อาทิตย์ยามเย็นกำลังจะลับขอบฟ้า
แสงอ่อนจางสีส้มสุกทาบทอบนผนังตึกแลดูสวยแปลกตา
และท่ามกลางแสงสุดท้ายที่กำลังจะลับหาย ภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่น้อย
หญิงสาวร่างสูงในชุดนักศึกษา หอบตำราเต็มอ้อมแขน
ก้าวมาตามทางเดินอย่างเร่งรีบ เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก
เมื่อมองเห็นรถสองแถวสีแดงจอดอยู่ริมถนนหน้ามหาวิทยาลัย
ผู้โดยสารเกือบเต็มคันแล้ว
อีก 2 3 คน กำลังก้าวขึ้นรถ
..นี่คงเป็นรถคันสุดท้ายของวันนี้
.
เธอคิดพลางเร่งฝีเท้าจนเกือบจะเป็นวิ่ง
.
เมื่อเห็นชายวัยกลางคน ก้าวขึ้นนั่งประจำที่คนขับในตอนหน้า
..
แล้วเสียงสตาร์ทรถก็ดังกระหึ่มขึ้น
..
ทันพอดี
รถเริ่มออกตัวพร้อม ๆ กับที่เธอก้าวขึ้นไปบนรถ ด้วยอาการหอบเหนื่อย
มือข้างหนึ่งเหนี่ยวราวท้ายรถไว้ได้อย่างหมิ่นเหม่เต็มที
โชคดีที่วันนี้ไม่ได้สวมรองเท้าส้นสูงมาเรียน ไม่งั้นมีหวังตกรถแน่ ๆ ( ปีนึงจะใส่สักหนสองหน )
เธอคิดเมื่อก้มลงมองรองเท้าผ้าใบสีขาว( กระดำกระด่าง )ที่สวมอยู่อย่างปลง ๆ
รถเที่ยวสุดท้ายมักไม่มีที่เหลือ แค่คนไม่แน่นจนต้องห้อยโหนกันก็บุญเท่าไหร่แล้ว
น้องนั่งตรงนี้สิครับ
เสียงทุ้มดังขึ้นใกล้ตัว เธอหันไปมองอย่างไม่พอใจ ตามประสาสาวห้าว
นึกในใจ เกือบจะหลุดปากไปแล้วเชียวว่า ใครเป็นน้องนายยะ
แต่ตาสองคู่ก็มาพบ สบกันเข้าซะก่อน
ดวงตายาวรีล้อมกรอบนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มแฝงแววดุนั้นจ้องมา
และยิ้มนิด ๆ ที่มุมปากนั่น ทำให้เธอแทบจะลืมหายใจ
กรี๊ด
. หล่อจัง
ไม่มีเสียงใด ๆ หลุดรอดออกจากริมฝีปากของเธอ ( แม้ว่าจะอ้าค้างอยู่ )
หากเสียงในใจนั้นดังก้อง สะท้อนไปมาราวกับยืนตะโกนอยู่ริมหน้าผาสูง
เธอตะลึงจ้องชายหนุ่มแปลกหน้า ที่กำลังลุกขึ้น เห็นเป็นภาพสโลวโมชั่น
จนกระทั่งเขาหันกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับคำสั้น ๆ ที่เธอรู้สึกว่ามันไพเราะจับใจ
นั่งสิครับ
เขายืดกายขึ้นเต็มตัว ค้อมศรีษะลงเล็กน้อยเนื่องจากส่วนสูงที่เกินหลังคารถ
คราวนี้นัยน์ตาดุมีแววขบขันเมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาวที่เขากำลังสละที่นั่งให้
นภอร รู้สึกตัว จึงหุบปากที่เผลออ้าค้างลงทันที
และพยายามยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้า อย่างที่คิดว่าหวานที่สุดแล้วในชีวิตนี้
ขะ..ขอบคุณค่ะ
เธอทรุดกายลงบนที่นั่งซึ่งชายหนุ่มสละให้ รู้สึกถึงไออุ่นของคนที่เพิ่งจะลุกไป
แอบมองตามร่างสูงที่เคลื่อนกายไปยังท้ายรถ ด้วยแววตาเป็นประกาย
ท่าที่ยืนโหนราว สบาย ๆ อยู่ที่ด้านท้ายนั้นน่าดูอย่างบอกไม่ถูก
ผมดำสลวยยาวประบ่าของเขาพริ้วไหวตามแรงลม ใบหน้าคร้ามแดดนั้นดูอ่อนเยาว์
เธอลอบมองเขาอยู่หลายครั้งด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่ก่อเกิดขึ้นในหัวใจ
หรือว่านี่จะเป็น รักแรกพบ หลังจากรอคอยมายี่สิบปีเต็ม ๆ
อยากให้หนทางยาวไกลไม่รู้จบ อยากนั่งมองเขาอย่างนี้ไปนาน ๆ จัง...
*** *** ***
อารมณ์ชั่ววูบเกิดอยากจะเขียนขึ้นมา เพราะแอบไปอ่านไดอารี่ของใครบางคนเข้าค่ะ
จะเป็นไรมั้ยนะ ถ้าจะจบแค่นี้ ฮิ.. ฮิ
นิสัยไม่ดีจริง ๆ เลยเรา
ถ้าว่าง เดี๋ยวมาเขียนต่อ ไม่รู้นางเอกของเรื่องอยากให้จบยังไง มากระซิบบอกทีนะจ๊ะ....
จากคุณ :
syringe
- [
18 ก.ย. 46 00:36:37
]