกแระ จากคุณ : เม-ดา - [ 17 ก.ย. 46 11:29:20 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่ะ เราก็นึกว่าจะได้เข้ามาอ่านอะไร แหะ เขินเลย ไม่ว่าหรอกค่ะ แค่เขินนิดหน่อย :) ตอบคุณสกอตตี้ว่า เข้าใจว่าน่าจะมีในหนังสือเหมือนกันค่ะ จำไม่ได้แล้วล่ะว่ารวบรวมอะไรส่ง บอกอ ไปบ้าง แต่คิดว่ามีค่ะ แล้วตอบคุณเพียงฝันว่า ตาเบบูญ่า คือชมพูพันธ์ทิพย์น่ะค่ะ ที่บานเต็มถนนสามเสนในช่วงเดือนกุมภาพันธ์นั่นไง เอ๊ะ กระทู้คุณณัฐกรนี่นา เรามาตอบอะไร อายยย ไปดีกว่า :P แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้กับดอกไม้ที่จะบานอยู่ในชีวิตนะคะ ดอกไม้น่ะ บานทุกวันล่ะ แล้วแต่ว่าเราจะมองเห็นมันไหม จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 17 ก.ย. 46 12:25:21 A:203.113.61.198 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 คำของคุณ TSURUGI ที่ว่า ... เราไม่ได้เจ็บปวดเมื่อความรักจากไป เราเจ็บปวดเพราะความรักยังอยู่ต่างหาก ... ทำให้ผมอึ้ง แต่จะให้ผมเขียนซึ้งๆ อย่างคนอื่นเค้าก็ทำไม่เป็น แหะๆๆ แต่ขอบอกว่าสองบรรทัดข้างต้น อืม  ตรงใจจริงๆ นะ เพิ่งรู้ว่าตาเบบูญ่า (จำชื่อได้แล้ว เย้...) คือชมพูพันธ์ทิพย์ เมื่อก่อนตอนอยู่มัธยม ที่โรงเรียนมีหลายต้น เป็นดอกไม้แห่งการปิดเทอมฤดูร้อน จะร่วงเต็มพื้น  เหมือนฝันเลย อืม...  นึกถึงกลิ่นหอมของฤดูร้อนเมื่อก่อนนี้ซะแล้ว ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้กลิ่นเลยนะ งึบๆ จากคุณ : คุณพีทพันทิพ (PeterPuck) - [ 17 ก.ย. 46 12:47:43 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^_____^....... เข้าใจ...เข้าใจ ^__^.............. จากคุณ : GTW - [ 17 ก.ย. 46 18:19:09 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ซึ้ง แล้วน้ำตาก็ร่วงตาม ซึ้งค่ะ จากคุณ : แมวเหมียวอ้วนกลมสีชมพู - [ 17 ก.ย. 46 20:40:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ซึ้ง อ่านแล้วหงอยค่ะ จากคุณ : เจนตา (เจนตา) - [ 17 ก.ย. 46 22:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ต้นไม้ประจำมหาวิทยาลัยที่เรียนอยู่  คือ ต้นแคฝรั่ง  แต่ไม่รู้ยังไง   ทั้งมหา'ลัย  ดันมีแต่ต้นชมพูพันธ์ทิพย์เต็มไปหมดเลย  งง...จัง  แฮะ จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 18 ก.ย. 46 12:53:54 A:203.156.48.231 X: ]